Flashback: 13 september in het verleden

Zaterdag, 13 september 2014

(Zweden) De sluierbewolking en Altocumulusbanken zijn tijdens de nacht weggedreven naar het oosten, en nu hing de lucht vol met Stratus fractus bewolking waartussen een diepblauwe lucht te zien was. De bewolking had de neiging om over te gaan in een Cumulusachtige, gerafelde variant waarvan de toefjes geleidelijk verder uit elkaar gingen hangen zodat de zon steeds meer ruimte kreeg. Het voelde erg warm aan maar in de schaduw was het net verrassend fris waardoor het eerder aan een nazomertje in oktober deed denken, wat ook niet verwonderlijk is daar de seizoenen hier een maand voorop lopen. Ten zuiden van ons trok ondertussen een regenzone voorbij en dit resulteerde in heiige, melkachtige kleuren in die richting, en later ook wat Cirrus en Cirrostratus die we er konden waarnemen. Later kreeg de lucht overal een nevelige indruk, al losten de stapelwolken op om plaats te maken voor sluierbewolking. Deze wist de zonsondergang extra cachet te geven, zeker toen er in de nevelige lucht fraaie oranjetinten zichtbaar werden die zich mooi tegen de boreale wouden aftekenden. De rest van de avond verliep in rustige maar kille omstandigheden

Zondag, 13 september 2015

Net als gisteren kregen we weer een dag die met opklaringen begon en met regen eindigde. De bewolking bestond uit Cirrostratus en banden van Stratocumulus en Altocumulus terwijl het zacht was bij minima van 9,2 graden. De bewolking werd dikker en dreigender vanuit het zuidwesten waarbij we ook Altostratus undulatus asperatus te zien kregen. De regen bleef echter net ten westen van Malderen waar het beperkt bleef tot wat gedruppel tot laat in de namiddag. Kennelijk markeerde dat gedruppel een warmtefront want er volgde een broeierig intermezzo met een paar korte opklaringen waarin we maxima van 20,1 graden bereikten en dreigende wolkenluchten in het zuidwesten. Deze waren afkomstig van een buienlijn die een koufront markeerde en gestaag onze richting uitkwam, begeleid door Altostratus, Cumulus congestus en Stratus fractus. Het ging nu weer intenser regenen met dikkere druppels en een buiig karakter. Later op de avond volgden er nog diverse buien die het neerslagtotaal in een zwaarbewolkt weertype op 3,1 mm wisten te brengen

Dinsdag, 13 september 2016

Tijdens de late nacht is er boven het zuidwesten en westen van het land bewolking ontstaan. Deze ondernam een poging om uit te groeien tot buien waardoor we vanuit Malderen gedurende lange tijd uitzicht hadden op aambeeldvormige toppen van Cumulonimbus wolken. Volgens waarnemers ter plaatse zorgden deze buien echter alleen maar voor virga (neerslag die de grond niet bereikt) en gaat de droogte dus onverminderd verder. Het uitzicht op deze bewolking bij de ultrazachte minima van 18,1 graden zorgde echter voor een tropisch sfeertje. Tegen de middag begonnen deze 'buien'wolken geleidelijk uit te rafelen waarna ze grotendeels oplosten. De zon was nu volledig aan zet en hoewel de temperaturen net onder de tropische grens leken te blijven steken, kregen we tijdens de namiddag een plotse warmte impuls die het meteen liet opwarmen tot een voor de tijd van het jaar verbluffende 31,8 graden. De hitte voelde verzengend aan en op het einde van de namiddag leek de atmosfeer er dan toch haar stabiliteit door te verliezen want we zagen nu opnieuw stapelwolken ontstaan ten zuiden en oosten van ons. In het oosten van het land ontwikkelde zich ondertussen een convergentielijntje, maar noch deze storing noch de stapelwolken in Malderen slaagden er in om neerslag voort te brengen. Zelfs een paar virgastrepen zoals vanochtend waren deze keer te hoog (of te laag) gegrepen. Tijdens de avond werd het dan opnieuw helder al waren er in het zuiden en zuidwesten wel nog Cirruswolken te zien afkomstig van storingen die niet eens zo ver ten zuiden van ons de grens naar een veel koeler weertype markeerden. Maar in Malderen bleven we voorlopig netjes in de warme lucht zitten en beleefden we weer een zeldzaam warme zomeravond waarbij het zelfs na zonsondergang maar nauwelijks afkoelde. De zuid- zuidoostelijke wind zwakte ondertussen af al ging ze niet volledig liggen wat in combinatie met de aangevoerde droge landlucht de vorming van dauw tegenging. De pluviometer bleef nu dus niet alleen aan de 0,0 mm aanwijzende binnenkant, maar ook langs de buitenrand kurkdroog.

