Flashback: 9 september in het verleden

Dinsdag, 9 september 2014

Ook vandaag was het helder met wat fletse kleuren terwijl het kwik op 8,6 graden is uitgekomen. Het zag er veel belovend uit en wie op de satellietbeelden keek zag dat we enorm veel geluk hadden, want Nederland was volledig bewolkt terwijl het in België helder was. De Nederlandse bewolking verscheen echter al snel in het noorden en later werden er overal stapelwolken gevormd die zich tot Stratocumulus uitspreidden. Er stak een ijzige noordenwind op en weg was de nazomersfeer. Gelukkig nam de bewolking na de middag weer wat af en volgde er een wat aangenamere episode waarin het opwarmde tot 21,3 graden. Dan nam de bewolking weer toe en ging de noordenwind weer onaangenaam kil aanvoelen. Tijdens de avond klaarde het weer op, maar daalde er al snel een bloedstollende kilte over ons heen die ons aan de polaire oorsprong van deze luchtmassa's herinnerde. Deze kilte trotseerden we dan nog een keer om het neerslagtotaal van 0,0 mm op te kunnen tekenen. Ondertussen konden we in de laatste schemering ten noorden van ons de rand van een uitgestrekt Stratocumulusveld ontwaren dat wellicht voor het sombere weer in Nederland verantwoordelijk was maar ons nog net miste.

Woensdag, 9 september 2015

Het was vanochtend slechts licht bewolkt met in het oosten Altocumulusvelden en elders wat losse Stratus fractus wolken. De zon kwam in oranje tinten op en zorgde daarbij voor een typisch herfstlicht. De Altocumuluswolken verdwenen snel naar het oosten en er dreven geleidelijk meer Stratus fractus wolken binnen. Tegen de middag gingen deze over in Cumulus fractus wolken die een rafelig uiterlijk hadden en veel lager hingen dan meestal het geval is met Cumulusbewolking. De wolken werden vrij talrijk waardoor het zeker geen zonovergoten namiddag was, en de oostelijke wind voelde ook tamelijk schraal aan bij maxima die vrij bescheiden bleven met 21,9 graden. De stapelwolken losten tegen de avond weer op waarna enkel nog wat Cirrus en Cirrostratus bewolking te zien was. Net als deze voormiddag had het zonlicht weer een typische, oranje 'herfstkleur'. Na zonsondergang koelde het erg snel af toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden, en het voelde ook erg koud aan daar het een tijd duurde eer de schrale wind weer ging liggen.

Vrijdag, 9 september 2016

Het was vanochtend opnieuw helder met een diepblauwe lucht, en de wind is tijdens de nacht weer gaan liggen waardoor er zich weer nevel en dauw heeft kunnen vormen. Ondanks de met dauwdruppels beklede omgeving was de aangevoerde lucht nog steeds aan de droge kant waardoor deze gemakkelijk kon opwarmen eens de zon er haar schouders onder zette. De omgeving droogde dan ook snel op en onder een strakblauwe lucht warmde het op tot 24,4 graden. Rond de middag moesten we wel rekening houden met enkele stapelwolkjes (Cumulus mediocris) die gevormd werden, al bleef de zon op de meeste plaatsen ononderbroken schijnen. De wind was meestal aan de zwakke kant en kwam uit zuidelijke richtingen. De stapelwolkjes losten naar de avond toe weer grotendeels op waarbij enkel de Cirrus wolkjes overbleven die ondertussen waren binnen gedreven op nadering van een koufront vanuit het westen. In tegenstelling tot gisteren bleef de warmte erg lang hangen en waren het vooral de muggen die nog een uitdaging vormden voor de terrasjesgangers. Neerslag is er opnieuw niet aan te pas gekomen waardoor de nazomer steeds meer in een late droogteperiode lijkt te verzanden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 9 september 2017

