Flashback: 1 oktober in het verleden

Dinsdag, 1 oktober 2013

Het was vanochtend opnieuw aan de frisse kant bij minima van 6,4 graden, wat natuurlijk niet verwonderlijk was met een heldere hemel en van origine continentaal polaire lucht. Helemaal wolkeloos was het nochtans niet want in het noordoosten was een band van Stratocumulus te zien die min of meer ter plaatse bleef hangen. Daar de zon in deze tijd van het jaar alleen nog maar aan de zuidelijke helft van de hemel kwam merkten we er in Malderen echter niets van en konden we ons andermaal opmaken voor een stralende nazomerdag. Het warmde snel op en we haalden maxima van 19,7 graden terwijl er net als de voorbije dagen weer een schrale, uitdrogende oostelijke wind stond. Tegen de middag hing de wolkenband er nog steeds maar ze was dunner geworden waardoor we nu op fijne, witte wolkjes keken waar de zon waarschijnlijk vlot doorheen kon breken. Na de middag verdween de wolkenband grotendeels en had de zon het weer helemaal voor het zeggen. Wel stond er nog steeds een schrale oostelijke tot zuidoostelijke wind die 's avonds dan misschien wel ging liggen, maar plaats maakte voor een flinke afkoeling. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm in een door de kurkdroge lucht vrijwel dauwvrije omgeving. af.

Donderdag, 1 oktober 2015

We bevonden ons nog steeds ten zuiden van de gordel met hogedrukgebieden, en nog steeds zou je puur op basis van de luchtdrukverdeling denken dat we ergens op 15  noorderbreedte zaten. De werkelijkheid was natuurlijk anders, en de lage minima van 6,3 graden probeerden ons daaraan te herinneren. Overdag liet de zon het snel opwarmen doch vanuit het noorden slaagde vochtigere zeelucht uit de omgeving van Denemarken erin ons te bereiken. Gelukkig viel de "schade" nog mee in Malderen en liet de Baltische lucht enkel wat stapelwolkjes ontstaan in het noorden. Voor de rest bleef het kraakhelder en daar de zon in het zuiden stond kon ze ondanks die noordelijke wolkjes ononderbroken schijnen. De maxima waren desondanks eerder aan de bescheiden kant met 17,9 graden terwijl de oostelijke tot noordoostelijke wind gelukkig ook niet veel vitaliteit leek uit te stralen. De stapelwolkjes verdwenen tijdens de namiddag al waren er volgens de satellietbeelden Stratocumulusvelden aanwezig wat verder boven Nederland. Het koelde bliksemsnel af waardoor de 0,0 mm aanwijzende pluviometer toch wat condens wist te vangen na zonsondergang

Zaterdag, 1 oktober 2016

Er hing vanochtend heel wat Stratocumulusbewolking, doch na een tijdje ontstonden er opklaringen in en kregen we vooral Cumulus en Stratocumulus te zien met diepblauwe luchten ertussen. Het is daarbij afgekoeld tot 8,8 graden. In het zuidoosten was nog wat cirrostratus te zien uit het wegtrekkende koufront. Daarna trok er onstabiel ogende Stratocumulus castellanus voorbij in dichte velden. Hierdoor hadden we geen zicht op de buien die er reeds tussen ingebed zaten waardoor deze steeds verraderlijk toesloegen. Voor zover we het dan nog zo kunnen uitdrukken want de neerslag was meestal niet eens meetbaar. Er volgde terug een periode van aangename zonneschijn en brede opklaringen waarbij het opwarmde tot 18,3 graden. Dit was echter bedrieglijk want vanuit het zuidwesten kwam er opeens onweer opzetten wat voor het nodige klank en lichtspel zorgde en herinneringen opriep aan hetgene dat zich vandaag exact 10 jaar geleden in Malderen afspeelde. Deze keer echter geen supercells maar gewoon een gezellige onweerssituatie die toch maar weer aantoonde hoe belangrijk het is om camerabatterijen heel het jaar door in goede conditie te houden. Het klaarde weer even op en dan volgde er een gewone regenbui die echter meer neerslag gaf dan het onweer op deze locatie. Ze vulde het dagtotaal aan tot een voor de planten verlossende 7,0 mm. Toen de bui wegtrok ging het daaruit dan toch nog onweren en dit leverde na zonsondergang een leuke bliksemshow op in de verte. De wind is tijdens het onweer van zuidwestelijke naar westzuidwestelijke richtingen geruimd en flink afgezwakt. Daarna volgden opklaringen en wolkenvelden waar af ten toe nog een niet- meetbare druppel viel.