Woensdag, 13 september 2017

Tijdens het tweede deel van de nacht is de wind flink aangewakkerd en kwamen we in een flinke herfststorm terecht, compleet met striemende regenvlagen en veel bewolking. Tegen het ochtendgloren hadden we het zwaartepunt reeds achter de rug en dreven er vanuit het westen opklaringen binnen terwijl de wind een beetje afzwakte. Deze was overigens al een heel stuk minder hevig dan aan de noordwestelijke kusten van Nederland die het zwaar te verduren kregen. Maar hoe dan ook was het dus ook in Malderen een erg ruige en gure bedoening, ook al oogde het overdag een stuk vriendelijker door de brede opklaringen die binnen dreven en de lange zonnige perioden waarvan we konden genieten. Van achter glas dat niet werd weg of stuk geblazen was het nog steeds een beetje nazomer en de aangevoerde lucht was overigens ook nog vrij zacht met temperaturen die niet beneden de 11,7 graden zijn gezakt en maxima die toch nog tot 17,7 graden konden klimmen. De namiddag verliep volledig in droge omstandigheden al waren er in de verte nog flinke stapelwolken en Cirrus densus te zien terwijl de radar nog heel wat buien toonde die zich vooral boven Nederland ontwikkelden in de linkeruitgang van een jetstreak. Malderen bevond zich net ten noorden van een golvende regenzone die van west naar oost trok langs de Franse grens en bijhorende bewolking was mooi te zien als een scherp begrensde band van Cirrostratus en Altostratus in het zuiden waaronder veel Stratocumulus hing. De rest van het uispansel was dan weer opgesmukt met Cumulus fractus bewolking die aan een hoog tempo werd opgejaagd door de west- zuidwestelijke wind. Tijdens de avond keerde de rust snel terug en werd het uiteindelijk bijna windstil. Maar na zonsondergang werden we opeens verrast door een aantal flinke stortbuien die elkaar snel opvolgden waardoor deze gure dag dan toch nog een erg natte staart heeft meegekregen. En het was een lange staart want de buien bleven tot na middernacht aanhouden waardoor het neerslagtotaal voor dit etmaal eveneens niet duidelijk is.

Donderdag, 13 september 2018

 Het was nog steeds betrokken met Stratus en dit hield de voorlopige minima op peil met 12,9 graden ondanks de polaire lucht. Net boven de noordelijke horizon zagen we een scherpe overgang naar opklaringen en deze veroverden geleidelijk het binnenland. De aangevoerde lucht was echter vochtig waardoor er stapelwolken werden gevormd die zich uitspreidden tot nieuwe Stratocumulusvelden. Het werd dan misschien niet helemaal betrokken, maar het kwik werd enigszins getemperd waardoor we het met maxima van 21,7 graden moesten doen. De wind was zwak en kwam uit noordwestelijke richtingen. Tijdens de avond klaarde het op en scheen de zon wat meer doch de afkoeling die zich inzette ging zo snel dat het zelfs met die extra zon kouder ging aanvoelen, om nog maar te zwijgen over wat er gebeurde wanneer ze onder was. Geen wonder dus dat de minima werden scherp gesteld met 9,5 graden wat we dan weer niet konden zeggen over het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Vrijdag, 13 september 2019

 Het was broeierig warm bij zwoele minima van 12,4 graden en de bewolking bestond uit Stratocumulus en Cumulus. Er zijn tijdens de nacht kennelijk een aantal buitjes gevallen want de omgeving lag er nat bij en dat vocht kwam duidelijk niet van dauwdruppeltjes. En er zou dadelijk nog vocht bij komen want de voormiddag was nog niet halverwege of een dreigende muur van flinke stapelwolken tekende zich af in het noordwesten. Eens deze boven ons hing, begon het met dikke druppels te regenen, maar uiteindelijk viel dit erg tegen want meer dan 15-20 druppels zijn er per vierkante meter niet gevallen en waarschijnlijk is zelfs dat nog overdreven. Hoe dan ook was dit binnen een paar minuten al verdampt en had je aan een pluviometer dus enkel iets als deze een mooi design heeft. Er dreef weer een mengeling van Stratocumulus en Cumulus voorbij en hoewel dit alles bij polaire lucht hoorde, voelde het nog best aangenaam en een beetje broeierig aan bij maxima van 23,9 graden. Waarschijnlijk lag dit ook aan de stormachtige wind die weer is gaan liggen ondanks het ruige nachtje dat we achter de rug hebben. Naar de avond toe zagen we weer dreigende Stratocumulusvelden met golvende structuren naderen uit het noordwesten waarachter opklaringen verschenen en vervolgens weer Cumulus fractus wolken. Maar ook dit leverde niets meer op aan neerslag en we kregen een rustige, vrij zachte avond waarbij er af en toe nog wat Stratocumulusveldjes voorbij de volle maan gleden. Het gedruppel ten spijt sloten we weer af met een dagtotaal van 0,0 mm. 

