Flashback: 16 september in het verleden

Dinsdag, 16 september 2014

 (Zweden) De opklaringen waren in deze koele ochtend breed, maar helder was het niet meer want er hing wat Cirrus bewolking terwijl de condensatiestrepen van vliegtuigen niet meer oplosten. Er werd ook al snel Cumulusbewolking gevormd, al bleef het bij de mooiweersvariant. Bij het opstijgen richting Brussel hing de Cumulusbewolking er nog steeds (15H45) en kwamen we al snel in een gebied met Cirrus spissatus bewolking terecht ten zuiden van Stockholm. Eens we de zee-engte naar Denemarken overstaken, kregen we ook Altocumulus en Stratocumulus castellanus te zien in een onstabiel ogende atmosfeer. Daarna volgden er opklaringen en vervolgens kwamen we boven uitgestrekte Stratocumulusvelden terecht. Deze werden na een tijdje echter gevolgd door opklaringen en stapelwolken die zich gedeeltelijk tot Stratocumulus uitspreidden. Naarmate we België naderden, werden de stapelwolken groter en dreigender, maar eens we Antwerpen passeerden werden ze terug kleiner waardoor we zelfs in een vliegtuig op enkele duizenden meters hoogte dat typische Londerzeel- gevoel konden ervaren. Bij de landing waren er enkel nog een aantal flinke stapelwolken te zien die zich in een zeer nevelige atmosfeer hadden gevormd en hier en daar wat uitspreiding tot Stratocumulus vertoonden. In vergelijking met Stockholm was het er een stuk warmer (tot 26,1 graden)  en ook in de schaduw voelde het comfortabel aan. Dit bleef in Londerzeel eveneens het geval, al koelde het toch nog verrassend snel af eens de zon onder was in een ondertussen weer heldere maar nevelige hemel. Neerslag is er ondanks de stapelwolken niet gevallen zodat we deze eerste dag in eigen land met 0,0 mm 

konden afsluiten.

Woensdag, 16 september 2015

 De wind was vanochtend een stuk minder brutaal, en het was erg zacht met minima van 11,4 graden. Toch betekende dit geen stormloop op het laatste barbecue materiaal dat misschien hier en daar nog in de winkeletalages is blijven liggen, want striemende regenvlagen zorgden ervoor dat het herfstgevoel er diep in zat. Tegen zonsopgang klaarde het eventjes op toen we tussen twee zeer actieve regengebieden in kwamen te zitten en kwam er een schuchter herfstzonnetje tevoorschijn. Na korte tijd was dat zonnetje weer verdwenen achter Altostratusbewolking met Stratocumulus eronder waarna er terug regen volgde. deze was erg buiig van karakter en plaatselijk werd ook onweer waargenomen. De volledig betrokken hemel deed echter eerder aan een egale regenzone dan aan een gebied met afzonderlijke buien denken, en fotografisch was er dan ook weinig interessants aan. Dit veranderde later in de namiddag vrij plots toen het vanuit het zuidwesten opklaarde en we de massieve buienwolken konden zien wegtrekken met dikwijls fraaie regenbogen eronder. De lucht erboven kleurde diepblauw terwijl de contrasten en zichtbaarheden uitstekend waren. Tijdens de avond bleef het in Malderen droog, al zagen we steeds Cirrus densus en Cumulus congestus bewolking hangen die liet vermoeden dat de buien nooit ver uit de buurt waren. Het bleef erg winderig met vlagerige stoten uit zuidwestelijke richtingen. Overdag kregen we echter vooral met zuidoostelijke winden te maken terwijl we vanochtend nog in een oostelijke stroming zaten toen het zwaartepunt van de depressie nog ten zuiden van ons lag. De aangevoerde lucht was vrij zacht waardoor we toch nog maxima van 19,9 graden haalden ondanks het grillige en herfstachtige karakter van het weer. We sloten af met een erg royaal neerslagtotaal van 7,9 mm.

