Flashback: 18 september in het verleden

Donderdag, 18 september 2014

De bewolking heeft zich tijdens het tweede deel van de nacht verder over de Lage Landen weten uit te breiden, maar toch was ze niet volledig gesloten en begonnen we de dag alsnog met wat zonneschijn. Bij minima van 14,8 graden was het bijna zwoel en de Altocumulus castellanus bewolking deed ook aan een onstabiele dag in het putje van de zomer denken. De wolken groeiden al snel uit tot buien waarvan de dichte valstrepen fraai te zien waren vanuit Brussel. Vervolgens kregen we de ene na de andere bui te zien die in de verte voorbijtrok, maar het leek allemaal ten oosten van ons te blijven. De opklaringen die we tussendoor te zien kregen, lieten het uiteindelijk nog opwarmen tot 24,9 graden terwijl de zwakke, veranderlijke wind overwegend uit zuidelijke richtingen leek te komen. De Castellanusbewolking werd tijdens de namiddag steeds meer aan het oog onttrokken door Cumulus en Stratus fractus bewolking die de neiging had om in Stratus over te gaan. Doch deze bewolking loste weer op en in het zuiden verscheen opeens een imposante muur van Cumulonimbus wolken. Langzaam maar zeker trok deze in noordelijke richting waarbij de activiteit volgens de radar vooral in het oosten erg groot was. In Malderen zagen we omstreeks 18H dezelfde wolken verschijnen met wat wazige valstrepen eronder, doch de bui activeerde te plaatse waardoor we ook hier een complete wolkbreuk te verwerken kregen met zeer dikke, tropische druppels. De stortvloed bereikte een zelden geziene activiteit, maar ze hield slechts 4 seconden aan waardoor het grootste deel van de 2,8 mm die we uiteindelijk opvingen toe te schrijven was aan de lange periode van lichte of matige regen die erop volgde. Onweer was er op deze locatie niet bij, al kunnen mogelijke donderslagen door het geruis van de regen onhoorbaar zijn gebleven daar het volgens de radar wel degelijk bliksemde in onze buurt. Vanuit het zuidwesten klaarde het gedeeltelijk op en we kregen nu een chaotische hemel met Cumulus congestus, Stratocumulus, Altocumulus castellanus, Cirrus densus en Stratus fractus te zien. Er stond geen zuchtje wind en het koelde nauwelijks af wat er in combinatie met het vocht voor zorgde dat deze avond uitermate zwoel en plakkerig verliep.

Vrijdag, 18 september 2015

De dag begon zwaarbewolkt en een stuk koeler dan gisteren met minima van 11,2 graden. Gelukkig was de wind ook wat minder hard en voorlopig bleef het droog. De bewolking bestond vooral uit Stratocumulus, al werd er in de loop van de voormiddag ook Cumulus fractus gevormd die erg talrijk was. Tegen de middag zaten deze wolkenflarden zo dicht op elkaar dat het zo goed als helemaal betrokken werd. Na de middag begon de boel wat onstabieler te worden op nadering van een trog, en kwamen er her en der fikse buien tot ontwikkeling. Deze lieten zich voortdrijven op een westelijke tot west- zuidwestelijke stroming. De onstabiliteit zorgde echter ook voor brede opklaringen daar de Stratocumulusvelden door verticale luchtbewegingen werden opengereten. Dit liet genoeg ruimte voor de zon om het loodzware kwik op te tillen naar een weliswaar nog steeds erg povere 19,2 graden. De troglijn bereikte ons in de vroege avond en zorgde ervoor dat er een dreigende wolkenmuur ontstond in het westen terwijl de stapelwolken aan de voorzijde ervan weer tot flinke afmetingen opbolden. Samen met de diepblauwe lucht erboven leverde dit fraaie contrasten op. De buien die erop zaten bereikten ons omstreeks 18H30 en werden gevolgd door nog een aantal buienlijntjes die tijdens de avond passeerden en werden vergezeld van fraaie wolkenlandschappen. Het had terug veel weg van een typische voorjaarsbuien situatie, al waren de neerslaghoeveelheden uiteindelijk niet zo groot met 1,0 mm.

