Flashback: 7 augustus in het verleden

Donderdag, 7 augustus 2014

Na een feeërieke zonsopgang die door fluwelen nevelbanken werd opgefleurd, en waarin we een met dauwdruppels beklede thermometer 14,9 graden zagen aangeven, konden we van een erg fraaie en zonnige voormiddag genieten. Het zonnige en droge weertype was echter geen lang leven beschoren, want er werden op grote schaal stapelwolkjes gevormd die al snel uitgroeiden tot verontrustende afmetingen (geruststellende voor de onweersliefhebber). Langer dan tot rond de middag duurde het dan ook niet voor we de eerste Cirrus densus kappen zagen verschijnen tussen de inmiddels al tot enorme afmetingen uitgegroeide stapelwolken. Her en der kwam het tot pittige buien, en ook in Malderen was het prijs al konden we ondanks het intense karakter van de bui hier niet meer dan 0,8 mm optekenen. Het zwaartepunt trok ten oosten van ons voorbij en onweer was op deze locatie op het eerste zicht niet waar te nemen. Voordat de buien toesloegen werd het overigens nog opvallend warm met temperaturen die 27,9 graden haalden terwijl de wind overwegend zwak was uit noord- noordoostelijke richtingen. Tijdens de avond keerde de rust weer en door de zachte kleuren in de vochtige atmosfeer was het uitzicht op de resterende bewolking zeker niet te versmaden. Er stond geen zuchtje wind meer en de temperatuur bleef nog lange tijd rond 20 graden schommelen zodat het aangenaam terrasjesweer werd. Door het niet meer verdampende vocht en de neerslaande dauwdruppels waren handdoeken en vochtbestendige materialen echter onmisbaar om hiervan gebruik te kunnen maken.

Vrijdag, 7 augustus 2015

De nacht verliep rustig in Malderen en we zagen het daglicht weerkeren onder een uitgestrekt Stratocumulus wolkendek bij minima van 13,2 graden. In het westen waren brede opklaringen te zien en neerslag leek er dus niet meer in te zitten. Ook afgelopen nacht zijn we hiervan gespaard gebleven ondanks de onweersbuien die her en der in de Benelux nog tot ontwikkeling waren gekomen. De opklaringen rukten snel op in oostelijke richting en tegen het einde van de voormiddag was het weer volledig helder al maakte de atmosfeer een nevelige indruk. De zon scheen onafgebroken en zo konden we ondanks de koelere luchtsoort waarin we zijn terecht gekomen nog maxima van 29,2 graden binnenrijven. Ergens halverwege de namiddag dreef vanuit Frankrijk een gebied met onweerachtige buien het land in, wat werd voorafgegaan door Altocumulus floccus en castellanus velden die vooral boven en ten oosten van ons voorbijdreven. Bij het vallen van de avond leverde dit een paar druppels op in Malderen maar deze neerslag was niet meetbaar. Een paar uur later moesten we dan met lede ogen toezien hoe een actief onweerscomplex ten oosten van ons voorbij dreef met forse stapelwolken en Cirrus densus. Met wat verbeelding was er ook nog een vage donderslag te horen, maar het kan evengoed het gevloek van andere gefrustreerde onweersliefhebbers in de regio geweest zijn. Wat we dan weer wel kregen was aangename temperaturen waardoor we tot een eind in de avond konden genieten in de buitenlucht. pas na zonsondergang begon er meer chill in de lucht te komen en was het verhaal van de terrasjesgangers afgelopen tenzij als ze weeramateur waren en nog langs de pluviometer moesten om de 0,0 mm als dagtotaal op te tekenen.

Zondag, 7 augustus 2016

Je zou het met de kraakheldere hemel gisterenavond bijna niet verwachten, maar vanochtend was het opnieuw grijs en somber met Stratus en Stratocumulus bewolking. Wel was het zacht met minima van 12,4 graden. Het was echter een kwestie van minuten of de bewolking brak open tot Stratus fractus waarbij we een diepblauwe zeelucht te zien kregen met slechts hier en daar nog wat Stratocumulus. Na een tijdje kwam er opnieuw bewolking opzetten maar daarna werd het terug zonnig. En toen overtrok alles terug met zeer lage Stratocumulus en dan was het weer zonnig. Vervolgens zaten we opnieuw onder de Stratocumulusvelden en daarna was het andermaal zonnig. Maar deze keer kwam er ook een krachtige zuidwestenwind bij kijken, al kon die niet voorkomen dat het zeer zwoel werd bij maxima van 25,4 graden en een stekende zomerzon. De azuurblauwe lucht werd hier en daar opgesmukt door Cirrusstrepen al bleef de nadruk op laaghangende, stabiel ogende bewolking. Omstreeks 19h zagen we opeens de lichtinval veranderen en nog maar net nadat we dit doorhadden volgde er een plotse regenbui. Deze hield even plots op en de neerslag was niet meetbaar. Daarna stak er een koele wind op die naar het westen ruimde en meteen weer ging liggen. Na zonsondergang volgde er een nieuwe regenbui en in tegenstelling tot de vorige was de neerslag wel meetbaar met 0,2 mm. Daarna klaarde het weer op, maar er stak een krachtige stormwind op die een echte herfstsfeer opriep zodat de dag in gure en ruige omstandigheden eindigde.

