Flashback: 19 september in het verleden

Vrijdag, 19 september 2014

Ook vanochtend oogde het allemaal nog erg onstabiel en was het erg zwoel bij temperaturen die niet beneden 13,6 graden zijn gezakt. De bewolking bestond uit een chaotische mix van Stratocumulus, Altocumulus castellanus, Cirrus en Altocumulus lenticularis. In de loop van de voormiddag loste echter alles op vanuit het zuiden behalve de ijle Cirrus bewolking waardoor het terug erg zonnig en zwoel werd bij temperaturen die opliepen naar 28,1 graden bij een zwakke zuid- zuidwestelijke wind. Dit kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven en op het einde van de namiddag zagen we her en der forse stapelwolken verschijnen die zich vooral ten zuiden van ons leken te concentreren. Doch ten noorden van ons ontwikkelde   n van die stapelwolken zich opeens tot een onweersbui die het weerstation met een aantal daverende dreunen op haar grondvesten lieten trillen. Opvallend hierbij was dat de donderslagen meer op ontploffingen dan op gerommel leken. Daarna zagen we ten westen van ons aambeeldvormige buientoppen voorbijtrekken en leken we de dans volgens de radar te ontspringen. Doch tegen zonsondergang ontstonden er op de outflow van deze onweders nieuwe exemplaren waardoor het natuurgeweld opeens een stuk dichter op onze neus zat. Niet voldoende voor neerslag en dergelijke, maar wel voor een fantastische bliksemshow zoals we ze hier sinds september 2011 niet meer hebben meegemaakt. Af en toe zorgde een uitloper van de buien voor een licht windvlaagje dat erg koel aanvoelde, en ondertussen leken de buien steeds aan hun zuidwestelijke zijde aan te groeien waardoor de bliksemactiviteit slechts heel langzaam opschoof naar het noordoosten. Met andere woorden de onweersliefhebbers in Londerzeel konden van een zeer lange avond pure verwennerij genieten al hadden ze uiteraard niet genoeg ervaring om er ook nog eens indrukwekkende foto's uit te destilleren. Pas kort voor middernacht keerde de rust weer en er volgde een erg zachte, droge en windstille nacht waarin wat nevel en mist werd gevormd.

Zaterdag, 19 september 2015

De dag begon in uitermate sombere omstandigheden, met een egaal gesloten en dik Stratus wolkendek dat weinig licht doorliet en ook voor wat mist zorgde. Het was afgekoeld tot 12,0 graden terwijl het droog bleef. Het leek alsof er geen einde zou komen aan het sombere weer maar na een tijdje begon de bewolking zich te roeren en ging het lichtjes regenen uit de donkere stukken die ontstonden. Nog wat later kwam er meer contrast in de lucht en konden we Stratocumulus en Cumulus congestus onderscheiden. Deze laatste wist het tot een paar pittige buitjes te schoppen met een erg plaatselijk karakter. Zo bleef het in Londerzeel bij wat licht gedruppel terwijl enkele honderden meters naar het westen in Malderen de wegen vol plassen lagen. De buien werden gevolgd door brede opklaringen en door een zwakke wind en felle zon leek het opeens weer volop zomer. Tot de volgende buienlijn eraan kwam en het opeens weer een stuk kouder en herfstachtiger aanvoelde. Nu bleef het ook in Malderen bij wat licht gedruppel. Dan was de zomer er weer en warmde het op tot 18,2 graden bij een felle zon waaronder het nog warmer aanvoelde dan het was. Er volgden weer wat wolkenbanden maar regen kwam er niet aan te pas. We zagen vooral Cumulus die zich tot Stratocumumus uitspreidde. Tijdens de avond loste de bewolking weer op al hield de Stratocumulus het nog lang vol en kwam er Cirrus en Cirrostratus bewolking tevoorschijn. Na zonsondergang koelde het snel af terwijl we een neerslagtotaal van 0,2 mm optekenden

