Flashback: 9 augustus in het verleden

Zaterdag, 9 augustus 2014

We bevonden ons vanochtend aan de achterzijde van het koufront, waar heldere en koele zeelucht over ons uitstroomde. Dit ging gepaard met brede opklaringen al werden er snel wolkenflarden gevormd die uitgroeiden tot Cumulus mediocris. Deze wolken werden aan een enorme snelheid over het luchtruim gejaagd, en deze snelheid was ook aan de grond voelbaar want we kregen vandaag met een zeer winderig weertype te maken. Voor de rest veranderde er weinig en zagen we de in de west-zuidwestenwind heen en weer zwiepende thermometer stijgen van 15,1 tot 23,9 graden. Na de middag bereikten de stapelwolken toch nog flinke afmetingen maar ze groeiden in Malderen niet uit tot buien. Naar de avond toe begonnen deze wolken weer op te lossen al maakten ze nu plaats voor Cirrostratusbewolking die vanuit het zuiden en zuidwesten binnendreef. De ijskap van een uitgestorven Frans buiencomplex bereikte ons ook en zorgde voor een scherp begrensd gebied met dikkere sluierbewolking die in het zuiden te zien was en mooi werd aangeschenen door de ondergaande zon. Het meest opvallende weerelement was echter de wind die aan het begin van de avond zeer snel afnam zodat we tegen alle verwachtingen in van een rustige, zwoele en quasi windstille avond konden genieten ondanks het stormachtige geweld dat ons overdag nog te beurt viel. Neerslag is er ondanks de dikke aambeeldbewolking niet meer gevallen zodat we deze rustige avond met 0,0 mm konden afsluiten

Zondag, 9 augustus 2015

Nog steeds bevond de regenzone zich ten zuidoosten van ons en het leek alsof ze tijdens de hele nacht geen millimeter is verschoven. Toch was er veel veranderd, want in plaats van Cirrostratus en Altostratus kregen we nu enkel Stratocumulus en Altocumulus te zien en was er enkel ver ten zuiden van ons Cirrostratus te zien. Dit alles konden we aanschouwen bij vrij zachte minima van 10,9 graden. Langzaam maar zeker kwam de bewolking in beweging doordat de depressie die ten zuiden van ons is ontstaan naar het noordoosten trok en hierbij een aantal fronten onze kant opjoeg. Op de radar zag het er allemaal erg actief uit waardoor het een regendag van formaat beloofde te worden. Maar naarmate de buien (waar ook onweer op zat) en regen naderden, zakte alles als een pudding in elkaar en de weinige buien die het overleefden bevonden zich boven een droge luchtlaag. Hierdoor verdampte alle neerslag voor ze de grond bereikte, op een paar zeer moedige druppels na die we ondertussen bijna tot ridder zouden willen geslagen hebben. Maar voor de uitgedroogde plantjes zal het een droogworst wezen, want vanuit het zuiden dreven weer opklaringen binnen en weg waren de regenbuitjes. Het voelde vrij zwoel aan door het vocht in de atmosfeer in combinatie met tamelijk hoge maxima van 24,8 graden. Het enige wat we te goed hadden was een schitterende zonsondergang toen de Altocumulusvelden door de zon van onderaf werden beschenen en alles opnieuw in een vlammende oranje tot rode gloed oplichtte. Net als gisteren gelukkig weer nepvuur dat we niet hoefden te blussen met regenwater dat er niet was bij een dagtotaal van 0,0 mm. Ten noordwesten van ons waren de opklaringen breder, wat ondermeer die prachtige zonsondergang mogelijk maakte. Het was aangenaam zacht, er stond geen zuchtje wind en het was uitermate rustig waardoor we terug tot in de late uurtjes konden genieten van de buitenlucht voor zover de muggen dat nog mogelijk maakten.

