Flashback: 5 september in het verleden

Vrijdag, 5 september 2014

Ondanks de veelbelovende voorspellingen over het hoogtepunt van de nazomer vandaag, zagen we het daglicht weerkeren in een sombere, grijze Stratuslucht. Qua temperaturen was alles nochtans volgens de verwachting want het is niet kouder dan 17,5 graden geworden en het voelde nog steeds aangenaam zacht aan in de buitenlucht. Tegen de middag loste de bewolking op en werd het helder waardoor het kwik meteen verder de hoogte inschoot tot we maxima van 26,9 graden konden noteren. De wind was aan de zwakke kant en kwam uit oostelijke richtingen maar draaide in de loop van de namiddag plots naar het westen. Er was duidelijk een convergentielijntje gepasseerd en wie naar boven keek zag inderdaad hoe er flinke stapelwolken werden gevormd terwijl de lucht er op sommige plaatsen dreigend uitzag. In Nederland kwam het zelfs tot een paar onweersbuien (in het oosten) al bleef het in Malderen en Brussel bij gedreig. Tegen de avond begonnen de stapelwolken weer in elkaar te zakken maar werd het heiig en werd er vanuit het westen nevel gevormd. De kleuren waren zo flets dat we zelfs met het blote oog in de zon konden kijken en later dreef er vanuit het westen mee Stratocumulus binnen die een gebied met gesloten bewolking in het westen van het land begrensde. In Malderen bleven er echter nog wat opklaringen stand houden waardoor de avond in sfeervolle en zachte omstandigheden met warme kleuren werd afgesloten. Hierbij konden we nog snel het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenen.

Zaterdag, 5 september 2015

Met een noordnoordwestelijke stroming werd vochtige zeelucht aangevoerd waardoor het betrokken, somber en kil was. Dankzij de bewolking is het kwik een beetje op peil gebleven met 11,4 graden als minimum, en het was vooral Cumulus congestus en Stratocumulus waarmee we te maken kregen. Tijdens de voormiddag waren daar nog opklaringen in te zien, maar het duurde niet lang of er kwam dikkere bewolking vanuit het noorden binnengedreven. Er volgde een reeks buien die vrij pittig waren zonder echt overdreven te zijn. Tussendoor waren er drogere perioden maar de zon kregen we vrijwel niet meer te zien. Het kwik reageerde hier navenant op met maxima van slechts 17,3 graden. Gelukkig was de noord-noordwestenwind eerder aan de zwakke kant. Tijdens de avond werden de buien terug wat minder intens en kregen we dan toch een paar spaarzame opklaringen te zien in de bewolking die nog steeds uit Cumulus congestus en Stratocumulus bestond. We sloten af met een neerslagtotaal van 3,1 mm.

Maandag, 5 september 2016

De bewolking is tijdens de nacht min of meer hetzelfde gebleven waarbij we in het zuidwesten dreigende Altostratus te zien kregen met Altocumulus eronder en over de rest van het luchtruim vooral Cirrus en Cirrostratus zagen met hier en daar wat Altocumulus. Dit zorgde voor een schitterend kleurendisplay toen alles in een warme gloed oplichtte bij zonsopgang. Toen de zon min of meer op krachten was gekomen, werden er flink wat stapelwolken gevormd waardoor het zeker geen ononderbroken zonneschijn was waarvan we konden genieten. Maar toch was de aangevoerde lucht aangenaam zacht en was er tussen die stapelwolken door nog een opwarming tot 23,2 graden mogelijk. De wind kwam daarbij opnieuw uit zuidwestelijke richtingen maar was wel een stuk zwakker dan het stormgeweld dat we de afgelopen tweedaagse nog op ons dak kregen. Naar de avond toe losten de stapelwolkjes op, maar in het zuidwesten was nog steeds die band van Altostratus te zien die daar ondertussen wel vastgeroest leek te zitten. Af en toe leek deze bewolking een gordel van Stratocumulus of Altocumulus bewolking uit te braken die aan een vrij hoog tempo in noordoostelijke richting werd weggekatapulteerd. Dit zorgde er vanzelfsprekend voor dat de zon eventjes verdween om kort daarna weer terug te keren. Ook op middelbare hoogte werden er af en toe gordels van Altocumulus en Cirrocumulus weggeslingerd en daarin konden we een vrij sterke stroming uit het noorden zien. Kort voor zonsondergang zagen we dan opeens een erg dikke laag van Stratocumulus bewolking onze richting uitgeslingerd worden en leek het alsof we de zon nu wel definitief op onze buik konden schrijven. Maar zodra deze bewolking boven ons hing, loste ze grotendeels op. Daarbij viel wel op dat de bovenlucht nu een zuiderse diepblauwe kleur kreeg. De avond verliep aan de zachte kant en het was erg rustig bij een wegvallende wind. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Dinsdag, 5 september 2017

