Flashback: 17 september in het verleden

Woensdag, 17 september 2014

Na een vrij koele ochtend met minima van 10,4 graden ontwaakten we onder een staalblauwe hemel die terug een mooie nazomerdag aankondigde. Het warmde snel op in de krachtige zon, en deze keer werden er geen stapelwolken meer gevormd. Wel deef er in de loop van de dag sluierbewolking binnen vanuit het zuid- zuidwesten. Deze waren de voorboden van een heel ander weertype, waar me op enkele specifieke plaatsen overigens niet lang op hoefde te wachten. Daar kwam het immers reeds tot buien, en net ten zuiden van de Belgische grens wist één van die buien het zelfs al tot het onweersstadium te schoppen. Uiteindelijk waren het slechts kleine stipjes op de landkaart die reeds een vochtiog voorproevertje kregen. Elders bleef het droog en dankzij het binnendrijven van de sluierbewolking en vochtigere luchtmassa's bleef het ook na zonsondergang opvallend warm. Op veel plaatsen zou de temperatuur pas lang na middernacht onder de 20 graden dalen, en dat terwijl we overdag zomerse maxima van 27,2 graden konden noteren bij een zijdezacht oost- zuidoostelijk briesje. Zoals wel verwacht kon worden, behoorde Londerzeel niet tot de uitverkoren doelwitten van deze vroege buitjes, en konden we de dag alweer met 0,0 mm als neerslagtotaal afsluiten.

Donderdag, 17 september 2015

Het voelde vanochtend ronduit zacht aan onder een betrokken hemel, en het leek alsof we weer in het midden van de zomer zaten. Tot de schemering doorbrak en het met een betrokken hemel leek alsof we in het midden van de herfst zaten. Met Stratus en Cumulus congestus ertussen zag die bewolking er niet bepaald stabiel uit en het duurde niet lang of er denderden een aantal pittige buien door Vlaanderen die werden opgezweept door een vlagerige zuidwestenwind. Daarna kwam er weer een schuchter zonnetje tevoorschijn tussen de dikke mix van Stratocumulus en tot Cumulus congestus uitgroeiende Stratus fractus wolken. De opklaringen waren maar een speldenkop groot en werden mogelijk niet eens opgemerkt in Malderen. In de loop van de voormiddag sloot het wolkendek zich weer en kwam het tot buiige regen die plaatselijk erg intens was. Onweer of andere randverschijnselen zaten er op het eerste zicht niet bij, maar de regen en wind sneden door merg en been waardoor het een gure herfstdag werd. Pas op het einde van de namiddag werd het droger en brak de zon er weer voorzichtig door vanuit het westen. Nu zagen we vooral Cumulus en Cirrus bewolking en liet het verlegen herfstzonnetje het nog opwarmen tot 17,4 graden. De westelijke tot zuidwestelijke wind zwakte wat af waardoor het een stuk minder onaangenaam werd in de buitenlucht. De buiendreiging bleef er echter inzitten, want de stapelwolken begonnen na zonsondergang terug groter en talrijker te worden. In Malderen bleven verdere gevolgen desondanks uit en konden we de avond droog afsluiten terwijl het neerslagtotaal was opgelopen tot 3,0 mm. De minima werden nu pas bereikt met 14,1 graden

Zaterdag, 17 september 2016

Tijdens het tweede deel van de nacht kregen we dan toch nog met de buien te maken die gisteren over het westen van het land actief waren. Dit leverde ons 5,5 mm neerslag op terwijl het door de bewolking niet kouder dan 15,5 graden is geworden. Tegen de ochtend was het alweer droog maar zag het er nog dreigend uit met Cumulus fractus en Cumulus congestus bewolking waartussen ook redelijk wat Stratocumulus te zien was. Toch zou het niet meer tot buien komen want de stapelwolken werden kleiner en schaarser terwijl er uiteindelijk alleen maar onschuldige Stratocumulusveldjes overtrokken. Tussendoor was er ruimte voor opklaringen waardoor het bij een vriendelijk zonnetje en een zwak west- noordwestelijk briesje kon opwarmen tot 22,3 graden. Tijdens de late namiddag kwam de nadruk terug meer op stapelwolken te liggen maar veel verder dan de Cumulus mediocris variant kwam het niet terwijl het nog behoorlijk warm aanvoelde in de zon. In de hogere luchtlagen zagen we ondertussen wat Cirrus en Cirrostratus voorbij drijven al had ook dit geen verdere gevolgen. Door het ontbreken van een (goed voelbare) wind bleef het lang aangenaam toeven in de buitenlucht al begon er na zonsondergang toch een zekere chill in de lucht te komen. We zagen het laatste daglicht wegebben in rustgevende, zachte kleuren in een ongeveer 4/8 bewolkte hemel met Stratocumulusveldjes terwijl de stapelwolken weer waren opgelost.

