Flashback: 1 september in het verleden

Maandag, 1 september 2014

De bewolking is tijdens de nacht volledig opgelost waardoor we het daglicht vanochtend in heldere omstandigheden zagen terugkeren. Een diepblauwe, zuiderse hemel maakte haar opwachting en even later deed de zon hetzelfde terwijl de 8,6 graden aanwijzende thermometer glinsterde van de ochtenddauw. Toch zou het zeker geen smetteloze zomerdag worden want er werden al snel stapelwolken gevormd die de neiging hadden om flink uit te groeien. Tegen de middag begon de atmosfeer echter te stabiliseren vanuit het westen waardoor de stapelwolken terug overgingen in onschuldige mooiweerwolkjes. Wel werd de diepblauwe kleur van de hemel fletser en verschenen er af en toe velden van Stratocumulus castellanus bewolking die deden vermoeden dat er nog steeds iets op til was. Voordat dit vermoeden bevestigd werd konden we genieten van een heel aangename nazomerdag waarbij het opwarmde tot 23,9 graden en het vooral de veel zwakkere west- zuidwestenwind was die de weerskwaliteit tegenover gisteren flink liet verbeteren. Omstreeks 18H30 was het dan tijd voor de eerdergenoemde bevestiging en doemde er opeens een dreigende, zwarte wolkenmuur op vanuit het westen. Als een reusachtige pletwals vergruizelde ze de nazomersfeer tot er niets van overbleef en er volgde een periode met somber en kil weer waarbij de bewolking uit Stratus en Stratocumulus bleek te bestaan. Tegen zonsondergang leek het weer wat op te klaren vanuit het westen, maar dit werd slechts gevolgd door een regenbui die gevolgd werd door nog meer buitjes die de rest van de avond kenmerkten. Het neerslagtotaal bleef desondanks beperkt tot een eerder bescheiden 0,3 mm.

Dinsdag, 1 september 2015

Dankzij de bewolking (Stratus en Stratus fractus) is het na de sterke afkoeling gisterenavond niet meer verder afgekoeld waardoor het vrij zacht was bij minima van 16,4 graden. De wind is ook een beetje afgenomen, maar de dag nam een uitermate sombere start waardoor het zomergevoel in een klap verder weg was dan ooit. Overdag begon de atmosfeer onstabieler te worden waardoor er in eerste instantie opklaringen ontstonden, en vervolgens stapelwolken tussen de Stratocumulus en Stratus fractus bewolking. Deze groeiden uit tot buien, en er stak ook nog eens een brutale westelijke tot noordwestelijke wind op waardoor de ochtendlijke zachtheid omsloeg in een gure kilte. Na de middag zagen we talloze pittige buien langstrekken in Brussel, doch in Londerzeel bleven we zoals gewoonlijk buiten schot waardoor er tegen de avond niet meer dan 0,1 mm in de pluviometer zat. Vanuit het noordwesten werd de lucht weer stabieler waardoor de buien overgingen in mooiweerswolkjes en er nog wat verspreide Stratocumulusveldjes langstrokken. De zon deed zo toch nog gouden zaken al werd het desondanks niet warmer dan 20,2 graden. Tijdens de avond koelde het snel af waarbij het een geluk was dat de wind ging liggen en de rust weerkeerde. In het laatste schemerlicht zagen we de bewolking weer wat toenemen, maar verdere gevolgen bleven uit.