Zondag, 13 september 2020

De nevel van roetdeeltjes in de hogere atmosfeer is weer wat dunner geworden waardoor de grijze waas heeft plaats gemaakt voor een fletse, blauwe kleur. De minima zijn op 10,4 graden uitgekomen en er werd nogal wat dauw gevormd. De ochtendkoelte bleef enkele uren hangen alvorens plaats te maken voor zomerse warmte toen de zon wat hoger stond. Er stak een zuidwestelijk briesje op en er werden net als gisteren weer Cumuluswolken gevormd. Dit gebeurde nu echter op kleine schaal waardoor de zon bijna onafgebroken kon schijnen. De maxima kwamen op 24,8  graden uit. De nevelige waas bleef de hele dag door in meer of mindere mate zichtbaar terwijl condensatiestrepen van vliegtuigen slechts gedeeltelijk oplosten wat toch op een toenemende vochtigheidsgraad daarboven leek te wijzen. De stapelwolkjes verdwenen vrij snel tijdens de namiddag en er volgde een zachte en sfeervolle avond. Pas een uurtje na zonsondergang begon het echt kil aan te voelen waarbij het ook opvallend klam en vochtig werd wat natuurlijk een teken was van de inzettende herfst. Neerslag was opnieuw de grote afwezige met 0,0 mm waarbij we van geluk kunnen spreken dat de verdamping in deze tijd van het jaar al wat minder is. 

Maandag, 13 september 2021

 Tegen de ochtend is er opnieuw bewolking binnengedreven en nu ging het om Cirrus en Cirrostratus terwijl er volgens de satellietbeelden een heel wolkenpakket op ons leek af te komen vanuit het zuidwesten. Met minima van 8,7 graden was het koel en de omgeving lag er weer bedauwd bij. Overdag bleek de bewolking niet zoveel toe te nemen en de dichte bewolking op de satelliet was dan ook vooral Cirrus. Niettemin werd het zonlicht er een beetje door getemperd waardoor het niet al te heet aanvoelde in de zon en je er ook niet meer zo snel in verbrandde. Na de middag ontstonden er wat Cumuluswolkjes en er stond een noordelijk tot noordoostelijk briesje. Het kwik kwam op 24,4 graden uit en de hemel kreeg al erg vroeg in de namiddag/avond een warme kleurentint waarbij het er erg rustgevend uitzag. Al stond er wel wat meer wind dan gisteren. Tegen de avond ging deze weer liggen en de Cumuluswolkjes verdwenen weer terwijl er vanuit het zuidwesten Altocumulus lenticularis wolkjes verschenen. En ondertussen kwam de droogte steeds steviger in het zadel te zitten met nog maar eens een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 13 september 2022

 De voorspelde overgang naar koel en guur herfstweer heeft wat vertraging opgelopen en zo konden we tijdens de voormiddag nog genieten van een aantal uitgebreide zonnige perioden die zich vertaalden in hoge temperaturen. De minima waren ook al zacht met 17,8 graden maar dat was voor een stuk te wijten aan de wolkenvelden die tijdens de nacht reeds zijn binnengedreven. Ze bestonden uit Altostratus, Altocumulus en Cirrostratus en dit alles was geschikt in banden die van zuidoost naar noordwest liepen. De dikste bewolking zat in het zuidwesten en het is ook uit die richting dat de storing komt die ons de voorspelde regen zal brengen. Het was al omstreeks 14H eer de eerste druppels vielen, maar echt veel stelde het nog niet voor en het was eerder een zwoele en plakkerige bedoening (26,2 graden) door de erg vochtige lucht die nu arriveerde in combinatie met de zeer zwakke wind. Deze kwam aanvankelijk uit zuidoostelijke richtingen maar kort voor de middag zagen we ook een paar zuchtjes uit het noord- noordwesten komen. Na de regen volgden er een paar droge perioden en deze werden op hun beurt weer door wat gedruppel gevolgd. Dit gebeurde uit een mix van Altostratus en Altocumulus waar we nog heel even een waterzonnetje doorheen konden zien priemen. Dan werd het alweer droog en was het wachten op meer gedruppel na zonsondergang dat nog steeds weinig voorstelde. Uiteindelijk hebben we nog 1,0 mm bijeen kunnen sprokkelen. 

