Flashback: 26 september in het verleden

Vrijdag, 26 september 2014

De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen en vanochtend vonden we onszelf terug onder een indrukwekkend ogend Altostratus asperatus wolkendek bij minima van 11,4 graden. In het oosten bevond zich eens spleetje waarin de zon eventjes voor bloedrode en later vurig oranje kleurentinten zorgde. Een moment waarop er dankzij de alomtegenwoordige smartphones veel minder over vergeten camera's werd gevloekt dan je normaal bij zo'n schouwspel zou verwachten. Of het nu smartphones of camera's waren, na nog geen kwartier verdwenen ze weer in onze broekzakken of tassen want we keken alweer tegen een sombere, grijze hemel aan. Enkel de fraaie Asperatus structuur zorgde voor nog wat animo. Ondanks de overvloedige bewolking bleef het tijdens de voormiddag droog en naar de middag toe begon het zelfs weer op te klaren vanuit het westen. Een flits zonlicht deed het kwik opveren tot de maxima van 18,4 graden terwijl het erg rustig was met een zwakke zuidwestenwind. Na de middag nam de bewolking weer toe en tijdens de vroege avond begon het dan lichtjes te regenen vanuit het westen. Dit bleek uiteindelijk goed te zijn voor een dagtotaal van 0,2 mm.

Zaterdag, 26 september 2015

Na een erg koude nacht met minima van 3,9 graden begonnen we de dag met nevelbanken doch een blauwe lucht boven ons. Het was erg nipt maar uiteindelijk is het toch nergens in de Benelux tot grondvorst gekomen. Kort na zonsopgang werd er opeens mist gevormd in Malderen, doch enkele kilometers verderop werd geen mist waargenomen. Hoe dan ook, na een tiental minuutjes was de grijze soep ook hier weer verdwenen. Er volgden een paar uren met helder weer waarna er stapelwolkjes werden gevormd. Deze spreidden zich gedeeltelijk uit tot Stratocumulus, maar veel meer dan 4/8 bedekkingsgraad kwam het niet. De wind was eerder zwak uit noordwestelijke en later noordelijke tot noordoostelijke richtingen terwijl we maxima van 18,4 graden haalden. In het westen verscheen wat Cirrus en Cirrostratus. Tijdens de avond losten de stapelwolkjes op en koelde het zeer snel af bij een weg gevallen wind en een niet gevallen neerslagtotaal van 0,0 m

Maandag, 26 september 2016

De koele lucht achter het koufront is verder het binnenland in gestroomd, en de combinatie van brede opklaringen en een weggevallen wind zorgde voor erg frisse minima (tegenover wat we gewend zijn) van 10,5 graden. In het oosten was veel castellanus bewolking te zien van het wegtrekkende koufront en elders waren ook nog Cirrusplukken en veldjes Cirrostratus te zien die voor extra sfeer zorgden toen ze in oranje kleuren oplichtten bij zonsopgang. Vanuit het noordwesten dreef er meer Cirrostratus binnen die overging in Altostratus waardoor de zon het erg zwaar te verduren kreeg. Deze was alleen maar in waterige versie te zien en van een flinke opwarming kwam er dan ook niet veel meer in huis. We haalden wel nog maxima van 17,7 graden. Gelukkig was de wind weer een stuk zwakker dan gisteren, deze kwam meestal uit westelijke richtingen. Ondanks de bewolking bleef het wel droog en naar de avond toe begon het dan toch weer op te klaren vanuit het westen waardoor we in extremis nog wat extra zonneschijn konden meepikken. Veel warmte gaf deze echter niet meer, al zorgde de resterende bewolking ervoor dat het ook niet overdreven snel afkoelde. De bewolking was erg onregelmatig met hier en daar dikke Altostratus plakken terwijl het wat verderop helder was. Dit zorgde voor een erg aparte uitstraling maar was wel sfeervol dankzij de warme kleuren van het avondlicht. Op die manier hadden we dan toch nog een reden om een stapje buiten te zetten want voor de 0,0 mm aanwijzende pluviometer hoefden we het zeker niet te doen.