Na een droog intermezzo tijdens de nacht draaide de buienmolen vanochtend weer op volle toeren. Het voelde hierbij herfstachtig aan en de minima van 10,4 graden hielpen niet bepaald mee om daar verandering in te brengen. De ene bui na de andere trok voorbij waardoor we het nooit lang droog hielden, al stelden de buien niet zo heel veel voor qua neerslag. Tijdens de namiddag waren er een aantal drogere perioden met brede opklaringen en kon de zon veel warmte geven in de heldere poollucht. Het voelde aan als een typische voorjaarsbuiendag en wanneer de zuidwestenwind tijdens zo'n opklaring eventjes ging liggen deed het zelfs een beetje aan nazomer denken, al was daar toch een flinke dosis verbeeldingskracht bij nodig met de heersende maximumtemperatuur van 15,4 graden. En we moesten ons schrap zetten voor nieuwe buien ook al was er nu meer tijd om op te drogen tussen elke bui door. Tijdens de avond konden we genieten van een fraaie zonsondergang toen de flinke buienwolken in warme kleuren opgloeiden. Dit was overigens niet alleen zonlicht, want sommige buien hebben hun eigen lichtbron meegebracht, en dat bleken bliksemschichten te zijn. Vooral bij de buien langs de kust was dit systeem erg populair, en het viel zeker in de smaak bij de onweersliefhebbers onder ons. In de hogere luchtlagen zagen we ondertussen ragfijne Cirrostratus binnendrijven met een ribbeltjes patroon erin. Hoewel deze bewolking nauwelijks zichtbaar was, was ze wel degelijk de voorbode van een weersverandering die ons het komende etmaal vooral meer stabiliteit zou brengen. Maar voorlopig was het nog zo ver niet want ook lang na het intreden van de duisternis kreeg Malderen nog een aantal buien over zich heen. Het neerslagtotaal is hierbij opgelopen tot 3,3 mm terwijl het onder de opklaringen snel afkoelde 

Zondag, 9 september 2018

 De dag begon met veel bewolking en er stond ook nogal wat wind uit zuidwestelijke richtingen. Maar het was zacht met minima van 12,5 graden en de wind voelde ook nogal zwoel aan. De bewolking oogde onstabiel met Altocumulus lenticularis, castellanus en hier en daar Altostratus. Er zouden ook buien zijn voorgekomen in het noorden van de Benelux maar we lagen in Malderen nog net onder de beschermende vleugels van een hogedrukgebied meer naar het zuiden en tot neerslag is het hier dan ook niet kunnen komen. Kort na de middag zagen we opeens een diepblauwe lucht opzetten vanuit het westen en eens deze ons bereikte ging het snel de hoogte in met de temperaturen. De wind zorgde voor een beetje verkoeling maar het werd drukkend warm met maxima van 26,1 graden. De resterende bewolking bestond uit Altocumulus lenticularis en in het zuiden nog wat Cirrostratus en Altostratus. Dit zorgde voor nogal wat contrast in de verder diepblauwe hemel. De warmte bleef lang hangen tijdens de avond en de terrasjes konden gouden zaken doen. Pas na zonsondergang begon er weer wat kilte in te komen en ging de bewolking ook weer toenemen vanuit het westen met dezelfde soorten die we tijdens de ochtend zagen. Ondanks het feit dat we al de hele dag tegen voorboden van onweer en buien aankeken is het droog gebleven in Malderen en sloten we af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Maandag, 9 september 2019

 Na een ijzig koude nacht met minima van 5,8 graden en plaatselijk grondvorst zagen we veel Cirrostratus en Cirrus binnendrijven. Ze was dikker in het zuidwesten en bestond uit fraaie vezeltjes die voor de dikkere lagen Cirrostratus uit dreven. De bewolking was niet aaneengesloten want er verschenen weer blauwe luchten in het zuidwesten. Er ontstonden stapelwolken al bleef het ook deze keer droog. We haalden eerder koele maxima van 19,8 graden bij een zwakke noordwestelijke wind. In de late namiddag verscheen er een scherp begrensde, dreigende massa Altostratus en Altocumulus castellanus in datzelfde zuidwesten al dreef deze tergend langzaam onze richting uit. Deze bewolking werd weer gevolgd door opklaringen waardoor ze niet kon verhinderen dat het kwik opnieuw als een baksteen de dieperik in viel. De nieuwe opklaringen dreven binnen vanuit het noorden en werden door een aantal Stratocumulusveldjes afgewisseld. Het neerslagtotaal is weer op 0,0 mm blijven steken. 

