Flashback: 30 september in het verleden

Dinsdag, 30 september 2014

Na zonsopgang kregen we een fraaie hemel te zien met spierwitte Altocumulus floccus wolkjes, oranje oplichtende Stratus fractus en een zachtblauwe hemel daartussen. Een ideaal moment om de camera- apps op onze smartphone uit te testen, en het werd gevolgd door een mystiek ogende hemel van laaghangende donkergrijze Stratus fractus en een geelwit ochtendlicht welke beiden deels versluierd werden door een nevelige waas. Ondanks de algemene rust en sereniteit die er hing zat er toch beweging in de atmosfeer want de wolkenflarden trokken aan een opvallend hoog tempo over het luchtruim. Naarmate de voormiddag verstreek, verminderde de neveligheid en leken we in drogere lucht terecht te komen. Ondertussen gingen de wolkenflarden over in Cumulus welke na de middag uitgroeide tot tamelijk forse afmetingen zonder dat er echter onmiddellijk gevaar was voor een onverwachts stortbad. De wind draaide nu vooral naar west- zuidwestelijke richtingen en het werd terug aangenaam warm bij maxima van 22,8 graden (tegenover ook al zachte minima van 14,5 graden). Op het einde van de namiddag gingen de stapelwolken terug over in onschuldiger ogende Cumuli met bescheiden afmetingen, al zat er hier en daar toch nog een flinke joekel tussen. Tijdens de avond zakte alles in elkaar en bleven er nog wat Stratocumulusveldjes over in een opnieuw neveliger wordende atmosfeer met zeer zachte, rustgevende kleuren. Daar de eerdergenoemde stapelwolken niet tot buien konden uitgroeien, sloten we deze dag terug met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 30 september 2015

Het was nog steeds kraakhelder al was er een kleine neiging tot nevelvorming tijdens de vroege uurtjes. Het was afgekoeld tot 7,3 graden maar de enthousiaste zon liet het snel opwarmen wat niet moeilijk was in de diepblauwe hemel. Sluierwolken en contrails waren er deze keer helemaal niet meer en later werden er ook geen stapelwolken gevormd. Een dag met ononderbroken zonneschijn dus, en we haalden maxima van 18,9 graden die een stuk comfortabeler aanvoelden daar de oostenwind wat bescheidener bleef. Ook tijdens de namiddag veranderde er weinig aan het uitermate zonnige weertype en leek het alsof we ergens in een woestijngebied zaten maar dan tijdens de winterperiode of op grote hoogte gezien de bescheiden temperaturen. Ook de analysekaarten zagen er tropisch uit met ten noorden van ons een gordel van hogedrukgebieden waardoor het leek alsof we net tussen de Kreeftskeerkring en de Evenaar zaten waar oostelijke passaatwinden overheersen. Indien we de landmassa's van de satellietbeelden zouden wissen zou iemand op basis van het patroon geneigd zijn om België in te tekenen op de plaats waar in werkelijkheid Tromso en de Lofoten liggen waar onze klassieke westcirculatie nu kennelijk is terechtgekomen. Tijdens de avond bleef de woestijnsfeer erin zitten in de vorm van een sterke afkoeling onder de open hemel. Ook de pluviometer zag eruit alsof we ze ergens uit de Saharavlakten hebben geplukt: ze was immers leeg met 0,0 mm.

Vrijdag, 30 september 2016

Het koufront bevond zich nog maar net ten zuidoosten van ons waardoor we een afwisseling van opklaringen en veel bewolking te zien kregen. Dit was vooral Stratocumulus en Altocumulus die in lenticularis- achtige banden van zuidwest naar noordoost liep. Daarbij was het nog steeds erg winderig en zacht bij minima van 13,2 graden. De zon kon af en toe doorheen deze wolkenbanden heen gluren waardoor er mooie kleureneffecten ontstonden, maar een zonsopgang om van in zwijm te vallen werd het in Malderen zeker niet. Kort daarna gingen de grijze kleuren weer overheersen, waarbij de bewolking in het noordwesten vooral uit Stratus fractus, uitspreidende Cumulus en daaruit gevormde Stratocumulus bestond. In het zuiden en zuidoosten zagen we dan de Altostratus translucidus van het weggetrokken koufront waar de zon in matglasversie door zichtbaar was. In die richting hing ook veel minder lage bewolking op wat plukjes Stratus fractus na. Tijdens de namiddag rukten de opklaringen langzaam op in onze richting, en wat verderop in het noordwesten waren er buien actief die vooral in Nederland voor de nodige animo wisten te zorgen. in Malderen bleef het ondertussen droog en rustig met opklaringen, die werden afgewisseld door Stratocumulusveldjes en stapelwolken waarbij het nog opwarmde tot 17,9 graden. De wind bleef de hele dag door goed voelbaar en kwam meestal uit zuidwestelijke richtingen. Dit remde samen met de wolkenvelden de afkoeling wat af tijdens de avond maar een aangename zomernacht werd het zeker niet meer in deze omstandigheden. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 30 september 2017