Dinsdag, 9 augustus 2016

In het holst van de nacht werden we opeens opgeschrikt door gedonder in de verte. Maar daar bleef het uiteindelijk bij, want de bui doofde na een vijftal donderslagen weer uit en er volgde slechts een korte regenbui die goed was voor 0,2 mm. Tegen de ochtend was er niets meer te zien van dit onweer en zagen we een mooie blauwe lucht waarin zich tijdens de voormiddag stapelwolkjes (Cumulus mediocris) ontwikkelden. Met minima van 11,6 graden was het eerder aan de koele kant. Er vormden zich al snel grote hoeveelheden stapelwolken, maar daarbij viel op dat ze niet verder dan de mediocris variant uitgroeiden. En het werd meteen duidelijk waarom: er bevond zich een inversie op geringe hoogte en dat was geen goed nieuws voor de zonnekloppers onder ons. Het duurde immers niet lang of de stapelwolken gingen zich uitspreiden tot Stratocumulus waardoor de zon zich erg snel gewonnen liet geven. Samen met de alles behalve tropische luchtaanvoer die het noordwestenwindje met zich meebracht zorgde dit voor erg bescheiden maxima van 20,4 graden. Tijdens de late namiddag werd de vorming van Stratocumulusvelden dan toch nog aan banden gelegd waardoor we als zonneliefhebber weer mochten meespelen. Wel bleef het erg fris aanvoelen en toen het tijdens de avond verder opklaarde koelde het steeds sneller af onder de heldere hemel en bij een verder afzwakkende wind. Wie het geluk had om nog een naar de zon gericht terrasje te vinden kon niettemin genieten van een aangename zomeravond. Maar die zon bleef daar natuurlijk niet eeuwig hangen, en als ze dat al wel zou doen waren er nog de wolkenvelden en bijhorende buien die volgens de satellietbeelden snel onze richting uitkomen vanuit het noordwesten. Deze bereikten ons nog niet voor middernacht waardoor het rustig en droog bleef en het eerder genoemde neerslagtotaal ook het dagtotaal is geworden.

Woensdag, 9 augustus 2017

Tijdens de nacht zijn de opklaringen weer breder geworden en ondanks de vochtige, klamme en nevelige omstandigheden gisterenavond heeft zich tijdens de ochtend nauwelijks nevel of mist kunnen vormen. Wel was het zeer rustig en werd er veel dauw gevormd wat weer voor een mooi uitzicht zorgde toen de eerste zonnestralen erop vielen. De bewolking bestond uit Cirrus en een gesloten laag Cirrostratus die in het zuid- zuidoosten te zien was. later dreven er ook Stratocumulusvelden binnen, maar meestal ging het om dunne, losse velden waar de zon langs en doorheen kon schijnen. Met minima van 13,0 graden was het eerder aan de koele kant. Na verloop van tijd werden er stapelwolken gevormd, al waren deze meestal onschuldig en kon de zon nog volop blijven schijnen. De Cirrostratus concentreerde zich in het zuidoosten en was meestal tamelijk scherp begrensd. In het westen en noordwesten ontstond in de loop van de dag een buienlijn die tijdens de avond wat onweer genereerde aan de kust. Malderen kwam tussen beide systemen terecht waarbij de zon extra hard kon schijnen en het drukkend aanvoelde bij maxima van 24,3 graden. Uiteindelijk waren het de wolken in het zuidoosten die onze kant opkwamen maar vanuit het zuiden dreven er Atocumulus castellanus velden binnen die flink uitgroeiden waardoor het later op de avond overtrokken raakte. Er stak terug een noordelijke bries op waardoor het zeer snel afkoelde en de drukkende warmte plaats maakte voor verlammende kilte. Neerslag is er niet meer aan te pas gekomen waardoor we de dag terug konden afsluiten met een totaal van 0,0 mm.