Maandag, 19 september 2016

Bij een wegvallende wind, een volledig uitgeklaarde hemel en een nog steeds noordelijke luchtaanvoer is het vanochtend vooral in het binnenland erg fris geworden (toch in vergelijking met de voorbije dagen). Daar Malderen zich daar toevallig ook bevond was het ook daar aan de koele kant met minima van 13,8 graden. Gelukkig kon de zon van diezelfde open hemel gebruik maken om ons weer wat op te warmen, al had ze daar in tweede-helft-van-september-versie al behoorlijk wat moeite mee. Er bleef dus nog een zekere kilte in de lucht hangen, al was het tijdens de namiddag dan toch nog aangenaam toeven in de buitenlucht bij temperaturen die opliepen tot 23,1 graden. Bij een zwak noord- noordwestelijk briesje was het erg rustig en het zachte, invallende herfstlicht droeg aan dit rustgevoel bij. In het noorden was er Cirrus en Cirrostratus bewolking te zien terwijl er in het zuiden een diepblauwe hemel te bewonderen viel. Daar ontwikkelden zich na de middag nogal wat stapelwolken in al hoefden we ons in Malderen niet teveel zorgen te maken over uitspreidende wolkentroep. Af en toe dreven er wel Stratocumulusvelden voorbij die waarschijnlijk wel door uitspreidende stapelwolken gevormd werden. Tegen de avond waren er ook jacobsladders te zien in een melkachtig kleurende, nevelachtig wordende lucht terwijl er nu overal dunner Cirrostratus begon binnen te lopen op grote hoogte. Na zonsondergang ging het opnieuw erg kil aanvoelen in de buitenlucht, al is dit voor deze tijd (en eigenlijk op elk moment) van het jaar normaal maar toch even wennen na de vele warme zomeravonden die we achter de rug hebben. Toch mochten we een aantal vertrouwde elementen van afgelopen zomer houden, en het neerslagtotaal van 0,0 was daar eentje van al zou je met de aanblik van vele planten niet echt zeggen dat ze daar gewend aan geworden zijn.

Dinsdag, 19 september 2017

Ook vanochtend was de lucht onstabiel en zagen we weer een tropisch uitzicht met vele stapelwolken en Cumulonimbi in alle richtingen. Het was iets minder koud met minima van 9,9 graden. Een bui net ten westen van ons schampte ons bij zonsopgang en liet mooie valstrepen zien. Voor de rest was het vooral Cirrus densus en hier en daar een veldje Altocumulus castellanus dat we te zien kregen. Tijdens de voormiddag zorgde de zon voor bijkomende thermiek waardoor er naast de op dynamische wijze gevormde buien ook nog eens stapelwolken ontstonden door zonne- instraling. Deze groeiden eveneens flink uit waardoor we weer heel wat buien zagen ontstaan. In Malderen bleef het echter vrij rustig en droog met weinig wind, regelmatig zonnige perioden en geen neerslag van betekenis meer. We haalden maxima van 17,6 graden en tijdens de avond nam het aandeel convectieve bewolking weer af. In de hogere luchtlagen zat alles echter nog goed vol met Cirrus densus bewolking en ook waren alle buien nog lang niet uitgestorven, want omstreeks 23H liet een verdwaald exemplaar het nog eens goed plenzen in Malderen. Dit leverde uiteindelijk een neerslagtotaal van 1,8 mm op waarna het terug droog werd voor de rest van de nacht onder halfbewolkte omstandigheden. 

Woensdag, 19 september 2018

 De ochtendschemering was nog maar net doorgebroken of we werden opnieuw de speelbal van krachtige windvlagen die weer voor een herfstachtig tintje zorgden. Wel was het zacht met minima van 13,4 graden. In het westen waren Altocumulusvelden te zien maar nadat deze over ons heen waren getrokken was de hemel weer blauw op de stapelwolken na die zich inmiddels hadden gevormd. De wind werd overdag nog krachtiger dan gisteren waardoor de hoge maxima van 26,1 graden zeker geen zomersfeer opriepen. Alles kraakte en piepte uit alle voegen en de lucht was gevuld met stof, bladeren, opwaaiend straatafval en ander puin terwijl werken, fietsen of wandelen in de buitenlucht nagenoeg onmogelijk was zonder stofmasker. Omstreeks 19h ging de wind vrij snel liggen en konden we weer beginnen met het ruimen van vuil voor zover dit zin heeft met de twee stormen die voor vrijdag en zondag in de weermodellen staan getekend. Het bleef zacht en de stapelwolken losten traditiegetrouw op zodat we met een heldere hemel eindigden. Na het centrifugeren van de stof- en zandkolom in de pluviometer bleek hier geen water in te zitten wat we kunnen omrekenen naar een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 19 september 2019