Zondag, 18 september 2016

Het voelde vanochtend kil aan bij een vrij krachtige noord- noordwestenwind en overvloedige Stratocumulus- en Stratus fractus bewolking. Toch was het niet kouder dan 17,1 graden geworden waardoor we desondanks nog van een zachte septembernacht konden spreken. Tijdens de voormiddag kwamen er geleidelijk wat gaatjes tussen de Stratocumulusvelden en leken de Stratus fractus wolken weer gedeeltelijk op te lossen. Deze pakten zich echter weer samen vanuit het noorden waardoor het zeker geen aangename voormiddag werd. Pas tijdens de namiddag werd het wat rustiger en vriendelijker bij toenemende zonneschijn. De bewolking bestond daarbij vooral uit Cirrus en Cirrostratus terwijl de wolkensoorten die er vanochtend hingen geleidelijk weer oplosten. We haalden maxima van 21,0 graden en in de zon was het gedurende een paar uurtjes aangenaam toeven. Daarna begon de kille wind terug haar verlammende werking op ons uit te oefenen terwijl er terug redelijk wat Stratocumulus bewolking voorbijdreef. Ze zwakte na zonsondergang weliswaar wat af waardoor het wat minder onaangenaam ging aanvoelen maar een gezellige buitenzitavond is het uiteindelijk niet meer geworden. Neerslag viel naar goede gewoonte in geen velden of wegen meer te bespeuren waardoor we andermaal met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.

Maandag, 18 september 2017

We bevonden ons vanochtend nog steeds in onstabiele polaire lucht waarin diverse stapelwolken te zien waren en ook veel Stratocumulus en Cirrus densus. De zonsondergang was sfeervol maar de thermometer was dat minder doordat ze 9,1 graden aanwees. Overdag nam de onstabiliteit snel toe en zagen we weer de ene Cumulonimbus na de andere ontwikkelen terwijl de neerslagverdeling weer erg ongelijk was. Tegen de middag raakte alles goed volgesmeerd met buienwolken en uitspreidende bewolking waardoor de zonneliefhebbers al snel uitgezongen waren (maar ze konden nu wel beginnen met klaagzangen). Tijdens de namiddag kregen we weer uitzicht op erg fraaie buienluchten met tussendoor wat zonneschijn. De wolken bereikten indrukwekkende afmetingen en plaatselijk werden er ook wind- en waterhozen gespot. Net als de voorbije dagen werd er zuinig omgesprongen met warmte en hielden de maxima het dus al bij 15,8 graden voor bekeken. Wel was het droog (in Malderen althans) waardoor we al de buienwolken in droge omstandigheden konden bewonderen. Met slechts een zwak westelijk bries (zuidwestelijk ten oosten van ons en noordwestelijk net ten westen van ons) was het ook erg rustig. Later op de avond ruimde de wind ook hier meer naar het noordwesten en konden de buien ons ook weer vanuit deze richting bereiken. Soms viel de neerslag intens en met dikke druppels naar beneden maar de hoeveelheden bleken desondanks nog heel erg mee te vallen. Samen met de neerslag van gisteren erbij geteld is er uiteindelijk niet meer dan 2,1 mm naar beneden gekomen. 