Zaterdag, 17 september 2016

Tijdens het tweede deel van de nacht kregen we dan toch nog met de buien te maken die gisteren over het westen van het land actief waren. Dit leverde ons 5,5 mm neerslag op terwijl het door de bewolking niet kouder dan 15,5 graden is geworden. Tegen de ochtend was het alweer droog maar zag het er nog dreigend uit met Cumulus fractus en Cumulus congestus bewolking waartussen ook redelijk wat Stratocumulus te zien was. Toch zou het niet meer tot buien komen want de stapelwolken werden kleiner en schaarser terwijl er uiteindelijk alleen maar onschuldige Stratocumulusveldjes overtrokken. Tussendoor was er ruimte voor opklaringen waardoor het bij een vriendelijk zonnetje en een zwak west- noordwestelijk briesje kon opwarmen tot 22,3 graden. Tijdens de late namiddag kwam de nadruk terug meer op stapelwolken te liggen maar veel verder dan de Cumulus mediocris variant kwam het niet terwijl het nog behoorlijk warm aanvoelde in de zon. In de hogere luchtlagen zagen we ondertussen wat Cirrus en Cirrostratus voorbij drijven al had ook dit geen verdere gevolgen. Door het ontbreken van een (goed voelbare) wind bleef het lang aangenaam toeven in de buitenlucht al begon er na zonsondergang toch een zekere chill in de lucht te komen. We zagen het laatste daglicht wegebben in rustgevende, zachte kleuren in een ongeveer 4/8 bewolkte hemel met Stratocumulusveldjes terwijl de stapelwolken weer waren opgelost.

Vrijdag, 16 september 2016

 Wie er vroeg genoeg bij was, kon vanochtend nog genieten van brede opklaringen terwijl het was afgekoeld tot aangename minima van 15,2 graden. De resterende bewolking bestond uit dichte Cirrusplakken die hier en daar overgingen in Altostratus en een erg chaotische indruk maakten. Het zag er naar uit dat we een tamelijk vriendelijke en zonnige nazomerdag tegemoet gingen, doch op geringe hoogte werden er Stratus fractus wolkjes gevormd die zeer snel talrijker werden. Voor we doorhadden wat er gebeurde, waren deze samengeklit tot een vormeloze massa Stratus bewolking die het ganse luchtruim bedekte. Samen met de veel koelere lucht die ondertussen over ons is uitgestroomd zorgde dit warempel voor een herfstsfeertje. Maar het bleek van korte duur te zijn, want de Stratusbewolking loste weer op en we kregen nu een diepblauwe hemel te zien met hier en daar weer dezelfde dichte Cirrus plakken als vanochtend welke plaatselijk overgingen in Altostratus. Hier en daar was nog wat Cumulus fractus te zien die overging in Cumuluswolkjes terwijl de zon het voor de rest weer voor het zeggen had. Wel stond er nu een koel zuidwestelijk briesje en haalden we dan ook lang niet dezelfde temperaturen meer als we ondertussen gewoon waren geworden. Naar de middag toe werden er geleidelijk weer stapelwolken gevormd die plaatselijk flink opbolden, al is er van de voorspelde buien niets meer terechtgekomen in Malderen. Het werd vriendelijk nazomerweer waarbij we maxima van 21,3 graden haalden bij een zwak zuidoostelijk briesje. Tegen de avond zagen we de bewolking echter dikker worden in het westen en kregen we met een paar pittige buienlijnen te maken die vooral het westen van het land aandeden. Kort na zonsondergang zagen we deze buien langzaam in de richting van Malderen bewegen, maar deze slaagden er niet meer in om ons voor middernacht te bereiken waardoor we alsnog met een neerslagtotaal van 0,0 mm afsloten. Wel konden ze nog een duwtje geven aan de windvaantjes die nu opeens naar het zuidwesten zijn gaan wijzen.  