Zondag, 1 oktober 2017 

Tijdens de nacht is het verder opgeklaard en kwamen we uit op minima van 10,7 graden. Maar tegen het krieken van de dag stond de volgende storing alweer te bonken aan de voordeur en nam de bewolking snel toe. Deze keer was het m t wind en we beleefden een erg gure en kille herfstdag met nauwelijks zon. Er volgde snel regen al ging het tegen de middag tijdelijk lichter regenen met dunnere bewolking en zelfs wat opklaringen in de Altostratus. Daarna kregen we dreigende Altostratus undulatus structuren te zien en overtrok het volledig waarna het plots met dikke druppels ging regenen. Het koelde nogal klam aan en de maxima waren dan ook nog vrij zacht met 16,3 graden. Tegen de avond werd het weer droger maar er bleef veel wind staan uit westzuidwestelijke richtingen. Af en toe spetterde het nog wat, en dit tot na middernacht waardoor het neerslagtotaal voor vandaag niet helemaal duidelijk is. 

Maandag, 1 oktober 2018 

 Tijdens het tweede deel van de nacht gebeurde er opeens een mirakel in de vorm van regenbuien die dan toch tot in Londerzeel konden doordringen. Afhankelijk van de gebruikte vervoermiddelen en de mensen hun hobby's was dat mirakel voor de ene pendelaar natuurlijk wat groter dan de andere en zal het voor sommigen misschien zelfs een drama geweest zijn. Maar we kregen er schitterende wolkenlandschappen voor in de plaats met Cumulus congestus en Cumulonimbus die de diepblauwe hemel sierden. Het leek een typische voorjaarsbuien situatie en de stroming was voldoende noordelijk om het schaduweffect van de Britse Eilanden ver buiten de Londerzeelse grenzen te houden. En dus kregen we de ene na de andere bui met tussendoor telkens veel zonneschijn die het zomergevoel iedere keer liet terugkeren. Tegen de middag organiseerde een deel van de buien zich tot een actievere lijn (trog) en kregen we tropische stortbuien in Malderen die gepaard gingen met felle windvlagen. Daarna keerde de zonneschijn terug, viel de wind weg en zaten we weer volop in de zomersfeer. Al lag dat vooral aan het wegvallen van de wind en de krachtige zon want met maxima van 13,4 graden na een zomer zoals we ze dit jaar beleefden stelde het op papier weinig voor. Dan volgde er weer een reeks lichtere buien die vooral nog veel wind genereerden waardoor het telkens een kwartiertje guur was met een straffe noordwester gevolgd door opnieuw veel zon en warmte. Tijdens de avond lieten de buien het afweten en klaarde het helemaal op al dreef er nu wel Cirrusbewolking binnen uit het westen en kregen we jacobsladders te zien in een neveliger wordende atmosfeer. Het koelde vrij snel af maar de minima van 6,4 graden werden niet scherpgesteld. Het neerslagtotaal viel erg mee (tegen) met 7,5 mm door de korte duur van de buien. 

Dinsdag, 1 oktober 2019

 Tijdens het tweede deel van de nacht is het opeens fel gaan regenen. Het water kwam met bakken naar beneden en tijdens de ochtend ging het zelfs onweren. Daarna werd de hemel snel lichter in het noordwesten en leek het dus spoedig weer droog te zullen worden. Maar niets was minder waar want er dreven steeds nieuwe buiengebieden binnen vanuit het zuidwesten waardoor het nooit helemaal droog werd. De minima waren door de bewolking nog steeds erg zacht met 13,9 graden al begon de polaire lucht tijdens de namiddag langzaam weer op te rukken. Dit deed de buiigheid weer opleven al bleven we in Londerzeel ver buiten schot van dit alles. Nochtans ontstonden er ook op verschillende plaatsen binnen Vlaanderen buien en zagen we vanuit het westen forse Cumulus congestus en Cumulonimbus wolken ontstaan. Na zonsondergang kregen we daar een paar schampschoten van mee al stelde het niet zo veel voor. De buien bleken voor een dagtotaal van 17,1 mm goed te zijn. De maxima konden tijdens dit rustige intermezzo nog naar 18,8 graden klimmen. 

