Flashback: 3 september in het verleden

Woensdag, 3 september 2014

Na een heldere en vrij koele nacht zagen we de eerste schemering doorbreken terwijl de thermometer 11,8 graden aanwees. De velden waren getooid met prachtige nevelslierten en boven ons waren brede opklaringen te zien met verspreide Stratocumulusvelden. Even later kwam dan de zon op, maar vanop de begane grond konden we alleen maar de mist zien opkomen die blijkbaar vanuit het niets een verrassingsaanval op het nazomerweer wist uit te voeren. De omgeving werd helemaal verzwolgen door het witte spook dat het zicht liet teruglopen tot enkele tientallen meters, en de verkeerschaos was dan ook compleet. Het was wachten tot vlak voor de middag alvorens de bewolking begon te breken en uiteindelijk werd verscheurd tot losse Stratus fractus flarden. Deze gingen op hun beurt over in mooiweerswolkjes die echter verder inkrompen en schaarser werden in plaats van aan te groeien door de dagelijkse gang. Het was alweer opvallend rustig in een bijna windstille atmosfeer waarin slechts zwakke zuchtjes uit noordoostelijke richtingen konden worden waargenomen. In combinatie met het vocht in de lucht en de toch nog vrij krachtige zon zorgde dit voor maxima van 23,3 graden die ook erg aangenaam aanvoelden. In de loop van de namiddag draaide de wind echter naar de oosten en trok flink aan waardoor het toch een stuk frisser ging aanvoelen. Het was wachten tot de avond alvorens de wind weer afzwakte en we terug van rustige weersomstandigheden konden spreken waarin we het dagtotaal van 0,0 mm konden optekenen.

Donderdag, 3 september 2015

Het was erg fris vanochtend bij minima van 9,5 graden, en er hingen brede opklaringen. Bewolking was er ook, en deze bestond uit Stratus fractus en enkele Stratocumulus toefjes. Er stond geen wind aan de grond, maar de snel voortbewegende wolkenflarden toonden de aanwezigheid van een sterke low level jet aan. Plotseling was alles verdwenen, en bleken we in een dicht mistveld te zijn terechtgekomen dat zowat een uurtje bleef hangen (in Brussel toch, Malderen bleef op 0,1 mm steken). Daarna ging de mist weer over in Stratus fractus en deze flarden gingen geleidelijk over in Cumuluswolken. Het zag er allemaal heel vriendelijk uit, doch vanuit het noorden kwam opeens een muur van Cumulus congestus wolken aanzetten en vooraf gegaan door een whale's mouth en ijzige rukwinden kregen we een reeks flinke buien te verwerken. Daarna verschenen er terug opklaringen waarbij de bewolking voor een groot deel uit Stratocumulus ging bestaan. De zon kwam er weer bij, al was ze niet meer in staat om hogere maxima dan 18,7 graden te brengen. Naar de avond toe begon er vanuit het noorden Cirrus en Cirrostratus binnen te drijven terwijl er terug een aantal buienlijnen over Malderen trokken. Eerst stelden deze niets voor met slechts een vijftal druppels per bui, doch tegen zonsondergang kregen we met een pittiger exemplaar te maken dat het neerslagtotaal toch nog wist aan te vullen tot ongeveer 1,0 mm. Daarna dreven er terug opklaringen binnen en zagen we het laatste schemerlicht in een mix van Cumulus, Cirrus densus, Stratus fractus en Stratocumulus wegwebben.

