Flashback: 6 augustus in het verleden

Woensdag, 6 augustus 2014

Het was vanochtend nog steeds droog en een stuk zachter dan gisteren met 16,3 graden. De bewolking oogde echter onstabiel met Cirrostratus, Altocumulus lenticularis en Altocumulus castellanus. Later kwam daar ook Altostratus bij die vergezeld ging van Asperatus structuren zodat de fotografen onder ons nog eens aan het werk konden. Vervolgens was het dan aan de paraplu's om dat werk over te nemen want het begon lichtjes te druppelen vanuit het westen terwijl de bewolking overging in vooral Altostratus, Stratus fractus en Cumulus. Veel stelde de neerslag overigens niet voor want het actiefste deel van de storing trok een stuk zuidelijker dan berekend werd en wierp zich met haar volle gewicht op het westen en noordwesten van Frankrijk. In Malderen (en Brussel) druppelde het ondertussen vrolijk maar lichtjes verder terwijl de maxima een stuk lager uitkwamen met 20,7 graden. De zuid- zuidwestenwind was nog steeds aan de zwakke kant en door het lichter uitvallen van de regen deden we het op thermisch en gevoelsmatig gebied toch nog een stuk beter dan verwacht. Naar de avond toe werd de neerslag tijdelijk intenser maar vervolgens klaarde het dan toch nog op vanuit het westen waardoor deze dag verrassend genoeg in aangename en zomerse omstandigheden eindigde. Opvallend hierbij was de heel subtiele overgang van betrokken weer naar opklaringen die voor een stuk aan de nevelige en contrastloze atmosfeer was toe te schrijven. We sloten af met een neerslagtotaal van 2,5 mm terwijl er later op de avond nevel werd gevormd in de windstille en met vocht bezwangerde atmosfeer.

Donderdag, 6 augustus 2015

Na een erg zwoele nacht bij minima van 14,0 graden werd het erg zonnig en liepen de temperaturen snel verder op. De bewolking bestond uit Cirrus en Cirrostratus die vanuit het westen toenamen maar er niet dreigend uitzagen. De zon werd er ook maar nauwelijks door afgeschermd en de verkoeling moesten we uit een zwakke zuidelijke tot zuidoostelijke bries halen. En die was wel nodig want het werd drukkend warm bij maxima van 29,9 graden. Vanuit het westen naderde ondertussen een convergentielijn waardoor de wind aan de kuststreken al erg vroeg naar noordelijke richtingen ruimde waarop een flinke afkoeling volgde. Op een aantal plaatsen ging deze afkoeling gepaard met onweersbuien maar in Malderen was helemaal niks daarvan te merken en zagen we enkel Cirrus en Cirrostratusbewolking. De convergentielijn was daar enkel merkbaar aan de afkoeling en windruiming. Tijdens de avond was het aangenaam koel en later zelfs iets te fris om nog echt op de terrasjes of in de tuin van het zomerweer te kunnen genieten. De opnieuw helder wordende lucht (enkel nog wat Cirrusplukken in het noorden) veranderde daar weinig aan, net zomin als het neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 6 augustus 2016

We ontwaakten bij een mix van Cumulus, Stratocumulus en Cirrostratus die steeds meer de neiging kreeg om over te gaan in Altostratus. Niet meteen aanwijzingen van een mooie zomerdag die op handen was, al waren de minima wel vrij zacht met 12,9 graden. De zuidwestenwind was redelijk krachtig zonder overdreven hinderlijk te zijn. Ze voelde met momenten zelfs aangenaam en luchtig aan. De zon die aanvankelijk een schaars item was, kwam er tijdens de namiddag steeds meer door terwijl we nu vooral Cumulus mediocris en Cirrostratus zagen die weer dunner werd. Daarna werd het zelfs helemaal helder en verdween alle bewolking zodat we tegen een mediterraans blauwe hemel aankeken. De zon stak flink en het voelde aan als de perfecte hoogzomerse avond. Het bleef ook lang zacht en de wind zwakte af zodat het nog warmer ging aanvoelen bij maxima die ook al vrij laat op de dag werden bereikt met 24,1 graden. Na zonsondergang daalde er een zekere kilte over ons neer, al was dit het enige dat over ons neer is gedaald gezien het neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zondag, 6 augustus 2017