Donderdag, 1 oktober 2020

Reeds vroeg in de ochtend ging het weer flink regenen en op de radarbeelden waren langgerekte neerslaggebieden te zien die zowat van zuid naar noord liepen en bewogen. Vooral de westelijke helft van het land moest er aan geloven al was er een smalle zone met weinig neerslag tussen twee actievere gebieden in. Deze liep zo ongeveer langs Londerzeel maar het is de vraag of die radarbeelden wel goed gekalibreerd waren want wie een voet of fietswiel buitenzette merkte meteen dat het toch niet zo weinig was dat naar beneden kwam. De neerslag had een buiig karakter en we zagen dikke Altostratus en Nimbostratus bewolking waartegen Altocumulus bankjes hingen en sommigen hadden zelfs castellanus structuren. Visueel had het dus wat weg van een zomerse koufrontpassage en met temperaturen die tijdens de ochtend niet onder 14,2  graden zakten zou je bijna zeggen dat het een zomerochtend was als we onze ogen dicht deden. De Altocumulusbankjes gaven onstabiliteit aan en dat vertaalde zich in een buiig karakter van de neerslag waarbij het op sommige momenten met bakken naar beneden kwam terwijl het op andere momenten bijna droog was. Een constante was wel de bewolking want die bleef netjes gesloten en de zon kregen we dan ook geen minuut te zien. Het kwik liep ook niet meer verder op in deze omstandigheden waardoor de maxima beperkt bleven tot 15,6 graden. Op het einde van de namiddag gebeurde er echter opeens een mirakel en zagen we het vanuit het westen volledig opklaren terwijl de zon erdoor brak. Het licht was verblindend na de duisternis die we gewend zijn en daardoor zagen we misschien de buien niet tijdig aankomen die even later binnen vielen. Deze zorgde voor af en toe fikse stortregen en er zat zelfs hagel bij maar geen onweer. Toen onze ogen aan het felle licht gewend waren, konden we genieten van fraaie wolkenlandschappen met forse Cumuluswolken en Cumulonimbi die zich tegen een diepblauwe hemel aftekenden. In het zuidwesten was dan weer een band van Cirrostratus te zien met toefjes Cirrus uncinus die er voor leken uit te lopen. Het was duidelijk de voorste begrenzing van een nieuwe regenzone en volgens de weermodellen zal deze zich morgen in het lang en het breed met ons bezig houden. Vandaag bleven we dus nog gespaard en dat was maar goed ook want met het exemplaar dat we vandaag over de vloer kregen hebben we ons deel nu wel gehad. Het leverde weer een forse 6,1 mm op als dagtotaal. Met de opklaringen stroomde er veel koelere lucht binnen en zo werden de minima van deze ochtend dezelfde avond nog flink scherp gesteld met 9,3 graden.

Vrijdag, 1 oktober 2021

Tijdens de vroege ochtend zijn er al een aantal buien gevallen maar er was ook nog ruimte voor brede opklaringen tussen de Stratocumulus- en Altocumulusbanken die er hingen. De lucht daarin was diepblauw al kwam de Cirrostratus en Altostratusbewolking die bij de aankomende regenzone hoorde vrij plots opzetten. Nog voor de middag resulteerde dit in een aantal buitjes die zich voor de regenzone uit hebben ontwikkeld maar weer werden gevolgd door droog weer met een waterzonnetje dat doorheen de Altostratus met Altocumulus eronder scheen. Er stond een nijdige zuidwestenwind en de temperaturen die zich tussen 10,7 en 17,5 graden ophielden voelden daardoor best koel aan. Op de regenzone zelf was het wachten tot omstreeks 16H maar uiteindelijk bleek die niet zoveel om het lijf te hebben en het werd na een uurtje alweer droog vanuit het westen. Wel bleef de Altostratusbewolking waarin undulatusachtige structuren te zien waren overheersen en kregen we de zon dus zo goed als niet meer te zien. De avond verliep rustig, droog en zwaarbewolkt waarbij het slechts langzaam afkoelde. Het neerslagtotaal is op een magere 5,3 mm blijven steken. 