Zaterdag, 3 september 2016

Tijdens de late avond en nacht is het nog een beetje blijven nadruppelen waardoor het neerslagtotaal van gisteren (2,7 mm) ook een stukje voor vandaag meetelde. Al zal het maar een klein aandeel zijn gezien de erg lichte motregen die er meestal viel. Tijdens de voormiddag werd het al snel weer droog al bleven we de bewolking nog een tijdje houden. Deze bestond uit Stratus en heeft ervoor gezorgd dat het niet kouder dan 14,8 graden is geworden. Tijdens de voormiddag ging de bewolking langzaam over in Stratus fractus en verschenen er opklaringen. De resterende wolkenflarden gingen daarbij over in mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris) terwijl we in de hogere luchtlagen vooral Cirrus en Cirrostratus konden waarnemen. Vooral tijdens de namiddag kwam er flink wat zonneschijn aan te pas en voelde het erg zomers aan bij maxima van 23,2 graden. De vlagerige zuidwestenwind zorgde daarbij echter een beetje voor spelbreker. De stapelwolkjes losten op waardoor er tijdelijk alleen maar hoge bewolking te zien was (Cirrus en Cirrostratus). Maar het duurde niet lang of een naderend koufront stuurde velden van Stratocumulus en Altocumulus op ons af vanuit het westen waardoor de zon opnieuw in moeilijkheden kwam. Dit was echter maar tijdelijk, want de wolkenband werd weer gevolgd door opklaringen waarbij we van erg fraaie Altocumulus lenticularis en castellanus bankjes konden genieten in warme schemeringskleuren met de eerdergenoemde sluier- en vederwolkjes erboven. Een avond om onze camera's aan het werk te zetten dus en het was daarbij nog steeds aangenaam zacht. Tegen middernacht bereikten de buien ons, waarvoor de wolkenveldjes ons tijdens de avond probeerden te waarschuwen. Veel stelden deze echter niet voor met slechts wat niet- meetbare verdwaalde druppels in Malderen.

Zondag, 3 september 2017

Vanuit het westen is er veel Cirrostratus binnen gedrongen maar de bewolking was dun waardoor het nog flink kon afkoelen tot 9,2 graden en anderzijds zorgde dit natuurlijk voor een erg zonnige start. Alles hing weer vol met ochtenddauw al verdampte deze vrij snel dankzij een droge wind die naar zuidzuidwestelijke richtingen draaide. De Cirrostratusbewolking nam overdag nauwelijks toe en de regenzone was ook aan het verzwakken volgens de analyses. Wel werden er veel stapelwolken gevormd tegen de middag al losten deze na verloop van tijd weer gedeeltelijk op. Het werd een aangename zomerdag met maxima van 19,5 graden al voelde dat windje in de schaduw best wel koel aan. Tijdens de late namiddag kregen we in het westen ook wat Altostratus te zien maar het was al zonsondergang voordat deze zich echt dreigend ging samenpakken in het zuidwesten en ook dan gebeurde er niets waardoor we al zeker konden zijn van het neerslagtotaal van 0,0 mm. Door de opkomende bewolking koelde het wat langzamer af al was het zeker geen zwoele avond. 

Maandag, 3 september 2018

 De Duitse wolkenvelden hebben ons tijdens de nacht bereikt maar er waren nog steeds opklaringen. De mix van Stratocumulus en Cirrostratus zorgde voor een sfeervolle zonsopgang en het was inderdaad zachter met minima van 13,3 graden. Een groot deel van de dag viel ten prooi aan wolken en somberheid die vanuit het oosten leek binnen te drijven. De temperaturen bleven steken op 22,2 graden maar met een zwakke veranderlijke wind voelde het zachter aan. Af en toe leek er wat motregen te vallen maar de opklaringen waren niet veraf en vanuit Malderen zichtbaar als een heldere band in het westen. Deze kon ons niet meer bereiken (ze dreef net verder weg) waardoor de dag in sombere omstandigheden eindigde.

Dinsdag, 3 september 2019

 Na een frisse nacht met minima van 12,7 graden nam de dag een zonnige start. De Altostratus van gisterenavond is weer verdwenen en we zaten duidelijk weer in iets zachtere lucht. Maar vanuit het noordwesten kwam vochtige en koele zeelucht met veel bewolking opzetten en binnen de kortste keren zagen we massaal Stratocumulus verschijnen uit die richting. Het werd somber en kil al kwam de zon toch nog verrassend sterk uit de hoek als er zich nog een opklaring wist tussen te wurmen. Dit zagen we ook op de thermometerbuizen die 22,6 graden aanwezen. De aangevoerde lucht was onstabiel en tijdens de late namiddag ontstonden er dan ook een aantal buien die ook Malderen niet ontzagen. Of juist wel want met 0,0 mm konden we niet bepaald van een zondvloed spreken. De buien zakten na verloop van tijd weer in elkaar. De rest van de avond verliep in rustige en droge omstandigheden.  