Na de onweersbuien van gisteren was het vandaag aan het koufront zelf om zich in het lang en het breed met ons bezig te houden. En dat mag gerust letterlijk genomen worden, want daar waar de modellen de storing afgelopen week ten oosten van ons berekenden lag deze nog steeds pal boven ons. De dag is hierdoor een stuk minder vriendelijk verlopen dan verwacht met langdurige regen, wolken en kilte. Door de langzamere verdrijving van de warme lucht waren de minima nog vrij zacht met 11,1 graden maar overdag voelde het ronduit koud aan. Wel stond er weinig wind, ze was nauwelijks voelbaar en de zwakke zuchtjes kwamen uit het zuidwesten. Tegen de avond raakte de storing dan toch nog weg en zagen we het in het westen opklaren met de typische scherp begrensde opklaringen achter een dikke laag Altostratus die je bij een koufront meestal verwacht. Verderop zagen we forse stapelwolken in de diepblauwe lucht en de zon liet het nog opwarmen tot 16,1 graden voor deze Cumuli uit. Tegen zonsondergang waren het echter Stratocumulusvelden die massaal kwamen opzetten in plaats van de stapelwolken al bleef het wel droog. We sloten af met een neerslagtotaal van 5,2 mm onder een zwaarbewolkte hemel.

Zondag, 30 september 2018

 Op verschillende plaatsen is het vannacht tot vorst gekomen, ook in thermometerhut. Malderen ontsnapte echter nipt met 0,6 graden waardoor de exotische planten en bloemen hier dan toch nog door het oog van de ijsnaald zijn gekropen. De zon was nog maar net op of het warmde weer flink op en de witberijpte landschappen in Vlaanderen waren in een mum van tijd verdwenen. De aangevoerde lucht was duidelijk vochtiger want in tegenstelling tot gisteren werden er massaal stapelwolken gevormd. Vanuit het noordwesten zagen we ook een scherp begrensde band met Altocumulus bewolking opzetten die bijzonder fraai was en een naderend koufront markeerde. Al moeten we de mensen die vanochtend duchtig bezig waren met ruiten krabben natuurlijk niet wijsmaken dat dit een koufront is. De hele dag kregen we uitzicht op fraaie Altocumulusbanken en stapelwolken terwijl er af en toe ook Cirruswolken voorbij dreven. Dit temperde het kwik een beetje al was het dankzij de zwakke zuidoostenwind nog best aangenaam bij maxima van 18,5 graden wanneer de zon scheen. Tijdens de avond dreef er meer Cirrus en Cirrostratus binnen vanuit het noordwesten en deze ging over in Altostratus terwijl er ook een paar Stratocumulusvelden langs dreven. Dit zorgde voor een fraaie zonsondergang en vervolgens slaagde de bewolking erin om het kwik op peil te houden waardoor we waarschijnlijk geen bijkomende vorst zullen krijgen. De regen kon ons nog niet bereiken waardoor we afsloten met 0,0 mm als dagtotaal. 