Donderdag, 1 september 2016

Het was opnieuw wat zachter geworden met temperaturen die niet beneden de 16,1 graden gezakt zijn. De zon kwam daarbij weer in warme kleuren op terwijl de bewolking vooral uit Cirrostratus, Altostratus en Cirrus bestond. Deze bewolking werd langzaam dikker waardoor het ondanks de zachtere temperaturen vanochtend een mindere dag leek te worden. Rond de middag passeerde er uiteindelijk een als koufront verklede buienlijn die het op sommige plaatsen flink liet plenzen, maar in Malderen slechts een kort spetterbuitje opleverde dat goed was voor 0,1 mm. Daar waar we eerst veel gelaagde sluierbewolking zagen, werd het frontje gevolgd door meer convectieve bewolking die vooral uit Cumulus congestus bestond. Aanvankelijk was er ook nog redelijk wat Cirrostratus maar vanuit het westen werd de lucht gestaag blauwer en ondertussen begonnen de stapelwolken geleidelijk in te zinken tot we alleen nog de klassieke mooiweersvariant zagen (Cumulus mediocris). Koufront of niet, de aangevoerde lucht was nog steeds aangenaam warm en we konden weer volop genieten van maxima die 23,7 graden haalden terwijl de wind tijdens de frontpassage is geruimd van zuidwestelijke naar westelijke richtingen. Nog wat verder naar het westen bevonden zich depressies die op veilige afstand bleven maar waarvan de sluierbewolking toch nog tot bij ons kon doordringen tijdens de avond. Hierdoor werd het zeker geen kraakheldere hemel, maar in ruil kregen we weer fraaie avondkleuren waarbij vooral oranje en rood goed vertegenwoordigd waren. Na de schemering maakten deze net als gisteren weer plaats voor koele, rustgevend zachtblauwe kleuren waarna de duisternis erg snel inviel. Hierbij koelde het overigens nog verrassend snel af waardoor het muggenvolkje erg veel moeite had om na zonsondergang nog menselijke slachtoffers te vinden.

Vrijdag, 1 september 2017

Ondanks de opkomende Cirrostratusbewolking was het vanochtend weer helder met een diepblauwe lucht boven ons terwijl er veel nevelbanken hingen boven de velden. Wie er een ritje door maakte waande zich bij momenten op een vliegtuig dat laag boven een wolkendek vloog. Het zag er dan ook allemaal sfeervol uit, en de dauwdruppeltjes die opgloeiden in het warme herfstlicht maakten het helemaal af. De temperaturen waren een heel stuk minder warm, de minima zijn immers op 9,8 graden uitgekomen waardoor de meteorologische herfst meteen een gepaste start heeft gemaakt. Vanuit het westen dreef ondertussen Stratocumulus binnen welke een vrij fijne structuur had, maar de belangrijkste bewolking die we vandaag te zien zouden krijgen moest zich nog vormen. Dat waren namelijk stapelwolken die al snel tijdens de voormiddag gevormd werden terwijl ze zich meteen tot buien ontwikkelden. Vooral in Nederland ging het er plaatselijk hevig aan toe maar ook in België kwamen er talloze buien voor. Tijdens de namiddag was het meestal 6/8 bewolkt en samen met de koelere luchtaanvoer zorgde dit voor lagere maxima. We moesten ons tevreden stellen met 20,0 graden. Aan het begin van de avond raakte het bijna helemaal overtrokken door uitspreiding van buien maar toch kregen we bijzonder fraaie wolkenformaties te zien nu alle buien zowat op hun hoogtepunt zaten. Het leek wel alsof we in de tropen zaten met talloze moessonregens rondom ons en als toetje kregen we ook nog eens een fraaie zonsondergang toen het oranje licht op de statige Cumulonimbuswolken weerkaatste. Op dat moment waren de buien echter aan het afsterven, en daar Malderen zich net tussen twee aambeelden in bevond, bleef het daar al veel eerder droog. Niettemin heeft deze buiendag ook hier nog een neerslagtotaal van 11,2 mm opgeleverd. De rest van de avond verliep in half bewolkte omstandigheden met vooral Cirrus densus bewolking. 

Zaterdag, 1 september 2018

 Na een huiveringwekkend koude ochtend met minima van 6,5 graden liet de zon alles in een gouden gloed van duizenden dauwdruppeltjes opgloeien. Het warmde snel weer op doch de lucht was erg vochtig waardoor er veel stapelwolken werden gevormd. Gelukkig kwam het niet tot de massale uitspreiding tot Stratocumulus die eerder voorspeld was en konden we nog 4/8 van het luchtruim uit de brand slepen. Maar in Malderen zaten we toch wel erg vaak onder die verkeerde helft en met die kille noordelijke bries erbij was dat niet bepaald gezellig. Wanneer de zon er wel doorkwam was het dan weer erg heet want veel kracht had die bries nu ook weer niet en we haalden nog maxima van 22,9 graden. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en dreef er wat Cirrostratus binnen vanuit het zuiden. Het koelde snel af eens de zon onder was maar een pluviometer met 0,0 mm erin was gelukkig even goed af te lezen met bibberende handen en dit was dan ook met zekerheid het dagtotaal. 