Zondag, 17 september 2017

Voor de verandering was het nu eens de Belgische kust die van brede opklaringen kon genieten bij het krieken van de dag. Overal kwamen overigens opklaringen voor, maar in het binnenland was er meer neiging tot buienvorming en bijhorende stapelwolken eens de zon weer hoog genoeg stond. Met minima van 6,2 graden was het weer een fris nachtje en plaatselijk kwam zelfs het vriespunt al gevaarlijk dichtbij aan de grond. Tijdens de namiddag konden we vanuit de Kustgebieden zien hoe zich landinwaarts diverse buienwolken ontwikkelden maar vanuit het westen zorgde advectie voor stabilisering waardoor we tijdens de namiddag steeds verder het binnenland in moesten om nog een bui aan te treffen. In Nederland was dit overigens een ander verhaal en sprong men daar net als gisteren een stuk royaler met het regenwater om. Met temperaturen die 16,7 graden haalden, weinig wind (zwak noordwestelijk briesje) en tussendoor veel zonneschijn was het best aangenaam en vriendelijk weer al vielen er af en toe ook in Malderen nog wat verdwaalde regendruppels en konden we van hieruit nog een aantal forse Cumulonimbuswolken zien die vooral ten zuiden van ons voorbijdreven. Deze en alle andere stapelwolken met de Stratocumulusvelden ertussen lichtten mooi op in het warme avondlicht waardoor we weer een typische herfst- zonsondergang beleefden inclusief de humusachtige geuren die voor deze tijd van het jaar zo typisch zijn. Na zonsondergang koelde het weer zeer snel af waardoor de plantjes en vooral hun eigenaars het weer erg warm zullen krijgen van de kou. Het neerslagtotaal voor vandaag is niet gekend maar bedroeg waarschijnlijk niet meer dan 0,2 mm. 

Maandag, 17 september 2018

 Een heldere en vrij koele nacht met minima van 9,1 graden werd gevolgd door een schitterende zonsopgang waarbij enkele Cirrusvelden in het oosten mooi oranje oplichtten bij de opkomende zon. Er werd veel dauw gevormd al was er nauwelijks nevel te zien. Overdag konden we van staalblauwe luchten en een felle zon genieten die slechts af en toe door een Cumuluswolk werd onderbroken, al werden deze reeds erg moeilijk gevormd door de steeds lager staande herfstzon. De warmte en de temperaturen die tot 26,2 graden opliepen waren dus voor een groot deel het gevolg van een warmtetransport dat door een zuidwestelijk briesje werd verzorgd. De avond verliep aanvankelijk zacht en helder met het verdwijnen van de stapelwolkjes maar na zonsondergang kwam er behoorlijk wat chill in de lucht en was het gemakkelijk te merken dat de zomer reeds voorbij was. Al bleven we wel nog steeds in woestijncondities verder leven met de eindeloze reeks droge dagen die vandaag weer wordt verlengd met 0,0 mm als dagtotaal. 

Dinsdag, 17 september 2019

 In Malderen begon de dag onder een strakblauwe hemel met een felle zon, maar er waren verschillende Stratocumulusvelden aanwezig waardoor dit zeker niet algemeen was. Zo was het in Gent op datzelfde moment somber en grijs en op andere plaatsen hingen dan weer stapelwolkjes. De verschillen waren er niet alleen in plaats maar ook in tijd want natuurlijk bewogen deze wolkenvelden en zo ging de zon dan op de sombere plaatsen schijnen en moest Malderen weer wat prijs geven in weerskwaliteit. Al kwam het hier door stapelwolken waardoor het hier niet echt somber werd. De temperaturen lagen aan de frisse kant met minima van 8,4 graden en overdag hadden we met 21,4 graden ook niet veel overschot meer. De lucht kwam dan ook uit het koele noordwesten en tijdens de namiddag nam de bewolking weer toe toen een deel van die stapelwolken zich tot Stratocumulus ging uitspreiden. Deze bewolking loste naar de avond toe weer op en het werd helder op een aantal Cirrus spissatus partijtjes na die wegtrokken naar het zuiden. Het koelde snel af terwijl we afsloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 17 september 2020

