Flashback: 7 september in het verleden

Zondag, 7 september 2014

Voor de verandering was het nu weer helemaal helder en is het onder de open hemel afgekoeld tot 11,4 graden. Het duurde echter niet lang of wer werden stapelwolken gevormd en vooral na de middag groeiden deze uit tot forse afmetingen. Buienmeldingen bleven dan ook niet lang uit, maar toch konden we het in Malderen droog houden. Door de opnieuw zeer zwakke west- noordwestenwind en de ruime zonnige perioden was het aangenaam toeven in de buitenlucht en we haalden maxima van 24,5 graden. Tegen de avond begonnen de stapelwolken weer in elkaar te zakken en kregen we vooral resten Stratocumulusbewolking te zien welke verder oplosten. De hemel werd nu gevuld met zachte kleuren waarbij het reeds lang voor zonsondergang mogelijk was om rechtstreeks in de zon te kijken die nu slechts een zeer zwakke goudkleurige bol was geworden. Ook de maan was niet meer dan een nauwelijks waarneembare rosse bol toen het later donker werd. De avond verliep erg zacht en ook toen we op het einde ervan het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden was het nog heerlijk toeven in de weliswaar klamme omstandigheden.

Maandag, 7 september 2015

Tijdens het tweede deel van de nacht is de buienactiviteit weer wat opgeleefd en de dag maakte een natte, grijze en uitermate kille start bij minima van 10,2 graden. We bevonden ons aan de rand van een buiengebied dat vanuit het noorden kwam aanzetten en waar een regenzone met koufront eigenschappen was ontstaan. We kwamen snel aan de andere kant van dit front terecht waardoor we terug afwisselend buien, wolken en opklaringen kregen. Net als gisteren waren dat weer cyclussen van drie kwartier bewolking, een kwartier regen en een half uur zonneschijn. Vooral rond de middag waren er redelijk wat buien al bleef het neerslagtotaal beperkt tot 0,2 mm. Daarna waren het alleen maar wolken en opklaringen die elkaar afwisselden. De lucht was niet meer zo diepblauw als gisteren en er verscheen ook Cirrus bewolking. Samen met Cumulus congestus en door uitspreiding gevormde Stratocumulus waren dat de enige wolkensoorten die we te zien kregen. De maxima hielden het bij 19,2 graden voor gezien al voelde het niet echt koud aan, mede door de zwakke noordwestelijke wind. Enkel tijdens een van de buien was er een klein downburstje dat het even killer liet aanvoelen. Tijdens de avond werden de velden Stratocumulus groter en waren er amper nog opklaringen al bleef het wel droog.

Woensdag, 7 september 2016

Het was andermaal een erg zachte nacht met temperaturen die niet beneden 14,5 graden zijn gezakt. Doch deze keer werd er geen laaghangende bewolking gevormd op een paar verraderlijke nevel- en mistbanken na. Het voelde erg klam en vochtig aan en er volgde een fraaie zonsopgang met warme kleurentinten door al het vocht in de atmosfeer. Dit alles werd extra op smaak gebracht door de talrijke sluierwolken (Cirrus en Cirrostratus) die er nog steeds hingen. Daarna was het dan aan de zon om de zomersfeer er weer volop in te brengen en dat ging bijzonder vlot dankzij een overgang naar zeer heldere, droge landlucht. De wind draaide immers naar noordoostelijke richtingen waardoor er warme continentale lucht kon binnenstromen. De fletse, nevelachtige en warme herfstachtige tint van het invallende zonlicht maakte vrij snel plaats voor een erg fel licht zoals we het meestal in het voorjaar zien. Hier en daar was nog een streepje Cirrus te zien maar voor de rest was het alleen maar azuurblauwe kleuren wat de klok sloeg en de temperaturen waren dan ook navenant met maxima van 27,7 graden. De wind was daarbij erg zwak en dankzij de droge lucht voelde het ook niet (meer) drukkend of plakkerig aan. Er volgde vanzelfsprekend een aangenaam zachte avond, doch zodra de zon onder was ging het nog verrassend snel afkoelen wat voor een stuk aan de droge landlucht te wijten was die weinig warmte kan vasthouden. Niet alleen de lucht was trouwens droog, maar ook de pluviometer met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 7 september 2017

We begonnen de dag in grijze omstandigheden (Stratus en Stratus fractus) terwijl het met minima van 12,4 graden niet al te koud was. De bewolking pakte zich in het westen samen en er vielen terug wat lichte buitjes al stelde het allemaal niet veel voor. Het sombere weer werd tijdens de voormiddag eventjes onderbroken door een opklaring, maar daarna was het terug een en al Stratocumulus, Cumulus congestus en Stratus fractus wat de klok sloeg. De somberheid ging tijdens de namiddag nog een tijdje verder maar vanuit het westen zorgde advectie voor een gedeeltelijk oplossen van de bewolking waardoor we de zon toch meer en meer te zien kregen. De maxima waren met 17,9 graden lager dan gisteren, maar een zwakke wind en veel zonneschijn lieten het aangenamer aanvoelen. Wel was er nu toenemende Cirrostratus en Altostratus bewolking vanuit het westen. Later op de avond moest de zon hiertegen dan toch nog de duimen leggen, maar de neerslag die wat verderop zit kon ons nog lang niet bereiken waardoor we de dag in vrij zachte, rustige en droge omstandigheden konden afsluiten. De neerslag die gevallen is, was niet meetbaar waardoor we daar een dagtotaal van 0,0 mm konden aan toevoegen. 

