Flashback: 25 september in het verleden

Donderdag, 25 september 2014

De buien zijn tijdens de nacht weer uitgestorven en we keken vanochtend tegen een kraakheldere hemel aan waaronder het was afgekoeld tot 9,4 graden. In het westen verscheen echter alweer Cirrus bewolking en later werden er ook stapelwolkjes gevormd Vooral rond en kort na de middag werden deze erg talrijk zodat de zon erdoor in moeilijkheden kwam. Toch konden we van erg fraai herfstweer spreken daar de west- zuidwestenwind niet al te krachtig was en de temperaturen weer wat winst boekten met 18,5 graden. In de loop van de namiddag losten de stapelwolken weer op en de Cirrostratusbewolking werd ook gevolgd door opklaringen in het noordwesten. Tegen de avond was er geen sluierbewolking meer te zien, en zagen we een zeer rustgevend pallet van zachte kleuren en fraaie Stratocumulusveldjes, welke vooral in het noorden en noordwesten hingen. Op dat moment zorgde de snel invallende koelte er echter voor dat we er helemaal niet zo rustig naar konden kijken of het zou al vanachter glas of door een verkleumde toestand moeten geweest zijn. De warme kleuren toen de zon achter de einder zakte brachten hier geen verandering in maar uiteindelijk hoefden we deze kou dan toch niet te trotseren om te weten dat er 0,0 mm in de pluviometer zat.

Vrijdag, 25 september 2015

We konden vanochtend bij zachte minima van ... graden genieten van een prachtige zonsondergang toen de bewolking bestond uit Stratocumulus en in het westen een lijn met kleine donkergrijze Stratus fractus wolkjes. Niet alleen het patroon van deze wolken was mooi en zelfs kunstig gedaan, ook de kleuren mochten er zijn toen de opgaande zon het Stratocumulus wolkendek van onderaf bescheen en alles vuurrood oplichtte. Het leek net alsof we ondersteboven hingen te bungelen boven een uitgestrekte lavazee. Het duurde niet lang of de lava was weer gestold en de bewolking kreeg weer haar grijze kleur terug. Maar ze bleef wel in beweging, want de Stratocumulus trok weg naar het oosten terwijl de wolkenflardjes nu het volledige luchtruim gingen inpalmen. Ze leken de functie van mooiweerswolkjes te vervullen op een fraaie zomerdag, maar blijkbaar deden ze dat toch niet goed genoeg want tegen de middag verschenen er echte mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris) die hen besloten te verjagen en hun plaats innamen. Het waren erg enthousiaste mooiweerwolkjes want een deel ervan knalde tegen een inversie aan en spreidde zich uit tot Stratocumulus. Gelukkig gebeurde dit maar op beperkte schaal waardoor we niet voor een grijze en kille dag hoefden te vrezen. Bij redelijk wat zonneschijn warmde het op tot ... graden en naar de avond toe werden de mooiweerswolkjes en de uitgespreide Stratocumulus op hun beurt verdrongen door een helder gebied dat zich vanuit het zuidwesten uitbreidde. Nu kon de zon pas echt het beste van zichzelf geven en zat de nazomersfeer er weer (vrij) goed in. Dit was echter van korte duur want vanuit het zuidwesten kwamen er terug plakken Stratocumulus aanzetten die door uitspreiding gevormd waren. Het was nu wachten tot de avond voordat de wolken weer oplosten en er een melkachtige hemel met dunne sluierbewolking (Cirrostratus) overbleef. Het koelde daarin snel af, mede daar de bewolking niet dikker werd om ons te kunnen isoleren. Dit betekende automatisch ook dat pluviale gevolgen uitbleven en we dus een droge dag konden bijschrijven met 0,0 mm.