Dinsdag, 18 september 2018

 Tijdens het tweede deel van de nacht is er een krachtige wind opgestoken en tijdens de voormiddag zorgde de thermiek voor luchtmenging en turbulentie waardoor deze een erg vlagerig karakter kreeg. De minima lagen hierdoor wat hoger met 11,6 graden maar het leek wel alsof we in een kleine najaarsstorm terecht waren gekomen. Ondertussen steeg de temperatuur naar een warme 26,5 graden en daalde de luchtvochtigheid flink waardoor de planten ondanks dit late tijdstip weer tot het uiterste op de proef werden gesteld. Tijdens de namiddag ontstonden er stapelwolkjes die een opvallend rafelig uiterlijk kregen terwijl de atmosfeer een nevelige indruk kreeg. Na een poosje zagen we ook Altocumulus floccus en castellanus velden opdagen vanuit het westen en waren de eerste voorboden van een weersverandering dus een feit. Maar voorlopig bleef het nog zacht en waren de opklaringen in de meerderheid. Tijdens de avond zwakte de wind af en werd het aangenaam terrasjesweer waarbij we terug afsloten met 0,0 mm als neerslagtotaal. 

Woensdag, 18 september 2019

 Na een koude en heldere start bij minima van 6,4 graden werden er al snel stapelwolken gevormd. Het grootste deel van die wolken dreef echter vanuit het noorden binnen want in het zuiden was de hemel nog een tijdlang helder terwijl er aan de andere kant volop stapelwolken hingen. Op de satellietbeelden was dit ook terug te zien als vochtige zeelucht die vanuit die richting binnen stroomde. Maar op diezelfde satellietbeelden (en zeker de analysekaarten) zagen we hoe een hogedrukgebied haar beschermende vleugels over ons uitrolde waardoor degenen die bij dit alles fraaie buienluchten zouden verwachten werden teleurgesteld. En de zonnekloppers mochten het clubje der misnoegden vervoegen want de temperatuursinversie zorgde ervoor dat de stapelwolken zich uitspreidden tot Stratocumulus. Na een tijdje leek het alsof er reusachtige pannenkoeken van deze wolkensoort binnendreven en we kregen steeds een afwisseling van 20 minuten zonneschijn en 20 minuten bewolking wat bleef doorgaan tot in de avond toen de wegvallende thermiek voor bredere opklaringen ging zorgen. Het waren overigens pannenkoeken die uit de koelkast komen want met maxima van 19,7 graden was het toch aardig zoeken naar wat zomergevoel en de noordenwind zette ons op een dwaalspoor. Tijdens de avond ging deze wel liggen maar daar konden de plantjes niet bepaald mee lachen want het ging nu vooral aan de grond weer richting het vriespunt al hoeft men zich binnen de bebouwde kom en op heuvels nog geen zorgen te maken daarvoor. Daar bereikte het neerslagtotaal wel nog het nulpunt met 0,0 mm. 

Vrijdag, 18 september 2020

Het was weer koud vanochtend met minima van 7,2 graden. Voor de rest was het helder en de zon kreeg dus alle kansen om er weer een aangename dag met nazomertrekjes van te maken. Er werden nu geen stapelwolken, wolkenflarden of wat dan ook gevormd maar vanuit het westen dreef er wel een opvallende band van Cirrusbewolking binnen. Vooral in Nederland zorgde deze scherp begrensde en smalle band met vederwolken en Cirrostratus ertussen voor een aparte aanblik terwijl we er in Malderen nog een staartje van mee kregen met ijle veldjes Cirrus fibratus. Verder bleef het helder en werd er ook tijdens de namiddag geen convectieve bewolking meer gevormd. Een goed voelbare oost- noordoostenwind gaf dit alles wel een schraal tintje. De vederwolkjes verdwenen uiteindelijk en we keken dus weer tegen strakblauwe luchten aan terwijl het kwik steeg naar 24,4 graden. Al was de lucht toch een beetje nevelig op hoogte door stof, vocht of andere oorzaken. Tijdens de avond koelde het vrij snel af en we eindigden alweer met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zaterdag, 18 september 2021