Na een heldere en winderige nacht met minima van 11,3 graden zagen we dat deze wind verder naar het noordoosten is geruimd. Het stormachtige is er weer uit gegaan, maar dat we in een heel andere luchtsoort zaten was nu wel duidelijk. De zon was nog maar amper op kracht gekomen of vormeloze Stratus fractus wolkjes dreven uit die richting binnen. Het warmde ook maar nauwelijks op en de resterende wind voelde behoorlijk koud aan. Naast dit alles bleef het echter nog steeds een prima nazomerdag en we hebben vroeger tijden gekend waarin we een moord zouden begaan om een gelijkaardige dag in deze tijd van het jaar te kunnen krijgen. Maar nu bleven de huurmoordenaars dus werkloos en konden we ook vandaag nog veel zonneschijn meepikken bij temperaturen die naar 21,5 graden stegen. De wolkenflardjes namen niet verder toe en verdwenen tegen het einde van de namiddag weer volledig. Na zonsondergang zwakte de noordoostenwind verder af en koelde het behoorlijk snel af. Het voelde echter niet meer klam of vochtig aan zoals we dat de voorbije week meestal hadden. En in combinatie met een neerslagtotaal van 0,0 mm was dat niet bepaald goed nieuws voor de plantjes die misschien beter nu al in winterslaap waren gegaan. 

Vrijdag, 17 september 2021

 Het was opnieuw koel en bedauwd met 9,6 graden en er ontstond ook wat mist waardoor het soms grijs werd met lage wolkenflarden die heel snel voorbij dreven door hun geringe hoogte. Vooral op het platte land zag het er erg fraai en mystiek uit. De nevel loste na een paar uur op en even later vonden we dat vocht een paar verdiepingen hogerop in de atmosfeer waar het de gedaante van Cumuluswolken aannam. Sommigen spreidden zich uit tot Stratocumulus en soms zag het er nog dreigend uit al bleef het droog. Het kwik steeg naar 25,8 graden en in de hogere luchtlagen dreef wat Cirrus voorbij. Het was deze die overbleef nadat alle andere wolken oplosten en deze zorgden voor een schitterende zonsondergang met warme kleuren en even later konden we genieten van een fraai display van de maan die zich hier met geelachtige kleuren in vertoonde. Buiten de steden waar het nog vrij lang zacht bleef koelde het snel af op het platteland met vorming van dunne nevelslierten. We eindigden weer met 0,1 mm als neerslagtotaal (dauw).

Zaterdag, 17 september 2022

 Zij die nog een camera hebben waarvan de batterijen na de erg saaie zomer niet zijn gecorrodeerd of zijn gaan lekken, konden vandaag hun hartje ophalen aan het vastleggen van schitterende wolkenlandschappen in een transparante, polaire luchtmassa vol buien. Het begon (net als de minima van 10,2 graden) allemaal al heel vroeg in de ochtend (al was het gisteren al bezig) met de ene bui na de andere die over Malderen trok. Aanvankelijk waren de droge perioden nog vrij lang maar de buien volgden elkaar tijdens het grootste deel van de voormiddag erg snel op en met een vrij strakke noordenwind erbij duurden de buien op hun beurt erg kort. Wanneer er een opklaring was en de wind even ging liggen, leek het volop zomer nu de zon extra fel scheen in deze heldere lucht. Maar telkens er bewolking hing of regen viel liet de polaire lucht dan weer haar ware gezicht zien. Tijdens de namiddag leek de buienactiviteit er uit te gaan, werden de opklaringen breder en zagen we slechts hier en daar wat buienwolken hangen in de verte of wat verwaaide ijskappen van afgestorven exemplaren. De activiteit was sowieso al redelijk beperkt gezien er geen hagel of onweer aan te pas is gekomen. Tijdens een van de brede opklaringen haalden we nog maxima van 16,3 graden, en daar konden we ons maar beter te goed aan doen want tijdens de avond leefde de buienactiviteit weer flink op en werd het een gure bedoening buiten. Gelukkig konden we wel van de fraaie wolkenlandschappen blijven genieten al was dat na het invallen van de duisternis al snel afgelopen. Het neerslagtotaal werd verder aangevuld tot 15,4 mm en ook na middernacht bleef de buienmolen verder rondjes draaien. 