Maandag, 7 augustus 2017

Het was vanochtend opvallend koud met minima van 8,6 graden waardoor het herfstgevoel van gisterenavond nog versterkt werd. Maar gelukkig was het helder en het was werkelijk schitterend om te zien hoe de eerste zonnestralen de overmatig bedauwde omgeving lieten schitteren met de gloed van duizenden diamanten. In de hogere luchtlagen wat wat Cirrostratus en condensatiestrepen te zien maar voor de rest was er (nog ) geen andere bewolking te zien. Het warmde snel op en de koude nacht was dus even snel vergeten. Met een zuidelijk briesje werd er warme lucht van subtropische oorsprong aangevoerd waardoor de temperaturen nog eens naar zomerse waarden konden stijgen. We haalden 26,1 graden tijdens de namiddag terwijl er wat stapelwolkjes werden gevormd die echter onschuldig waren en bleven. Tijdens de avond verdwenen deze wolkjes weer maar zagen we toenemende Cirrostratus vanuit het zuidwesten terwijl er ook Altocumulus castellanus en floccus zichtbaar werd in die richting. De weersomslag die je hiervan zou verwachten kwam echter uit het noorden, want na een paar uur van drukkend warme omstandigheden genieten terwijl het volledig windstil was geworden, kwam er opeens een ijzige bries opzetten vanuit het noorden waardoor de meeste terrasjesgangers het op een lopen moesten zetten om niet onderkoeld te raken. En dat is jammer want hiermee hebben velen de gedeeltelijke maansverduistering gemist die gedurende een uurtje zichtbaar was in het oost- zuidoosten. Na een uurtje aan kille windvlagen trotseren keerde de rust weer terug, maar de zwoele zomerse sfeer was nu wel definitief weg en het ging nu vrij klam aanvoelen bij een snel stijgende vochtigheidgraad. De windsprong is zonder enige bewolking gepaard gegaan, laat staan regen, waardoor we de dag terug afsloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Dinsdag, 7 augustus 2018

Hoewel er vandaag bijna recordhoge temperaturen waren voorspeld konden we toch nog even herademen bij minima van 17,7 graden wat door de heldere hemel en de weggevallen wind werd gerealiseerd. Er was geen bewolking te zien al maakte de blauwe lucht een wat nevelige indruk. Maar hoe dan ook wist de krachtige zon de weersvoorspellingen waar te maken en zeker vanaf een uur of elf werd de hitte verzengend. We haalden maxima van 34,8 graden en de wind is naar zuid- zuidwestelijke richtingen gedraaid. Tijdens het tweede deel van de namiddag zagen we echter Cirrostratus, Altostratus en Altocumulus castellanus bewolking opzetten vanuit het westen. De zon werd wat getemperd en er trokken enkele kadavers van buienwolken voorbij die een tiental regendruppels lieten vallen in Malderen. Daarna passeerden er weer opklaringen waarna de bewolking zich opnieuw samenpakte in het zuiden wat gevolgd werd door mooie valstrepen maar deze regen verdampte grotendeels voor ze de grond bereikte. Het bleef rustig en half bewolkt doch kort voor middernacht kwam er dan toch nog een fel onweer opzetten met elke seconde een bliksemflits en zeer felle windvlagen met kort daarna krachtige stortregens. De meeste ontladingen vonden in de hoogte plaats al waren er ook enkele goed gemikte inslagen aan de grond die het weerstation op haar grondvesten lieten daveren. De rust keerde geleidelijk terug en het neerslagtotaal was onduidelijk daar de buien tot na middernacht aanhielden. 

Woensdag,  7 augustus 2019

 Na een zachte nacht met minima van 15,2 graden werden we weer door brede opklaringen opgewacht waarbij de bewolking uit Cirrus, Altocumulus en wat Stratocumulus bestond. Als we op onze weerkalender keken, bleek er vandaag een occlusiefront ingepland te staan, en konden de tuiniers en boeren dus nog eens hun beste regendansen en gebeden naar voor brengen. Indien ze atheïstisch zijn, zou het in Londerzeel echter weinig uit maken want tegen het einde van de namiddag zagen we ten oosten van ons Cumulonimbuswolken prijken. Met een westelijke wind was het duidelijk dat dit dus weer de zoveelste gemiste regenkans was. Ondertussen stroomde er weer wat koelere lucht binnen waardoor de maxima van 26,3 graden vrij vroeg bereikt werden. De lucht was getooid met mooiweerswolkjes en deze losten op waardoor het tegen zonsondergang quasi helder werd. In de hogere luchtlagen was echter nog wat Cirrus te zien die zelfs wat weg had van lichtende nachtwolken. Het neerslagtotaal is op 0,0 mm uitgekomen.  

