Flashback: 22 september in het verleden

Maandag, 22 september 2014

Tijdens de vroege ochtend kwam het opnieuw tot buien, maar de neerslag bleek in Malderen niet meetbaar te zijn. De wind was naar het noord-noordwesten gedraaid en het was kil bij minima van 10,4 graden. Overdag bleven er verspreide buitjes binnendrijven die echter evenmin meetbaar waren in Londerzeel. Het meest in het oog springende weerselement was dan ook de wind die buitengewoon guur uit de hoek kwam en de maxima van 17,9 graden een stuk killer deed aanvoelen dan ze waren. De opklaringen waren vluchtig en het aantal zonuren verschilde sterk van streek tot streek daar de wolken zich in straten gingen schikken. Tijdens de late namiddag klaarde het verder op en kregen we een fletse hemel met een nogal vreemd aandoend avondlicht te zien. De avondkilte was verlammend door de wind die pas later op de avond wegviel en de snel dalende temperaturen.

Dinsdag, 22 september 2015

Nog voor het doorbreken van het eerste schemerlicht had een volgend buienlijntje ons bereikt dat opnieuw erg pittig was met dikke druppels. Het was erg plaatselijk want in het oosten waren nog opklaringen te zien bij zonsopgang waarop een schitterende zonsondergang met knaloranje en later okergele tinten volgde. Het wolkendek werd van onderaf aangeschenen waardoor het wolkendisplay spectaculair oogde. Dankzij de wolken en het vocht is het niet kouder dan 12,0 graden geworden en het was ook rustig met nauwelijks wind (uit zuidwestelijke richtingen). Na zonsopgang kregen we een band van Cumulus congestus te zien in het zuidoosten terwijl de rest uit Stratocumulus bestond waar we tussen de compartimenten en velden Cirrostratus en Altostratus bewolking konden ontwaren. Het was uiteindelijk de eerdergenoemde band van Cumulus congestus wolken die van betekenis zou worden, want ze groeide uit tot een pittige buienlijn die het plaatselijk flink liet plenzen. Toen we van deze buien bekomen waren, bleek het luchtruim vol gezaaid te zijn met buienwolken waardoor we ons aan meer nattigheid konden verwachten. Nu konden we echter genieten van fraaie wolkenlandschappen, en daar de buien zich in het centrum van een lagedrukgebied ontwikkelden was er ook nauwelijks wind zodat iedere zonnestraal voor twee telde wanneer er opklaringen verschenen. Het kwik had echter weinig zin om twee keer te tellen waardoor we het met 15,3 graden als maxima moesten zien te redden. De windstille atmosfeer was ideaal voor de ontwikkeling van windhozen (land - en waterspouts) die zowel in België als in Nederland regelmatig werden waargenomen. De buien werden duidelijk veroorzaakt door koude bovenluchten, want de activiteit minderde niet tijdens de avond toen er geen zonnewarmte meer voorradig was. Ze wisten het neerslagtotaal aan te vullen tot 11,6 mm. De zwakke zuchtjes wind die er wel nog waren kwamen meestal uit het westen en het was ook uit die richting dat we de wolken (langzaam) zagen voorbijdrijven.

Donderdag, 22 september 2016

We begonnen de dag met warme schemeringskleuren en wat Cirrusbewolking dat in oranje kleuren oplichtte terwijl de zilveren nevelbanken over de velden voor extra sfeer zorgden. Maar die warme kleuren waren bedrieglijk want het is onder de open hemel bij een weggevallen wind afgekoeld tot 11,8 graden. Door het ontbreken van bewolking van betekenis konden we echter snel rekenen op een enthousiast herfstzonnetje om ons weer op temperatuur te brengen. Maar dat enthousiasme werd dan weer getemperd toen er Cirrostratus bewolking binnendreef vanuit het zuiden die vrij snel overging in Altostratus. Dankzij een transport van warmere lucht door een naar zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen geruimde wind konden we echter nog over een paar extra graadjes onderhandelen met de thermometers wat ons uiteindelijk maxima van 22,3 graden opleverde. En door het nog steeds zwakke karakter van die wind voelde dat zeker niet te koud aan. De bewolking was niet aaneengesloten en in het westen waren al snel weer opklaringen te zien terwijl we tegen de avond meer naar Cirrostratus evolueerden. Deze bewolking werd prachtig aangeschenen door de laagstaande zon waardoor alles in warme oranjetinten oplichtte en onze fototoestellen weer flink wat overuren mochten draaien. Er was ook wat Stratocumulus te zien in het westen welke tijdelijk meehielp aan dit kleurenspektakel. Na zonsondergang werd het snel killer maar in vergelijking met gisteren was het toch nog aan de zachte kant waar de bewolking en de warmere luchtaanvoer natuurlijk voor iets tussen zaten. De sluierbewolking leek tijdens de avond weer wat dikker te worden en volgens de radar zaten er warempel een aantal buitjes in, maar voor de Londerzeelse plantjes zal dat een vacuüm getrokken droogworst wezen want alweer stond er een ontnuchterende 0,0 mm af te lezen op de pluviometer nadat we daar de zand- en stofresten afgeborsteld hadden.

