Zaterdag, 22 november 2025

 Zaterdag, 22 november 2025

 De temperatuur is tijdens de nacht vrij constant gebleven waardoor er dan toch niet meer dan lichte vorst is van gekomen met -2,2 graden ondanks het vroege bezoek van de vriezeman gisterenavond. Aan de grond was het wel goed raak met -5,8 graden en met de vrij vochtige lucht erbij zorgde dit voor een erg fraai berijpt

winterlandschap zodat de natuurfotografen weer heel wat te doen hadden. Door de nadering van een zwak occlusiefront was het luchtruim vol gelopen met Cirrostratusbewolking wat voor een oranjeachtige gloed zorgde bij zonsopgang. Daarna werd de lucht blauwer vanuit het westen maar begon er toch nog heel wat chaotische Cirrus bewolking binnen te trekken waaronder vezelachtige floccus structuren en dichte spissatus plakken die aan de ijskappen

van buien deden denken die er niet waren. Wat lager in de atmosfeer zagen we ook Stratocumulusbankjes langs trekken, deze waren wel vrij dun waardoor ze nauwelijks grijze schaduwen maakten. Wie van al die winterse schoonheid wilde genieten moest zichzelf echter goed inpakken want er stak al snel een vlagerige zuid- zuidwestenwind op. Het kwik had de kans niet om boven het

vriespunt uit te krabbelen voordat die wind erbij kwam waardoor de ijsvorming op ondiepe plassen en beekjes versneld werd en het laagje opvallend dik was voor deze lichte vriestemperaturen. Gelukkig kon de royale zonneschijn ons wat warmte brengen voor zover dat onder deze lage invalshoek mogelijk was, in ieder geval bleef de rijp redelijk goed standhouden eens het kwik boven nul kwam en ook waar de zon erbij kwam was deze niet in 1-2-3 weggesmolten. Tegen de middag begon de omgeving zich te vullen met die typische geur

van stukgevroren planten, al leek het soms alsof sommigen weer tot leven leken te komen. In werkelijkheid waren ze echter gewoon in elkaar aan het zakken, in feite kunnen we alle neerwaartse bewegingen in onze beplantingen dus gewoon negeren.