Zondag, 25 september 2016

Het was grotendeels helder met een diepblauwe hemel en een aangenaam luchtige bries uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen dat op sommige momenten misschien iets te krachtig was. De minima zijn uitgekomen op 14,6 graden en in het zuidwesten was een ZO - NW georiënteerde band van Altocumulus castellanus te zien. Het was ook de enige bewolking die we zagen, doch ze kwam zeer snel dichterbij en nog voor de middag was er reeds overal castellanus en floccus bewolking te zien. Na verloop van tijd ontstonden er ook op geringere hoogte Stratocumulusveldjes en enkele Cumulus congestus wolken. Daarbij voelden we de vlagerige wind verder aanwakkeren al zwakte deze weer wat af toen er in het zuidwesten dreigende, donkere wolkenluchten ontstonden. Voorlopig bleef het droog maar aan het einde van de namiddag zagen we dichte neerslaggordijnen verschijnen ten zuiden van ons, welke geleidelijk onze kant op kwamen. Niet meteen hoopgevend voor wie door zijn watervoorraad heen zit, de reputatie van Londerzeel bij het buienvolk kennende, maar uiteindelijk bleken we hier dan toch nog aan het langste eind te trekken. Het water kwam al snel met bakken naar beneden ondanks het ontbreken van onweersverschijnselen. Maar echt groot waren die bakken nu ook weer niet want na 5,1 mm hielden ze het hierboven al voor bekeken. De regenzone bleek uit een drietal buienlijnen te bestaan waarbij de meeste neerslag uit de eerste twee lijnen kwam. De wind ruimde naar west-zuidwestelijke richtingen en het werd veel koeler waarbij er zelfs een herfstachtige kilte in kwam. Toch mochten de temperaturen er wel zijn met voor het koufront nog absurde maxima voor de tijd van het jaar met 25,2 graden. Kort voor zonsondergang klaarde het weer op vanuit het westen al dreven er nog geregeld partijen castellanus bewolking voorbij en wat Cirrus of Cirrostratus veldjes tussendoor. Deze zorgden overigens weer voor een fraai kleurendisplay toen de zon alles van onderaf aanscheen en de hemel hierdoor in vuur en vlam leek te staan met haar gele en later oranje kleurentinten.

Maandag, 25 september 2017

Net als de voorbije dagen begon de dag op veel plaatsen weer grijs terwijl Malderen terug met de zonnige hoofdprijs ging lopen. Tijdens de ochtend hingen er wat sfeervolle nevelbankjes, de omgeving was prachtig bedauwd maar het was fris met minima van 10,1 graden. Vandaag was het vooral Nederland dat eraan moest geloven met veel Stratusbewolking over bijna het ganse land op een paar uithoeken na. Ondertussen konden de Vlamingen weer van fraai zomerweer genieten waarbij het snel opwarmde terwijl er vanuit het zuidwesten Cirrus en Cirrostratus kwam opzetten. Deze was beter vertegenwoordigd dan gisteren maar we konden wel duidelijk zien dat het een storing was die vergeefs probeerde op het hogedrukgebied over het vasteland in te beuken. Bij veel zon haalden we maxima van 20,5 graden. Langzaam maar zeker maakte de storing wel winst waardoor we tegen het einde van de namiddag nu ook Altostratus en Cirrostratus zagen met ook banden Altocumulus eronder. De zon verdween al omstreeks 19h maar het koelde nu wel minder snel af doordat er wat meer luchtstroming was en natuurlijk ook door de wolken. De neerslag bleef op (zeer) veilige afstand dus we sloten weer af met een dagtotaal van 0,0 mm.

Dinsdag, 25 september 2018

 Het was letterlijk en figuurlijk ijskoud met minima van 2,2 graden. Aan de grond kwam het op veel plaatsen reeds tot vorst en lager gelegen beschutte plaatsen mochten zich al aan een eerste slachtveld verwachten onder de exoten en eenjarige bloemen. De planten die aan de kruistocht van Koning Winter wisten te ontsnappen werden dan weer getooid met fraaie dauwdruppels die als parels oplichtten bij de eerste zonnestralen. We zagen wat Cirruswolkjes hangen aan een voorts diepblauwe hemel en er stond geen zuchtje wind. Kort voor de middag ontstonden er stapelwolken die erg talrijk waren doch verdere gevolgen bleven uit en het leverde enkel fraaie plaatjes op. De zichtbaarheid was zeer goed in de kraakheldere polaire lucht en dankzij de krachtige zonnestralen wisten we nog maxima van 18,3 graden binnen te rijven. Dit bij een zwak zuidoostelijk briesje. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en nam de Cirrusbewolking toe waardoor de afkoeling een fractie werd afgeremd. Maar nog steeds zagen we het kwik als een baksteen naar beneden tuimelen waardoor het aan de grond mogelijk opnieuw tot vorst zal komen. We sloten de dag af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 25 september 2019

 Tijdens het tweede deel van de nacht is het terug wat gaan regenen al waren het ook nu geen overdreven hoeveelheden. De dag begon somber en grijs met Altostratus en Stratus fractus waarbij er af en toe een spat motregen viel. De minima waren aan de zachte kant met 13,0 graden maar overdag was er maar weinig opwarming merkbaar en hield het kwik het bij 18,0 graden voor bekeken. Er bleven perioden van motregen en lichte regen volgen, steeds genoeg om ons weer naar binnen te jagen maar amper genoeg om iets in de pluviometer te zien veranderen. Bij deze temperaturen en de nijdige zuidwestenwind telde iedere regendruppel natuurlijk voor tien. Tegen het einde van de namiddag sloeg het weer opeens om en maakten de miezerige motregenvlagen opeens plaats voor stevige buien waarbij de wind afnam en de sombere bewolking geleidelijk plaats maakte voor een buienlucht. De lichtkleur en intensiteit veranderde bijna voortdurend en het ene moment zagen we blauwe kleuren doorheen de regengordijnen terwijl er op het andere moment gitzwarte luchten kwamen opzetten uit het zuidwesten. De opklaringen werden snel breder en er volgden weer lange droge perioden. Rustig werd het echter niet want de weggevallen wind trok meteen weer aan eens de buien weer weg waren. Het neerslagtotaal is op 4,6 mm uitgekomen. 