Vrijdag, 7 september 2018

 Tijdens het tweede deel van de nacht is er een gebied met meer grootschalige regen komen opzetten, al stelde ook dit niet bijster veel voor in Malderen. Samen met de regen is de wind naar het noordwesten geruimd en het was uitermate somber met Stratus en Stratus fractus bewolking. Tegen de middag zaten we weer aan de achterzijde van de regenzone die uiteindelijk slechts 1,0 mm heeft achtergelaten. Het klaarde op en er ontvouwde zich een vriendelijke hemel met Cumuluswolkjes die in het noorden van de Benelux plaatselijk nog voor buien zorgden maar dus niet in Malderen. De aangevoerde lucht was erg koel en hogere maxima dan 20,3 graden zaten er dan ook niet meer in. Vooral tijdens de avond begon deze koele luchtsoort haar stempel op het weer te drukken en dook het kwik als een baksteen naar beneden. Er volgde dus een koude, heldere of lichtbewolkte avond met een ondertussen weer weggevallen wind die de afkoeling versnelde. We bereikten de minima van 11,3 graden dan ook nu pas.

Zaterdag,  7 september 2019

 Na een frisse nacht met minima van 10,8 graden en plaatselijk zelfs grondvorst begon de dag erg vriendelijk. Er stond nauwelijks wind, door de vochtige lucht voelde de zonnewarmte intenser aan en er hingen slechts wat stapelwolkjes. Deze werden echter snel talrijker en we zagen de eerste ijskappen na een uurtje al verschijnen. Er volgde een typisch Londerzeels buitje met wat verdwaalde druppels maar de volgende bui die passeerde was echter goed raak met flinke stortregen en dikke druppels. Het begon ook nog te onweren en de buien clusterden samen waardoor het somber en kil werd. De buien gingen over in egale regen en het leek voor de rest van de dag te zijn. Maar plots klaarde het op vanuit het noorden en werd het weer zwoel met zonneschijn en diepblauwe luchten. We haalden desondanks niet meer dan 18,8 graden. Dan volgde er terug een bui en hoewel deze lichter was, ging ze nu gepaard met stevige windvlagen die verlammende kilte brachten. De opklaringen daarna waren welkom om ons van de onderkoeling te redden maar er volgde later een nieuwe bui en toen de zon onder was koelde het snel verder af. Gelukkig traden er nu geen windvlagen meer op. We sloten af met 8,6 mm als dagtotaal.  

Maandag, 7 september 2020

Het was vandaag een van die typische gouden ochtenden waarbij je enerzijds de herfst in de lucht kon proeven maar anderzijds van schitterende fotografie gelegenheden kon profiteren. Bij minima van 7,5 graden en een open hemel heeft zich immers dauw en nevel gevormd wat in combinatie met het zachte najaarslicht voor een mooie compositie zorgde. Daarna was het dan aan de zon om de herfstgloed om te zetten in nazomersfeer en dat lukte redelijk goed. Het warmde op tot 24,3 graden terwijl er stapelwolkjes werden gevormd die geen kwade (of goede voor de tuinierders) bedoelingen hadden. Er stond een zwak westelijk briesje. Langzaam maar zeker begon er wel wat sluierbewolking binnen te lopen vanuit het westen, welke vooral uit Cirrostratus fibratus en Cirrus uncinus bestond. Tegen de avond verscheen er ook Altostratus waardoor we dan toch niet meer tot het einde van de daglichtperiode van de zonnewarmte konden genieten. Gelukkig was het wel redelijk zacht nu en de opkomende bewolking zal de nachtelijke afkoeling waarschijnlijk flink aan banden leggen. Hoewel de sluierwolken de indruk van een naderende regenzone wekten konden we het vandaag nog droog houden met een eindtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 7 september 2021

 Opnieuw konden we even herademen in een koele atmosfeer bij minima van 11,8 graden alvorens we terug volop de zomertoer op gingen. De omgeving lag er lichtjes bedauwd bij en er hingen weer Cirrusveldjes. In tegenstelling tot gisteren breidden deze zich niet meer uit en werden ze ook niet dikker waardoor de zon vandaag meer op de voorgrond kwam. Na de middag werd de oostenwind tijdelijk vrij krachtig maar het deed weinig afbreuk aan het zomerse gevoel waar bij maxima van 31,5 graden zeker geen gebrek aan was. De Cirruswolkjes hingen er tegen de avond nog steeds en kleurden na zonsondergang mooi oranje waardoor ze flink bijdroegen aan een fraaie setting. En we konden er ook van blijven genieten want de warmte bleef nu vrij goed hangen nadat de duisternis intrad. Aan de klammigheid viel later natuurlijk niet te ontkomen, maar het was in elk geval niet gerelateerd aan neerslag want die was er met 0,0 mm uiteraard niet. 

