Maandag, 28 juli 2025

 Maandag, 28 juli 2025

 Het is tijdens het tweede deel van de nacht droog gebleven, maar er hing nog steeds veel bewolking die vooral uit Stratus en Stratocumulus bestond. Vroege vogels onder ons konden wel nog eventjes genieten van een mooie oranje zonsopgang dankzij opklaringen

die zich nog net boven de noordoostelijke horizon bevonden. Het Stratusveld dat boven Malderen hing werd in die richting ook begrensd door een gordel van Cumuluswolken en het leek wel een whale's mouth te zijn aan de voorzijde van een bui als we in die richting tegen de Cumuluswolken aankeken. De bui die je zou verwachten was er echter niet, we bevonden ons al tientallen kilometers achter deze structuur en er is nog geen druppel

gevallen terwijl de valwinden die je dan ook zou verwachten eveneens uitbleven. Wat overbleef was dus grijzigheid en droog weer al lag de omgeving er wel nog flink nat bij van de buiige toestanden die we gisteren gekend hebben. Met minima van 12,7 graden was het vrij koel en het leek een zeer sombere en kille dag te gaan worden. Doch omstreeks 8H30 klaarde het plots op vanuit het noordwesten. Een diepblauwe lucht duwde de

scherp begrensde wolkenband weg naar het zuidoosten, waarvan het laatste stuk was overgegaan in meer transparante Stratocumulus. Deze veelbelovende doorbraak was echter van korte duur want wie naar de satellietbeelden keek zag de volgende omvangrijke plak Stratocumulus al naderen. Er was eigenlijk maar ruimte voor een heel smalle gordel van opklaringen. De zon scheen voor korte duur en het werd meteen weer betrokken. Er viel ook wat neerslag al stelde het met 0,2 mm weinig voor (zeker tegenover gisteren). Meer wolkenvelden en kleine opklaringen lagen in de aanvoer, al begon de Stratocumulus na de middag steeds meer op te lossen en kwam de

zon dus geleidelijk in het voordeel. Na een tijdje kregen we vriendelijke zomerluchten te zien met diepblauwe kleuren en stapelwolken die weliswaar nog forst van afmeting waren. De bewolking zat nu vooral in het oosten terwijl Malderen nog net meeprofiteerde van een zonnige strook die tot aan de zee reikte. De wind kwam hierbij uit noordwestelijke richtingen en was niet al te sterk. Zeker voor allerlei buitenklusjes was dit een ideaal weertype voor zover men zich maar voldoende beschermde tegen de nog steeds UV rijke zonnestralen. Tijdens de avond bleven er enkel nog wat verspreide Cumuluswolkjes over en was het zonovergoten waarbij het nog kon

opwarmen tot 22,3 graden. Vanuit het zuidwesten begon er een scherp begrensde zone met Cirruswolken binnen te trekken die voor erg fraaie uitzichten zorgde, zeker toen de ondergaande zon alles in warme kleuren liet opgloeien. De Cirruswolkjes hielden niet veel warmte tegen waardoor het na het vallen van de duisternis snel afkoelde. Nog voor middernacht zaten we al onder de 15 graden.