Vrijdag, 25 september 2020

Na de buiige regen gisterenavond is het vanochtend weer wat droger geworden. Grijze luchten maakten echter hun opwachting waarbij Altostratus en pannus bewolking de dienst uitmaakten. Daar verschenen weer wat opklaringen tussen maar in de loop van de voormiddag begonnen er weer buien binnen te sijpelen terwijl de wind naar het zuidwesten kromp en flink begon aan te trekken. De herfst was nu pas echt goed in het land en ook op thermisch gebied ging dat niet onopgemerkt voorbij. De minima waren nog een beetje in lijn met de voorbije dagen met 7,6 graden maar de maxima waren letterlijk en figuurlijk een koude douche met 14,3 graden terwijl het door de strakke wind snijdend koud aanvoelde.  Steeds meer buien trokken vanuit het westen het land in en er zat ook een windveld ten zuiden van de depressiekernen die van noordwest naar zuidoost over het land trokken. Het breidde zich geleidelijk verder uit al bleek deze storm welke de naam Odette zou krijgen erg compact en lagen de windsnelheden flink uit elkaar op korte afstanden. Het zwaartepunt lag in elk geval over de kust en het zuidwesten van Vlaanderen. Tegen de avond bereikten de regenzones ons en maakten de buien plaats voor een afwisseling van regen en motregen die door een verder aanzwellende, kille noordwester werden opgezweept. Het werd bar en boos al viel wel op dat de stormachtige episodes werden afgewisseld door perioden van bijna windstilte die telkens enkele minuten duurden voordat de volgende felle windstoot eraan kwam. Na zonsondergang barstte het natuurgeweld helemaal los en zagen we dichte regengordijnen horizontaal door de straten jagen wat in het licht van de straatlantaarns voor een spookachtig uitzicht zorgde. Het stormgeweld bleef de hele avond en nacht op Malderen inbeuken en we kwamen zo uit op een neerslagtotaal van 10,6 mm. 

Zaterdag, 25 september 2021

Na een zonnige start met zachte minima van 12,4 graden weerklonk er opeens een schrille valse noot in het nazomerliedje toen er uitgestrekte Altocumulusvelden binnendreven die de zon helemaal uit beeld wisten te werken. Enkel boven de zuidelijke horizon waren nog opklaringen te zien. De Altocumuli oogden niettemin erg fraai door hun zeer regelmatige ribbelpatroontjes en het was hoe dan ook aangenaam toeven in de buitenlucht bij een zwak zuidelijk tot zuidoostelijk briesje. Kort voor de middag leek het opeens alsof de Altocumuli als bij toverslag verdwenen en er bleef enkel nog Cirrus en Cirrostratus over terwijl de zon behoorlijk ging steken. Het werd 25,7 graden en er was slechts op heel beperkte schaal vorming van Cumuluswolkjes. Pas tegen de avond zagen we weer Altocumulus verschijnen maar deze keer kwamen ze vanuit het zuiden in plaats van het noorden en ging het meer om undulatus en lenticularis structuren die overigens voor een schitterend uitzicht zorgden bij zonsondergang en tijdens de schemering daarna. Verder bleef het rustig en droog en er volgde weer een zachte avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm konden optekenen. 

Zondag, 25 september 2022

 Na het kletsnatte en gure herfstweer van de voorbije dagen konden we terug herademen onder een open hemel waarin de zon vrolijk haar opwachting maakte. Het is afgekoeld tot 9,0 graden en er stond een erg zwakke noordelijke stroming. Niet dat we hiermee van de bewolking verlost waren, want de aangevoerde lucht was nog vochtig en vanuit het noorden zagen we al snel de eerste stapelwolken verschijnen. De buien die hier in zaten bleken ook nog een stuk actiever te zijn dan voorspeld maar Malderen bleef er van gespaard. Zelfs op gebied van bewolking kwamen we er goed van af want de opklaringen zaten dikwijls zo geschikt dat we er net binnen vielen om van de zon te kunnen profiteren. Het kwik boekte dan ook weer wat winst met 19,2 graden als resultaat. Aan het begin van de avond volgde er alsnog een periode waarin de zon het moeilijk kreeg doordat een deel van de buien zich uitspreidde tot schermen van Stratocumulus. Het bleef droog maar het zorgde voor de nodige kilte waar we eerst nog van een echt nazomergevoel konden genieten. Tegen zonsondergang loste alles weer op en de avond verliep in lichtbewolkte omstandigheden. De lucht werd nu echter flets en melkachtig wat een voorteken is van een koufront dat morgen voor een herfstachtige passage zal gaan zorgen. De neerslag die erbij hoorde bereikte ons nog niet waardoor we vandaag konden afronden met 0,0 mm. 