Maandag, 30 september 2019

 We begonnen de dag met een luchtig weertype waarbij opklaringen, Cumulus fractus wolken en Stratocumulusvelden elkaar afwisselden. De wind is weer gaan liggen al was er nog genoeg luchtmenging om de minima hoog te houden met 12,5 graden. Eerst leek het alsof er weer buiigheid in de lucht hing toen de stapelwolken talrijker en groter werden, maar de Stratocumulusvelden hoorden bij een warmtefront dat door middel van een temperatuursinversie het deksel erop wist te houden. Het werd dus een vriendelijke najaarsdag al had de zon het erg moeilijk met al die eerder genoemde bewolking. Ten noorden van ons was de lucht helder op stapelwolken na en hebben ze waarschijnlijk van een aangenamer weertype kunnen genieten ook al zat men daar natuurlijk dieper in de polaire lucht. Warmer dan 19,4 graden is het ook niet meer geworden in Malderen. Naar de avond toe werd de bewolking dikker vanuit het westen en zaten er ook dreigende castellanus formaties tussen al bleef neerslag nog uit. We sloten af met 1,7 mm. 

Woensdag, 30 september 2020

Tijdens de nacht heeft zich opnieuw bewolking gevormd die uit Stratocumulus en Stratus fractus bestond, en dat was ook niet verwonderlijk met al het vocht dat gisteren nog in de atmosfeer hing. Een deel van dat vocht is er ook uitgevallen en zorgde voor een neerslagtotaal van 1,1 mm en natte straten.  Maar er hingen opklaringen en het regende overdag niet meer wat toch al heel wat was dezer dagen. Met minima van 12,6 graden was het ook nu niet koud te noemen en we bevonden ons duidelijk nog in een subtropische luchtmassa. Tijdens de voormiddag bleef alles min of meer hetzelfde en kwam de zon er heel sporadisch voor een paar minuten door in de voor 7/8 bewolkte hemel. Tegen de middag ontstond er wat thermiek en zagen we meer Cumulusachtige formaties tussen de Stratocumulusvelden ontstaan terwijl er ook nog ruimte bleef voor een aantal bescheiden opklaringen. Het kwik liep op naar een nog best te pruimen 20,2  graden en tijdens de avond koelde het ook maar langzaam af waardoor we toch nog iets van late zomersfeer konden meepikken. Voor zover dat niet ongedaan gemaakt werd door de vroeger invallende duisternis maar dan hadden we nog steeds het goudachtige licht van de wassende maan waardoor we net als op een zomeravond naar de wolken konden blijven kijken. Deze bestonden nog steeds uit dezelfde soorten als overdag al maakten de Cumulusachtige structuren meer plaats voor losse wolkenflarden. Later zagen we Altostratusbewolking binnenkomen vanuit het zuidwesten en vooral na 21H veroverde deze een groot deel van het Malderse luchtruim. Voorlopig bleef het nog droog maar volgens de radarbeelden was de neerslag echt niet ver verwijderd. 

Donderdag, 30 september 2021

De gestagneerde polaire lucht in combinatie met opklaringen zorgde ervoor dat het bibberen was vanochtend met minima van 6,6 graden. Vanuit het westen kwam er Cirrostratusbewolking opzetten en bij zonsondergang konden we laag boven de oostelijke horizon nog een paar stapelwolken zien uit de ondertussen weer verdrongen polaire buienlucht. Maar dit was zeker geen aanloop naar zonnig en warm nazomerweer want de Cirrostratus ging al snel over in Altostratus met Altocumulus en pannus eronder waardoor er voor de zon niet veel ruimte meer overbleef. Wel bleef het nog droog maar naar hogere maxima dan 16,1 graden konden we nu wel fluiten. Tijdens de namiddag veranderde er niet veel en op sommige momenten zag de bewolking er behoorlijk dreigend uit. Dreiging die overigens niet loos was want omstreeks 18H begon het dan toch nog plotseling en met dikke druppels te regenen uit de zeer dikke Altostratus en Altocumulusmassa s die boven ons hingen. Maar deze regen was van erg korte duur en het gene dat we achteraf in de pluviometer aflazen was dan ook niet meteen om van te duizelen met 0,2 mm wat uiteindelijk het dagtotaal zou worden. Alle bewolking ten spijt was het overigens nooit volledig overtrokken vandaag, er was altijd wel ergens een gaatje te zien tussen de vele Altocumuluswolken waarboven we een blauwe zweem konden zien in de Cirrostratusbewolking die daarboven hing. Deze opklaringen kwamen massaler opzetten vanuit het westen nadat de regenzone was gepasseerd en dit zorgde voor fraaie uitzichten met de warme schemeringskleuren rond zonsondergang erbij.  De rest van de avond verliep droog in halfbewolkte omstandigheden al bleef er nog een redelijk goed voelbare zuidwestenwind staan. 

