Flashback: 8 september in het verleden

Maandag, 8 september 2014

Het was vanochtend helder en fris bij minima van 11,4 graden. Toch had de atmosfeer een wat valere kleur en waren de contrasten niet zo goed meer. Opeens werden er overal stapelwolken gevormd die zeer talrijk werden en ons het ergste deden vermoeden, maar op een gegeven moment groeide de bewolking niet meer aan en leek het gewoon een wisselend bewolkte zomerdag te worden. Kort voor de middag werd het echter een half uurtje helemaal grijs toen een flinke stapelwolk zich tot Stratocumulus uitspreidde, maar deze werd weer gevolgd door een afwisseling van opklaringen en stapelwolken. Dankzij de zwakke noordenwind bleef het aangenaam en we haalden maxima van 23,1 graden. Tegen de avond loste de bewolking helemaal op met uitzondering van Cirrusbewolking die in het noorden verscheen, maar nu koelde het razendsnel af en werden we verrast door een verlammende kilte die over ons neerdaalde toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden in een pluviometer waar niets in is neergedaald.

Dinsdag, 8 september 2015

De buienactiviteit is er vandaag grotendeels uitgegaan al maakte de dag een erg sombere start   met veel Stratus fractus, Cumulus congestus, dikke Stratocumulus en Stratus. Dankzij de bewolking voelde het echter vrij zacht aan bij minima van 12,8 graden. Overdag werd de bewolking dan toch wat dunner al bleven we onder uitgestrekte Stratocumulusvelden zitten die de zon maar sporadisch doorlieten. Gelukkig was de noordwestelijke tot noordelijke wind zeer zwak. Tijdens de namiddag haalden we maxima van 18,7 graden en naar de avond toe ontstonden er dan toch bredere opklaringen tussen de Stratocumulusplakken door. Ook dan wisten ze echter nog minstens de helft van het luchtruim in hun bezit te houden. Neerslag is er vrijwel niet meer gevallen waardoor we terug met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten, maar niet voordat alles in lichterlaaie werd gezet door een vuurrode zonsondergang.

Donderdag, 8 september 2016

Het was vanochtend aangenaam koel bij minima van 15,0 graden, en de lucht was nog steeds helder blauw met geen enkel teken van bewolking. Er werd aanhoudend droge landlucht aangevoerd bij een nog steeds zwakke oostelijke stroming. Deze kan dan 's nachts misschien minder warmte vast houden waardoor het sneller afkoelt, maar overdag warmde het dan ook sneller op waardoor we binnen de kortste keren weer met zomerse temperaturen te maken kregen. De lucht bleef een groot deel van de dag helder en er stond een zacht oostelijk tot zuidoostelijk briesje waarbij we tijdens de namiddag uiteindelijk maxima van 28,5 graden haalden. Dankzij de droge luchtaanvoer voelde het ook deze keer niet drukkend of plakkerig aan en was het voor velen aangenaam zomerweer tenzij als ze binnen moesten werken of studeren. Tegen de avond zagen we in het westen opeens een gordel van Cumulus fractus verschijnen die vrij snel onze richting uitkwam. Daarachter werd de lucht minder helder en kleurde hij melkachtig. Toen dit verschijnsel zich boven ons bevond zagen we de wind resoluut naar het westen draaien en stevig aantrekken waarbij het flink afkoelde. Desondanks bleef het zeer aangenaam toeven buiten behalve dan voor degenen die tegen de zon bescherming zochten onder een parasol die ondertussen wel zal weggevlogen zijn. De wolkenband gedroeg zich als een schuimende golftop waarna we nog meer Cumulus fractus wolken zagen binnendrijven die echter geleidelijk schaarser werden naarmate de golf zich verder van ons verwijderde in oostelijke richting. Uiteindelijk werd het terug helder, maar nu zagen we op grote hoogte een vergelijkbare band van Cirruswolkjes aanstormen. Dit had echter geen gevolgen meer op de begane grond en na zonsondergang was de afkoeling ook minder uitgesproken dan gisteren, waarschijnlijk doordat er nu meer wind stond waardoor de luchtlagen beter gemengd werden. Echt zacht konden we het echter niet noemen, de wind zorgde in combinatie met de droge lucht voor enige windchill. De wisseling van luchtsoorten is ook deze keer dus niet met neerslag gepaard gegaan (glazen front) waardoor we maar beter naar de tuinslang of gieter konden lopen dan naar de 0,0 mm aanwijzende pluviometer om met een levende plantencollectie nog de winter in te kunnen gaan.