 Net als gisteren begon de dag weer koud en helder bij 6,7 graden en waren na een paar uur zonneschijn de eerste stapelwolken daar. Ze dreven opnieuw vanuit het noorden binnen al kantelde de stroming en dus ook de wind naar het noordoosten. De lucht was wat droger en de luchtdruk steeg verder waardoor we deze keer geen Stratocumuluspannenkoeken meer te zien kregen. Maar toch was er nog steeds veel bewolking en kort na de middag raakte het een uurtje helemaal overtrokken met Cumulus en Stratus fractus. Dan klaarde het weer op vanuit het noorden en kregen we Cumulus en gebroken Stratocumulus met daartussen vrij veel ruimte voor de zon. De noordoostenwind was zwak en in de zon was het heerlijk toeven ondanks de eerder bescheiden maxima van 19,2 graden. De bewolking loste verder op en nog ruim voor zonsondergang was het helder. Hoewel, vanuit het westen dreef er Cirrus binnen uit een zwak naderend warmtefront en werden de kleuren ook fletser. Maar daar bleef het ook bij en we hoefden ons dus geen illusies te maken over de toekomst van ons neerslagtotaal dat 0,0 mm bedroeg. Voor de plantjes zag het er wel rooskleuriger uit daar het warmtefront de nachtelijke afkoeling zal afremmen voor zover ze niet bruinkleuriger zijn geworden door eerdere grondvorsten. 

Zaterdag, 19 september 2020

 Na een koele ochtend met minima van 10,6 graden startte de dag weer erg zonnig. De reeds zwakker wordende herfstzon had nogal wat moeite om die ochtendkilte er weer uit te krijgen en het was al bijna middag eer het echt warm ging aanvoelen. Maar toen ging het snel en voelde het binnen de kortste keren drukkend aan in de zon terwijl het ook op schaduwplekjes in de wind behoorlijk warm bleef aanvoelen. Ondertussen verscheen er Altocumulusabewolking in het zuidwesten, welke redelijk scherp begrensd was en van zuidoost naar noordwest liep. Het was de voorloper van een reeks storingen waarin verderop de resten van tropische storm Alpha verwerkt zitten. Daar zat volgens de radar nogal wat neerslag tussen maar het raakte allemaal net niet tot bij ons en de boel leek zowat boven ons tot stilstand te komen. Ten noordoosten van ons was de lucht helder blauw en aan de andere kant was het bewolkt. Wat ook opviel was dat het licht langs die kant een warme herfstgloed had terwijl zonnestralen voor de storing uit nog hun witte, zomerse kleur behielden. Hoe dan ook, we bleven in de warme lucht zitten en we haalden vlot maxima van 27,1 graden bij een noordoostelijk briesje. De warmte bleef erg lang hangen tijdens de avond terwijl de drogere lucht ook voor een minder klam gevoel zorgde dan wat we gewend zijn en bij deze tijd van het jaar hoort. Met 0,0 mm was het hoofdstuk Neerslag opnieuw een vluchtige oneliner.

Zondag, 19 september 2021

 De andermaal koele, nevelige en bedauwde ochtend bij minima van 11,5 graden werd terug gevolgd door fraai nazomerweer. Maar er waren weersveranderingen op til en een daarvan was de opvallende toename van sluierbewolking die eerst uit Cirrostratus bestond maar later ook werd aangevuld met Altostratus translucidus. De zon mocht dan wel ononderbroken schijnen, in vergelijking met gisteren gaf ze een stuk minder warmte en ook zonnepanelen brachten merkbaar minder op. Niettemin konden we nog fraaie maxima van 24,8 graden optekenen bij een eerder zwak oostelijk briesje. Na de middag ontstonden er enkele Cumuluswolken en hoewel ze niet groot en schaars waren, zagen ze er door de Altostratusbewolking en het tegenlicht dreigend en donker uit. Er verschenen ook wat Altocumulusbankjes met castellanus structuren erin wat aangaf dat de atmosfeer onstabiel werd ondanks het feit dat slechts 1 uit de 20 weermodellen neerslag berekenden. Uiteindelijk bleek het echter net die ene run te zijn die gelijk kreeg want in het noordoosten tekende zich kort voor zonsondergang een donkere buienlucht af die volgens de radar nog neerslag produceerde ook. En omstreeks 20H wist die neerslag zelfs Malderen te bereiken wat gepaard ging met een windsprong naar noordelijke richtingen. Op sommige momenten was de neerslag best hevig maar van korte duur waardoor we alsnog niet verder raakten dan 0,6 mm. Het klaarde uiteindelijk weer op en we zagen de maan in een amberkleur doorbreken tussen nogal griezelig ogende, inktzwarte Altocumulusdotjes. 