Maandag, 25 september 2023

 Door de aanspannende wind lag de omgeving er kurkdroog bij vanochtend, er was niet het minste spoortje van dauw te zien en nog minder van ochtendnevel. Het vocht zat nu in de hogere luchtlagen en presenteerde zich in de vorm van Altocumulusveldjes, contrails en Cirrusplukken in allerlei vormen en maten. Het eerste zonlicht liet de hoogste Cirrusplukken knaloranje oplichten waarna de contrails die duidelijk lager hingen, eveneens oplichtten maar dan in citroengele kleuren. Tijdens de minuten daarop gingen steeds meer wolkenlagen oplichten waardoor er voor de fotografen weer een ruime keuze was aan lichtsettings om hun slag te slaan. De wind zorgde ook voor luchtmenging waardoor het niet kouder dan 12,2 graden is geworden ondanks de vrij open hemel. Meer Cirrusbewolking, condensatiestrepen en Cirrostratusbewolking dreef binnen vanuit het westen en af en toe verscheen er ook een Altocumulus undulatus bankje onder. Maar de bewolking werd na een tijdje weer dunner waardoor de middag en een groot deel van de namiddag in erg zonnige en zomers aandoende omstandigheden verliep. Het warmde op tot 22,4 graden en er stond een matige bries uit zuidwestelijke richtingen. De hemel werd ondertussen weer diepblauw en het was wachten tot omstreeks 14H30 toen er in het westen plots een scherp begrensde band van Stratocumulus ontstond. Deze vormde met haar spierwitte bovenkant een mooi contrast met de azuurblauwe hemel terwijl de onderkant van deze wolkenlaag er dreigend donker uitzag. Toen de bewolking ons bereikte (en dat ging vrij snel) bleek het echter maar schijn te zijn want de wolken waren niet eens aaneengesloten en er viel ook geen neerslag uit. Iets dat we ondertussen wel konden verwachten na een blik op de satellietbeelden en radar. Het werd voor ongeveer 6/8 bewolkt en de zon liet zich nog af en toe zien. De rest van de dag verliep terug in halfbewolkte omstandigheden en het bleef definitief droog zodat we het neerslagtotaal van 0,0 mm nu al konden noteren.

Woensdag, 25 september 2024

 Er zat behoorlijk wat vaart in het weer met laaghangende wolkenflarden die aan een flink tempo van zuidwest naar noordoost trokken. Er waren ook vluchtige opklaringen te zien en daardoor kon de zon zich af en toe een weg banen naar Malderen. Door de vrij strakke zuidwestenwind kon het tijdens de nacht niet ver afkoelen en waren de minima dus weer zacht met 13,2 graden. De bewolking nam tijdens de uren daarop toe waarbij ze overging in Stratus. Het leek het begin van een grijze regendag te zijn maar uiteindelijk viel het erg mee met die regen en viel er slechts af en toe wat motregen of lichte regen. Naar de middag toe klaarde het zelfs op en kwam de zon er geregeld door zodat het uiteindelijk nog ideaal weer werd om in de buitenlucht te gaan klussen. Er hingen rafelige Cumuluswolken terwijl de hemel een beetje melkachtig aandeed door binnentrekkende Cirrostratus. De temperaturen stegen naar 18,8 graden al begon er tijdens de namiddag geleidelijk meer Stratus fractus binnen te trekken en ontstond er in de hogere luchtlagen ook Altostratus op nadering van een volgende regenzone vanuit het zuidwesten. Deze bewolking kwam redelijk snel opzetten en er was spoedig alleen maar een waterzonnetje te zien. Toen de bewolking dik genoeg was om de zon niet meer te kunnen zien, konden we ze niet meer zien doordat ze al onder was. In de schemering konden we vervolgens de eerste regendruppels zien neerkomen en dit was het begin van een natte, zachte en winderige nacht die de herfstsfeer goed tot haar recht liet komen. Tegen middernacht was het gedruppel al goed voor een totaal ven 6,4 mm.