Dinsdag, 26 september 2017

Ondanks de opkomende sluierbewolking gisterenavond was er vanmorgen niet veel bewolking meer te zien in de hogere luchtlagen. Maar het was zeker niet dat we bewolking tekort kwamen, want deze zat nu helemaal onderin met veel mist waar we slechts af en toe konden doorheen kijken om te zien wat er boven gebeurde. De minima waren niet al te koud met 10,1 graden al werd er terug veel dauw gevormd en druipten de planten en bomen er letterlijk van. Na een tijdje werd deze mist weer opgeruimd en konden we weer van wat zon genieten. Helemaal helder werd het echter niet want er werden al snel stapelwolken gevormd die zich opvallend goed konden ontwikkelen gezien het reeds ernstig verzwakte herfstzonnetje, en de atmosfeer had ook een opvallende nevelachtige tint. De stapelwolken groeiden plaatselijk uit tot buien waarbij het soms flink kon plenzen, maar in Malderen bleef het rustig en droog. Er stond weinig wind uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen terwijl het opwarmde tot een aangename 19,9 graden. Tijdens de avond bleven de stapelwolken intact al hingen ze nu vooral in het zuiden. De nevel en het vocht zorgde voor een aparte, warme lichtinval waarbij de opkomende maan een okerkleurige tint had. Na een tijdje werd er terug nevel en mist gevormd terwijl het klam aanvoelde. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 26 september 2018

 Het was opnieuw bijtend koud met minima van 3,3 graden en de enige warmte kwam van de rode schemeringskleuren die we aan de talloze Cirruswolkjes te danken hebben. Voorlopig dan want ondertussen was de zon al bijna op die voor veel meer warmte zou zorgen. Tijdens de voormiddag zagen we het kwik dan ook al snel de hoogte in schieten waarna er tegen de middag terug stapelwolken werden gevormd. Deze waren voor het grootste deel van de namiddag alomtegenwoordig terwijl de temperaturen stegen naar een aangename 20,4 graden. De sluierbewolking nam weer af al leek ze zich in het westen wat samen te pakken, en er volgde een kraakheldere avond waarin het snel afkoelde zodra de zon en het zwakke zuidwestelijke briesje wegvielen. Het neerslagtotaal bleef andermaal steken op 0,0 mm.

Donderdag, 26 september 2019

 Een warmtefront zorgde voor een miezerige en grijze start die een kille maar niet echt koude nacht bij minima van 13,6 graden opvolgde. De motregen en lichte regen ging tijdens de voormiddag over in fellere regen toen het front passeerde maar na een uurtje was dit achter de rug en arriveerde de warme sector. Het voelde nu wat klam en een beetje zwoel aan waarbij de temperatuur steeg naar 20,0 graden. Lage Stratuswolken voerde het hoge woord en de wind kwam nog steeds uit zuid- zuidwestelijke richtingen. Eerst was het somber maar na een uurtje verschenen er dan toch nog schuchtere opklaringen terwijl de bewolking overging in een mix van Stratocumulus en Stratus fractus. Het koufront stond echter al te trappelen om binnen te vallen en uiteindelijk volgde er buiige regen waarbij de intensiteit op sommige momenten erg hoog was. Het koufront was in meerdere buienlijnen opgesplitst en het was al een eindje in de avond eer deze gepasseerd waren en de polaire lucht er in kon komen. Dit ging gepaard met een scherpe temperatuurdaling en droger weer. Beide fronten bleken uiteindelijk goed te zijn voor een neerslagtotaal van 12,4 mm.