Opnieuw straalde het weer een en al herfst uit, maar het was nu ronduit zwoel met minima van 16,3 graden terwijl de Stratusbewolking nu de sfeer van tropische nevelwouden uitstraalde. Overdag ging de bewolking over in Stratocumulus die deels werd gevormd door de uitspreiding van Cumulus waarbij we af en toe wat zonneschijn konden opvangen. Vooral tijdens de namiddag was dit het geval en de maxima waren erg aangenaam met 23,5 graden. Tijdens de rest van de dag en avond kregen we nog steeds afwisselend Cumuluswolken en Stratocumulusvelden te zien waarbij deze laatsten het de zon erg moeilijk maakten. We moesten het dan ook volledig hebben van de zachte luchtaanvoer als we in deze omstandigheden mensen op de terrasjes wilden krijgen. De wind kwam uit zuidwestelijke richtingen en het bleef de hele dag droog waardoor we met een neerslagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten. Na zonsondergang leek de wind weer wat aan te trekken op nadering van een regenzone. 

Woensdag, 5 september 2018

 Het was opnieuw somber, nevelig en zacht met minima van 16,9 graden. Neerslag is er nog steeds niet gevallen maar auto's en treinen die uit het westen kwamen waren kletsnat waardoor er toch een bui leek geweest te zijn die ons vanuit die richting net heeft gemist. Daarna kregen we terug een mengelmoes van opklaringen en stapelwolken in een nog steeds zeer fletse en nevelige atmosfeer waarbij het drukkend warm werd met maxima van 26,1 graden. De wind kwam uit veranderlijke richtingen en was meestal nauwelijks voelbaar. Tegen het einde van de namiddag leek de atmosfeer opeens te exploderen en zagen we langs alle kanten enorme stapelwolken ontstaan die tot buien uitgroeiden. Ook deze keer bleef Malderen buiten schot al begon het omstreeks 18h dan toch nog te druppelen uit een bui die net het onweersstadium bereikte doch waarvan de neerslagkern ons net miste. Ondanks het zalige gerommel en een aantal daverende inslagen bleef het neerslagtotaal alweer beperkt tot een schamele 2,6 mm en dit terwijl het plaatselijk tot boven de 100 uitkwam. Tijdens de bui stak er een verkoelend briesje op en ook na zonsondergang voelde het frisjes aan terwijl we nog konden nagenieten van talloze bliksemflitsen in het oosten. 

Donderdag, 5 september 2019

 We bevonden ons nu in de onstabiele buienlucht achter het koufront maar de beruchte schaduw van Engeland zorgde ervoor dat we daar slechts een paar kruimels van konden meepikken. We zagen de zwaarste buien steeds net ten noordwesten van ons voorbijtrekken al was het wel genieten van diepblauwe luchten en forse stapelwolken die elkaar snel afwisselden. En dat kwam natuurlijk door de krachtige westenwind. De maxima waren niet alleen lager met 19,1 graden maar het voelde met die wind ook een pak kouder aan. Tegen de avond losten de wolken op maar dreef er Cirrus en Cirrostratus binnen uit het noordwesten. Er bleven in de lagere regionen van de atmosfeer een paar Stratocumulusveldjes over die voor een sfeervolle zonsondergang zorgden. De wegvallende wind liet de gestagneerde polaire lucht bliksemsnel afkoelen waardoor we nu pas de minima van 8,0 graden bereikten. Met 0,1 mm was het neerslagtotaal opnieuw erg bedroevend. 