Donderdag, 9 augustus 2018

De bewolking is tijdens de nacht toegenomen waardoor de minima ondanks de snelle afkoeling gisterenavond nog erg hoog lagen met 13,2 graden. De bewolking bestond uit Stratocumulus castellanus velden, Cumulus en Altostratus / Cirrus densus. Het zag er dus onstabiel uit en op de satellietbeelden was inderdaad te zien hoe boven Frankrijk onweerscellen ontstonden in onze aanvoerrichting. Deze zorgden in de loop van de dag voor een aantal buien in Malderen al was niet meteen duidelijk of hier onweer op voorkwam. Daarna was het een komen en gaan van onstabiele wolkenluchten met Altostratus, Altocumulus castellanus, Cirrus densus, Cumulus congestus en Stratus fractus. Tegen het einde van de namiddag leverde dit terug een aantal buien op maar het waren zeker geen grote hoeveelheden al was elke druppel natuurlijk meer dan welkom. Met de neerslag van gisteren erbij kwamen we uit op 19,4 mm en de buien zorgden voor aangenaam koele maxima van 23,1 graden. Later op de avond trok er een gebied met lichte regen en motregen over het weerstation waarin een aantal iets zwaardere buitjes verscholen zaten al was het zonder onweer. De hoofdrol ging hier dan ook naar de wind die zowat de hele dag stormachtig was uit westelijke richtingen en plaatselijk voor heel wat schade zorgde door de bomen die vol in blad stonden en door de droogde verzwakt waren. Na zonsondergang zwakte de wind wat af al bleef het nog steeds guur en onvriendelijk, doch slaapkamervriendelijk. 

Vrijdag, 9 augustus 2019

 De lucht is tijdens de nacht weer een stuk onstabieler geworden en we werden reeds tijdens de vroege uurtjes door buien opgeschrikt. Tegen de ochtend konden we genieten van fraaie, dreigende luchten met Altostratus en castellanus bewolking waar hier en daar dichte neerslagschermen onder te zien waren. Het kwam dus tot nog meer buien en bij minima van 18,2 graden voelde het tropisch aan met al dat vocht. Enkele buien wisten tot in Malderen door te dringen maar echt veel hield het met 5,5 mm niet over en tegen de middag waren de eerste opklaringen er al. Het koufront bleef een tijdlang ten oosten van ons slepen waardoor we het grootste deel van de dag Cirrostratus en Altostratus zagen in het oosten en heldere diepblauwe lucht in het westen. Tegen de avond kwam er beweging in de zaak en zagen we de opklaringen terrein winnen. Wat verderop ontstonden echter Cumulus fractus wolken en eens deze boven ons hingen, wakkerde de wind plotseling aan en leek het wel alsof we in een vroege najaarsstorm waren terecht gekomen. Met maxima van 27,0 graden voelde deze stormwind wel warm aan. Hoewel het krachtigste windveld tegen zonsondergang gepasseerd was, werd het een alles behalve rustige avond, zeker met de buien die plaatselijk maar niet in Londerzeel ontstonden.  

Zondag, 9 augustus 2020

Na een lange zomerslaap werden de onweersliefhebbers wakker geschrikt door zwoele donderslagen die uit het oosten kwamen en de 21,0  graden aanwijzende thermometerbuizen lieten trillen. Dreigende luchten maakten in die richting hun opwachting en we zagen ijskappen verschijnen tussen de forse stapelwolken die er hingen. Maar het was van korte duur want vanuit het westen klaarde het weer op. Hoewel de oostelijke bries ons nog even in de waan liet dat de buien op ramkoers lagen, liet de naam ‘Londerzeel’ die illusie al snel weer verdwijnen. De zon kwam er weer door en de meeste bewolking verdween op nog een paar Cirrusvelden en een laag met Altocumulus castellanus in het zuiden na. Over deze laatste hoefden we ons al evenmin illusies te maken want de bewolking bleef zowat terplekke hangen en we zagen ook geen ontwikkelingen of aanzet daartoe. Volgens de radar gebeurde er nochtans een en ander, maar dat was ver buiten ons gezichtsveld boven het noorden van Frankrijk en het leek er niet op dat deze onweersbuien ons nog levend zouden bereiken vandaag. De zwoele hitte bij maxima van 36,1 graden werd dus niet afgestraft (of beloond voor sommigen) al waren er af en toe wel wat verkoelende windvlaagjes, vooral tijdens de voormiddag door de outflow van de eerdere buien. Tegen de avond schoof er meer en meer Cirrusbewolking binnen vanuit het westen en door de vochtige lucht resulteerde dit in een vurige zonsondergang. En dat mogen we gerust letterlijk nemen want er was zelfs in de late uurtjes nergens koelte te vinden of waar te nemen. Het contrast met de zomers uit de jaren 80 kon dus niet groter zijn, en het neerslagtotaal niet kleiner met 0,0 mm. 