 De ochtendkoelte en dauw bij minima van 10,1 graden waren snel vergeten dankzij een warm luchttransport en veel zonneschijn die meteen weer voor een zomers weertype zorgden. Deze keer was er geen mist maar wel een wat groter aandeel van sluierbewolking. Kort voor de middag werden er ook wat Cumuluswolken gevormd die soms zelfs uitgroeiden tot congestus maar deze keer was er nauwelijks uitspreiding tot Stratocumulus. In het zuiden en westen leek de bewolking wel een stuk hardnekkiger te zijn met toch nog uitspreiding. Hoe dan ook losten deze wolken weer op en bleef enkel de sluierbewolking over die chaotisch was en een warm geelachtig zonlicht doorliet dat overigens typisch is voor de tijd van het jaar. Het warmde op tot 25,7 graden en uit de eerder zwakke oostenwind voelde het drukkend warm aan. De sluierwolken zorgden voor vurige oranjetinten terwijl er een aangename koelte begon neer te dalen die later in de avond wel overging in een herfstachtige kilte. De ochtenddauw was verantwoordelijk voor het neerslagtotaal van 0,1 mm

Zondag, 18 september 2022

 Na de buiige schermutselingen van gisteren zijn we bijna ongemerkt aan de zuidkant van een warmtefront terecht gekomen waardoor we op papier weer aan de tropische kant van het polaire front zaten. Maar in werkelijkheid was daar natuurlijk niets van te merken want de wolkenband tussen beide luchtsoorten was uitgestrekt en liep tot ergens in de buurt van Parijs. Met als gevolg dat we weer met een somber en kil weertype te maken kregen. Het is ook nog kunnen afkoelen tot 10,4 graden tijdens de nacht en deze afkoeling werd maar moeizaam teruggedraaid tijdens de voormiddag. Al vielen er tijdelijk wat gaten in de bewolking waardoor we ook middenin deze storing regelmatig perioden van zonneschijn konden meepikken. Het leek erop dat we er een stuk beter vanaf kwamen dan de zuidelijke helft van Nederland waar het actiefste deel van de storing zat en op de radar was ook mooi te zien hoe de buien net ten noorden van Malderen langstrokken. Een ontwikkeling die we dankzij de overvloedige neerslag de voorbije dagen voor de verandering eens op prijs stelden in plaats van een heel woordenlexicon aan krachttermen boven te halen. Zo vlak bij de overgang naar de polaire luchtsoort konden we ons niet alleen aan bewolking verwachten maar ook aan een nijdige wind die uit noordwestelijke richtingen kwam en er zeker rond de middag weer flink aan lag te sleuren en te trekken. Het herfstgevoel was zo al meteen compleet en de Nederlandse regen wist in de late namiddag ook nog eens uit te zwaaien naar het zuiden zodat we er hier ook mee te maken kregen. Dit proces werd voorafgegaan door Cirrostratus en Altostratusbewolking waarmee de opklaringen in de wolkenband gestaag werden opgevuld zodat het nu volledig betrokken raakte. Het kwik stokte op een frisse 17,5 graden en op veel plaatsen (zeker waar de neerslag al voor de middag viel) werden zelfs kouderecords gebroken. Er vielen een aantal pittige buien en van klassieke, stratiforme neerslag was dus geen sprake ondanks het volledig betrokken weertype. Tijdens de avond begon het geleidelijk weer wat rustiger en droger te worden al viel er af en toe nog een buitje dat het neerslagtotaal verder aanvulde tot 1,8 mm. 