Woensdag, 9 september 2020

De dag begon opnieuw in sombere en droge omstandigheden en bij zachte minima van 17,2 graden. De Stratusbewolking bleef nog enkele uren hangen maar dan geschiedde het grote wonder en brak de bewolking volledig open waarbij er enkel plukjes Stratus fractus over bleven. De zon kwam er weer door en met een zuidwestelijk briesje werd zachte lucht aangevoerd. De Stratus plukjes gingen over in laaghangende, rafelige Cumuluswolken en de zon kwam er regelmatig bij waardoor we vlot maxima van 25,9 graden haalden bij een zuidwestelijk briesje. Op het einde van de namiddag pakte de bewolking zich echter samen vanuit het noordwesten, en deze bestond uit Stratus en Stratus fractus waarin de eerdergenoemde Cumuluswolken naadloos leken over te gaan. Hieruit viel wat motregen en lichte regen maar het was niet meetbaar waardoor de teller op 0,0 mm bleef staan. Het klaarde uiteindelijk weer gedeeltelijk op vanuit het westen al bleef de bewolking wel overheersen. Voor bredere opklaringen moesten we wachten tot na zonsondergang en dan hadden we er als zonneklopper natuurlijk niet veel meer aan. Het koelde nu wel merkbaar af al was het nog niet echt koud te noemen. 

Donderdag, 9 september 2021

 Na een zwoele nacht met minima van 14,9 graden zat de hemel vol met Altocumulus floccus en castellanus. Later klaarde het weer wat op en ontstonden er losse wolkenflarden die in een zuidwestelijke stroming zaten terwijl het aan de grond nog steeds blij een zuidoostelijke bries bleef. De Altocumuli werden erg zeldzaam en we kregen dus vooral rafelige stapelwolkjes te zien terwijl het zonovergoten werd. Het voelde nu erg zwoel en drukkend aan in de vochtige lucht die met de bewolking is binnengestroomd en opwarmde tot 26,9 graden. Naar de avond toe begon er Cirrostratus bewolking binnen te drijven en ontstonden er flinke stapelwolken terwijl even later ook de eerste aambeeldvormige toppen verschenen tussen de dreigender wordende luchten. Na een tijdje zagen we de zon weer verschijnen maar de stralen leken door een erg wazige lucht te dringen die volgens de radar niet meer dan een flink regengordijn was uit een rij stapelwolken die net ten westen van ons hing. Maar toch bleef het droog toen deze waas over ons trok en de blauw uitslaande radar veranderde daar ook niks aan. Het was wachten tot omstreeks 19H toen de eerste echte druppels vielen uit een met bijna continue gerommel naderende onweersbui al stelde het uiteindelijk niet zo heel veel voor qua neerslag (1,4 mm). Maar nu werd de lucht weer een stuk transparanter waardoor we van erg fraaie wolkenlandschappen konden genieten die zich tegen diepblauwe luchten aftekenden. Met af en toe een bliksem erbij was het plaatje natuurlijk helemaal compleet om dit zomeropstootje in stijl en schoonheid te kunnen afsluiten. 

Vrijdag, 9 september 2022

 Tijdens de eerste uren van de nacht heeft het nog flink nageregend uit de onweersclusters die gisteren over zijn getrokken. Tegen de ochtend was de rust echter weergekeerd en konden we vluchtige zonnestralen doorheen een chaotische hemel van snel voorbij trekkende Stratus fractus wolken zien priemen. Op de satellietbeelden zag het er weer veelbelovend uit voor de onweersliefhebbers doch toen de zeer actieve buienclusters in het westen van het land Malderen bereikten was alles tot een klassiek regengebied verworden en mochten we ons dus opmaken voor een periode van guur herfstweer van het zuiverste soort. Donkere Nimbostratusluchten joegen aan een flink tempo doorheen het luchtruim, gedreven door een forse zuidwestenwind. De temperaturen waren ook erg mager in vergelijking met wat we gewend zijn. Tijdens de nacht bleef het door de bewolking dan nog wel zacht met 14,8 graden maar overdag was het al een flinke aderlating met nu nog maar 20,5 graden. Helemaal op het einde van de namiddag kwam de zon er af en toe weer door maar ontstonden er alsnog buien die het hier opnieuw flink lieten plenzen. Deze keer was er echter geen onweer meer bij, al was dat plaatselijk wellicht een ander verhaal als we de enorme stapelwolken en Cumulonimbi zo bekeken. De rust begon tijdens de avond weer te keren en zowel de buien als de wind zwakten af waardoor we een droge avond in gingen die echter behoorlijk kil en klam aanvoelde. We zijn uiteindelijk op een dagtotaal van 5,4 mm uit gekomen. 