Zaterdag, 16 september 2017

 De dag maakte een zeer fraaie en veelbelovende start met veel zonneschijn, een diepblauwe hemel en een prachtig bedauwde omgeving. De minima zijn hierbij uitgekomen op een frisse 6,4 graden. Veelbelovend bleek echter vooral voor de regenliefhebbers van toepassing te zijn want aan de kust was het reeds grijs, kil en guur terwijl de bewolking van deze buienlijn al snel het binnenland introk waarbij ze Malderen zeker niet ontzag. Het weersveerloop hier was niet helemaal duidelijk wegens afwezigheid maar aan de Belgische kust kon men op dat moment genieten van drogere perioden en opklaringen die tijdens de namiddag langzaam binnentrokken vanuit het noordwesten. Helemaal stabiel werd het hier overigens niet want er waren nog steeds flinke Cumulonimbuswolken te zien boven zee. Uniek bij dit wisselvallige weertype en op deze locatie was het bijna ontbreken van de wind waardoor de terrasjes toch nog af en toe een extra bezoeker wisten te strikken, zeker tijdens de momenten dat de zon er door kwam en het kwik de 16,1 graden nog net aantikte. De rest van de dag verliep in rustige en droge omstandigheden terwijl de bewolking meestal uit Cumulus, Cirrus densus en Stratocumulus bestond. Ook voor de avond was dit het geval al moesten we wel met erg lage temperaturen rekening houden onder de opklaringen en in de nog steeds polaire luchtmassa's. Het neerslagtotaal in Malderen voor vandaag is bij dit alles onbekend.

Zondag, 16 september 2018

 Er dreven nog steeds velden Cirrus en Cirrostratus voorbij die voor een sfeervolle zonsopgang zorgden, zeker met de nevel erbij. Daar moesten we wel frisse minima van 9,0 graden voor incasseren. Maar die waren snel vergeten toen het kwik weer hogere sferen ging opzoeken en de zon zich ten volle kon uitleven ondanks de wolkenvelden. Hierbij was te zien hoe in het noordwesten rijen Altocumulus castellanus te zien waren terwijl deze bewolking elders aan het luchtruim ontbrak. We haalden maxima van 24,4 graden en er stond een zachte bries uit zuidwestelijke richtingen. Kort voor zonsondergang klaarde het opeens uit vanuit het noordwesten en ging de zon flink steken in een diepblauwe hemel geflankeerd met nog enkele velden Altocumulus castellanus. De dichte Cirrostratusbewolking hing nu in het zuidoosten en dit zorgde voor een prachtige zonsondergang toen ze met oranje licht werd aangeschenen. We zouden er haast het neerslagtotaal van vergeten op te tekenen, maar de weergoden zijn het opnieuw vergeten aan te vullen zodat we met 0,0 mm eindigden.  

Maandag, 16 september 2019

 De bewolking is tijdens de nacht verder opgerukt en er zijn tijdens de vroege ochtend zelfs een paar regendruppels gevallen. Door de bewolking is het nog vrij zacht gebleven met minima van 10,9 graden en dit ondanks de koufront passage. Tijdens de voormiddag werd de bewolking weer dunner en konden we een paar flitsen zonlicht meepikken. Maar dan pakte de bewolking zich samen en leek er een kleine zondvloed in aantocht te zijn. Het zag er allemaal echter dreigender uit dan het was want er volgde alleen wat niet meetbare motregen. Daarna werd de lucht weer lichter vanuit het noorden maar de zon kregen we vrijwel niet meer te zien want Stratus en Altostratus bleven overheersen. Het was lang niet zomers meer met maxima van 17,5 graden al was de noordwestenwind zwak en voelde het ook niet bepaald koud aan. Daar waar er tijdens de ochtend en overdag nog wat structuur in de wolken te zien was, werd het naar de avond toe steeds egaler en somberder en ook rustiger want het werd reeds lang voor zonsondergang volledig windstil. Neerslag is ondanks de verdwaalde druppels nog steeds de grote afwezige met 0,0 mm. 