Maandag, 9 augustus 2021

De rust is tijdens de nacht weer helemaal teruggekeerd en de dag startte veelbelovend met blauwe luchten waarin slechts wat Cirrus, Cirrostratus en enkele condensatiestrepen te zien waren. Het is daarbij afgekoeld tot 13,3 graden. De vredige rust die er hing was echter bedrieglijk want er waren reeds verschillende buien actief net ten zuiden van Malderen en boven Frankrijk lag een hele cluster van buien op ramkoers. We zagen dan ook al snel Altostratusbewolking naderen vanuit het zuidwesten die geflankeerd werd door banden van Altocumulus lenticularis die er dreigend donkergrijs uitzagen. Het duurde weliswaar een tijdje eer de eerste druppels vielen en we moesten dus eerst een zwaarbewolkte periode trotseren. Omstreeks 10H15 was het echter zover en begon het al snel aan een flinke intensiteit te druppelen. De bui werd gevolgd door een paar mooie zonnige perioden maar de lucht zat weer vol met flinke stapelwolken die zich in de soep van Stratus fractus en Stratocumulus ontwikkelden. Omstreeks 14H pakten deze zich net ten zuidwesten van ons samen en met een dito briesje erbij arriveerden deze buien in een oogwenk te Malderen. Deze keer kwam het tot een fikse wolkbreuk en zagen we de straten in rivieren veranderen terwijl de zichtbaarheid flink terugliep in de dichte regen. De bui eindigde met flink wat gedonder en gebliksem waarna we de boel zagen weg trekken met fraaie ijskappen ten oosten van ons. De met regendruppels getooide omgeving gloeide in mooie kleuren op tijdens de avond waarbij we op nadering van een volgende storing geleidelijk Cirrus en Cirrostratus zagen binnendrijven. De buienwolken werden steeds kleiner en uiteindelijk bleef het bij onschuldige stapelwolkjes en Stratocumulusveldjes. Tijdens deze episode kon het kwik nog 22,0 graden aantikken. Later op de avond werd het echter klam door al dat vocht en met een neerslagtotaal van 7,1 mm was daar in elk geval geen gebrek aan. 

Dinsdag, 9 augustus 2022

 De afkoeling was afgelopen nacht al een stuk minder uitgesproken met minima van 16,2 graden als resultaat. Er hingen Cirruswolkjes en het licht van de schemering had een opvallende roze- achtige gloed door de warmere lucht die wat meer vocht kan vast houden. Deels is het ook al een voorzichtige knipoog van de herfst die toch langzaam maar zeker begint dichterbij te komen maar op thermisch gebied zullen we dat alles behalve geweten hebben. Het kwik ging immers al snel de zomerse toer op en er werden ook vrijwel geen stapelwolken meer gevormd zodat de zon ononderbroken het beste van zich kon geven. Wel waren er opvallend meer Cirruswolken aanwezig, meestal ging het om de floccus en fibratus variant en zaten er soms dichte kluwens en toefjes tussen deze bewolking. Verder zat er echter geen duidelijke structuur in al leek het op een gegeven moment alsof de wolken zich in een oostwaarts gerichte band ten noorden van ons gingen schikken. Hoe dan ook werd het al behoorlijk warm vandaag en we haalden maxima van 29,3 graden. Deze keer bleef de warmte tijdens de avond ook redelijk goed hangen, het was ook na zonsondergang nog aangenaam toeven in de buitenlucht zonder extra kleding. Geen goed nieuws voor de tuinierders onder ons want dat betekent nog meer zweten om het met het neerslagtotaal van 0,0 mm verwante dagelijkse werk te kunnen voltooien.