Zaterdag, 26 september 2020

Na een zeer onstuimige nacht waarbij het zelfs tot onweer kwam, lag de regenzone nog steeds boven Malderen waarbij het zwaartepunt enkele tientallen kilometers ten westen van ons leek te liggen. De omgeving lag er kletsnat bij en door het stormgeweld lag het in de buurt van bossen en dreven vol met takken, bladeren en ander puin waardoor het soms wel leek alsof er een veldslag heeft plaats gevonden. De minima zijn bij dit alles op 9,5 graden uitgekomen.  Het bleef maar regenen en toch scheen de zon want de in haar lengte passerende occlusie was scherp begrensd waardoor de opklaringen ten oosten er van mooi te zien waren vanuit Malderen. Tot grote frustratie voor degenen die iets wilden doen in open lucht want het leek wel alsof het front vastgeroest zat. We kregen er wel fraaie wolkenluchten voor terug want de storing leek uit een aaneengesloten rij van Cumulonimbi te bestaan waarvan de statige aambeelden prachtig te zien waren van hieruit. De hemel daarboven was diepblauw en het had dus een beetje weg van een typische voorjaarslucht. Uiteindelijk kwamen we dan toch buiten het bereik van de buien terecht en konden we tijdelijk herademen met een vriendelijk en zonnig weertype waarbij de wind weer flink is afgenomen. In de zon voelde het aangenaam aan, al waren de maxima met 13,5 graden niet bepaald zomers te noemen. De adempauze was van korte duur want in het noordoosten zagen we reeds Cirrostratus verschijnen uit de volgende zeer actieve regenzone die eraan kwam en ook intenties had om in haar lengte voorbij te trekken. Afgaande op de langzaam opbouwende Cirrostratus leek het alsof het nog een hele tijd zou duren voordat de regenzone zou arriveren, maar dat was buiten de buien gerekend die ingebed in Stratocumulusvelden opeens vanuit het niets binnen vielen. Daar waar de oorspronkelijke regenzone vanochtend hing was ondertussen een rij van Cumuluswolken ontstaan en die zagen we eveneens vrij snel weer uitgroeien tot nieuwe buien die in de gebieden waar de neerslag afgelopen nacht het zwaarst was natuurlijk alles behalve welkom waren. Samen met het invallende licht van de laagstaande zon zorgden de stortbuien in Malderen voor een apart sfeertje en de buienmolen bleef na zonsondergang nog verder toertjes draaien tot de regenzone arriveerde en de neerslag een meer aanhoudend karakter kreeg. Hierbij ging de wind ook weer fors aanwakkeren en leek het zelfs nog onstuimiger te worden dan afgelopen nacht in deze regio. Dit was overigens ook te zien aan de plantencontainers die de eerste aanval van storm Odette met glans doorstonden maar nu opeens in een vloeiende beweging op de grond gingen liggen alsof het door een orkestmeester gedirigeerd werd. Gelukkig deed de pluviometer niet aan deze dans mee waardoor we dan toch nog het indrukwekkende neerslagtotaal van 33,5 mm konden optekenen.

Zondag, 26 september 2021

Tijdens de nacht is de bewolking verder toegenomen en we startten hierdoor in zachte omstandigheden bij minima van 14,2 graden. Er hing Altocumulus, Altostratus, Stratus fractus en Stratocumulus. De grijzigheid bleef hardnekkig en slechts nu en dan kwam er een streepje zon door. Na de middag werd de lucht onstabiel en ontstonden er Cumulusachtige wolkenformaties terwijl er door al het gewoel en de stromingen in het wolkendek ook een paar opklaringen ontstonden.  Dit liet het kwik toe om nog naar 23,8 graden te klimmen al was de zuidelijke wind wat vlagerig waardoor het soms kil aanvoelde. Gedurende korte tijd zagen we een erg apart patroon van talloze Cumulusachtige wolken die in dicht op elkaar zittende banden geschikt leken te zijn en dus een variant van Stratocumulus waren. Daarna groeiden sommige exemplaren uit tot Cumulus congestus en er vielen ook een aantal regendruppels uit de grootste exemplaren. Mogelijk is het plaatselijk al tot een aantal pittige buien gekomen al bleef het in Malderen beperkt tot 0,0 mm. Het klaarde tegen zonsondergang weer grotendeels op waarbij er enkel nog wat Cirrus en Altocumulus overbleef. 

Maandag, 26 september 2022

De bewolking is tijdens de nacht snel dikker geworden en tegen de ochtend kregen we opnieuw met perioden van regen te maken. We hadden met een naderend koufront te maken en de regen had hierdoor een buiig karakter. Door de bewolking bleef het kwik op 10,9 graden steken terwijl er overdag maar nauwelijks opwarming was. Tenmidden van striemende regenvlagen en een koude zuidwestenwind haalden we bedroevende maxima van 13,5  graden. Ondertussen was het uitkijken naar opklaringen, buien en dus terug fraaie wolkenlandschappen die in het zog van het koufront de Lage Landen zouden veroveren. Na een aantal flinke regenbuien gebeurde dit omstreeks 18H en we konden zelfs nog een streep zon meepikken voor deze onder ging. De stapelwolken groeiden in deze nieuwe luchtsoort flink uit en we zagen de lucht soms behoorlijk kolken terwijl er flink wat stroming stond. Op de begane grond was het allemaal wat rustiger en was het vooral de windsprong van zuidwestelijke naar westelijke tot noordwestelijke richtingen die opviel. Tijdens de laatste momenten van de daglichtperiode en de schemering konden we nog fraaie wolkenlandschappen bewonderen tussen de opklaringen die steeds meer het land in trokken. Het waterballet dat we vandaag gepresenteerd kregen bleek uiteindelijk goed te zijn voor een dagtotaal van 8,9 mm