Zaterdag, 5 september 2020

 De bewolking van gisteren bleek de voorbode van een regenzone te zijn maar deze lag bij het krieken van de dag reeds ten oosten van ons. Door de bewolking is het zacht gebleven met minima van 11,2 graden en het miezerde af en toe nog een beetje na. Vanuit het westen klaarde het weer op en we kregen nu Cumuluswolken en Stratocumulusvelden te zien waartussen de zon af en toe tevoorschijn kwam. Het was echter al een heel eind in de namiddag eer de scherp begrensde zone met opklaringen ons bereikte en daarin kregen we een opmerkelijke overgang van hoofdzakelijk Stratocumulus en Altocumulus naar een azuurblauwe lucht waarin enkel Cumuluswolken hingen. Wie een foto in oostelijke richting nam en dan een in westelijke richting zou de indruk wekken dat deze foto's nooit op hetzelfde moment konden gemaakt zijn. Maar hoe dan ook, de zon kwam er nu goed door en we konden genieten van temperaturen die zo nog de 21,6 graden aantikten. De wind is ondertussen naar westelijke richtingen geruimd al was ze ook nu erg zwak. Na zonsondergang koelde het snel af terwijl de Cumuluswolken verdwenen. De regenzone bleek opnieuw een tegenvaller te zijn met 0,0 mm als dagtotaal. 

Zondag, 5 september 2021

 Er hing nog steeds Altocumulus castellanus en Cumulus congestus die onstabiliteit verraadde. Deze werd echter niet verzilverd en deze wolken begonnen weer op te lossen. Boven het noorden van Nederland hing ondertussen een Stratusveld terwijl de omliggende gebieden helder waren waardoor het contrast met de zomerse, onstabiele atmosfeer boven Belgie erg groot was. Uiteindelijk klaarde het overal op en de frisse minima van 12,4 graden werden weer in een zomerse 30,0 stuks omgezet. Tijdens de namiddag dreven er nog een paar Cirrusplukken voorbij en in het zuiden was steeds een band van Altocumulus castellanus te zien die van oost naar west liep. Soms kwam deze wat dichter en soms trok deze weer weg maar de hele dag door bleef deze zichtbaar. De wind zorgde voor wat verkoeling uit oostelijke richtingen en na zonsondergang zette zich weer een snelle afkoeling in. De eerdergenoemde wolkenpartijtjes losten tegen die tijd ook weer op. We eindigden opnieuw met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Maandag, 5 september 2022