Zaterdag, 22 september 2017

De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen waardoor de temperatuur ondanks de snelle afkoeling gisterenavond niet beneden de 9,4 graden is gezakt. In het oosten hing een band van opklaringen waardoor de opkomende zon de bewolking die vooral uit Altostratus en Altocumulus bestond, van onderaf aanscheen. Hierdoor leek de hemel eventjes in vuur en vlam te staan waarbij vooral op oranje en rode tinten niet bezuinigd werd. Maar uiteindelijk werd er dan toch het gulste omgesprongen met grijze tinten want dit spektakel was maar van korte duur en de bewolking was zeer talrijk. De zichtbaarheid in horizontale richting was echter zeer goed waardoor we in de verte nog opklaringen konden zien hangen met stapelwolken erin die waarschijnlijk meer dan honderd kilometer van Malderen waren verwijderd. Langzaam maar zeker schoof de storing weg in oostelijke richting waardoor de opklaringen het land voorzichtig vanuit het westen konden veroveren. Maar voor het binnenland viel er niet aan een sombere dag te ontkomen en dat vertaalde zich in lage maxima van 18,3 graden. Gelukkig was de zuidelijke wind nauwelijks voelbaar, en het bleef ook droog waardoor veel buitenactiviteiten nog prima te doen waren. Naar de avond toe konden de opklaringen ons vanuit het westen weer bereiken al waren de stapelwolken groot en dreigend en is er misschien hier en daar nog een bui gevallen (maar niet in Malderen). Vooral het allerlaatste stukje van de namiddag en het begin van de avond verliepen hierbij nog in erg vriendelijke omstandigheden. Na zonsondergang koelde het snel af en ging het klam aanvoelen waarna zich wat nevel vormde. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 22 september 2018

 Het was koel met minima van 10,3 graden en de dag maakte een sfeervolle start met Cirrostratus, Altocumulus en Altostratus die voor een mooi gekleurde zonsopgang zorgden. De bewolking werd dikker dan voorspeld en deze droge dag bleek uiteindelijk een regendag te worden waarbij het vooral tijdens de namiddag erg druilerig werd. Vooral in het westen viel redelijk wat neerslag maar in Malderen bleek het allemaal erg mee te vallen al was het hier zeker geen nazomerweer met temperaturen die op 16,8 graden bleven steken en een zwak waterzonnetje dat er hooguit af en toe eens doorheen priemde. Gelukkig was de westelijke tot noordwestelijke wind zwak waardoor die niet al teveel kattenkwaad kon uitrichten. Tijdens de avond kregen we met wat intensere regen te maken waardoor de pluviometers in Malderen zich ook nog eens konden in beweging zetten na wekenlang stilzitten. We kwamen reeds uit op 6,5 mm tegen het einde van de avond. 

Zondag 22 september 2019

 We zaten nog volop in de zomersfeer tijdens de ochtend en er was op wat Altocumulus en Cirrus in het zuidwesten na nog geen vuiltje aan de lucht. De minima zijn bij dit alles op 12,3 graden uitgekomen. Langzaam maar zeker begon deze bewolking onze richting uit te kruipen maar ondertussen kon het kwik nog naar een drukkende 27,2 graden oplopen bij veel zonneschijn. Na de middag waren het dan de wolken die het voor het zeggen hadden en zeker na 14H kreeg de zon het zwaar te verduren. Toen de eerste regendruppels vielen trok de zuidenwind, die overigens al de hele tijd nijdig uit de hoek kwam, aan en leken we opeens middenin een herfststorm te zitten. Koelere lucht stroomde binnen en de wind ruimde naar het westen tot zuidwesten doch de regen hield ook gelijk weer op. De Altocumulus en Cirrusvelden hebben plaats gemaakt voor laaghangende pannus bewolking en Altostratus waardoor het erg somber werd. Er volgden nog een aantal perioden met lichte regen maar met een uiteindelijk dagtotaal van 1,0 mm hield het allemaal niet veel over. De avond verliep zwaarbewolkt terwijl er nog een aantal buien werden uitgeloot onder de dorstige Vlaamse gebieden. Londerzeel heeft daarbij echter geen winnende lotjes meer kunnen trekken. 