Woensdag, 16 september 2020

Net als de voorbije dagen was de omgeving flink bedauwd en in gouden nevelslierten getooid bij minima die verrassend laag waren met 14,4 graden tegenover de maxima die we gisteren noteerden en vandaag weer mogen verwachten. Welgekomen koelte dus al was het nogal klammig en maakte de zon er al snel komaf mee tijdens de voormiddag. Er zaten echter kapers op de kust en deze waren zichtbaar in de vorm van Cirrus en Altocumulusvelden die onstabiliteit verraadden en de aanloop naar een ander weertype. Na een tijdje zagen we de wind ook naar het noorden tot noordoosten krimpen en op de satellietbeelden waren Stratusvelden te zien die vanuit het noorden Nederland bereikten. Het duurde niet lang of er stegen klaagzangen op uit die richting terwijl we in Vlaanderen met een heel ander beeld te maken hadden. Daar bleef de bewolking er hoogzomers uitzien met Cumuluswolken, onweersverklikkers in allerlei vormen en maten en een zachte lichtinval die alleen qua kleur al warmte uitstraalde. Maar toch drong de koelte vanuit het noorden ook al snel hier door want de drukkende hitte van gisteren maakte nu plaats voor een veel luchtiger weertype waarin we letterlijk en figuurlijk konden herademen. Op sommige momenten was de wind wel nogal vlagerig dus wie zich aan een barbecue waagde mocht al snel in heel de straat brandjes gaan blussen. De Stratusvelden bereikten op het einde van de namiddag ook Vlaanderen maar waren ondertussen zodanig uitgedund dat ze transformeerden tot Stratocumulusvelden en daar zat nog meer dan genoeg ruimte in voor opklaringen. Uiteindelijk overtrok het hier zelfs niet zoals in Nederland en de maxima mochten er zeker nog wezen met 28,0 graden. Alle bewolking loste tijdens de avond zelfs op en door de wind was er nu ook veel minder sprake van klammigheid. Omstreeks 20H leek het echter alsof een andere luchtsoort ons bereikte en maakte de vlagerige noordenwind opeens plaats voor een gierende stormwind die de omgeving en de uitgedroogde natuur liet kraken en piepen dat het een lieve lust was. De herfst leek nu wel echt in het land al bleef het wel droog en zagen we nog steeds geen bewolking verschijnen. En dus verscheen er ook nog niets in de pluviometer buiten de vertrouwde 0,0 mm als dagtotaal.

Donderdag, 16 september 2021

 Het was koel bij minima van 10,4 graden en de omgeving lag er bedauwd bij. De laaghangende wolkenvelden hebben plaats gemaakt voor wat Cirrusbewolking die in de loop van de dag talrijker werd maar de zon niet hinderde. Die hinder kwam er wel van Cumuluswolkjes die kort voor de middag ontstonden en tijdens de namiddag toch nog zodanig uitgroeiden dat er flinke Stratocumulus schermen ontstonden waarachter de zon regelmatig wegdook. Soms zag het er dreigend uit maar er is uiteindelijk niets gevallen. Tijdens de paar opklaringen die nog overbleven voelde het wel behoorlijk warm aan in de zon ondanks eerder bescheiden maxima van 24,6 graden. En dat kwam door de erg zwakke noordenwind die nauwelijks voelbaar was. De Cirrus en Cirrostratusbewolking lieten het licht langsheen de stapelwolken met een geelachtige tint door wat een beetje voor een apart effect zorgde. Het waren deze wolken die overbleven toen de stapelwolken en Stratocumulus tijdens de avond weer oplosten. De zonsondergang was schitterend met oranjekleuren en er volgde een vrij koele avond waarin we konden afsluiten met een dagtotaal van 0,0 mm. 

Vrijdag, 16 september 2022

 Tegen de ochtend hingen er bij een frisse 10,6 graden nog steeds Stratocumulusvelden, maar deze keer zaten er ook stapelwolken tussen en deze ontwikkelden zich tot buien die tussen deze wolkenvelden ingebed zaten. De regen kwam hierbij met bakken uit de lucht en vooral tijdens de eerste uren van de dag had ze een aanhoudend karakter doordat de buiencellen flink op elkaar geclusterd zaten. Daarna kwam er een steeds prominentere noordelijke stroming op gang en ontstond er tussen de nog steeds erg pittige buien wat ruimte voor opklaringen. Al waren deze erg vluchtig en bleef het aantal uren zonneschijn beperkt. Hoewel deze luchtsoort bekend staat voor haar fraaie wolkenlandschappen viel het allemaal wat tegen doordat alles zo dicht op elkaar gepakt zat. Het duurde zelfs tot halverwege de namiddag eer we de eerste ijskappen konden zien van de buienwolken die ons al de hele dag gezelschap hielden. Naast het sombere weertype moesten we ook opboksen tegen een gure koude die met deze lucht werd meegevoerd en bij de fellere buien vertaalde dit zich ook in rukwinden die de gevoelstemperaturen verder naar beneden joegen. Al viel dit in Malderen heel erg mee en waren het vooral de kustgebieden die met dit fenomeen te maken kregen. Maar hoe dan ook waren de maxima van 15,4 graden een koude douche voor velen. Als we dan weer een blik wierpen op onze regendouche, bleek dat die ook intensief werd gebruikt met 16,2 mm als eindtotaal. 

