Flashback: 12 september in het verleden

Vrijdag, 12 september 2014

(Zweden) Het was vanochtend volledig helder, en de diepblauwe lucht maakte een veelbelovende indruk. In deze wolkeloze omstandigheden is het echter flink kunnen afkoelen waardoor we frisse minima van 5,6 graden optekenden. Kort na het opstijgen zagen we in het noorden een uitgestrekt Stratocumulusvel liggen waarvan de eerste wolkencompartimenten ongeveer tot in Kalmthout reikten. De 'rollen' lagen echter ver uit elkaar waardoor het meer aan Cumulusbewolking deed denken die zich in fraaie, noord- zuid gerichte straten had gegroepeerd. En waarschijnlijk was het ook echter convectieve Cumulusbewolking want boven open wateren was geen bewolking te zien terwijl er boven door de zon verwarmde landoppervlakken volop wolkenstraten werden gevormd. Het enorme wolkenveld reikte tot aan de Waddeneilanden, en de bewolking werd weer schaarser boven de Noordzee om boven het vasteland van Denemarken wel weer te verschijnen. Ook boven zweden hing identiek dezelfde bewolking met de zeer dicht op elkaar zittende, in straten geschikte toefjes Cumulus. Pas net ten zuiden van Stockholm maakte de bewolking plaats voor Cirrus en Cirrostratus uit het noorden al wisten er zich wel wat flinke, afzonderlijke Cumuluswolken te vormen boven de eilanden en zeestraten van Stockholm. Na de landing ging de bewolking over in Altostratus en dreef er Stratus fractus binnen waardoor het verblijf in Zweden een sombere en kille start maakte. Wel bleef het droog ondanks het dreigende, donkere uiterlijk van de wolken. Het was wachten tot zonsondergang voordat het vanuit het westen weer opklaarde en de bewolking plaats maakte voor Altocumulusvelden. De hooggespannen verwachtingen betreffende het poollicht werden desondanks niet ingelost waardoor we de dag toch met een teleurstelling moesten afsluiten.

Zaterdag, 12 september 2015

Na een grijze start met wat gedruppel klaarde het op vanuit het zuiden en kregen we een zeer typische onstabiele zomerlucht te zien met grote Altocumulus castellanus floccus en castellanus toefjes erin. Bij een luchtig briesje uit zuidwestelijke richtingen en minima van 12,0 graden was dat plakkerige en drukkende gevoel dat je zou verwachten bij dit uitzicht echter ver te zoeken. Maar na een uurtje was dat gevoel er dan toch en ging de zon behoorlijk steken. Dan werd het terug wat luchtiger door Cirrostratus die het zonlicht begon te filteren vanuit het zuidwesten. We haalden nog maxima van 22,2 graden maar dan ging de bewolking over in Altostratus en kwam er terug wat chill in de lucht. Halverwege de namiddag ploften de eerste druppels neer, al was het allemaal niet erg overtuigend. Pas tegen de avond ging het wat forser doorregenen met een buiig karakter doch met erg fijne druppels uit een opvallend laaghangend wolkendek. Het zag er op sommige momenten dreigend en griezelig uit maar in de pluviometer viel er blijkbaar toch niet veel te griezelen bij een dagtotaal dat uiteindelijk niet voorbij de 2,0 mm is gekomen. Na zonsondergang keerde de rust weer terug onder een zwaarbewolkte hemel

Maandag, 12 september 2016

We zagen het daglicht vanochtend weerkeren onder een betrokken hemel waarbij we het Stratus wolkendek zagen overgaan in Stratocumulus. Het was drukkend warm bij temperaturen die niet beneden 18,9 graden zijn gezakt, en in het westen van het land bedroeg de temperatuur om 6H 's ochtends zelfs nog 21 graden of meer. Het leek alsof we een herhaling van gisteren zouden krijgen met veel wolken bij klamme en vochtige omstandigheden, doch vanuit het zuiden klaarde het zeer snel op en tegen zonsopgang was het nog maar half bewolkt met in het noorden nog wat Stratocumulus en in het zuiden een heldere hemel waarin enkel wat Cirrus en Cirrostratus bewolking te zien was. Eens de zon opkwam, warmde het zeer snel op en onder begeleiding van een noordoostelijk briesje haalden we uiteindelijk maxima van 29,7 graden in de namiddag. De resterende bewolking bestond daarbij meestal uit Cirrus die zich vooral in het zuiden en zuidwesten ophield. Er volgde een aangenaam zachte avond waarbij de warme kleuren van de ondergaande zon voor extra sfeer zorgden bij het aflezen van de 0,0 mm als neerslagtotaal en het bijeenharken van uitgedroogde plantenresten.