Maandag, 18 september 2023

 Tijdens de nacht is het dan toch nog tot een aantal buitjes gekomen. Deze zorgden ervoor dat alles er weer nat bijlag al is er ondertussen een goed voelbare zuidwestenwind opgestoken die een deel van dat vocht weer heeft laten verdampen. Het is bij dit alles afgekoeld tot 15,5 graden. De bewolking bestond uit Cirrus, Cirrostratus en Stratocumulus waarin vooral een golvende undulatus structuur te zien was in banden die van zuidoost naar noordwest liepen. Er was ook meer bewolking te zien in het zuidwesten al zagen we tijdelijk ook een aambeeldvormige structuur in de Cirrus en Cirrostratus bewolking die meer uit het zuidoosten leek te komen. Deze bewolking verdween grotendeels en de lucht kreeg een dieper blauwe kleur waarbij er rafelige wolkenflardjes werden  gevormd. Deze gingen over in Cumuluswolkjes en dreven aan een behoorlijk tempo voorbij door de krachtige zuidwestenwind. Bij veel zonneschijn kon het nog opwarmen tot 23,2 graden. Tijdens de late namiddag begonnen deze wolkjes weer op te lossen en leek het alsof er een heldere en rustige avond zat aan te komen. Maar niets was minder waar want in de hogere luchtlagen verscheen er al wat Cirrus en Cirrostratus en omstreeks 15H30 doemde er plots een muur van Stratocumulus, Cumulus congestus en Cirrus densus op. De hemel kleurde inktzwart en dichte valstrepen van intense neerslag stevenden pal op Malderen af. Het leek alsof er geen ontkomen meer aan was en even later ging het inderdaad behoorlijk plenzen. Maar de krachtige stroming zorgde ervoor dat de buienlijn al was doorgetrokken voor de grond goed en wel nat was geworden. En zo kwamen we er dan toch nog met een beperkt neerslagotaal van 3,2 mm uit. We kregen vervolgens schitterende buienluchten te zien met Cirrus densus en Cumulus congestus die zich tegen een diepblauwe hemel aftekenden en  door de boogvormige structuur van de buienlijn wist deze nadien weer in de richting van Malderen uit te zwaaien. Meer dan een paar verdwaalde druppels leverde dit uiteindelijk niet meer op en het klaarde nu definitief op vanuit het noordwesten. De enige bewolking die overbleef was Cirrus densus in het oosten en wat laaghangende Cumulus fractus wolkjes die af en toe in kleine veldjes voorbij kwamen. In het oosten was na het verdwijnen van de ijskappen uit de buienlijn wel nog enige tijd Altocumulus undulatus bewolking te zien waarvan de bankjes mooi van zuid naar noord liepen. Na het intreden van de duisternis werd het terug volledig helder. 

Woensdag, 18 september 2024

 Tijdens het begin van de nacht was het nog helder en konden we zo nog een stukje van de gedeeltelijke maansverduistering in Malderen zien. Hierbij viel op dat het maanlicht niet wit was maar eerder amberkleurig, en deze gloed zorgde ook voor een aparte sfeer in het nachtelijke landschap. Later kwam dan de Stratusbewolking er alsnog in en tegen het aanbreken van de schemering was het weer grijs, somber en kil bij temperaturen die naar 13,3 graden zijn gezakt. Net als gisteren ging dit weer gepaard met een flink aantrekkende noordoostenwind, een situatie die je niet meteen zou verwachten in dit soort condities. Het bleef wellicht hierdoor alleen bij die Stratuswolken, mist of nevel werd er niet gevormd. Tijdens de voormiddag ging het opruimen van de bewolking opvallend moeizaam, waar we gisteren halverwege de voormiddag al volop zon hadden, was het tegen de middag nog steeds grijs en kil. Wel konden we terug die afwisseling van geelachtige lichttinten en blauwachtig grijze kleuren zien die terug lieten vermoeden dat de bewolking een soort van golvende structuur had. De eerste echte, maar bescheiden opklaringen verschenen rond de middag al wist de bewolking dan nog steeds terug te komen waardoor het gelijk weer somber en betrokken werd. Na een uurtje ging het plots snel en loste alle Stratusbewolking ineens op waardoor het dan toch nog zonnig werd. Wel bleef de krachtige noordoostenwind doorwaaien en zeker in de schaduw was het daardoor fris ondanks de best wel puike maxima van 21,9 graden. Ook de avond verliep helder waarbij het vrij snel afkoelde eens de zon onder was. De atmosfeer was daarbij een beetje nevelig wat voor een soort van oranje gloed zorgde toen de zon net verdwenen was. We eindigden met 0,0 mm als neerslagtotaal.