Flashback: 2 september in het verleden

Dinsdag, 2 september 2014

De warme, nevelige kleuren van de zachte herfstlucht waren een echt tegenbeeld van de felle kleuren die we gisterenochtend te zien kregen. Het was ook een stuk zachter met minima van 12,8 graden. Er hingen Stratocumulusveldjes en over de velden lagen prachtige nevelbanken uitgespreid. Een heel rustgevend tafereeltje dus, dat ideaal was om de li-ion batterijen van onze camera's in conditie te houden. De wolkenkenner kon toch hier en daar echter wat minder rustgevende voorboden zien zoals Stratocumulus en Altocumulus castellanus die zich in het vroege ochtendlicht aftekende. Later leek deze onstabiliteit inderdaad verzilverd te worden door de stapelwolken die tot flinke afmetingen uitgroeiden. In Malderen kwam het echter niet tot buien en de stapelwolken werden vrij snel verdrongen door Stratocumulusbewolking die er enerzijds door gevormd werd en anderzijds vanuit het westen binnenschoof. Dit zorgde voor een zwaarbewolkte tot betrokken episode van een paar uur zodat de opwarming werd afgeremd en we de zon voor de middag vrijwel niet meer te zien kregen. Gelukkig was dit maar tijdelijk en begon de ondertussen in Stratus overgegane bewolking tijdens de namiddag weer uiteen te vallen in lossere Stratocumulus compartimenten. Na verloop van tijd bleef er niets meer van over en werden er terug mooiweerswolkjes gevormd. Voor het kwik was het ondertussen echter al te laat om een glansprestatie neer te zetten en we moesten het dan ook doen met maxima van 24,1 graden. De mooiweerswolkjes hadden bovendien nog de neiging om zich tot nieuwe Stratocumulusbewolking uit te spreiden. Ondanks dit alles was het tijdens de avond toch nog aangenaam toeven in de buitenlucht en dat was mede te danken aan de noordoostenwind die de hele dag door vrijwel niet voelbaar was en 's avonds helemaal wegviel. Zodra de duisternis intrad daalde er echter een verlammende kilte neer over de omgeving waardoor het zeker geen terrasjesweer bleef, laat staan dat we van een zwoele zomernacht kunnen spreken. Er sloeg massaal dauw neer maar dit voegde niets meer toe aan het neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 2 september 2015

De bewolking is tijdens de nacht weer wat afgenomen, doch in het noorden was nog steeds een muur van Cumulus congestus en Cumulonimbus te zien. Deze was de zuidelijke uitloper van een buiengebied dat in Nederland voor heel wat animo zorgde. Na een tijdje werden er ook in Malderen stapelwolken gevormd, al waren het eerder laaghangende rafelige wolken die weinig leken op de stapelwolken die je op een doorsnee dag in de zomer ziet. Er stond relatief weinig wind, en de zuchtjes die wel voelbaar waren kwamen uit noordwestelijke richtingen. Na de middag begonnen de stapelwolken dan toch uit te groeien en ontpopten er zich talloze buien die onderandere in Brussel toesloegen met striemende regenvlagen en rukwinden aan het begin van de buien. Malderen ontsnapte er grotendeels aan en het kwam er hooguit tot wat gedruppel wat goed was voor een neerslagtotaal van 0,1 mm. De buien spreidden zich naast Cirrus densus ook deels uit tot uitgestrekte Stratocumulus velden waardoor de zon ernstig in moeilijkheden kwam. Om van het kwik nog maar te zwijgen, want bij 21,0 graden hielden de thermometers het al voor gezien. De ochtenden verlopen ook weer een stuk koeler dan we gewend zijn trouwens, met minima van 10,6 graden. Tijdens de avond nam de buiigheid wat af, al passeerden er toch enkele lichte regenbuitjes in Malderen die echter alleen maar de grond konden nat maken zonder de pluviometer in beroering te brengen. Na zonsondergang passeerde er nog zo'n buitje waarna het definitief droog werd bij een wegvallende wind en naar beneden vallende kwikkolom.