Woensdag, 9 augustus 2023

 De bewolking is tijdens de nacht en na de passage van de regenzone weer overgegaan in Stratocumulus die erg dun en doorschijnend was. Deze wolken lichtten in fraaie oranjetinten op bij zonsopgang en dit alles werd extra op smaak gebracht door de fijne nevelslierten die overal hingen over de bedauwde omgeving. In de windstille en vochtige omstandigheden en bij vrij koele minima van 12,0 graden was dit natuurlijk geen verrassing. Overdag ontstonden er rafelige stapelwolken tussen de Stratocumulusvelden en deze gingen geleidelijk over in mooiweerswolkjes waar het er eerst nog op leek dat ze tot buien zouden gaan uitgroeien. De Stratocumulusvelden losten daarbij op en tijdens de eerste helft van de namiddag waren er tijdelijk nog wat Altocumulusveldjes te zien met een erg fijne structuur. Later werd de hemel diepblauw en gingen de mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris) over in de humilis variant. En toen die ook oplosten keken we aan tegen zuiderse, diepblauwe luchten terwijl de temperaturen ook weer flink omhoog zijn gegaan met 21,4 graden als uiteindelijk resultaat. Het leek wel alsof we in een heel andere wereld zijn terecht gekomen en het contrast met het kille herfstweer dat we de voorbije dagen hebben gekend, kon bijna niet groter zijn. De wind kwam bij dit alles echter nog steeds uit westelijke tot noordwestelijke richtingen, een hoek waaruit je dit zomerse weertype niet meteen zou verwachten. Tijdens de avond kregen we iets gepresenteerd dat je wel uit die richting kunt verwachten, en dat was een snelle afkoeling waardoor het zeker na zonsondergang weer kil en klam ging aanvoelen. Want met een neerslagtotaal van 3,0 mm was er vocht genoeg voorhanden om terug dit soort omstandigheden te creëren.

Vrijdag, 9 augustus 2024

 De dag begon grijs en somber met veel Stratocumulus waar wellicht nog het een en ander aan sluierbewolking boven zat. Er stond een krachtige, zuidwestelijke wind die stevig tegen alles op haar pad inbeukte. Wie deze grijze massa en al dat natuurgeweld zag bij het opstaan moet wel gedacht hebben dat het koud en guur was buiten, doch eens we de deur of een raam open trokken viel er plots een golf van vochtige warmte over ons heen. Het leek wel alsof we ons in de tropen bevonden. De minima zijn niet beneden 17,1 graden gekomen. Het was droog al maakte de vlagerige wind het er niet meteen praktischer op om buiten te gaan zitten voor bijvoorbeeld een ontbijt in de buitenlucht. En na een tijdje zagen we een niveau onder die Stratocumuluswolken plotseling Stratus fractus binnendrijven vanuit het westen. Hoewel daar nu ook opklaringen tussen verschenen, bracht dit vlaagjes van motregen met zich mee, gevolgd door een korte bui met wat dikkere druppels. Daarna ging het af en toe weer bij tussenpozen motregenen waarbij de hoeveelheden nooit veel voorstelden, net zo min als het uiteindelijke totaal van 0,4 mm. Tijdens de namiddag leken we dan toch nog in een zone met dunnere bewolking terecht te komen en begon de zon er af en toe door te flitsen. Tijdens de uren daarop ging het dan meer en meer de goede richting uit en evolueerden we naar fraai zomerweer waarbij we Cumuluswolkjes te zien kregen. Het warmde op tot 25,3 graden al bleef er wel nog een vlagerige wind staan. De avond verliep in gelijkaardige omstandigheden met redelijk wat zon terwijl de stapelwolken geleidelijk aan oplosten. Tijdens de nacht werd het dan uiteindelijk zo goed als helder.