Maandag, 22 september 2020

De dag begon in heldere omstandigheden en het was nu wat minder koel met 10,2  graden en wellicht bleef de vorming van dauw daardoor beperkter. Mogelijk zat de Cirrusbewolking van gisterenavond er voor iets tussen die het effect van stralingskou een beetje heeft getemperd, geholpen door een droge noordoostenwind. De koelte bleef opnieuw zowat de ganse voormiddag in de lucht hangen om dan tegen de middag door een opvallend snelle opwarming gevolgd te worden waardoor heel wat mensen het zelfs in zwembroek niet lang uithielden in volle zon en uit de wind. Er zat duidelijk een beetje vocht in de lucht want we konden in de blauwe lucht wazige bellen van lichter gekleurde lucht zien welke de vorm hadden van Cumuluswolken terwijl het toch geen bewolking was. Deze bellen gedroegen zich ook als thermiek want tegen het einde van de namiddag verdwenen ze weer. We haalden maxima van 23,2 graden en op grote hoogte dreven er nog wat Cirruswolkjes voorbij. Het zonlicht was tegen de avond nog maar een fractie van een seconde uit de lucht verdwenen of het koelde alweer supersnel af en je zou haast zeggen dat de 0,0 mm aanwijzende pluviometer er koude rillingen van kreeg al kan het ook van de droogte zijn.

Woensdag, 22 september 2021

Het was andermaal koud met minima van 5,5 graden door toedoen van de heldere hemel en windstille omstandigheden. Er hingen nevelbanken en zeer lage slierten van Stratusbewolking die voor een sfeervol uitzicht zorgden op de bedauwde omgeving. In de hogere luchtlagen zagen we terug de vlokachtige Cirruswolken die er gisteren al hingen al hadden ze nu meer de neiging om over te gaan in egale Cirrostratus. Ook verschenen er in het zuidoosten al een paar Altocumulusbanken. Uiteindelijk kwam het niet veel verder dan dat en nam de sluierbewolking af terwijl de Altocumuli verdwenen. De zon kon dus weer het beste van zichzelf geven en geholpen door een droog oostelijk briesje haalden we kwikstanden van 22,7 graden. De sluierwolkjes bleven de hele dag door in beperkte hoeveelheden voorbij drijven en dit zorgde ervoor dat de hemel tegen zonsondergang weer in vuur en vlam leek te staan door de oranje schemeringskleuren. De warme gloed ten spijt koelde het snel af en er ontstond terug wat nevel en dauw. 

Donderdag, 22 september 2022

Het was ijzig koud vanochtend met minima van 6,9 graden en buiten steden en dorpen konden we hier en daar zelfs al een ijslaagje op platte daken ontwaren. De bloesems en tere plantjes bleven voorlopig echter buiten schot en mochten zich weer in het allermooiste kleed van dauwdruppels en gouden ochtendlicht tooien. Eens de zon weer op kracht was gekomen (of halve kracht in deze tijd van het jaar) werd dat vroege snufje wintergevoel al snel weer omgezet in nazomergevoel en warmde het weer snel op onder een heldere hemel waarin hier en daar nog wat Cirruswolkjes te zien waren. Voor een lange tijd was dit de enige bewolking die we te zien kregen en met een zuid- zuidwestelijk briesje erbij haalden we tijdens de namiddag maxima van 21,0 graden. Helemaal op het einde van de namiddag keerde het tij dan en kwam er plots dikke Altostratus en Cirrostratus opzetten die scherp begrensd was in het zuidwesten en westen. De zon begon af te zwakken al verdween ze niet helemaal. De combinatie van oprukkende sluierbewolking en resterende zon zorgde voor een sfeervol palet van warme kleuren waarmee we de dag afsloten. De regen die aan deze wolkenband verbonden zit kon ons nog niet bereiken en dus hielden we het bij een dagtotaal van 0,1 mm (condens deze ochtend). 