Zaterdag, 16 september 2023

 Na een vrij zachte nacht met minima van 12,0 graden ontwaakten we onder een wat fletse blauwe hemel waarin diverse partijtjes Stratocumulus castellanus te zien waren. Het was rustig en de aangevoerde lucht werd vochtiger waardoor er veel ochtenddauw werd gevormd. In de loop van de dag dreven er meer van die wolkenveldjes voorbij en er ontstonden ook wat Cumuluswolkjes. In de hogere luchtlagen zagen we dan weer Cirrostratus en Altostratus verschijnen welke allemaal tekenen waren van aankomende veranderingen. Maar voorlopig blijven we nog in subtropische luchtmassa's vertoeven en dat vertaalde zich dus weer in zomerse maxima van 25,2 graden. Op het einde van de namiddag was de bewolking al zover toegenomen dat er van de zon niets meer te zien was. Enkel in het noorden was nog blauw te zien doorheen Cirrostratusbewolking maar vanuit het zuiden kwam er dikke Stratocumulus en Cumulus congestus opzetten. Niettemin bleef het droog en later evolueerden we naar een grijs maar aangenaam zacht weettype waarbij de bewolking deels overging in Stratus die moeilijk van de hoger liggende Altostratus te onderscheiden was. Visueel zag het er dus herfstachtig uit maar voor het gevoel was het nog steeds hoogzomer. Dit weertype bleven we houden tot na zonsondergang toen we plots zagen hoe de zuidoostelijke wind aantrok met een aantal vlaagjes die aangename koelte brachten. Daarna vielen er plots wat regenbuitjes maar meer dan 0,2 mm leverden die niet op en het werd daarna weer definitief droog. De bewolking bleven we houden en het voelde nu allemaal extra klam en vochtig aan. 

Maandag, 16 september 2024

 De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen maar het was nog droog. Ondanks dit alles was er kennelijk nog genoeg uitstraling om dauwvorming toe te laten en in Nederland werden zelfs flinke mistvelden gerapporteerd. Dit alles bij minima van 10,9 graden. We keken vooral tegen Stratocumulus aan al leken er in de hogere luchtlagen ook middelbare wolkenvelden aanwezig te zijn waaronder vooral Altocumulus. De bewolking kwam verschillende keren dreigend opzetten vanuit het westen al zagen we er vooral een noordelijke stroming in. Tussen elk dikker wolkenpakket door waren er enkelen schuchtere opklaringen en soms regende het lichtjes uit deze wolkenlagen. Aanvankelijk waren dit gewone regendruppels maar rond de middag kregen we meer vlagen van motregen te verwerken. Veel stelde het echter niet voor, de neerslag was nauwelijks meetbaar en de meeste buitenactiviteiten konden eigenlijk gewoon doorgaan. Na de middag kwamen we in opklaringen achter deze frontale zone terecht, al ontstonden daar meteen Cumuluswolken in die zich tot Stratocumulus gingen uitspreiden waardoor de zon slechts sporadisch aan bod kwam. Enkele van die stapelwolken wisten er dan toch nog een buitje uit te persen maar ook deze neerslag was met een paar verdwaalde druppels niet meetbaar. Hierbij viel op dat er af en toe een vrij strakke noord- noordoostenwind opstak terwijl het op andere momenten zo goed als volledig windstil was. Het voelde dan opnieuw erg koud aan ook al konden er nog maxima van 20,3 graden opgetekend worden. Aan het begin van de avond kregen we tijdelijk meer opklaringen en zagen we in de hogere luchtlagen wat Cirrus en Cirrostratus. De zon kwam er weer door al begon er in het oosten terug bewolking samen te trekken die er door het tegenlicht van de ondergaande zon dreigend donker uitzag. Maar ook hier nauwelijks regen en het uiteindelijke dagtotaal bleef dan ook beperkt tot 0,0 mm. Omstreeks 22H klaarde het overigens weer plotseling uit waardoor de dag op de valreep nog onder een kraakheldere hemel eindigde.