Donderdag, 3 september 2020

De regenzone heeft ons tijdens de vroege ochtend bereikt en de omgeving lag er nat bij. Maar het werd snel droger en het grootste deel van de voormiddag verliep in betrokken omstandigheden terwijl het door die bewolking niet kouder dan 11,1 graden is geworden. Aanvankelijk zag de Altostratus bewolking er indrukwekkend uit door golvende undulatus structuren maar na een tijdje begon het weer op een grauwe herfstdag als dertien in een dozijn te lijken en er volgden een aantal perioden met lichte regen tijdens de voormiddag. Dan werd het weer droog en tegen de middag zagen we opnieuw de indrukwekkende golfstructuren en castellanusachtige formaties in de Altostratusbewolking verschijnen. Door al dat visuele genot konden we de kilte en afwezigheid van de zon nog een beetje vergeten. Tijdens de namiddag bereikte de warme lucht achter deze regenzone ons vrij plots waardoor de kilte plaats maakte voor een vochtige warmte die als een thermische deken over ons leek neer te vallen. Het kwik kreeg een stevige boost richting 23,8 graden en dit terwijl er geen enkel zonnestraaltje aan te pas kwam. Wie van dit zomerse opstootje buiten wilde genieten moest wel rekening houden met een nogal strakke westenwind. Op het einde van de namiddag verschenen er tijdelijk opklaringen in een mix van Altostratus en Altocumulus bewolking al waren deze weer verdwenen voor we er erg in hadden. Met die strakke wind waren de volgende wolkenvelden immers snel bij ons en deze brachten opnieuw een aantal lichte regenbuitjes. Al bleef het voor het grootste deel van de tijd wel droog. Later op de avond werd het rustiger maar de bewolking bleef. Het koelde nauwelijks af waardoor we ons haast in de tropen waanden ondanks het betrokken weertype dat visueel meer aan herfst deed denken. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,1 mm. 

Vrijdag, 3 september 2021

Het was vanochtend helder en koel bij minima van 9,9 graden. En deze keer was de overvloedige ochtenddauw weer terug van weggeweest wat terug voor sfeervolle plaatjes zorgde. De zon liet deze tijdens de voormiddag vrij snel oplossen en nu was de lucht (ondanks de dauw) droog genoeg om het gewoon helder te laten blijven. Er werd zelfs niet eens een klein stapelwolkje gevormd al moest het noordoosten van Nederland nog steeds rekening houden met het Stratusspook dat daar ook vandaag nog de plak zwaaide. En ondertussen warmde het in Malderen op tot 29,1 graden bij een zwak noordoostelijk briesje terwijl de aanvankelijk nevelige lucht een wat dieper blauwe kleur begon te krijgen. Na de middag waren de stapelwolken er dan toch nog en ging de zon er af en toe achter schuil. Dit had echter niet zo'n negatieve invloed op het weersbeeld en tegen de avond loste alle bewolking zelfs erg snel op, nog sneller dan je door het proces van de dagelijkse gang zou verwachten. Het werd helder, zonovergoten en zacht maar na zonsondergang volgde er dan toch weer die knipoog van de herfst met een snelle afkoeling, klammigheid en een erg nevelig aandoende atmosfeer al werden er geen nevelbanken of mist gevormd. Het neerslagtotaal waarmee we eindigden liet zich opnieuw makkelijk raden met 0,0 mm. 

Zaterdag, 3 september 2022

 We zijn in een onstabielere luchtsoort terecht gekomen en er was dus weer hoop voor de tuinierders en alle sectoren die op een of andere manier snakken naar een beetje kostbaar vocht. De Cirrusvelden die er hier en daar nog hingen en weer voor een fraaie zonsopgang zorgden bij minima van 17,9 graden, kregen dan ook al snel gezelschap van stapelwolken. Deze groeiden uit tot de congestus variant al bleef het voor een groot deel van de dag een frustrerend schouwspel van de ene stapelwolk na de andere die een vergeefse poging deed om tot een bui uit te groeien. Tijdens de vroege voormiddag en kort na de middag was er wel een licht buitje waarmee we nog 0,3 mm bij elkaar konden druppelen. De grootste frustratie was dan weer weggelegd voor wie in Malderen woonde want daar zagen we een flink onweerscomplex ontstaan dat aan het begin van de avond net ten noordwesten langstrok en ons dus opnieuw in de droogte achterliet. Enige troost moesten we dan maar putten uit de temperaturen die weer aangenaam zomers waren met maximaal 28,4 graden al was dat niet meteen ideaal voor wie er opnieuw met emmers water en gieters op uit moest trekken. De rust keerde later op de avond terug en het was nu voluit genieten van fraaie wolkenlandschappen die deels uit buienresten en deels uit buien op afstand bestond. Zo ging het onderandere over Cirrus densus, Cumulus, Altocumulus, Stratocumulus en natuurlijk Cumulonimbus. Al die bewolking en buien dreven verder op een zuid- zuidwestelijk briesje. Het neerslagtotaal van 0,0 mm is uiteraard gemakkelijk te raden, we hebben deze keer zelfs geen verdwaalde druppel uit het schampende onweerscomplex kunnen opvangen.