Zondag, 1 september 2019

 Het was reeds opvallend fris vanochtend met minima van 10,6 graden. In het oosten was Cirrostratus, Altostratus en Altocumulus uit het wegtrekkende koufront te zien. In het westen kwam de klassieke polaire lucht met diepblauwe kleuren en spierwitte stapelwolkjes opzetten. Samen met nog een paar verwaaide strepen Cirrus erbij zorgde dit voor fraaie uitzichten. De stapelwolken groeiden (hier) niet tot buien uit en het werd nog best vriendelijk nazomerweer. Wel moesten we met een goed voelbare westenwind rekening houden en de maxima van 22,5 graden waren ook even wennen. Tegen de avond werden de kleuren fletser vanuit het westen en spreidde een deel van de stapelwolken zich uit tot Stratocumulus. Het leek wel of er een warmtefront naderde en de zomer zou terug keren maar tegen de avond koelde het snel af en kwam de herfst al van achter het hoekje kijken. Het enige dat we nog vasthielden van deze zomer zijn de ultra lage neerslagtotalen met vandaag opnieuw 0,0 mm. 

Dinsdag, 1 september 2020

Een zwakke storing zorgde voor kil en miezerig weer in de noordelijke helft van de Benelux. Deze zorgde ook in Malderen voor uitgestrekte Stratocumulusvelden die ervoor zorgden dat het met de nachtelijke afkoeling dan toch nog meeviel. De minima zijn op 10,1  graden blijven steken. We zaten net op de rand van de wolkenvelden want in het zuiden was de lucht strakblauw en daar ontstonden in de loop van de dag enkel mooiweerswolkjes. Daar de zon in deze tijd van het jaar al wat lager stond, pakte dit in ons voordeel uit want we konden zo toch nog meeprofiteren van de opklaringen die een eindje ten zuiden van ons lagen. Dit zagen we dan ook meteen op de thermometerbuizen waar het kwik dan toch nog naar 21,0 graden kon klauteren. Telkens er zo een mooiweerswolk voor de zon kwam, voelden we dat echter meteen door de koele noordelijke wind die er stond. En na de middag kregen die wolkjes dan toch nog ondeugende trekjes door zich op grote schaal als pannenkoeken te gaan uitspreiden tot meer Stratocumulus. Deze bewolking loste tijdens de avond maar amper op waardoor we niet meer van de laatste zonnestralen konden genieten zoals dat gewoonlijk wel het geval is op een dag met convectieve bewolking. Dus waarschijnlijk had de storing boven Nederland hier toch nog een vinger in de pap. Hoe dan ook, later op de avond klaarde het alsnog op en dit zorgde alweer voor een fikse afkoeling waardoor de terrasjes nu niet alleen door de heersende Corona pandemie leeg bleven. Voor het muggenvolkje was het dus een dagje di ten geblazen buiten de enkele gelukkige exemplaren die nog een meteoroloog wisten te onderscheppen die het dagtotaal van 0,0 mm ging optekenen waarmee we deze dag afsloten. 

Woensdag, 1 september 2021

De voorspelde Stratusbewolking is er tijdens het tweede deel van de nacht dan toch nog gekomen waardoor het nieuwe schooljaar en de meteorologische herfst somber van start gingen. Wel was het droog, zacht bij minima van 15,1 graden en hield de noordelijke tot noordoostelijke wind zich aardig op de vlakte. Hoewel er een volledig betrokken dag was voorspeld, wist de zon er in de loop van de dag af en toe doorheen te glippen doordat deze wolkenlaag overging in Stratocumulus waarvan de compartimentjes niet altijd naadloos op elkaar aansloten. De noordoostenwind was ook nog eens aan de zwakke kant en voor het gevoel was het dus ook warmer en aangenamer. Ook aan de kwikstanden konden we weer wat vooruitgang zien, het werd namelijk 21,8 graden. Tegen de avond kregen we vaker de zon te zien al bleef het steeds voor minstens 7/8 bewolkt. Het door vallende licht was geelachtig getint en de stralenbundels van de zon waren mooi te zien door de nevelige atmosfeer (jacobsladders). Na zonsondergang kregen we weer een rustgevende zachtblauwe gloed te zien die een mooi samenspel vormde met de resterende Stratocumulusveldjes die grotendeels oplosten op nog wat bankjes in het zuiden na. Het bleef vrij zacht en we eindigden terug met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 1 september 2022