Vrijdag, 2 september 2016

Na een vrij koele ochtend (die naar septembernormen echter nog zacht was met 13,6 graden) zagen we opnieuw veel Cirrus en Cirrostratus afkomstig van de depressies die een eind ten noordwesten van ons voorbijtrokken. Hoewel de depressies op veilige afstand lagen, besloot   n van de bijhorende regenzones toch nog om het terrein rond Malderen te verkennen, en hierdoor zagen we de sluierbewolking geleidelijk toenemen vanuit het westen. Voorlopig deed dit echter weinig afbreuk aan het zomerse weer en geraakte de zon er nog vlot door. Het kwik steeg snel richting 23,6 graden en er stond een zacht zuidwestelijk briesje. De sluierbewolking werd aanvankelijk tijdelijk dunner of schaarser, om vervolgens vrij snel weer toe te nemen waarbij we ook Altostratus en Altocumulus bewolking te zien kregen. Op sommige plaatsen kwam het daarna tot buien, maar in Malderen bleef het grotendeels droog. Tijdens de namiddag verschenen er terug bredere opklaringen en kregen we opnieuw een periode met aangenaam warm zomerweer voorgeschoteld. Tegen de avond begon de bewolking zich echter weer samen te pakken in het westen met vooral dikke Altostratus waar castellanus bewolking onder hing. Hierin waren al snel neerslagstrepen te zien en daar bleef het zelfs niet bij. Een reeks buien wist namelijk vanuit het zuidwesten Malderen te bereiken waarbij het op sommige momenten flink ging plenzen met dikke tropische druppels. De druppeldans hield vervolgens een uurtje aan waarna het weer opklaarde vanuit het westen. Daarbij kregen we mooie, warme schemeringskleuren te zien die toch al een beetje een gevoel van herfst gaven. Na zonsondergang bleef het op nog een paar niet- meetbare spetterbuitjes na droog en konden we afsluiten met een neerslagtotaal van 2,7 mm.

Zaterdag, 2 september 2017

De buienwolken zijn tijdens de nacht weer opgelost waardoor de dag een heldere start maakte in een fraai bedauwde omgeving bij minima van 9,9 graden. Maar de aangevoerde lucht was nog steeds vochtig en onstabiel waardoor er al snel flinke stapelwolken werden gevormd eens de zon op krachten was gekomen. Ten westen van ons was trouwens al een flinke buienlijn te zien die zich tijdens de nacht boven het warme zeewater heeft gevormd. En overdag kroop alles dus het land op al bleef Malderen buiten schot en was het vooral het westen van het land en Nederland dat met buien te maken kreeg. Vanuit het westen werd de lucht wat nevelig met Cirrostratus al kon de zon daar vlot doorheen schijnen en was het aangenaam met maxima van 20,3 graden. De wind kwam uit noordnoordwestelijke richtingen en was vrij zwak. De Stratocumulusvelden die tijdens de avond voorbijdreven zagen er onschuldig uit maar toch ontstonden daar nog onverwachts valstrepen onder waardoor men lokaal nog een natte verrassing heeft ontvangen. Ondertussen was het genieten van de schaduwen van de wolken die als stralenbundels in de nevelige atmosfeer vielen en voor een heel mooi uitzicht zorgden bij zonsondergang. In de polaire lucht koelde het echter snel af waardoor we van al dit moois niet lang konden genieten. 

Zondag, 2 september 2018

 Het was een fractie minder koud dan gisteren maar met minima van 6,7 graden zaten we nog steeds ver beneden de normaalwaarden van begin september. Gelukkig was de luchtaanvoer warmer en droger waardoor de zon meer kansen kreeg om ons weer op te warmen dan gisteren. Van de overvloedige dauw vanochtend was al snel niets meer te merken en de maxima waren erg aangenaam met 25,0 graden. Tijdelijk werden er weer stapelwolken gevormd en de noordenwind wakkerde ook nogal aan tijdens de late namiddag al voelde het een stuk zomerser aan dan gisteren. Vanuit het oosten was er dreiging van uitgestrekte Stratusvelden die snel dichterbij kwamen vanuit Duitsland doch enkel het oosten was hier gevoelig voor. In Malderen was het reeds aan het schemeren toen we de eerste Stratocumulus bewolking zagen verschijnen in het oosten. Het koelde aanvankelijk snel af maar met de oprukkende wolkenvelden zal deze nacht waarschijnlijk een stuk zachter verlopen dan de afgelopen twee. De neerslag verderop kon ons nog niet bereiken en we sloten dus af met 0,0 mm als dagtotaal. 

Maandag, 2 september 2019

 Het was erg koud met 7,6 graden en de lucht was weer dieper blauw ondanks de fletse kleuren gisterenavond. Er hingen een paar Stratocumulusvelden en ook een enkele forse stapelwolk. Overdag werden er meer gevormd maar een temperatuursinversie hield alles onder controle waardoor er uitspreiding tot Stratocumulusvelden plaatsvond. De zon kwam hierdoor in een lastig parket maar er waren nog steeds brede opklaringen tussendoor zodat we nog een beetje konden nagenieten van de zomersfeer. Er stond slechts een heel zwak zuidwestelijk briesje en tijdens de zonnige momenten voelde het nog verrassend warm aan. We haalden maxima van 23,1 graden en tijdens de tweede helft van de namiddag losten de Stratocumulusvelden op om plaats te maken voor Cirrus en Cirrostratus die vanuit het westen kwamen opzetten. Er zat duidelijk een warmtefront in het spel en de klassieke overgang naar Altostratus liet niet lang op zich wachten.  Hierdoor werd het echter al snel killer al bleef de neerslag die je zou verwachten uit en was het dagtotaal van 0,0 mm weer makkelijk te raden.  