Dinsdag, 26 september 2023

 Net als gisteren zorgden sluierwolken uit de wolkenband die nog steeds boven ons slingert, weer voor een erg fraaie zonsopgang met oranjetinten waarna alles citroengeel kleurde en vervolgens wit werd. Het is vrij zacht gebleven met minima van 11,3 graden en door het wegvallen van de wind lag de omgeving er ook weer flink bedauwd bij. Overdag bleef die zuidelijke tot zuid- zuidoostelijke wind zwak en het duurde dan ook een poosje vooraleer alles weer droog werd. De zon kon ook niet ononderbroken schijnen en wanneer ze er wel was verschenen er vaak dikkere plakken Altostratusbewolking waarin ze afzwakte. Op andere momenten waren er dan weer Stratocumumlus en Altocumulusvelden waarin overigens castellanus en floccus te zien was. Het oogde daardoor dus een beetje onstabiel. Tijdens de namiddag dreef er meer Altostratusbewolking binnen maar verdwenen de Altocumuli en Stratocumulusveldjes. We keken nu tegen een waterzonnetje aan maar door het subtropische luchttransport kon het desondanks nog opwarmen tot 23,7 graden. Tijdens de avond verschenen er terug Altocumulusbankjes en Stratocumulusveldjes die voor een mooi uitzicht zorgden bij zonsondergang. Het bleef rustig, droog en zacht doordat de wolkenlagen de warmte vrij goed konden vasthouden. Neerslag is er op wat dauw na niet geweest en het dagtotaal bleef dan ook beperkt tot 0,0 mm. 

Donderdag, 26 september 2024

 Het is tijdens de nacht gedeeltelijk opgeklaard en de resterende bewolking bestond uit Stratus fractus en wat Cirrusvelden die vooral in het oosten zichtbaar waren. En dat is ook niet onlogisch want er lag een hele wolkenband net ten oosten van de Lage Landen als we de satellietbeelden mochten geloven. De opklaringen waren vlak voor zonsopgang erg breed maar al snel ontstonden er overal wolkenflarden waardoor de voormiddag dan toch niet zo zonnig verliep als we eerst zouden gedacht hebben. Tussen die wolkenflarden ontstonden er echter snel stapelwolken en daaruit vielen af en toe wat regendruppels, er begon dus buienactiviteit te ontstaan. Tussendoor kregen we nog een paar opklaringen mee en met deze ontwikkelingen zorgde dat voor erg fraaie uitzichten. De lucht was erg helder en transparant waardoor we tot vlak boven de horizon alles mooi tot in detail konden zien. We kregen met gemodificeerd polaire lucht te maken en het was dankzij die modificatie dat het nog zacht was bij temperaturen die afgelopen nacht niet onder 14,0 graden zakten. Overdag nam de buienactiviteit toe al hielden we het in Malderen nog grotendeels droog. De meeste buienwolken zaten op afstand al zorgde dit wel voor fraaie plaatjes met hun statige, vezelachtige toppen die door de krachtige jetstreak tot op grote afstand naar het noorden toe verwaaiden. De zon kwam er ook weer voor langere perioden aan te pas, de buienwolken zogen immers alle lucht naar boven toe waardoor we tussen die wolken onder de neerwaartse terugstromen nauwelijks nog wolkenflarden of beginnende Cumulus zagen. Het werd dus best aangenaam weer voor buitenactiviteiten met temperaturen die nog niet al teveel zijn teruggevallen (19,5 graden) al zorgde de vrij strakke zuidwestenwind wel voor wat hinder. Na een paar uur begon er wel steeds meer Cirrus densus binnen te trekken in grote, donkere plakken waartegen de zon niet opgewassen was. Tegen het einde van de namiddag zagen we meer en meer donkere luchten en aambeeldbewolking verschijnen en uiteindelijk hoorden we ook de donder weerklinken in de verte. Dit leidde ons naar een korte regenbui die echter niet zoveel voorstelde. De lucht zat nu wel helemaal vol met aambeelden die allemaal netjes van zuid naar noord liepen en schep begrensd waren door felle opklaringen. Hieruit zagen we het na zonsondergang in het westen bliksemen en langzaam maar zeker kwam deze bui op Malderen af. De ontladingen waren erg frequent, bijna op de tien seconden. Toen het onweer boven ons zat ging de activiteit er echter grotendeels uit en kregen we enkel een vrij stevige regenbui met nog elke minuut een verdwaalde bliksemflits. Daarna leek het alsof alle buienwolken weer in het niets zijn verdwenen en keken we gewoon tegen een fonkelende sterrenhemel aan. Er stond daarbij nog steeds tamelijk veel wind waardoor het in deze heldere condities niet snel afkoelde. De pluviometers hebben er ondertussen ook weer hun werk op zitten na 4,8 mm geslikt te hebben.