Vrijdag, 7 augustus 2020

Alle bewolking is tijdens de nacht opnieuw verdwenen en we ontwaakten onder een strakblauwe hemel bij minima van 18,8 graden. Overdag bleef het helder en bij een zwak zuidelijk briesje liep het kwik snel op. Tegen de middag was het al behoorlijk puffen terwijl er nog steeds geen enkele bewolking te zien was. Na een tijdje zagen we wel wat Altocumulusbankjes verschijnen en volgens satellietbeelden hing er net ten westen van ons meer van deze wolkensoort. Al deed dit allemaal geen afbreuk aan het zomerse weertype en smolten we weer bijna weg bij maxima van 34,0 graden. De warmte bleef erg lang hangen tijdens de avond en wie een laatavondwandeling maakte om wat verkoeling te gaan zoeken was eraan voor de moeite. Dit gold eveneens voor insecten die hetzelfde zochten in het verkwikkende water van de pluviometer want met 0,0 mm als dagtotaal was dit er opnieuw niet. 

Vrijdag, 6 augustus 2021

Tijdens de nacht is het opnieuw tot een aantal perioden van regen gekomen tijdens de passage van de wolkenband die bij het krieken van de dag nog boven Nederland hing. Maar in het zog daarvan hing nog veel bewolking die vooral uit aaneengesloten Stratocumulusvelden bestond met daaronder losse wolkenflarden (Stratus fractus). De wind kwam uit zuid- zuidwestelijke richtingen en wakkerde flink aan waardoor de minima van 16,1 graden erg kil aanvoelden. We konden dus van geluk spreken dat het weer droog is geworden. Halverwege de voormiddag begonnen er brede opklaringen binnen te komen en maakte de Stratocumulus plaats voor meer Stratus fractus wolkjes die vervolgens uitgroeiden tot Cumulus. Dit was het begin van een buiige episode die ook weer met een pak meer bewolking en somberheid gepaard ging. Tegen de middag bereikten de eerste exemplaren ons en werd het buitengewoon guur doordat de wind ondertussen alleen maar verder is aangewakkerd. Het leek wel alsof we in een herfststorm terecht waren gekomen waarbij de regen horizontaal door de straten vloog en het zomergevoel was dan ook verder weg dan ooit. Tot overmaat van ramp gingen de buienwolken ook nog eens samenklonteren door uitspreidende ijskappen waardoor de liefhebbers van fraaie wolkenlandschappen er eveneens aan waren voor de moeite. Al lijkt men er in Nederland en langs de kusten beter vanaf te zijn gekomen qua contrast en transparantie. De zonnige perioden tussendoor waren dan ook schaars en meestal was die zon enigszins versluierd door de ijskappen. Wie het riskeerde om op zo n moment een zonnebad te nemen kreeg slechts een waterbad aangeboden want door de krachtige stroming was de volgende bui in een oogwenk al gearriveerd. Ondanks het gure weertype kon het kwik nog 22,0 graden aantikken al was ook dat natuurlijk niet meteen een zomerse waarde. Er hoorde ook nog eens 4,9 mm aan hemelverdriet bij waarmee we de dag eindigden.

Zondag, 7 augustus 2022

 Na een heldere en erg koude ochtend bij minima van 11,8 graden werden we weer opgewacht door een stralende zon die enkel wat gezelschap kreeg van enkele Cirrus streepjes. Er volgden enkele zonovergoten uren maar kort voor de middag werden er plots stapelwolken gevormd. Het leek alsof de zon net als gisteren weer in moeilijkheden zou komen, doch de wolkjes bleven klein en waren ook niet erg talrijk waardoor er in Malderen vrijwel geen enkel moment was waarop de zon erachter verdween. De wind was op sommige momenten vrij krachtig, zeker in de namiddag en ze kwam daarbij uit noordelijke tot noord- noordoostelijke richtingen. Daarmee werd er vrij koele en droge landlucht aangevoerd al was het in de zon nog behoorlijk warm. We haalden maxima van 25,1 graden en zagen hoe de stapelwolken al vrij vroeg in de namiddag weer volledig oplosten zodat de rest van de dag in heldere omstandigheden verliep. De lucht was diepblauw met enkel wat Cirruswolkjes erin en het ademde allemaal weer een zuiderse, mediterrane sfeer uit wat versterkt werd door de dorre, bruinachtige omgeving die natuurlijk een gevolg is van de aanhoudende droogte. Tegen zonsondergang ging het snel afkoelen en ging dat mediterrane er dus ook meteen weer uit. Het voelde wat klam en vochtig aan later op de avond maar het zal de pluviometer een worst wezen met haar 0,0 mm alweer. 