Het is tijdens de nacht verder afgekoeld naar 15,7 graden en na een sfeervolle zonsopgang zagen we een heldere hemel waarin enkel ten oosten en zuidoosten van ons nog Altocumulus castellanus bewolking te zien was. De hoop op buien konden we nu dus definitief opbergen al is die er op basis van de weersvoorspellingen nooit geweest natuurlijk. Hoe dan ook, diepblauwe luchten maakten vanuit het westen weer hun opwachting en we konden dus weer volop profiteren van zonneschijn en een zomerse setting. Het werd 28,0 graden. De wind was een stuk zwakker dan gisteren en kwam nu overwegend uit noordoostelijke richtingen. Na enkele uren begonnen er stapelwolkjes te ontstaan al bleef het allemaal heel beperkt en het leek ook alsof de wolkjes vanuit het zuidwesten werden aangevreten door dunne Cirrostratus die vanuit die richting kwam opzetten. Dit was overigens ook mooi te zien op de satellietbeelden maar het minder mooie was dat dit de zoveelste storing was die niets zal opleveren in Malderen. De stapelwolkjes bleven beperkt tot mooiweerswolkjes en gingen over in de afgeplatte humilis variant die later op de avond weer oploste. De sluierwolkjes zelf zorgden ook alleen maar voor een mooi wolkendisplay en warme kleuren tijdens de avond. En dus niet voor iets anders dan een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Vrijdag, 1 september 2023

 We kregen tijdens de ochtend en voormiddag te maken met de passage van een occlusiefront dat ons vanuit het zuidwesten heeft weten te bereiken. Achter deze storing zat ook een warmtefront welke de eerste inhaalde, en door opglijding van warme lucht ging de zaak flink activeren. Het water viel er dus weer goed uit en plaatselijk werd ook een donderslag waargenomen. In Malderen was er van onweer dan weer niet veel te merken maar de neerslag had ook hier opvallend dikke, tropische druppels die de aanwezigheid van buienwolken binnenin de stratiforme neerslagzone verraadden. De minima zijn op 14,4 graden uitgekomen en door de wolken en de neerslag warmde het maar langzaam op. Na een paar uurtjes hadden we het meeste al achter de rug en we kwamen nu in een zone met Stratus en Stratus fractus terecht. Het begon broeierig aan te voelen en er verscheen af en toe een opklaring in micro-formaat. Het leek alsof de rest van de dag druilerig en grijs zou gaan verlopen, maar kort na de middag klaarde het plots op vanuit het westen en met een dito briesje werden diepblauwe luchten aangevoerd met wat donzige, rafelige stapelwolken erin. De zon kwam weer uitgebreid aan bod en daar we nu achter het warmtefront zaten, was het niet verwonderlijk dat het kwik weer aardig kon presteren met maximaal 22,9 graden. Later was er wel weer een neiging tot uitspreiding naar Stratocumulus waardoor de zon het weer wat moeilijker kreeg al begon de bewolking naar zonsondergang toe weer grotendeels op te lossen. Er volgde een sfeervolle zonsondergang met warme kleuren en ook thermisch bleef het overigens warm in deze subtropische luchtmassa die wel erg vochtig en klam was door die 11,2 mm welke er is gevallen. 

Zondag, 1 september 2024

Het is tijdens de nacht afgekoeld tot 16,5 graden en we ontwaakten onder een heldere hemel waarin alleen wat contrails te zien waren. Er stond nog steeds wat wind uit zuidoostelijke richtingen en de omgeving lag er daardoor al vanochtend vroeg droog bij. Tijdens de uren daarop wakkerde dat zuidoostelijke briesje een beetje aan zonder dat het tot vlagerige toestanden kwam. Het zonlicht had een soort van goudachtige gloed en leek daardoor wat zwakker te zijn, maar toch warmde het in deze omstandigheden snel op. Tegen de middag was het al flink puffen geblazen en uiteindelijk schoot het kwik verder door naar tropische maxima van 31,4 graden. Er dreven plakken Cirrus voorbij met af en toe wat Altocumulus floccus ertussen en op de satellietbeelden was te zien hoe een gebiedje met buien en restbewolking daarvan boven het westen en zuidwesten van Frankrijk hing. Dit dreef geleidelijk onze richting uit al bleef de meeste bewolking ten westen van ons. Later op de avond begonnen ook de buien uit deze bewolking de grens te naderen maar ook dit gebeurde ruim ten westen van ons en het was ook al middernacht eer dat gebeurde. De pluviometers kregen er in Malderen dus nog een extra verlofdagje bij terwijl we afsloten met 0,0 mm als dagtotaal.