Vrijdag, 8 september 2017

De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen, en een nieuwe speler op ons weertoneel was de wind, die er meteen stevig tegenaan ging met flinke rukwinden tijdens de vroege ochtend. Wel was het zacht met minima van 13,7 graden en tijdens de eerste paar uur van de daglichtperiode was het nog droog. De regen liet echter niet lang op zich wachten en onder de donkere Altostratuswolken zagen we al snel Stratocumulusvelden naderen die het nog donkerder maakten en vooral natter toen het dan uiteindelijk ging regenen. De maxima bleven steken op 16,4 graden al probeerde de zuidwestenwind ons tijdens de namiddag nog wat te troosten door er wat minder temperamentvol aan te liggen trekken en sleuren. Maar erg tactvol was het dan toch niet want veel vrolijkheid konden we niet opmerken bij de zwoegende pendelaars (zeker als het fietsers waren) in de nog steeds natte, kille en sombere omstandigheden. Tijdens de avond werd het echter opeens feest voor de wolkenfotografen onder ons toen we oog in oog stonden met schitterende buienwolken die met veel contrast afstaken tegen de diepblauwe Arctische lucht die over ons uitstroomde. Om dit alles op de gevoelige plaat te krijgen hadden we niet eens waterdichte camera's nodig want we kwamen (in Malderen toch) net tussen de buienwolken terecht in een droog en stabiel gebied. Soms scheen de zon langs de statige buienwolken heen, op andere momenten dook ze er achter weg, en tegen zonsondergang gloeide alles op in mooie oranjetinten. De buien hielden het tegen die tijd echter voor gezien want ze stierven   n voor   n af terwijl er uiteindelijk vooral aambeeld bewolking overbleef. Het koelde snel af en we sloten de dag af met een neerslagtotaal van 2,5 mm.

Zaterdag, 8 september 2018

 De dag begon met brede opklaringen en frisse minima van 9,3 graden. Er werden Cumuluswolkjes gevormd en tijdens de voormiddag zagen we geleidelijk Cirrostratus opzetten die overging in Altostratus. Er leek regen in de lucht te hangen maar uiteindelijk trokken alle neerslaggebieden op veilige afstand ten noordwesten voorbij. Na een zwaarbewolkte episode klaarde het weer gedeeltelijk op en daarna zagen we de bewolking overgaan in een mengeling van Stratocumulus, Altocumulus, Cumulus en Cirrostratus. Het voelde wat minder koud aan een we haalden maxima van 21,3 graden bij een zuidwestelijk briesje. De aanwezige wolkensoorten en het zachte avondlicht maakten er een schitterend plaatje van waardoor de fotografen onder ons zich zeker niet hoefden te vervelen. Het bleef ook vrij zacht tijdens de lagte uurtjes, enerzijds door de bewolking en anderzijds door het binnenstromen van een warmere luchtsoort. Deze overgangen gingen niet gepaard met neerslag waardoor we opnieuw afsloten met 0,0 mm en de droogte zich verder zette. 