Woensdag, 2 september 2020

De heldere nacht zorgde voor frisse minima van 8,1 graden en dat leidde tot een fraaie start in een schitterend bedauwde omgeving. De herfst hing duidelijk in de lucht en je kon het overal ruiken en proeven. Overdag probeerden de weergoden daar nog iets nazomers van te maken maar ondanks hun inspanningen in de vorm van strakblauwe luchten waarin enkel wat Cumuluswolken hingen was dat toch niet bepaald een succes te noemen. De gelukkig zwakke wind kwam nog uit noordelijke richtingen en zeker in de schaduw voelde het ronduit kil aan. Maar voor de rest was het wel een vriendelijk doe- weertje waarbij zeker de fietsers, wandelaars en buitensporters in hun sas waren. Tijdens de late namiddag leek het kille gevoel er tijdelijk weer uit te gaan en haalden we nog 22,2 graden, al hing er nog redelijk wat bewolking toen de vele stapelwolken weer de onhebbelijke neiging kregen om zich tot plakken Stratocumulus uit te spreiden. Dit proces werd echter afgeremd toen een naderende storing vanuit het westen voor advectie zorgde. De stapelwolken en Stratocumulusvelden losten hierdoor op om plaats te maken voor Cirrus en Cirrostratus. De kleuren werden ook fletser en dit zorgde voor een mooi avondlicht. De opkomende bewolking remde de afkoeling wat af tijdens de late uurtjes waardoor het een stuk zachter was toen we op het einde van de dag het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. 

Donderdag, 2 september 2021

Ondanks de snel oplossende bewolking gisterenavond waren de Stratusvelden er vanochtend weer waardoor de dag andermaal grijs begon. Het was zacht bij minima van 14,7 graden en de ochtenddauw die je in deze tijd van het jaar bij stabiel weer zou verwachten is opnieuw uitgebleven. De omgeving lag er dus weer droog bij en ook de lucht bevatte minder vocht waardoor de Stratuswolken het moeilijk kregen tot groot jolijt van de zomerliefhebbers die nu toch al een paar maanden in overlevingsmodus hebben verkeerd. Vooral in het zuidoosten zagen we al snel brede opklaringen verschijnen terwijl alle andere bewolking overging in Stratocumulus. Toch was de atmosfeer wat nevelig en dit zorgde voor een soort van warme gloed in het zonlicht die evenwel bijdroeg aan de sfeer. Daar waar de noordwestelijke helft van Nederland vandaag nog zwaar getroffen werd door dikke Stratusbewolking en miezerig weer, kwam Malderen tegen de middag net binnen de grenzen van een zone van helder weer te liggen waardoor de nazomer hier alvast uit de startblokken kon schieten. Het kwik profiteerde daarvan met maxima van 26,0 graden als resultaat.  Al was het in een brede zone tussen Malderen en pakweg Amsterdam ook niet slecht met gebroken Stratocumulusvelden die daar ook al wat zon en blauwe stukken toelieten. Wel was de lucht in het opklaringsgebied nog enigszins onstabiel waardoor er veel stapelwolken werden gevormd tijdens de namiddag en deze kregen ook erg forse afmetingen. Toch waren ze anders dan de variant die je op onstabiele zomerdagen te zien krijgt, ze waren wat rafelig en niet zo scherp afgetekend. En het kwam ook niet meer tot buien, althans niet in Malderen. Tegen de avond begonnen deze wolken weer te verdwijnen terwijl er in het oosten een paar fraaie bankjes van Cirrus floccus en fibratus bleven hangen. De blauwe lucht had een nevelige tint en je kon daaraan al goed merken dat de hoogzomer al voorbij is. Al lijkt die op weersgebied duidelijk nu pas te zijn begonnen. Na zonsondergang koelde het snel af en ging het klam aanvoelen. Het neerslagtotaal dat we even later optekenden was vrij voorspelbaar met 0,0 mm. 