Net als gisteren begonnen we de dag weer met brede opklaringen in heldere polaire lucht waarin zich na korte tijd weer stapelwolkjes vormden die zich op een westelijk briesje lieten voortdrijven. De minima waren aan de lage kant met 9,2 graden maar de zon maakte veel goed. Na de gebeurtenissen van gisteren zouden we geneigd zijn om een nieuwe buienlijn te vrezen, zeker toen we de stapelwolken zeer snel in aantal en omvang zagen toenemen. Maar uiteindelijk zorgde advectie van warme lucht op hoogte ervoor dat er geen buien meer konden gevormd worden, en een deel van de stapelwolken ging zich dan maar uitspreiden tot Stratocumulus. Gelukkig gebeurde dit maar op beperkte schaal waardoor het desondanks een erg vriendelijke zomerdag is geworden met niet al teveel wind en maxima die tot 24,3 graden konden uitlopen. In Nederland zou het plaatselijk echter wel nog tot flinke buien zijn gekomen. Tijdens de avond bleven er enkel wat Stratocumulusveldjes over al waren er aanvankelijk wel forse stapelwolken tussen te zien terwijl het door de stekende zon wat dreigend en onstabiel aanvoelde. De lucht werd heiiger en er waren jacobsladders tussen de wolken te zien terwijl de hogere luchtlagen volliepen met Cirrostratus bewolking. Zolang de zon nog boven de horizon stond was het aangenaam warm, doch daarna ging het razendsnel afkoelen terwijl er terug op grote schaal dauw werd gevormd. Op een of andere manier konden we aanvoelen dat er een vleugje herfst in de lucht hing, en dat gevoel werd nog versterkt door de bomen die door de voorjaarsdroogte nu reeds herfstkleuren begonnen te vertonen (met name kastanjes). We sloten de dag af in rustige en windstille omstandigheden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Maandag, 6 augustus 2018

Het was terug heerlijk koel met een open hemel bij minima van 16,5 graden. De zon bracht hier al snel verandering in en het kwik werd tijdens de namiddag weer naar een hete 33,0 graden gekatapulteerd. Hierbij kregen we slechts sporadisch wat schaduw van enkele Cumulus mediocris wolkjes die werden gevormd. De wind was overwegend zwak uit noordwestelijke richtingen maar bracht toch wat verkoeling dankzij de droge lucht. Tegen de avond losten de stapelwolken op en werd het helder al was er in de verte Cirrus bewolking te zien. Na zonsondergang daalde er weer een aangename koelte over ons neer terwijl we terug afsloten met een onaangenaam neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 6 augustus 2019

 De verlossende buitjes zijn er uiteindelijk niet meer gekomen en we zaten zonder slag of stoot in merkbaar koelere zeelucht. De minima kwamen uit op een slaapbare 14,9 graden en de bewolking bestond uit Cumulus fractus en Cirrus uncinus die uit het westen binnendreef. Dit hoorde bij een warmtefront dat al snel weer komaf maakte met deze koelere episode. Er kwam Cirrostratus en later Altostratus opzetten. Wie er wolkenatlassen van twintig jaar geleden bij haalde zou dus besluiten dat er een flinke plons regenwater in aantocht was, maar de recente gedigitaliseerde versie die voor het Londerzeelse archief bestemd is zegt ons dat we gerust nog een paar dagen en nachten in open lucht kunnen barbecueën en feesten. Al zullen er veel tuinierders en boeren onder de afwezigen zijn want die waren bij 0,0 mm uiteraard weer druk bezig met de gietwerken en administratieve rompslomp bij het rampenfonds. De warme lucht sijpelde er ondertussen weer in waardoor de maxima alsnog 26,9 graden haalden en er volgde een zeer zachte zomeravond waarvan men tijdens de eerste druk van die eerdergenoemde wolkenatlassen alleen maar kon dromen.  

Donderdag, 6 augustus 2020

Ook vanochtend waren er Cirruswolken te zien in diverse vormen en varianten. De Altocumuli waren nu echter zo goed als afwezig. Een open hemel en droge lucht lieten nog slaapbare minima van 13,0 graden toe en overdag warmde het dan snel op bij een matige zuidelijke bries. Ondertussen begon de Cirrusbewolking weg te trekken naar het oosten en kreeg de lucht steeds meer een strakblauwe kleur wat natuurlijk ook de zonkracht ten goede kwam. We haalden maxima van 35,0  graden tijdens de namiddag al begonnen er na een tijdje toch weer meer Altocumulusbanken binnen te trekken. Dit waren meestal undulatusvormen en lenticularis, al had het weinig invloed op de bijna ononderbroken zonneschijn. Er volgde een warme avond al was het door de relatief droge lucht nog vrij leefbaar en kon er dus nog voluit genoten worden van terrasjes en dergelijke, voor zover er geen avondklok aan te pas kwam. Maar zelfs als die er niet was, werd er wel eentje door de muggen opgelegd en gehandhaafd. We sloten opnieuw af met ons vertrouwde neerslagtotaal van 0,0 mm waar de natuur duidelijk minder vertrouwd mee was. 