Dinsdag, 12 september 2017

Nog steeds was de hemel vol gezaaid met imposante buienwolken die mooi opgloeiden door de stralen van de opkomende zon of de bliksem. De torenhoge wolken straalden iets tropisch uit al was dat qua temperatuur niet het geval met minima van 11,5 graden. De buien waren vooral tijdens de voormiddag op diverse plaatsen actief maar na verloop van tijd zorgde warmte advectie voor stabilisatie en werd het overal droog met brede opklaringen en hier en daar nog wat stapelwolken of Stratocumulusveldjes die door uitspreiding werden gevormd. Het warmde op tot 18,6 graden. Tijdens de avond werd de lucht nevelig in het westen en verscheen er in die richting ook Cirrostratus bewolking uit een volgende depressie die volgens de modellen voor een erg stormachtig weertype zal zorgen komende nacht en morgen. Voorlopig konden we echter nog genieten van de letterlijke stilte voor de storm en beleefden we een droge en lichtbewolkte tot heldere avond waarbij er vooral in het westen nog flinke stapelwolken te zien waren. Helemaal rustig werd het overigens niet, want na zonsondergang begon de wind weer langzaam toe te nemen uit zuidwestelijke tot westelijke richtingen. Het neerslagtotaal bleef onduidelijk door de regen die afgelopen nacht tot na middernacht bleef aanhouden. 

Woensdag, 12 september 2018

 Na de heldere weersomstandigheden van gisteren was de uitgestrekte Stratusbewolking voor velen een verrassing. De dag nam een grijze en herfstachtige start waarbij de doorstaande westenwind het er niet gezelliger op maakte. In het zuidoosten was nog net te zien hoe de scherpe begrenzing van de opklaringen weg trok wat een opvallende oranjegele band veroorzaakte aan de horizon. Voorlopig bleef het droog maar op veel plaatsen ten noorden van ons werd motregen waargenomen. Omstreeks 12h30 passeerde het koufront in Malderen en zagen we de temperatuur meteen een paar graden naar beneden tuimelen. Het was ook dan dat we de maxima van 20,3 graden reeds optekenden. De passage ging niet met meetbare neerslag gepaard, maar tijdens de late namiddag passeerde er een buienlijntje dat alsnog 0,1 mm wist te leveren. Verder was het een komen en gaan van donkere en lichtere Stratuswolken waarbij het steeds betrokken bleef maar de neerslag die meestal uit niet meetbare motregen bestond niet in verhouding leek met de dreigende wolkenmassa. Wat we tegen gisteren moesten inboeten qua zonneschijn werd dan weer goedgemaakt door de wind die het rustiger aan deed en nu uit het noordwesten kwam. Tijdens de avond werd de bewolking wat dunner vanuit het noorden en zagen we het kwik verder dalen naar de uiteindelijke minima van 14,1 graden.

Donderdag, 12 september 2019

 De dag begon zwoel met diepblauwe luchten en Stratocumulusveldjes. De minima werden al vroeg bereikt met 16,3 graden maar de warmere lucht ging gepaard met iets meer wind uit het zuidwesten waardoor er geen dauw meer gevormnd werd. De Stratocumusvelden losten in de loop van de dag op en bij een uitbundige zon steeg het kwik naar 25,1 graden. Er ontstonden een paar stapelwolkjes maar tegen het einde van de namiddag verscheen er een aparte vorm van Stratocumulus die lenticularis- achtige contouren had. Ze hing erg laag en er was geen hoge bewolking te zien terwijl ze door de toch wel krachtige wind snel werd voortgejaagd. De zon waren we even kwijt maar vanuit het westen naderden al snel weer opklaringen en deze hielden het vol tot er later op de avond weer zwaardere bewolking kwam aanzetten. Dit ging gepaard met een verder aantrekkende wind op nadering van een koufront waar deze bewolking ook bij hoort. Het neerslagtotaal is ondanks al dat gedreig blijven steken op 0,1 mm. 