Zondag, 3 september 2023

 Het is tijdens de nachtelijke uurtjes vrij zacht gebleven waardoor de minima niet onder de 13,0 graden zijn gekomen. Een uitgestrekt veld van Cirrostratus en Cirrus maakte daarna haar opwachting waarbij deze voor een mooie en warm getinte zonsopgang zorgde. Deze sluierbewolking kon natuurlijk niet voorkomen dat de dag zonnig van start ging al verschenen er na een paar uur plotseling Cumulus fractus wolkjes waardoor het een heel andere richting leek te zullen uitgaan met ons weer. De wolkenflardjes werden echter door een noordoostelijk briesje meegenomen en uit die hoek kunnen we over het algemeen droog en helder weer verwachten. En dat werd al snel duidelijk want de Cumuluswolkjes verdwenen tijdens het uur daarop weer en het waren dus enkel de Cirruswolkjes die overbleven. Het werd meteen stralend nazomerweer en het warmde op tot 25,2 graden. Af en toe werd de zon wat afgezwakt door een wat dikkere pluk Cirrus of een contrail, maar voor de rest scheen ze onafgebroken en mochten we de zonnecrème dus nog eens uit de kast halen. Waar we in deze tijd van het jaar al snel af te rekenen krijgen met kilte en klammigheid tijdens de avonden, was daar vandaag totaal geen sprake van. Het bleef gewoon aangenaam zacht en ideaal terrasjesweer waarbij de lucht vrij droog en comfortabel bleef aanvoelen. Dat er dit seizoen minder muggen zijn dan gewoonlijk door het weersverloop afgelopen zomer en voorjaar zullen veel van die terrasjesgangers zich zeker niet beklaagd hebben. De Cirruswolkjes zorgden terug voor een mooie zonsondergang en we eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.  

Dinsdag, 3 september 2024

 Tijdens de nacht zijn er een paar buitjes gevallen waarvan we de regendruppels nog hier en daar zagen liggen. Het stelde echter zo goed als niets voor. Hooguit een derde van alle aan de buitenlucht blootgestelde oppervlakken zijn door zo'n druppel geraakt geweest. Er hing tegen de ochtend een mengelmoes van Stratus fractus en Altocumulusvelden terwijl het nog benauwd was met minima van 16,9 graden. Het was soms helemaal windstil maar op andere momenten stak er toch een goed voelbare zuidwestenwind op. In het zuiden zag de bewolking er tijdelijk dikker en dreigender uit alsof het spoedig weer zou gaan regenen, maar het bleef droog. Even later was het net omgekeerd en waren er slechts dunne wolkenflarden en Altocumulusvelden te zien waaruit het juist wel ging regenen en dan nog met dikke druppels. Maar daarna werd het dan toch weer droog. Er dreef veel Stratus en Stratus fractus bewolking binnen en na de middag volgden er dan terug een aantal perioden van regen die echter eveneens niet veel voorstelde. De bewolking bestond uit Cirrostratus in de hogere luchtlagen waardoor de zon er even doorheen kon breken toen de Stratusbewolking wat openbrak. Het werd daarbij 23,0 graden. Daarna kregen we dan toch nog met zwaardere regenval te maken die ook langer aanhield. Tijdens de avond werd het gaandeweg droger en konden we mooie, vurige schemeringskleuren zien dankzij de opklaringen die een eind ten westen van ons hingen en waar de zon nog even haar stralen doorheen kon werpen alvorens onder te gaan. De pluviometers wezen ondertussen 3,6 mm aan als dagtotaal.