Zondag, 8 september 2019

 Het was weer bibberen geblazen bij minima van 8,6 graden. Brede opklaringen maakten vanochtend hun opwachting en al snel werden er weer stapelwolken gevormd.  Ze werden talrijker en groter en lieten zich op een zwak noordelijk briesje voortdrijven. Het duurde niet lang of er verschenen buienwolken tussen die dreigend onze richting uitkwamen. Maar door onzichtbare krachten losten de buien steeds op eens ze ons bereikten. Deze keer was het echter niet alleen de neerslag die er niet in raakte maar ook de bewolking. Hoe dik en dreigend de wolkenpaketten ook waren die op ons afstevenden, de lucht bleef gewoon strakblauw in Malderen. Het werd dan ook aangenaam nazomerweer en de maxima konden nog op 19,6 graden pieken. Tijdens de avond bereikte de zon echter de zone achter het onzichtbare wolkenschild waardoor ze begon weg te duiken en nu werd pas de ware aard van de polaire luchtsoort zichtbaar. Het koelde snel af en de terrasjesgangers moesten massaal naar binnen vluchten. Na zonsondergang losten de stapelwolken ook achter het schild op en dreef er Cirrus en Cirrostratus binnen uit het westen. Deze had geen invloed op het neerslagtotaal van 0,1 mm. 

Dinsdag, 8 september 2020

De dag begon in uitermate sombere omstandigheden waarbij de hoge minima van 13,9 graden slechts een pleister op de wonde waren. De bewolking was tijdens de voormiddag dik genoeg om af en toe wat motregen te lossen maar tegen de middag werd ze dan toch wat dunner en bleef het voor de rest van de dag droog. Het was opvallend zacht ondanks de bewolking en doordat de westelijke tot zuidwestelijke wind zwak was konden we eigenlijk bijna doen alsof de bewolking er niet was en genieten van aangenaam nazomerweer in open lucht. En dit terwijl het visueel alles weg had van de vele Prozac- dagen zoals we ze normaal tijdens de winter door de strot geduwd krijgen. Pas tegen de late namiddag ging de bewolking over in Stratocumulus maar de rollen zaten zo dicht op elkaar geplakt dat het betrokken bleef met 0,0 uren zonneschijn als trieste eindbalans. De maxima waren dan weer wel om over naar huis te schrijven met 20,1 graden. Tijdens de avond veranderde er niets en het bleef lang zacht doordat het wolkendek natuurlijk voor isolatie zorgde. Het neerslagtotaal was opnieuw zeer mager met   mm toen de dag eindigde (en begon). 

Woensdag, 8 september 2021

 De ochtendkoelte was vandaag een stuk minder bij minima van 13,7 graden en er werd ook bijna geen ochtenddauw meer gevormd tijdens de nachtelijke uurtjes. De zomer schakelde dus een paar versnellingen hoger, al wilde het ook zeggen dat de afkoeling ook dichterbij komt. Maar voorlopig bleef de zomer dus aan zet en we konden nu ook weer genieten van diepblauwe en zuiderse luchten waardoor de zon genadeloos hard scheen voor de tijd van het jaar. Bij een oostelijk tot zuidoostelijk briesje warmde het op tot 28,9 graden en tijdens de avond bleef de warmte lang hangen terwijl het helder bleef. Pas in de laatste schemering zagen we in het zuidwesten de eerste Altocumulus velden verschijnen net boven de horizon. En dit veranderde natuurlijk nog niets aan het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 8 september 2022

 De zon kwam bij minima van 15,3 graden op te midden van een chaotisch aandoende hemel waarin Stratocumulus, Altocumulus, Cirrus en Stratus fractus te zien was. Het was deze laatste die geleidelijk talrijker werd en later over ging in Cumulus die flink begon op te bollen. Ondertussen liet de zon het nog wat opwarmen maar meer dan 22,0 graden zat er niet meer in. Tegen de avond konden verdere gevolgen niet uitblijven en kregen we een stevige plensbui met onweer te verwerken die vooraf werd gegaan door enorme stapelwolken en fraaie ijskappen van buiencellen. Het bleef nog een tijdje naregenen maar in het zuidwesten lagen meer buien voor ons klaar en deze bereikten ons net rond zonsondergang. Deze keer zag het er uit als een zomers onweerscomplex met een flinke shelfcloud en bliksemflitsen die bijna elke seconde over de volledige lengte van de buienmuur te zien waren. Het kwam opnieuw tot plensregens en hier en daar kwam het ook tot hagel. Of dit in Malderen ook het geval was, was niet duidelijk maar het neerslagtotaal mocht er in elk geval wel wezen (en zeker voor de natuur) met 21,4 mm. Ondanks het buiengeweld en de flinke shelfclouds en arcussen die we te zien kregen viel het met de wind nog erg mee vandaag en ook de buien zelf brachten geen al te felle rukwinden met zich mee. 