Vrijdag, 22 september 2023

 Tijdens de nacht is het dan toch weer helemaal uitgeklaard en de eerste schemering toonde ons een heldere, diepblauwe lucht waaronder het is afgekoeld tot 11,1 graden. Net voor de zon opkwam verschenen er plots Stratus fractus wolkjes en vanuit het zuidwesten dreef er ook Cirrus bewolking binnen. Het ging vrij snel doordat er een krachtige stroming stond en er was ook al voor zonsopgang vrij veel wind. Deze ging de vorming van dauw tegen al lag de omgeving er nog steeds druipnat bij door de neerslag van gisteren. De Cirruswolkjes verdwenen na korte tijd al was er in het zuidwesten net boven de horizon een band van Cirrostratus te zien. De grote uitdager voor de zon was echter de Stratus fractus bewolking die zich plotseling heel massaal is gaan ontwikkelen waardoor het somber en kil dreigde te worden. Later brak deze bewolking weer wat open en maakte ze plaats voor rafelige Cumuluswolken waartussen terug meer ruimte zat voor de zon. De Cirrostratusband kwam echter snel dichterbij en er ontstond ook het een en ander aan Stratocumulus onder waardoor de zon tijdelijk de duimen moest leggen. De neerslag die in deze buiencluster zat, bleef echter beperkt tot een paar druppels en we zagen al snel gaten vallen in de bewolking. De zon kwam er meer en meer door en de Cirrostratus en Altostratus verdwenen geleidelijk zodat het meer op een buiencluster dan een regenzone ging lijken. Vanaf de tweede helft van de namiddag was het dan genieten van mooie buienwolken met opklaringen en af en toe wat zon erbij met een zwakke zuidelijke wind die met de passage van de cluster plots helemaal naar het noordwesten ruimde. Warmer dan 16,4 graden kon het in dergelijke omstandigheden natuurlijk niet worden. Ook tijdens de avond bleven we met chaotische wolkenluchten van Stratocumulus, Cumulus congestus en wat Cirrus densus te maken krijgen maar in Malderen kwam het nauwelijks tot neerslag en het dagtotaal sprak dan ook boekdelen met 2,8 mm. Na zonsondergang bleef het rustig en halfbewolkt. 

Zondag, 22 september 2024

 De bewolking is tijdens de zachte nacht (14,4 graden) flink toegenomen en dikker geworden. We zagen nu Altocumulusvelden met Altostratus ertussen en allerlei chaotisch gemengde structuren zoals castellanus, floccus, undulatus en lenticularis. En het goedje leek ook op meerdere niveau's te hangen. De zon kon hier en daar nog doorheen een schaarse overgebleven opklaring schijnen en dit liet ondermeer een vurige zonsopgang toe toen de bewolking van onderaf met rode kleuren werd aangeschenen. Zoals typisch is in deze tijd van het jaar (equinox) komt de zon wat sneller op dan in andere perioden van het jaar en de schemeringskleuren waren dus maar van korte duur. De chaotische wolkenmix zorgde er echter voor dat het niet saai of somber werd en telkens de zon er door kwam, liet ze de omgeving in een goudgeel licht baden, iets dat vooral tijdens het begin van de voormiddag sfeervol was toen er nog veel dauw was. Overdag verdampte dat allemaal en begon het grijze toch meer en meer te overheersen. Opklaringen die zich nog wisten te vormen werden getemperd door een laag Altostratus translucidus die erboven hing en de bewolking werd ook steeds dikker en dreigender tot er tijdens de namiddag ook regendruppels begonnen te vallen. Veel stelde dit niet voor en er zaten nog ruime droge perioden tussen, en de slechts zwakke en nog steeds zuidoostelijke wind zorgde ervoor dat het aangenaam zomerweer bleef. Ook al waren de maxima wat lager met 21,5 graden en moesten we het nu dus zonder de zon doen. Tijdens de avond werd het terug langer droog en zagen we ook weer wat meer gaten tussen de bewolking die een okerkleurig licht doorlieten. Zonnig werd het echter niet, toen de bewolking voldoende was gebroken om een theoretisch zonnetje door te laten was de schemering al ingetreden. Na een tijdje trokken er onweersbuien binnen vanuit Frankrijk waarbij er een exemplaar volgens de radar niet zo ver ten oosten van ons voorbijtrok. Uiteindelijk was er in Malderen niet veel van te merken buiten wat verdwaalde regendruppels die later op de avond vielen. Deze veranderden niet veel meer aan het dagtotaal van 0,0 mm.