Zondag, 17 september 2023

 De dag begon grijs en nevelig met Stratusbewolking terwijl de omgeving er druipnat bijlag door een mix van ochtenddauw en de regen die er gisterenavond is gevallen. De bewolking bleef een paar uur hangen maar halverwege de voormiddag begon ze op te lossen en zagen we in de hogere luchtlagen Altocumulus floccus en Cirrus verschijnen. De zon kwam er weer door al werd ze af en toe verzwakt door deze hoge en middelhoge wolkenvelden. Maar we zaten nog steeds in de tropische lucht en het warmde dus snel op nadat we al vrij zwoele minima van 17,5 graden achter de kiezen hadden. Overdag kregen we een afwisseling van dikkere en dunnere velden van Altostratus te zien waaronder zich rafelige Cumuluswolkjes ontwikkelden. Telkens leek het alsof er een regenzone of buienlijn in aantocht was maar steeds opnieuw werd de hemel weer lichter in het zuiden vanwaar alles met een zwak zuidelijk briesje werd aangevoerd. Soms zagen we de vorm van bevriezende wolkentoppen van buien in deze sluierbewolking maar dit bleek ook telkens niet meer dan de typische structuur van Cirrus spissatus te zijn waarvan we dus voorlopig ook niets hoefden te verwachten. Uiteindelijk haalden we maxima van 23,7 graden in rustige, droge maar drukkend warme condities. Tijdens de avond bleef alles er min of meer hetzelfde uitzien al verdwenen de laaghangende en middelhoge wolkensoorten grotendeels. Het was dus vooral de Cirrus en wat Altostratus die overbleef en deze zorgden voor een fraai plaatje in het warme licht van zonsondergang zonder dat het echter tot vurige schemeringskleuren kwam. Bij zonsondergang zagen we terug dikkere Altostratus opzetten vanuit het zuiden maar voor middernacht had dit nog geen gevolgen, we eindigden dus met 1,0 mm als dagtotaal.

Dinsdag, 17 september 2024

 De plotse ommezwaai naar helder weer gisterenavond laat ten spijt, is het tijdens de nacht weer helemaal gaan overtrekken met Stratus bewolking. De omgeving lag er echter bedauwd bij wat erop lijkt te wijzen dat die opklaringen het toch nog een flinke poos hebben volgehouden tijdens de nacht. Er stak ook al snel een voelbare wind op, iets dat ook maar pas moet gebeurd zijn want onder deze omstandigheden kun je nog minder dauw verwachten. Hoe dan ook het was dus grijs en wat kil bij minima van 10,6 graden en die noordoostenwind erbij. De Stratusbewolking was eerst gesloten met wat donkerdere en lichtere stukken erin, maar na een uurtje (na zonsopgang) kwam daar verandering in. We zagen nu plots een geelachtige gloed door de wolken komen waarna het licht terug een blauwachtig grijze kleur kreeg. Daarna kwam die geelachtige gloed terug en wisselde dit lichteffect een aantal keren af, net alsof er boven de Stratusbewolking enorme rollen of golven aanwezig waren. Dit verschijnsel hield een uurtje aan waarna het terug langere tijd gewoon grijs werd, maar plots begon de bewolking vanuit het noordoosten open te breken en in een mum van tijd waren we overgeschakeld naar talrijke Stratus fractus wolkjes aan een blauwe hemel. Met de erg krachtige wind erbij en de lage wolkenbasis was het ook geen wonder dat deze omslag zo snel ging. De wolkenflarden hadden rond de middag de neiging om een Cumulusachtig uiterlijk te krijgen en ze gingen hier en daar dichter opeen zitten waardoor het terug grijs dreigde te gaan worden. Maar uiteindelijk wist de zon telkens weer terug te komen. De zonnige momenten duurden meestal minder dan een halve minuut en de bewolkte momenten eveneens waardoor het wel een soort van knipperlichtweertje leek te zijn. Halverwege de namiddag verdween de bewolking plots en op enkele Cirrusvelden na werd het zo goed als helder. Nu kon de zon wel ononderbroken gaan schijnen en er verschenen slechts sporadisch nog een paar heel kleine rafelige stapelwolkjes. De wind bleef er wel nog flink aan trekken en sleuren waardoor het zeker in de schaduw fris aanvoelde, maar voor de rest was dit eigenlijk prima nazomerweer, en dit luchtige weertype leende zich uitstekend voor allerlei klusjes in de buitenlucht voor zover alle materialen en hulpmiddelen zwaar genoeg waren om niet plots andere GPS coördinaten mee te krijgen. We haalden maxima van 21,2 graden en ook tijdens de avond bleef het op die sluierbewolking na helder. Hierbij viel op dat de wind nu heel plots ging liggen, toen de zon nog maar pas onder was, was er geen zuchtje meer te voelen. Dit versnelde de afkoeling en mogelijk gaan we hierdoor binnen de kortste keren terug mist of Stratusbewolking zien ontstaan in de nog vrij vochtige atmosfeer (die wel nog droog genoeg was om het neerslagtotaal op 0,0 mm te houden).