Vrijdag, 6 augustus 2021

Tijdens de nacht is het opnieuw tot een aantal perioden van regen gekomen tijdens de passage van de wolkenband die bij het krieken van de dag nog boven Nederland hing. Maar in het zog daarvan hing nog veel bewolking die vooral uit aaneengesloten Stratocumulusvelden bestond met daaronder losse wolkenflarden (Stratus fractus). De wind kwam uit zuid- zuidwestelijke richtingen en wakkerde flink aan waardoor de minima van 16,1 graden erg kil aanvoelden. We konden dus van geluk spreken dat het weer droog is geworden. Halverwege de voormiddag begonnen er brede opklaringen binnen te komen en maakte de Stratocumulus plaats voor meer Stratus fractus wolkjes die vervolgens uitgroeiden tot Cumulus. Dit was het begin van een buiige episode die ook weer met een pak meer bewolking en somberheid gepaard ging. Tegen de middag bereikten de eerste exemplaren ons en werd het buitengewoon guur doordat de wind ondertussen alleen maar verder is aangewakkerd. Het leek wel alsof we in een herfststorm terecht waren gekomen waarbij de regen horizontaal door de straten vloog en het zomergevoel was dan ook verder weg dan ooit. Tot overmaat van ramp gingen de buienwolken ook nog eens samenklonteren door uitspreidende ijskappen waardoor de liefhebbers van fraaie wolkenlandschappen er eveneens aan waren voor de moeite. Al lijkt men er in Nederland en langs de kusten beter vanaf te zijn gekomen qua contrast en transparantie. De zonnige perioden tussendoor waren dan ook schaars en meestal was die zon enigszins versluierd door de ijskappen. Wie het riskeerde om op zo’n moment een zonnebad te nemen kreeg slechts een waterbad aangeboden want door de krachtige stroming was de volgende bui in een oogwenk al gearriveerd. Ondanks het gure weertype kon het kwik nog 22,0 graden aantikken al was ook dat natuurlijk niet meteen een zomerse waarde. Er hoorde ook nog eens 4,9 mm aan hemelverdriet bij waarmee we de dag eindigden.

Zaterdag, 6 augustus 2022

 Het was behoorlijk fris vanochtend met minima van 11,0 graden. Onder een open hemel in een bel van polaire lucht kreeg de nachtelijke afkoeling immers vrij spel. Daarna was het dan aan de zon om alles weer op temperatuur te krijgen en dat verliep buitengewoon vlot ondanks het feit dat we nog steeds in polaire lucht bleven zitten vandaag. Er stond een noordelijke tot noordwestelijke wind die niet al te krachtig was zodat het in de zon erg heet aanvoelde. Dit zorgde wel voor de juiste reflexen om naar de zonnecrème te grijpen want we voelden het meteen als er verbranding dreigde. Maar die zon was er niet de hele tijd want er werden al snel stapelwolken gevormd die eerst uit rafelige Cumulus bestonden, vervolgens overgingen in afgeplatte Cumulus en vervolgens vond er uitspreiding plaats tot Stratocumulus. Gelukkig niet op grote schaal waardoor de bewolkingsgraad niet veel verder dan 5/8 kwam en het zorgde veeleer voor welkome schaduwmomenten doorheen de namiddag. De maxima waren ook nog aangenaam koel met 24,2 graden. De Cumulusachtige basissen van de Stratocumulusveldjes verdwenen na een tijdje waardoor we uiteindelijk overal 'pannenkoeken' van Stratocumulus zagen hangen. Daartussen werd de blauwe lucht wat melkachtig en we zagen ook wat Cirrus verschijnen terwijl condensatiestrepen van vliegtuigen niet meer volledig oplosten. Dit was waarschijnlijk bewolking die de overgang naar een warmere luchtmassa markeert en waarbij we de komende dagen steeds wat thermische winst zullen maken als we de modellen mogen geloven. Voorlopig was het nog zo ver niet want eens de zon bijna onder was, losten de Stratocumulusvelden op en liet de open hemel een snelle afkoeling toe. Hierdoor werd het al snel kil terwijl de wind nog niet helemaal was gaan liggen en het koudegevoel daarbij dus versterkte. De voornaamste reden waarom we die wind niet graag zagen was echter de versnelde verdamping want met andermaal een neerslagtotaal van 0,0 mm bleef de droogte stevig in het zadel zitten terwijl de meeste plantjes er al lang waren afgeworpen. 