Woensdag, 7 september 2022

 De natuur is tijdens de nacht weer helemaal tot rust gekomen en door de neerslag heeft zich tijdens de ochtend Stratusbewolking gevormd. Dit terwijl het is afgekoeld tot 17,3 graden. Het zag er herfstachtig uit met die grijze lucht waar we absoluut niet meer aan gewend zijn. Maar de bewolking loste erg snel op en binnen de kortste keren waren er weer blauwe stukken in de lucht te zien. De resterende bewolking ging over in Stratus fractus en ook deze loste aan een enorm tempo op waardoor er tegen 9H vrijwel niets meer van overbleef. We hadden nu dus rechtstreeks zicht op de bovenlucht en deze was gevuld met Cirrus en Cirrostratusbewolking waar de zon nauwelijks door werd gehinderd. Het leek eerst weer vlot te zullen opwarmen maar het duurde niet lang of er stak een nijdige zuidwester op die de gevoelstemperaturen flink naar beneden joeg en het herfstgevoel dan toch weer tevoorschijn wist te toveren. Er ontstonden bovendien stapelwolkjes die talrijker werden zodat de verwarmende zonnestralen ook steeds vaker werden onderbroken. Hoewel nog een puike waarde voor de tijd van het jaar was het al even wennen, die 25,1 graden welke we nu als maximum aflazen. Tussen de stapelwolkjes was nog veel ruimte voor de zon, maar deze moest nu afrekenen met een laag Cirrostratus die zich snel uitbreidde vanuit het zuiden en langzaam dikker werd. Daarachter kregen we dan weer diverse Altocumulusvelden te zien terwijl de lucht blauwer werd. Maar er ontstonden ook stapelwolkjes en op de radarbeelden was zelfs een indrukwekkende onweerscel met rotatie te zien die pal op Malderen afstevende. Deze bui verdween echter plotseling in het niets en uiteindelijk hielden we het hier alsnog droog. Sluierwolken, Altocumulusvelden en wat Cumulus wisselden elkaar af in een rustige avond en we eindigden met een dagtotaal van 0,2 mm. 

Donderdag, 7 september 2023

 De langer wordende nachten hebben opnieuw voor een welkome afkoeling gezorgd al is de warmte ondertussen toch al behoorlijk in onze huizen getrokken en zullen sommigen het wellicht nog wat koeler dan die 13,5 graden vanochtend gewenst hebben. Nog steeds keken we tegen diepblauwe luchten aan en net als gisteren hingen er hier en daar wat contrails die niet meer oplosten en Cirrus wolkjes. Eens de zon op was ging het weer snel bergopwaarts met het kwik en we haalden weer vlot maxima van 29,6 graden. Er leek iets meer wind te staan uit oostelijke tot zuidoostelijke richtingen maar voor de rest bleef het rustig. Tijdens de namiddag losten de vederwolkjes en contrails weer op al verschenen ze tegen zonsondergang weer in het westen waar ze een knalgele kleur aannamen die mooi contrasteerde met een soort van bruinachtige smoglaag in het westen. Het bleef erg warm na het intreden van de duisternis al was er zeker buiten de steden en dorpen een aangename koelte merkbaar die ons de kans gaf om onze huizen wat te verluchten. Het neerslagtotaal was met 0,0 mm gemakkelijk te raden. 

Zaterdag, 7 september 2024

 Ook vandaag begonnen we er weer aan met laaghangende Stratus bewolking. Deze keer bleek echter al snel dat er geen bewolking meer boven hing, het was eigenlijk niet meer dan mist die voor een erg mooie en sfeervolle start van de dag zorgde. De omgeving was flink bedauwd en alles druipte van het vocht. Door de dunne wolkenlaag kon het nog redelijk afkoelen, tot 13,9 graden. De mist trok snel op en ging over in laaghangende wolkenflarden die eveneens snel oplosten. Er stak een zuidoostelijke wind op die vrij strak was en het snel liet opwarmen. Van de kleddernatte toestanden bleef tegen de middag niet veel meer over. Een naderend koufront zorgde ondertussen voor velden Altocumulus floccus en castellanus die dicht op elkaar zaten en de zon vaak voor langere perioden uit beeld duwden. Maar er moesten verschillende van die velden passeren voordat we met het front zelf te maken kregen en dat betekende dus ook dat we nog verschillende gordels van opklaringen over ons heen kregen. En daarin werd het weer zomers warm met maximaal 26,9 graden. Kort voor zonsondergang zagen we naast de middelhoge wolkenvelden ook Cumuluswolken ontstaan en toen de duisternis intrad was ten westen van ons af en toe bliksem te zien. Het bleef echter nog droog tot rond 22H toen we met perioden van lichte tot matige regen te maken kregen. Onweer was daar niet meer bij, we moesten het hebben van die bliksemflitsen in de verte. Meer dan 4,6 mm is er uiteindelijk niet gevallen.