Woensdag, 13 september 2023

 Tijdens de nacht is het nog steeds vrij zwoel gebleven door het vele vocht in de atmosfeer. De minima bleven op 11,5 graden steken. De vochtige lucht zorgde voor het ontstaan van Stratus en Stratus fractus al was er ook ruimte voor een aantal opklaringen. Er stond ook wat wind die reeds in de vroege uurtjes was opgestoken en dit zorgde ervoor dat er vrijwel geen dauw meer werd gevormd. De opklaringen kwamen eerst overtuigend opzetten vanuit het west- zuidwesten maar de laaghangende Stratuswolken kwamen al snel weer terug en er viel zelfs een druppel of twee motregen uit. Tegen de middag was de zon krachtig genoeg om deze wolken op te ruimen, maar nu gingen ze het hogerop zoeken in de vorm van Cumulus die deels uitspreidde tot Stratocumulus. In de hogere luchtlagen was dan weer wat Cirrus te zien terwijl de blauwe kleur van de hemel terug een fletse indruk maakte. De zonnige perioden die we tussendoor kregen waren niettemin nog genoeg om maxima van 22,4 graden mogelijk te maken, voor deze tijd van het jaar nog lang niet slecht dus. De bewolking was van convectieve aard en het was dus te verwachten dat ze tijdens de avond weer volledig zou oplossen op die sluierwolkjes na. Bij een noordwestelijke tot noordelijke wind die ondertussen flink verzwakt is en later wegviel zorgde dit echter voor ideale omstandigheden om een snelle afkoeling toe te laten. Tegen zonsondergang was het bibberen en beven geblazen in de buitenlucht en dat was dus slecht nieuws voor de muggen die er ondertussen al gewend aan waren dat er rond deze tijd steeds een à volonté buffetmenu voor hen klaarstond. Wat er van dat menu nog overbleef was dan ook nog eens goed verpakt waardoor de keuze nog beperkter was maar in de buurt van manuele pluviometers was er nog wel een sappig brokje vlees te vinden dat het neerslagtotaal van 1,8 mm kwam opmeten. 

Vrijdag, 13 september 2024

 Net als gisteren begon de dag weer veelbelovend zonnig met diepblauwe luchten maar wel frisse temperaturen die tot 4,8 graden zijn gezakt. Deze keer is de wind wel zodanig afgezwakt dat er zich dauw kon vormen wat voor extra sfeer zorgde. Vanuit het noorden naderden ondertussen dreigende muren van buienwolken terwijl er op de radarbeelden ook een hele reeks erg actieve neerslagkernen recht op Malderen afstevende. De buien losten echter grotendeels op eens ze landinwaarts trokken en we konden dus nog even blijven verder genieten van het droge en zonnige weer. Uiteindelijk ontstonden er wel meer en meer Cumuluswolken en later vermengden ze zich ook met restbewolking uit die buienlijn die al een hele tijd ten westen en noordwesten van ons te zien was. De zon kreeg het moeilijk maar het bleef droog. We zagen nu ook hoe de stapelwolken zich meer en meer tot Stratocumulus uitspreidden wat toenemende stabiliteit verraadde, al zat er hier en daar nog een uitwaaierende ijskap tussen en viel er soms ook nog wat lichte regen uit een verdwaald buitje dat nog tot hier kon doordringen (meer dan 0,2 mm leverde dit echter niet op). Tussen de Stratocumulusplakken door kon de zon weer wat warmte brengen al was dat bij maxima van 16,9 graden enkel op beschutte plekjes het geval. En gelukkig was de wind ook overdag merkbaar zwakker. Ze had ook de neiging om via het noorden naar het noord- noordoosten te kantelen. De opklaringen werden tijdens de avond breder al bleef er ook dan nog redelijk wat bewolking over. Dit was nu vooral Stratocumulus, de Cumuliforme onderdelen verdwenen grotendeels. Tot aan de schemering zagen we wel de hele tijd ten westen en oosten van ons regengordijnen hangen waardoor het haast een mirakel lijkt dat het in Malderen alsnog droog bleef. Omstreeks 20H45 trokken er plots uitgestrekte heldere luchten binnen vanuit het noorden. De wind ging daarbij volledig liggen waardoor het snel afkoelde en het er naar uitziet dat we erg lage minima zullen optekenen morgenvroeg.