Zaterdag, 12 september 2020

Na een koele ochtend met minima van 9,6  graden werden we door een vrolijk zonnetje opgewacht. Er hing geen bewolking doch in het westen begon zich Cirrostratus- achtige bewolking samen te pakken die zelfs de neiging had om over te gaan in een soort van Altostratus. Dit bleek echter geen bewolking te zijn want in Noord-Amerika woeden op dit moment bosbranden die enorme hoeveelheden rook en as in de atmosfeer hebben gebracht. Deze zijn via de Straalstroom in Europa geraakt en de oorzaak van de wazige kleuren boven ons. Ondanks dit alles bleek er nog genoeg thermiek te zijn om stapelwolken te laten ontstaan, voor zover we dit zo konden noemen want het zag er allemaal anders uit dan de klassieke Cumuluswolkjes op een zomerse dag. De wolkjes hadden een rafelig uiterlijk, onduidelijke basissen en leken eerder een soort van Stratocumulus toefjes te zijn. Samen met de grijs getinte hemel zorgde dit voor een wat aparte aanblik. Op het einde van de namiddag dreven er opeens massaal veel van die wolkjes binnen vanuit het noordwesten en nu leek het toch duidelijk op een uitgestrekte laag Stratocumulus. De zon dook er achter weg en kwam slechts sporadisch nog tevoorschijn tussen de kleine gaatjes die in dit wolkendek overbleven. Verder dan 23,1 graden kon het niet meer opwarmen al zwakte de west- zuidwestelijke wind ondertussen wel wat af zodat die dan toch al geen bijkomende afkoeling meer kon brengen.  Later op de avond begon het weer op te klaren waardoor we alsnog in heldere omstandigheden eindigden, behalve dan de rook en as boven onze hoofden. En met al die troep mochten we misschien voor een keertje blij zijn dat het neerslagtotaal weer op 0,0 mm is blijven steken. 

Zondag, 12 september 2021

 Er is tijdens de nacht weer Stratocumulusbewolking ontstaan en in rustige, windstille condities heeft zich weer ochtenddauw kunnen vormen. Het ochtendlicht was warm en geelachtig terwijl de temperaturen iets koeler waren met 11,4 graden. De Stratocumulusvelden bleven komen en er ontstonden Cumulusachtige wolkenflarden onder die na verloop van tijd gingen uitgroeien tot flinke stapelwolken die het wolkendek gingen bijvoederen door uitspreiding. Soms zag het er dreigend uit maar het bleef droog en kort na de middag klaarde het zelfs weer grotendeels op. Maar vanuit het noordwesten dreven nieuwe Stratocumulusvelden binnen waardoor het laatste stuk van de namiddag alsnog vrij somber verliep. En toch was het nog steeds aangenaam want de ondertussen naar het noordwesten geruimde wind was amper voelbaar en het kwik liep nog uit naar 24,4 graden. En kort voor zonsondergang kwam de zon er voorzichtig weer door wat opnieuw met een mooi geeloranje licht gepaard ging. Ten oosten van ons zagen we echter dreigende stapelwolken en dikkere Stratocumulus voorbij komen en mogelijk is het daar toch nog tot een buitje gekomen in tegenstelling tot het op 0,0 mm gestrande Malderen. Na zonsondergang klaarde het dan weer grotendeels op waarbij het geelachtige licht plaats maakte voor zachtblauwe tinten. 