Zaterdag, 1 oktober 2022

 De regenzone is tijdens de nacht snel doorgetrokken waardoor het vanochtend wel leek alsof er niets is gebeurd. Tot we buiten stapten en tot onze middel in de modder wegzonken dan toch, want de overvloedige regen heeft er een drassige boel van gemaakt. Voorts waren het onschuldige wolkenluchten met wat Stratocumulus, wegtrekkende sluierwolken van de regenzone in het oosten en kleine wolkenflardjes die in een jachtig tempo over het luchtruim trokken. De westelijke wind was dan ook nog erg krachtig waarbij het op sommige momenten zelfs weer aan storm deed denken. Door de sterke luchtmenging en de bewolking die we afgelopen nacht over ons heen kregen was het erg zacht vanmorgen. Na de bijna vriestoestanden van de voorbije dagen voelden de minima van 11,4 graden tropisch aan. De wolkenflardjes groeiden vrij snel uit tot flinke stapelwolken maar in tegenstelling tot eergisteren bleven verdere gevolgen uit en de treksnelheid was met die brutale wind ook een stuk hoger. Wie in de schaduw van zo'n wolk terecht kwam hoefden dan ook niet langer een halve dag aan zonneschijn af te schrijven, maar eerder een halve minuut. De zon scheen vrij veel en we haalden maxima van 19,6 graden.  De buien zelf trokken kennelijk Nederland in van waaruit verschillende meldingen van stortbuien binnen kwamen. En met de westelijke stroming zaten we hier in Malderen dus onder de beschermende vleugels van de Britse eilanden. Op het einde van de namiddag konden we in het zuidwesten plots een scherp begrensde laag van Altocumulus lenticularis ontwaren. Deze wolken breidden zich aan een razend tempo over de rest van het luchtruim uit en we kregen nu ook zicht op Altocumulus stratiformis welke bijzonder fraai oogde met de uitgestrekte ribbelpatronen erin. In het westen ging de bewolking over in Altostratus en hier en daar waren er uitsneeuwende gaten in te zien (punch hole clouds) dus de fotografen onder ons wisten weer wat doen vandaag. Na zonsondergang nam de bewolking plots weer af en werd het dus lichtbewolkt tot bijna helder met slechts hier en daar nog een Altocumulusveld. De neerslag die je met de snel oprukkende bewolking eerder nog zou verwacht hebben is dus voorlopig uitgebleven en het dagtotaal van 4,9 mm kon dus volledig aan dat andere exemplaar van afgelopen nacht worden toegeschreven. 

Zondag, 1 oktober 2023

 Ondanks de klammigheid gisteren lag de omgeving er opvallend droog bij vanochtend. Het leek wel een dag in het putje van de zomer te zijn. Nochtans stond er ook niet veel wind en zou je net nu massa's dauw en nevel verwacht hebben onder de open hemel waarin enkel wat plukken Cirrus te zien waren. Er waren wel wat heel zwakke zuchtjes uit zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen. Met minima van 12,5 graden was het ook niet koud en al zeker niet voor de tijd van het jaar. De hemel was nu opvallend diepblauw gekleurd en dit vormde een sterk contrast met de spierwitte plukken Cirrus. De zon was hierdoor ook extra krachtig en we waanden ons al snel in zuiderse sferen. Bij een zwak zuid- zuidwestelijk briesje haalden we erg hoge maxima van 24,6 graden. De Cirrusplukken verdwenen tijdelijk maar vanuit het noorden dreef er op het einde van de namiddag terug meer van deze bewolking binnen en het leek ook alsof de lucht vanuit die richting minder helder en transparant begon te worden. Voor de rest was het echter nog steeds hoogzomers en was het wachten tot een hele tijd na zonsondergang eer de kilte en klammigheid er weer begonnen in te komen. De overgang naar een andere luchtsoort die zich leek te voltrekken heeft ook deze keer geen neerslag opgeleverd (voor zover je dat uit een Cirruswolk al kunt verwachten) en we eindigden dus andermaal met 0,0 mm als dagtotaal. 

Dinsdag, 1 oktober 2024

 We bevonden ons tussen twee regengebieden die van west naar oost liepen. In het regengebied net ten noorden van ons was een depressiekern te zien en daarboven kwamen strakke oostelijke winden voor terwijl we in Malderen met een westenwind te maken kregen. Hoewel de regenzones niet boven ons hingen, was het grijs en er viel zelfs motregen. Neerslag die door de radar niet opgepikt werd maar des te meer door de fietsers die zoals steeds een van de meest betrouwbare detectiesystemen waren, of ze dat nu wilden of niet. De motregen hield aan tot omstreeks 11H toen de bewolking overging in gebroken Stratus en Stratus fractus. Deze zaten nog dicht genoeg op elkaar om de zon kansloos te laten maar met de niet al te sterke wind en het droge weertype konden we toch al van een verbetering spreken. Het was wachten tot de late namiddag toen het dan toch nog ging opklaren en de bewolking overging in Stratocumulusvelden met daartussen wat Stratus fractus. De zon kwam er nu geregeld door en de wind viel nu helemaal weg waardoor het aangenaam toeven werd. We haalden maxima van 16,5 graden. Na zonsondergang werkten die opklaringen echter averechts en ging het snel afkoelen waardoor we ook nu pas de minima van 11,0 graden bereikten. De bewolking loste verder op en we keken tijdens de late avond tegen een heldere sterrenhemel aan. Uiteindelijk bleek de motregen goed te zijn voor een dagtotaal van 0,8 mm.