Vrijdag, 8 september 2023

 Het is tijdens de nacht afgekoeld tot 15,4 graden en vooral op de gazons lag er redelijk wat dauw. Voor de rest maakte alles echter juist een vrij droge indruk en met de diepblauwe luchten erboven zorgde dit voor een zuiderse sfeer. Het warmde opnieuw snel op eens de zon er weer bij was en het was bijna windstil waardoor die warmte ook in de vrij droge lucht drukkend aanvoelde. Vanuit het westen zagen we echter tekenen van een weersverandering naderen in de vorm van meer sluierbewolking en een fletser wordende lucht. Hierdoor ging de diepblauwe kleur er tijdens de namiddag beetje bij beetje uit en zag het er aan het begin eerder uit als een typische Belgische zomerdag. Desondanks werd het nog steeds heet, zeker voor de tijd van het jaar. Het kwik kwam uit op 30,4 graden en het werd ook iets vochtiger terwijl de zuidoostelijke wind zwak bleef. Hierdoor voelde het dus nog eens extra drukkend aan. De nieuwe luchtsoort zorgde er later op de avond voor dat het nog maar nauwelijks afkoelde en voor wie niet over airco beschikt werd het weer een erg uitdagende nacht om in slaap te raken. Maar we kregen er wel een fraaie zonsondergang voor terug met mooie oranje en rode tinten. Neerslag is er uiteraard ook nu niet meer van gekomen, we eindigden met 0,0 mm als dagtotaal. 

Zondag, 8 september 2024

 Het heeft tijdens het begin van de nacht nog wat geregend en tegen de ochtend zaten we weer in de opklaringen waardoor de dag een veelbelovende, zonnige start maakte. We bevonden ons echter in de buik van de depressie en dit zorgde onderandere voor een stevig windveld en in combinatie met de koele lucht waar we nu in zitten voelde dat kil aan. Er dreven enkele Altocumulusbanken voorbij die van zuid naar noord trokken met deze krachtige zuidelijke wind die aanvankelijk zelfs nog een beetje zuidoostelijk was. Later ontstonden er Cumulus fractus wolken die snel talrijker werden en het begin van een buiige dag leken te betekenen. Maar tegen de middag trad er een zekere stabilisatie in waardoor het uiteindelijk bij mooiweerswolkjes bleef. De lucht was diepblauw en zorgde voor een schitterend contrast met velden Cirrus en Altocumulus die voorbij kwamen en spierwit kleurden. Het was uitermate helder en zelfs vlak boven de horizon konden we alles tot in de kleinste details zien. De wind zwakte een beetje af en het kwik kon zo nog naar 22,1 graden klimmen. Een stuk minder dan gisteren dus maar nog steeds vrij aangenaam. De Cumuluswolkjes gingen naar de avond toe wel steeds dichter op elkaar zitten en hun basissen werden donker en dreigend wat werd versterkt door de talloze Cirrusplakken en heel wat Altocumulusvelden. Ze leken daarbij over te gaan in Stratocumulus al gingen ze tijdens de avond weer verder uit elkaar zitten en losten de meeste stapelwolken weer op. Er hingen nu erg fraaie Cirrusveldjes en Altocumuli die zich mooi aftekenden tegen een diepblauwe lucht. Tegen zonsondergang was er niet veel bewolking meer te zien maar toen de duisternis intrad zagen we in de reflectie van stadsverlichting nieuwe wolkenvelden binnentrekken vanuit het zuidwesten die uit dicht op elkaar zittende Stratocumulus leken te bestaan. Voorlopig bleef het hierin nog droog al zat de neerslag niet zo ver af. We eindigden met 0,4 mm als neerslagtotaal en door het binnentrekken van de bewolking werden de minima van 15,2 graden ondanks de steeds koelere oorsprong van de aangevoerde lucht niet meer scherp gesteld.