Vrijdag, 2 september 2022

 Tijdens de vroege uurtjes hingen er wat Stratocumulusveldjes en in de hogere luchtlagen zagen we wat Cirrusplukken die vooral in het zuidwesten goed vertegenwoordigd waren. Het is daarbij kunnen afkoelen naar 14,9 graden. De Stratocumulusveldjes losten vrij snel op en we kregen dus een stralende zomerhemel te zien met alleen die plukken Cirrus er in. Het warmde dan ook snel op in de droge lucht die met een oost- noordoostelijk briesje werd aangevoerd. Het mag geen wonder heten dat we weer van een overvloed aan zonneschijn konden genieten en tijdens de tweede helft van de namiddag en de avond was dat vrijwel ononderbroken het geval. We haalden maxima van 29,9 graden bij een noordoostelijk tot oostelijk briesje. De grote afwezige was vandaag weer de neerslag met 0,0 mm maar daar kijkt natuurlijk al lang niemand meer van op, en al zeker de planten niet die met hun kopjes naar beneden hangen. We eindigden met een fraaie zonsondergang die werd opgesmukt door warme kleuren en de Cirrusplukken die er nog steeds hingen.

Zaterdag, 2 september 2023

 Er hingen tijdens de ochtend verspreide Stratocumulusvelden die deels verantwoordelijk waren voor de vrij zachte minima van 14,3 graden die we optekenden. Er was ook ruimte voor opklaringen waardoor we de zon weer te zien kregen, en deze hadden zelfs de neiging om zich verder uit te breiden. Na verloop van tijd begonnen er stapelwolken te ontstaan in die opklaringen en een deel daarvan spreidde zich beperkt uit tot Stratocumulus waarbij verdere gevolgen echter uitbleven. In het oosten was ook Cirrus te zien, welke zich fraai aftekende tegen de diepblauwe lucht met daarin de felwitte stapelwolken. In het oosten hadden deze overigens nog meer de neiging om verder uit te groeien en mogelijk heeft men in die richting plaatselijk nog wel een regendruppel kunnen spotten. Tussen de wolken door voelde het opvallend warm aan in de zon, wat wellicht door het vocht in de lucht in combinatie met de slechts zwakke west- noordwestelijke wind kwam. De maxima waren nochtans niet overdreven hoog met 24,7 graden. De stapelwolken losten gewoontegetrouw op naar zonsondergang toe en enkel de Cirruswolken bleven over. Deze zorgden weer voor een magisch mooie zonsondergang in deze vrij vochtige atmosfeer welke de oranjerode kleuren natuurlijk flink weet te promoten. Van dat vocht is er overigens niets in de pluviometer geraakt en dus hielden we het bij een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Maandag, 2 september 2024

 Het is tijdens de nacht ondanks de brede opklaringen zwoel gebleven met minima van 18,2 graden. Tegen de ochtend bleek het luchtruim nog steeds vol te zitten met onweersverklikkers waarvan het grootste deel uit Altocumulus floccus en castellanus veldjes bestond. Deze liepen mooi van zuidoost naar noordwest en ten zuidwesten van ons was er een groter formaat van deze castellanus wolkjes te zien dat waarschijnlijk eerder een vorm van Stratocumulus betrof. Na een tijdje zagen we in die richting ook een rij met Cumulus congestus wolken verschijnen. Deze wolken verdwenen weer en het waren de castellanus varianten die overbleven. De wind is bij dit alles naar het zuidwesten gedraaid wat erop lijkt te wijzen dat er afgelopen nacht al een vore of iets dergelijks is gepasseerd dat voor deze windsprong verantwoordelijk was. Hoewel de wind tijdens de nacht niet volledig is gaan liggen (of al vroeg weer is opgestoken) heeft zich op beperkte schaal dauw kunnen vormen. Dit vocht verdampte tijdens de voormiddag vrij snel door de combinatie van wind, zon en warmte. Kort voor de middag begon er zich in het zuidwesten dikkere bewolking samen te pakken en deze breidde zich in onze richting uit. In de verte waren wel weer blauwe stukken te zien waardoor de indruk ontstond dat dit maar tijdelijk was. Ook op de satellietbeelden waren nog brede opklaringen te zien ten westen van dit eerste wolkengebied. Verderop zat meer en dikkere bewolking maar toen dit alles in Malderen arriveerde bleek het allemaal erg mee te vallen. We kregen een zwoel en vrij zonnig weertype waarbij de zon af en toe achter Altocumulusvelden schuilging maar telkens weer snel terugkeerde. De grote warmte van gisteren was er uit, het kwik bleef op 26,7 graden steken al voelde het door de vochtige lucht wel nog meer dan warm genoeg aan. Tijdens de avond klaarde het verder uit al dreven er ook dan nog geregeld Altocumulusvelden voorbij. De zuidwestenwind ging tegen zonsondergang helemaal liggen en we gingen een rustige avond in waarbij het aangenaam koel aanvoelde. Met 0,0 mm konden we terug een droge dag noteren.