Zaterdag, 9 september 2023

 Na een zwoele plaknacht waarin het niet kouder dan 15,0 graden is geworden, ontwaakten we weer met een mooie zonsopgang waarna het licht nog lange tijd een amberen kleur had. Dit kwam door het extra vocht in de lucht al bleef de vorming van dauw juist relatief beperkt. Op wat Cirrus en Cirrostratus na bleef het helder maar dan met wat fletsere kleuren waardoor er geen diepblauwe lucht meer te zien was. Later werden er ook een paar kleine stapelwolkjes gevormd maar verder dan dat kwam het niet. Het werd opnieuw drukkend warm en het kwik haalde maximaal 30,9 graden bij een zuidelijk tot zuidoostelijk briesje dat er eigenlijk bijna niet was op een paar hele zwakke zuchtjes na. Het was dus weer een typische zweet- en pufdag en ook tijdens de avond wilde het maar nauwelijks afkoelen nadat we weer een oranjegetinte zonsondergang te zien kregen. We eindigde deze dag weer met 0,0 mm als neerslagtotaal. 

Maandag, 9 september 2024

 De kern van de depressie die ons het warme weer afgelopen weekend bracht en vanaf morgen erg koud weer zal brengen, trok vanochtend doorheen Vlaanderen en kwam omstreeks 7H erg dicht bij Malderen te liggen, volgens de radarbeelden leek het ergens ter hoogte van Asse en Zellik te zitten waarna ze verder wegtrok in oost- noordoostelijke richting. En zo zagen we de wind helemaal naar het noordwesten kantelen waar we eerst nog een zuidelijke tot zuidoostelijke stroming hadden die de minima op peil hield met 14,5 graden. Helemaal in het midden van deze depressie was het natuurlijk bijna windstil en er viel af en toe wat fijne motregen uit Stratus bewolking. Zodra de kern wat verder van ons lag, bereikte een van de regenzones die eromheen zat gekruld ons, en weerkaatsing van de opkomende zon tegen de wolkentoppen zorgde ervoor dat er dwars door de Stratusbewolking een amberkleurige gloed werd gereflecteerd waardoor de omgeving in een buitenaards aandoend licht baadde gedurende enkele minuten. Dan begon het plots met dikke druppels te regenen en kwam het water een tijdlang met bakken naar beneden. Er volgden nadien een paar drogere perioden maar al snel trok een nieuwe buienlijn over die het water terug met dikke druppels en met bakken naar beneden liet komen. Daarna dreven er opklaringen binnen al was het allemaal minimaal en zat het luchtruim nog vol met Cumulus, Stratus, Stratocumulus en Cirrus densus. De opklaringen die erdoor kwamen waren maar een speldenkop groot. Met het wegtrekken van de depressiekern begon de noordwestenwind flink aan te wakkeren en voelde het tamelijk guur aan. Maar na de middag ontstonden er bredere opklaringen en konden we een paar uur genieten van fraaie buienluchten met enorme stapelwolken die zich tegen de diepblauwe hemel aftekenden. Van de bijhorende buien kregen we af en toe nog een schampschot mee waarbij de neerslag er terug met erg dikke druppels uit kwam. De blauwe lucht werd geleidelijk wat melkachtiger en we zagen dat de atmosfeer ook nevelig werd wat voor een lichtkransen effect zorgde langsheen de buienwolken. De zon scheen bij dit alles een stuk meer en de wind zwakte ook af waardoor het bij maxima van 21,6 graden nog best aangenaam aanvoelde. De resterende buienwolken begonnen zich ook meer en meer uit te spreiden tot Stratocumulus. De stabilisatie die dit alles liet uitschijnen, was van korte duur want er dreven al snel terug dikke Stratocumulusvelden binnen waartussen weer vrij pittige buien ingebed zaten. Tijdens de avond was het dan een afwisseling van donkergrijze luchten en af en toe een vluchtige opklaring terwijl de droge momenten tussen twee buien door erg kort waren. Later in de nacht leek er wel weer wat rust en droogte in te komen, we hadden daarbij al een neerslagtotaal van 16,2 mm bereikt.