Zondag, 6 augustus 2023

 Tijdens de nachtelijke en erg felle regenbuien is de wind naar het noordwesten gedraaid waarmee ze een sprong van bijna 180 graden heeft gemaakt. En door het wegtrekken van de depressiekern kwamen we weer volop in het windveld terecht van deze zoveelste zomerstorm. Het voelde dus guur aan bij temperaturen die naar 12,3 graden zijn gezakt en het enige waar we een beetje warmte konden uit putten was een vluchtige opklaring die halverwege de voormiddag voor een minuutje zonneschijn zorgde. Dit tussen Stratocumulus, Stratus fractus, Cirrus densus en Altostratus bewolking. Daarna nam de bewolking het roer weer over en volgden er terug perioden van lichte of matige regen die erg koud en nat aanvoelde door de snijdende noordwestenwind. De neerslag was echter wat minder intens dat de stortbuien die we afgelopen nacht over ons heen kregen. Later werd de neerslag terug heviger maar bij het vallen van de avond klaarde het plotseling op vanuit het noordwesten. Het leek alsof we op een paar minuten tijd naar een heel andere wereld werden geteleporteerd en de felle zonneschijn die we absoluut niet meer gewend waren, voelde surrealistisch aan. De diepblauwe lucht was met felwitte stapelwolken versierd die nog flinke afmetingen hadden maar het bleef hier droog. De zonneschijn kon het kwik nog een klein opwippertje geven maar met de uiteindelijke maxima van 16,3 graden deed deze dag zowel qua beleving als statistiek eerder aan herfst denken. En al zeker als we er het indrukwekkende neerslagtotaal van 19,2 mm naast leggen. In elk geval krijgen we volgens de weermodellen weer wat tijd om te bekomen en op te drogen na deze zondvloed. En met dat opdrogen hielp de wind alvast aardig mee want die wist nog steeds niet van ophouden. Pas na zonsondergang begon het ook op dat gebied weer wat rustiger te worden. De brede opklaringen zorgden ervoor dat het vlot kon afkoelen waardoor de zomersfeer nog verder uit onze handen wegglipte. 

Dinsdag, 6 augustus 2024

 Op een paar contrails en Cirruswolkjes na was het helder, en zacht met minima van 15,2 graden. Er heeft zich op beperkte schaal wat ochtenddauw kunnen vormen. Eerst was het rustig, maar om 7H38 stak er plots een strakke bries op uit westelijke richtingen. Vermoedelijk hoorde dit bij een Cirrusveldje dat volgens de satellietbeelden al een voorloper was van het koufront dat ons morgen weer in koelere lucht zal brengen. Maar meer dan dat merkten we er voorlopig niet van. Achter het Cirrusveldje (eigenlijk is het een band) werd de lucht weer egaal blauw en de bries hield ook maar een drietal minuten aan. De uren daarop was er maar sporadisch sluierbewolking te zien, maar verschenen er wel hier en daar flinterdunne veldjes Altocumulus floccus en mogelijk ook Cirrocumulus. In de lagere niveau's van de atmosfeer was de lucht dan weer te droog om enige bewolking te vormen. De wind bleef zwak en kwam overwegend uit zuidwestelijke richtingen. Tijdens de namiddag zagen we plots Cumuluswolkjes verschijnen in het westen, al moeten die er al een tijdje gehangen hebben want een eind verderop zat het al vol van die wolken en ook in het oosten zagen we heel veel Cumuluswolken die heel dicht op elkaar zaten. Malderen bevond zich kennelijk in een soort van stabiele zone waar geen stapelwolken gevormd werden. Maar waar ze wel hingen, was duidelijk te zien dat ze moeite hadden met een inversie waar ze niet door geraakten en het kwam dus ook nergens tot onweer. Later verschenen er overal stapelwolkjes al bleef het allemaal beperkt en had de zon het dus voor het zeggen. We haalden zo nog 28,3 graden bij een matig zuidwestelijk briesje. Naar de avond toe waren het vooral velden Altocumulus en Stratocumulus die het overnamen terwijl de stapelwolken verdwenen. Op een of andere manier leek het echter geen echte dreiging of onstabiliteit uit te stralen ook al waren er later op de avond wel vrij donkere luchten te zien. Aan het neerslagtotaal van 0,0 mm werd dan weer niet geraakt.