 Na het teleurstellende vertoon van de voorbije dagen (op neerslaggebied dan toch) mochten we ons vandaag opmaken voor een nieuw rondje regenkansen. Dat werd tijdens de voormiddag al aangegeven in de vorm van Altocumulus castellanusvelden die toen reeds volop de hemel sierden. Het was aanvankelijk nog luchtig 'koel' met minima van 17,0 graden maar eens de zon wat op kracht was gekomen ging het weer zwoel aanvoelen en merkte je meteen dat er weer onstabiliteit in de lucht hing. Voor wie het allemaal teveel werd, kon er schaduw gezocht worden onder dikke Altocumulusvelden die vervolgens binnendreven. Vanuit het zuidwesten begonnen er rond de middag ook plotseling stapelwolkjes te ontstaan die er aanvankelijk onschuldig uitzagen maar het begin waren van een heel ander weertype dat ons spoedig te wachten zou staan. Er ontstonden een paar brede opklaringen tussen al die Altocumulusvelden en het was net daar dat de stapelwolken uitgroeiden tot forse afmetingen. Eerst leek het alsof het met een sisser zou aflopen want telkens we dachten dat de boel zou ontploffen zakten deze wolken weer als een pudding in elkaar.  Doch wat verder naar het oosten wist een exemplaar uit te groeien tot een eerste onweerscomplex dat met wat gerommel erbij een eind ten oosten van ons voorbij trok. De zoveelste teleurstelling dus maar op de outflow van het complex begonnen er nieuwe buien te ontstaan waardoor het hele zootje fors ging aangroeien in westelijke richting. Zo kon het alsnog Malderen raken maar de buien waren nog in een zeer jong stadium toen ze over ons trokken en we moesten het dus weer doen met dreigend donkere wolkenbasissen waaruit niet meer dan een drietal druppels vielen. Eens die gordel van stapelwolken gepasseerd was, stak er opeens een koele en vlagerige wind op uit het zuidoosten die meteen komaf maakte met de maxima van 32,2 graden. Uiteindelijk kwam de zon er weer door en kon de zwoelte er dus weer in komen. Later op de avond pakte de bewolking zich weer dreigend samen in een band van Altostratus, Cirrus densus, Cumulus congestus en diverse soorten Altocumulus. Toen deze wolkenband opeens langs alle kanten ging oplichten door bliksemflitsen die elkaar erg snel opvolgden wisten we meteen hoe laat het was en dat er deze keer bijna geen ontsnappen leek te zijn aan het aanstormende buiengeweld. Het was 21H toen er ten zuiden van ons zowaar een indrukwekkende, roterende wallcloud verscheen die gehuld in spookachtige bliksemflitsen in oost- noordoostelijke richting trok. Kort daarna arriveerde het stuk onweer dat voor Malderen bestemd was, en dit zorgde uiteindelijk voor stortregens en een tijdelijk aantrekken van de wind terwijl er diverse fraaie bliksemkanalen te zien waren in het luchtruim. Alle spektakel ten spijt moesten we toch weer vaststellen dat het in Malderen tegenviel als we er de statistieken bij haalden. Het neerslagtotaal van 6,4 mm was lang niet om van achterover te vallen (of juist wel met de droogte die we achter de rug hebben). In vergelijking met andere weerstations was het zelfs maar een lachertje al is elke millimeter natuurlijk welkom en zijn we hier dan toch al voor een dag of twee vrijgesteld van gieters, emmers, steunbanden voor lage rugpijn en het verzinnen van nieuwe krachttermen voor de zoveelste plant die het loodje heeft gelegd. Kort voor middernacht kregen we eventjes hoop op een nat extraatje toen een flink onweerscomplex uit Frankrijk het centrum van het land binnentrok, maar uiteindelijk kwam het niet veel verder dan een hoop wind en wat lichte of matige regen tussendoor. Wel leverde het weer een aantal fraaie bliksemschichten en dito donderslagen op als extraatje. 

Dinsdag, 5 september 2023

 Er is tijdens de nacht heldere en drogere lucht binnen gestroomd waardoor de fletse, nevelige atmosfeer plaats maakte voor een kraakheldere, transparante versie. Dit vertaalde zich in diepblauwe luchten terwijl er geen enkel spoor van bewolking meer te zien was. Er waren zelfs geen contrails of Cirruswolkjes meer aanwezig. De verandering zorgde ook voor een merkbare afname van de dauwvorming. De omgeving lag er weliswaar nog nat bij maar het druipte niet meer van het vocht zoals de voorbije dagen. Wie er vroeg genoeg bij was kon van dit alles nog genieten bij aangenaam koele minima van 13,1 graden. Daarna kwam de aanvoer van tropische lucht echter helemaal op gang en ging het kwik als een raket de hoogte in onder begeleiding van een zeer krachtige, bijna surrealistisch aandoende zon. De oostelijke wind was aan de zwakke kant en het was zeker tijdens de namiddag erg lastig om wat koelte te vinden. Het kwik steeg verder naar 30,5 graden. Vanuit het westen dreef er later wat Cirrus binnen maar daar bleef het bij en het neerslagtotaal van 0,0 mm konden we eigenlijk evengoed nu al optekenen. De warmte bleef tijdens de avond erg goed hangen en zelfs bij zonsondergang was het nog steeds puffen en zweten waarbij het zelfs nog te warm was om op terrasjes te gaan zitten. Iets dat vroeger zelfs in het putje van de zomer haast ondenkbaar was. Toen de duisternis goed en wel was ingetreden begon die koelte er dan alsnog in te komen en kunnen we ons gelukkig prijzen dat de reeds vrij lange nachten in deze tijd van het jaar deze hitte een stuk draaglijker maakten. 