Maandag, 7 augustus 2023

 Het is tijdens de nacht licht bewolkt gebleven en ook tegen de ochtend hingen er nog brede opklaringen waarin hier en daar enkel een veldje Stratocumulus te zien was. Er stond nog redelijk wat wind uit westelijke tot noordwestelijke richtingen en deze zorgde ervoor dat de afkoeling wat afgeremd werd. Het zou anders nog een heel stuk kouder zijn geweest dan de 10,8 graden die we nu optekenden. Het eerste paar uren van de voormiddag verliep in zonnige omstandigheden, maar dan werden er plots op grote schaal Cumuluswolken gevormd die flink uitgroeiden. Hoewel ze zich niet of slechts beperkt uitspreidden tot Stratocumulus namen ze een groot stuk van het luchtruim in waardoor de zon het meestal liet afweten. Na de middag leek er wel weer een kentering in te komen en kwam er terug wat meer blauwe lucht tussen die wolken tevoorschijn. Een goed voelbare westenwind die later wat meer zuidwestelijke trekjes kreeg, voerde echter nog koele zeelucht aan en het kwik hield het dan ook al bij 20,6 graden voor gezien. Niettemin is het al een hele verbetering tegenover de gure herfsttoestanden die we afgelopen weekend hebben moeten trotseren. Op het einde van de namiddag zagen we ten westen van ons een zone met Stratocumulus verschijnen die van zuidoost naar noordwest liep. Deze breidde zich geleidelijk over het ganse luchtruim uit, maar de bewolking was niet gesloten waardoor het vooral voor sfeervolle beelden zorgde. Er ontstonden castellanusachtige structuren in en in de hogere luchtlagen verscheen er Cirrus en Cirrostratus die vooral in het zuidwesten goed vertegenwoordigd was. Deze bewolking ging later overheersen toen de Stratocumulusvelden weer wegtrokken, maar doordat de bewolking dun was eindigde dag toch nog in tamelijk mooie maar koele omstandigheden. Met een neerslagtotaal van 0,0 mm kreeg de verzopen omgeving weer de kans om op adem te komen. 

Woensdag, 7 augustus 2024

 Tijdens de nacht is het dan gaan regenen met een wat buiig karakter en tegen de ochtend druppelde het nog wat na uit een wolkendek dat met Stratocumulus castellanus en Altostratus gevuld was. Het is afgekoeld tot 16,1 graden. Vanuit het westen werd de hemel weer lichter maar na een tijdje pakte de bewolking zich weer samen en ging het terug lichtjes regenen. Dit proces herhaalde zich nog eens waarbij we nu plots een erg dreigende en donkere lucht zagen verschijnen in het zuidwesten doch net als daarvoor leverde het nauwelijks neerslag op. Het klaarde alweer op en nu was het voor echt want we zagen stukken blauwe lucht verschijnen tussen de Stratus en Stratus fractus bewolking. Meer naar het westen zagen we zelfs brede opklaringen met slechts hier en daar wat Cumulus. Doch toen die ons bereikten, leek er op een of andere manier Stratus in te ontstaan waardoor het in Malderen overwegend grijs bleef. Pas in de loop van de namiddag begon het hier ook overtuigend op te klaren. Maar nu waren het die Cumuluswolkjes die kattenkwaad gingen uitsteken door zich uit te spreiden tot Stratocumulus met alle welgekende gevolgen van dien. We kregen de zon nu maar af en toe te zien tussen die uitgestrekte schermen al begonnen we tijdens de late namiddag onder invloed te komen van een depressie die vanuit het zuidwesten naderde. Deze zorgde voor het oplossen van de stapelwolken en spoedig bleven er enkel wat Stratocumulusveldjes over die later ook gingen oplossen. De luchten werden daarbij melkachtig en al snel verscheen er Cirrostratus en Cirrus vanuit die hoek. Tegen zonsondergang begon er ook Altostratus bewolking te verschijnen. Wel zorgden al die vezel- en sluierwolkjes voor een erg fraaie zonsondergang met mooie uitzichten en rustgevende kleuren. Voor het gevoel was het dan weer minder rustig want de zuidwestenwind die overdag nog licht tot matig was, wakkerde tijdens de avond aan en het voelde na zonsondergang al snel kil aan waar het eerst nog behoorlijk warm was in het zonnetje (we haalden ook nog maxima van 23,9 graden). Neerslag kwam er voorlopig niet aan te pas, we eindigden met 0,6 mm als dagtotaal.