Vrijdag, 30 september 2022

Het is tijdens de nacht verder uitgeklaard en nu was het ijskoud met minima van 6,9 graden terwijl er hier en daar weer ijs te zien was op platte daken. Over de velden hing dan weer een dikke laag nevel die voor een schitterende setting zorgde in het oranje schemerlicht. Eens de zon op was, verdwenen deze wintergevoelens weer als sneeuw voor de zon en werd het terug nazomer met nog steeds een zwak veranderlijk windje, diepblauwe luchten en een karrenvracht aan zonneschijn. De aangevoerde lucht bevatte wel nog redelijk wat vocht en zo zagen we in de loop van de dag toch weer stapelwolken ontstaan. Deze keer was het echter een stuk onschuldiger dan gisteren en bleef het bij de mediocris variant. In de hogere luchtlagen zagen we zeker na de middag Cirrus en Cirrostratus binnen lopen als aanloop naar een erg actieve regenzone die zich komende nacht met ons zal bezig houden. Als voorsmaakje kregen we, naast die bewolking dan, al met een pittig windveld uit zuidwestelijke richtingen te maken. Hierdoor gingen de gevoelstemperaturen een stuk naar beneden ook al maakten we in de thermometerhut aardig wat winst met 17,1 graden. De opkomende bewolking zorgde voor een sfeervolle zonsondergang in warme kleuren waarbij we in het westen dikke Altostratus zagen naderen mat daaronder de klassieke pannus bewolking die je bij een al even klassieke regenzone kan verwachten. Toen de eerste neerslag ons bereikte was het al lang donker (23H) en het ging hierbij om lichte of matige regen die geleidelijk intenser werd. Deze werd door de stevige wind opgezweept waardoor het herfstgevoel al snel weer helemaal compleet was. Het gedeelte dat voor middernacht viel bleek al goed te zijn voor 1,5 mm. 

Zaterdag, 30 september 2023

 Na een sterk bedauwde ochtend bij koele(re) minima van 10,4 graden werden we weer opgewacht door wat sluierwolkjes en een paar Stratocumulusveldjes die voor een sfeervolle setting zorgden bij zonsopgang en kort daarna. Het werd aanvankelijk zonnig maar er begonnen al snel rafelige Cumuluswolken te ontstaan die zeker rond de middag af en toe een uitdaging vormden voor de zon. Telkens er zo'n wolk voor schoof duurde het een poos eer de zon weer terug kwam want de zuidwestelijke wind was erg zwak en er zat ook niet veel stroming in de hogere luchtlagen. Tijdens de namiddag begonnen de stapelwolken schaarser te worden en leek er ook drogere lucht binnen te stromen waardoor het zonniger werd. De temperaturen stegen bij dit alles naar een aangename 19,7 graden. De avond verliep in heldere condities waarbij de Cirrostratusbewolking meer overging in Cirrus. Na zonsondergang koelde het vrij snel af al was het vooral de combinatie met de klammigheid die voor herfstgevoel zorgde. Voor de rest was het natuurlijk droog met een neerslagtotaal van 0,2 mm. 

Maandag, 30 september 2024

 Tijdens de nacht zijn we terug in een neerslaggebied terecht gekomen, en vanochtend motregende het nog steeds bij een goed voelbare zuidwestenwind. Rond zonsopgang gloeide de bewolking in een okerachtige kleur op, vermoedelijk door reflecterend zonlicht op een dikkere laag bewolking ten westen van ons. En dit betekende dus dat er meer regen zat aan te komen, de hele voormiddag was het druilerig, nat en winderig. Wel was het tamelijk zacht met minima van 9,3 graden door al die bewolking. Overdag warmde het moeizaam op al konden we tijdens de vroege namiddag tijdens een droog en rustig moment nog maxima van 17,1 graden optekenen. Daarna kwam de regen terug en tegen de vroege avond ging het zelfs flink doorplenzen waardoor de herfstsfeer er goed inzat. Later werd het opnieuw wat droger al bleef het wel betrokken. Het waterballet bleek uiteindelijk goed te zijn geweest voor een dagtotaal van 1,8 mm.