Maandag, 19 september 2022

Na een koele (9,4 graden) maar fraaie en bedauwde ochtend maakte een vrolijk zonnetje haar opwachting en leken we in de aanloop naar een fraaie nazomerdag te zitten. De bewolking die er hing bestond immers uit onschuldige Stratocumulusveldjes terwijl er daarbuiten alleen maar uitgestrekte, diepblauwe luchten te zien waren. Maar omstreeks 9H30 verscheen er in het noorden plots een dikke plak Stratocumulus en Stratus die met het zwakke noordwestelijke briesje Malderen maar moeilijk kon ontwijken. Het nazomerse weer (of althans de aanzet ertoe) werd in één uithaal van tafel geveegd en op de koop toe volgde er ook nog wat druilerige regen. Er zat immers een bui tussen deze wolkenvelden ingebed en deze vormde ook de aanvoerlijn van de Stratocumulusvelden die zich steeds verder gingen uitstrekken. Dit bleef vervolgens een groot deel van de namiddag het geval maar uiteindelijk begonnen er toch weer opklaringen te ontstaan door het geleidelijk wegvallen van de thermiek. Deze werden geleidelijk breder en liet weer wat ruimte voor de zon maar het was allemaal beperkt en het kwik was er in elk geval niet van onder de indruk met slechts een schamele 18,4 graden als maximum. De avond verliep droog met wisselende bewolking en we eindigden met een neerslagtotaal van 0,4 mm. 

Dinsdag, 19 september 2023

 Tegen de ochtend was het nog steeds helder met een fonkelende sterrenhemel. Er stond echter veel wind en die hield de minima op peil met 13,3 graden ondanks de open hemel en de polaire luchtsoort. Na zonsopgang zagen we hoe er toch weer een laag met Cirrostratusbewolking is verschenen terwijl er ook wat Stratocumulusveldjes en Stratus fractus te zien was. Vooral deze laatste kwam bij momenten nog massaal opzetten en soms vielen er zelfs een paar motregendruppeltjes uit. Maar uiteindelijk klaarde het weer op en bleef vooral de Cirrostratusbewolking over terwijl het fraai en zonnig weer werd. De term nazomer konden we echter maar moeilijk in de mond nemen want die werd door de bijzonder krachtige zuidwestenwind er meteen weer uit geblazen. Tijdens de namiddag kwam er ook weer meer bewolking opzetten. Eerst waren dat losse wolkenflardjes die snel langs trokken door de krachtige stroming, maar later verschenen er ook dichte Stratocumulusvelden waardoor het uiteindelijk weer somber en grijs werd. Het kwik bleef dan ook steken op 20,3 graden en met die wind erbij was het toch even wennen na hetgene dat we ondertussen gewoon zijn op thermisch gebied. Aan het begin van de avond kwam het ook af en toe tot wat lichte regen maar meer dan 0,2 mm leverde dit niet op en later werd het met het intreden van de duisternis terug droog. De wind zwakte wat af maar bleef nog steeds prominent aanwezig waardoor het herfstgevoel er goed in zat. 

Donderdag, 19 september 2024

 In tegenstelling tot de voorbije dagen was er vanochtend geen Stratusbewolking meer. De dag begon helder en er werd veel dauw gevormd onder de open hemel. Dit bij minima van 14,5 graden. Eens de zon op was, was de noordoostelijke wind er weer als de kippen bij en werd het ook vandaag weer een erg vlagerige bedoening. Er zat nu wel iets meer, oostcomponent in de wind en er werd zo wat zachtere lucht aangevoerd wat in combinatie met de langere zonneschijnduur (voormiddag was immers niet meer grijs) zomers aandoende maxima van 24,5 graden toeliet. Omstreeks 15H verschenen er plots Cumuluswolkjes, we kregen er zo een vijftal te zien. Maar na een kwartiertje verdwenen deze plots weer. Een uurtje later dreven er terug wolkjes binnen maar deze keer waren dat Altocumulusbanken die het midden hielden tussen lenticularis en floccus (eigenlijk waren het lenticularissen die uit talloze van deze vlokjes waren opgebouwd). Vooral bij de exemplaren die boven ons hingen viel dat op, aan de horizon waren het die typische lenzen. Tegen zonsondergang zorgden deze wolkjes voor een erg fraai uitzicht toen ze donkergrijs kleurden met knaloranje onderranden. De nevelige lucht kreeg daarbij terug een opvallende oranje gloed waardoor het er een beetje spookachtig uitzag. Na het invallen van de duisternis ging de wind afzwakken maar helemaal gaan liggen deed die voorlopig nog niet. Hoewel de Altocumulusbankjes onstabiliteit deden vermoeden en er net ten oosten van ons land zelfs effectief onweersbuien actief waren, konden we het in Malderen nog bij 0,0 mm houden als dagtotaal.