Maandag, 12 september 2022

 De zomer kreeg vandaag nog een (voorlopig?) laatste kans om nog eens het onderste uit de kan te halen en we werden dan ook opgewacht door een stralende zon die voor een schitterende ochtend zorgde, getooid met fijne nevelbankjes en talloze dauwdruppels. Het is afgekoeld tot 13,5 graden en er stond een zwak oostelijk tot zuidoostelijk briesje. In het zuidwesten en westen was wat Cirrusbewolking te zien maar voor de rest waren het dus een en al diepblauwe luchten wat de klok sloeg. De wind wakkerde overdag merkbaar aan en deze voerde droge lucht aan waarin het opwarmde tot 26,9 graden. Tijdens het tweede deel van de namiddag verschenen de eerste Altocumulusvelden die zich vanuit het westen uitbreidden. Deze waren het begin van een verandering waar heel wat zomerliefhebbers niet goed van zullen zijn maar voor vandaag hoefden we nog niet veel te vrezen voor dit naderende onheil/verlossing. De wolkenveldjes zorgden voor sfeervolle uitzichten en een fraaie zonsondergang en er volgde ook weer een aangename terrasjesavond zoals we er de voorbije maanden al zoveel gehad hebben. Neerslag is er niet aan te pas gekomen vandaag, we sloten af met een dagtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 12 september 2023

 Het was vanochtend wat nevelig met Stratocumulusvelden en Stratus fractus bewolking. de enkele opklaringen die er hingen zorgden voor een opvallende amberkleurige gloed in de vochtige atmosfeer. De minima zijn op 16,5 graden uitgekomen en er stond een koel aanvoelend zuidwestelijk briesje. De Stratus fractus bewolking ging geleidelijk over in Cumulus en de Stratocumulusvelden losten op. De bovenlucht bleef daarbij een fletse, nevelige indruk maken al was de zon nog steeds vrij krachtig en slaagde ze erin om het al snel weer erg warm te laten aanvoelen. We haalden maxima van 24,6 graden kort na de middag. Ondertussen verscheen er in het zuiden terug Stratocumulus en Cirrus densus uit een naderend onweerscomplex vanuit Frankrijk. Deze bewolking kwam vrij snel opzetten maar leek daarna wat te vertragen waardoor we nog enige tijd blauwe luchten ten noorden van ons konden zien. Boven ons was het grijs en later breidde de bewolking zich verder uit. Het begon daarbij terug wat af te koelen met een naar het westen ruimend, zwak briesje erbij. Van het onweer bleef weinig over, we kwamen niet verder dan wat verdwaalde druppels. Op andere plaatsen kreeg men wel met pittige buien te maken toen er op de restanten van dit complex nieuwe cellen ontstonden. Op een gegeven moment bevond dit systeem zich ten oosten van ons waardoor het licht een okeren en later oranje tint kreeg door weerkaatsing op ijskappen. Het was weer een typisch 'Eve of Destruction' sfeertje dat er hing. Ten westen van ons ontstonden dan weer nieuwe cellen maar alles wat ons kon bereiken was wat lichte regen uit schampschoten of inmiddels weer afgestorven buien. Verder dan 1,8 mm kwamen we dan ook niet met ons neerslagtotaal, ook niet toen het tijdens de late avond wat langer en iets harder ging regenen. 

Donderdag, 12 september 2024

 Tijdens het eerste deel van de nacht kwam het nog tot buien maar daarna is het volledig uitgeklaard waardoor de dag terug een mooie, zonnige maar frisse (6,9 graden) start maakte. Het leek alsof het vandaag droger en zonniger zou worden want er was nauwelijks bewolking te zien op wat Stratocumulus na, maar vanuit het noordwesten kwam al snel een weliswaar fraaie buienwolk op ons afgestevend. Nog geen uur later plensde het hier aan een flink tempo uit en al snel bleek dat de buien in een langgerekte straat over ons trokken. Hierdoor liet de zon het vrijwel helemaal afweten en volgde een afwisseling van lichte en matige regen met soms een wat fellere uitschieter ertussen. Over het algemeen maakte het echter weinig indruk en kregen we eerder een buiige variant van een saaie regendag waarbij het voortdurend grijs en kil bleef. Een gure noordwester zorgde voor een sterk herfstgevoel en het was wat frustrerend om toe te kijken hoe er in het zuidwesten regelmatig wel blauwe luchten te zien waren. Slechts heel af en toe kon een uitloper daarvan tot in Malderen doordringen maar meer dan enkele minuten zonneschijn leverde dit niet op. Dat de maxima erg beroerd waren met 14,0 graden was dan ook geen wonder. De regenbuien hielden tot een eind in de avond aan waarna het terug wat rustiger en droger leek te worden. We klokten af op een dagtotaal van 11,6 mm.