Donderdag, 5 september 2024

 We ontwaakten onder een dik Stratus wolkendek waardoor de dag een donkere, sombere en kille start maakte. Dat kille kwam dan niet van de minima van 16,4 graden maar van de wind want deze kwam brutaal uit de hoek met stormachtig aandoende windstoten uit het ongebruikelijke noordoosten. Omstreeks 7H30 brak de Stratus plots open in kleine wolkenflarden die aan een enorme snelheid aan de heldere hemel voorbij dreven waarin enkel wat Cirrus en contrails te zien waren. Het leek allemaal haast een fata morgana of een soort van delirium want enkele ogenblikken later was de Stratusbewolking er plots weer en leek het alsof die nooit is opgetrokken. En de uren daarop veranderde dit niet meer, het bleef grijs, stormachtig en kil waardoor het herfstgevoel er zo vroeg in het seizoen al meteen goed in zat. Enige troost konden we wel putten uit het droge weertype want uiteindelijk werden het ideale omstandigheden om de wat zwaardere klussen in de buitenlucht uit te voeren waarbij we steeds op die luchtige wind konden rekenen. Tijdens de late namiddag zwakte die overigens vrij snel af en kantelde daarbij naar het oosten tot oost- zuidoosten. Aan het begin van de avond klaarde het zelfs een beetje op waarbij de bewolking overging in een mix van Stratus en Stratocumulus. Na verloop van tijd klaarde het zelfs helemaal op en we haalden nog verrassend hoge maxima van 22,7 graden. De zon konden we nog eventjes zien in goudgele en later vuurrode kleuren voordat ze onder ging. In het zuiden was een band met Cirrus en Cirrostratus te zien en dit bleek al snel het aambeeld van een erg actief onweerscomplex te zijn dat uit het niets kwam opdoemen. Door het tegenlicht hadden velen pas laat door dat er onweer in aantocht was (en al zeker met die grijze voorgeschiedenis). De eerste donderslagen zullen dan ook verkeerdelijk aan een vrachtwagen of goederentrein zijn toegeschreven. Maar toen kwamen de bliksemflitsen en zagen we ook de grote Cumumlus congestuswolken verschijnen. Het leek allemaal perfect op ramkoers te liggen voor Malderen en de wolken lichtten bijna elke seconde op door bliksemflitsen. Er waren ook geregeld 'anvil crawlers' te zien, vertakte bliksemflitsen die we steeds zijdelings of naar boven toe over de aambeeldbewolking zagen 'kruipen'. Kortom voor de Londerzeelse onweersliefhebber was het een feest waarbij zelfs Tomorrowland zou verbleken. Na een poosje van het bliksemspektakel en de diepe dreunen van donderslagen te hebben genoten, begon het te regenen maar begonnen de bliksemflitsen ook steeds meer in de wolken zelf plaats te vinden. Slechts heel af en toe was er nog een indrukwekkende vertakte bliksem die soms bijna heel het luchtruim innam, al maakten deze het wel de moeite om naar de contrastloze gewone flitsen te blijven kijken. Uiteindelijk bleek de regen niet veel voor te stellen en zagen we op de radar dat de onweerscellen net ten noorden van ons passeerden. Er zaten er verschillende op een rij en toen het eerste onweer gepasseerd was zagen we het dan ook al snel weer bliksemen vanuit het oosten. Maar nu ging de activiteit er gestaag uit en uiteindelijk bleef er enkel wat lichte regen over waarbij af en toe ook wat dikkere druppels vielen. Meer dan 1,0 mm leverde dit voor middernacht niet meer op.