Flashback: 28 juli in het verleden

Maandag, 28 juli 2014

na een rustige en zwaarbewolkte nacht (Stratus en Stratocumulus) werden we omstreeks 6H55 door een bulderend geraas opgeschrikt. Het bleek een enorme stortbui te zijn die gevolgd werd door nog een drietal van deze plotse en erg zware wolkbreuken. Ze maakten het onmogelijk om de minima op te tekenen maar met een draadloze sensor kon er toch nog 15,7 graden opgetekend worden. De hemel zag er chaotisch uit met Stratocumulus castellanus, Altostratus en Cumulus congestus en het buiengeweld werd gevormd door een ruim uur aan matige regenval. Daarna keerde de rust weer al moesten we nu urenlang opboksen tegen een uitermate saai, kil en druilerig weertype waarbij het voortdurend bleef druppelen aan een intensiteit van ongeveer 10 druppels per minuut per vierkante meter. Neerslag die niet meer meetbaar was maar toch intens genoeg om de meeste buitenactiviteiten onaantrekkelijk te maken. Heel langzaam maar zeker werd de hemel toch wat lichter en na heel lang wachten vielen er maar 3 druppels per vierkante meter per minuut. En dan werd het droog terwijl de bewolking overging in Altostratus translucidus met erg laaghangende Cumulus congestus en Stratus fractus eronder. Vanuit het zuidzuidwesten klaarde het op en de zon kwam er tijdens de avond weer ruimschoots aan te pas zodat het toch nog opwarmde tot 23,1 graden bij een zwak west- zuidwestelijk briesje. Er hing eerst nog Stratocumulus en daarna alleen Cirrus densus bewolking in het zuidoosten met overal verspreide Cumulus mediocris. Daar waar de sluierwolken hingen bevond zich volgens de satelliet nog een gebied met intense buien waar ook onweer opzat. Dit kon ondanks de oprukkende bewolking Malderen niet meer bereiken zodat we het bij die 9,3 mm van vanochtend hielden.

Dinsdag, 28 juli 2015

Het was vanochtend opnieuw betrokken met een krachtige westelijke wind en striemende regenvlagen waardoor het zomergevoel ver te zoeken was. Het was afgekoeld tot 13,6 graden en tijdens de voormiddag wakkerde de wind verder aan terwijl de buienactiviteit eveneens verder toenam. De bewolking bestond meestal uit Stratocumulus, Cumulus congestus en grote stukken Nimbostratus. Er vond geleidelijk een overgang plaats waarin we steeds meer Cumulus congestus zagen onder een dek van Altostratus terwijl we indrukwekkende neerslagzuilen zagen naderen bij iedere bui die langs kwam. Maar dan was het opeens alsof iemand er met een toverstokje in roerde, en verscheen er ten westen van ons een diepblauwe lucht waarin amper wolken te zien waren. Deze spreuk was kennelijk van korte duur, want de blauwe lucht was als bij toverslag weer verdwenen waardoor we terug tegen een grijze hemel aankeken waaruit het af en toe flink regende. Dit was nog geen half uur het geval of opeens was de blauwe lucht er weer, en kregen we terug hoop op een zonniger en vriendelijker gevolg. Maar de blauwe lucht werd nu op minder magische wijze geleidelijk opgevuld door Stratocumulus waardoor we de zon voorlopig niet te zien kregen. Wel kregen we een aantal buien voor de kiezen, al hadden deze de neiging om zich samen te pakken tot een buienstraat die net ten zuiden van Malderen bleef liggen Hierdoor konden we het op deze locatie toch nog droog houden op een paar verdwaalde druppels na. De buien bevonden zich in een bijzonder krachtig windveld waardoor het uitermate guur was en in combinatie met onderkoelde maxima van 19,3 graden was dit een dag om snel te vergeten. De westelijke tot noordwestelijke wind zwakte tijdens de avond een beetje af waarop een aantal opklaringen binnendreven. Diepblauwe luchten, Cumulus congestus wolken en Stratocumulus velden zorgden voor een fraai uitzicht tijdens de avond waardoor deze dag vol ellende voor de zomerliefhebbers toch nog een beetje werd verzacht. Ondanks de regenvlagen tijdens de voormiddag was er geen meetbaar neerslagtotaal vast te stellen waardoor we de dag toch nog afsloten met 0,0 mm.

Donderdag, 28 juli 2016

De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen en plaatselijk is het al tot vlagen van regen en motregen gekomen. Na een tijdje klaarde het weer gedeeltelijk op en konden we een diepblauwe zeelucht zien waartegen de Stratocumulus en Stratus fractus wolken zich fraai aftekenden. Door de bewolking is het niet eens zo koud geworden met minima van 17,5 graden waardoor we extra konden genieten van dit mooie wolkendisplay. Maar vanuit het westen kwam er al snel meer Stratus en Stratus fractus opzetten terwijl daarboven een laag van Stratocumulus en Stratus ontstond. Hieruit ging het opnieuw regenen en motregenen, al was de neerslag niet aanhoudend (buien met droge perioden) en viel de intensiteit ook erg mee. Tegen de middag waren er terug opklaringen en werd het droger en vriendelijker. Wel stond er erg veel wind uit westelijke richtingen en kwamen de maxima van 24,9 graden hierdoor niet helemaal tot hun recht. Naar de avond toe werd het wel wat rustiger en kregen we een afwisseling van Stratocumulus, Stratus fractus en ook wat Cirrus terwijl het aangenaam toeven was in de buitenlucht. De buien die overdag gevallen zijn bleken uiteindelijk toch weer een mager beestje te zijn geweest met amper 0,5 mm.

Vrijdag, 28 juli 2017

3 Het is tijdens de nacht helemaal uitgeklaard en de dag maakte een vriendelijke start met een heldere lucht boven ons. Van achter glas tenminste. In de buitenlucht werd immers al snel duidelijk dat er een krachtige westenwind was opgestoken waardoor het erg guur was en de minima van 13,2 graden bijna als ijs aanvoelden. De woelige atmosfeer zorgde ervoor dat er geen dauw of nevel werd gevormd en de meeste mensen waren dan ook reeds aan het uitkijken naar de zonovergoten dag die je zou verwachten bij het zien van die heldere hemel. Doch in het zuidwesten hing een scherp begrensde band van Stratocumulus die snel onze richting uitkwam en tijdens de voormiddag werden er overal Stratus fractus en Cumuluswolken gevormd waardoor de zon flink in moeilijkheden kwam. Gelukkig zwakte de brutale wind weer wat af, maar deze vluchtige indringer bleef in ieder geval nog als een rode draad doorheen deze weerdag wapperen. Na een tijdje was het volledige luchtruim ingepalmd door de Stratocumulusvelden en samen met de forse Cumuluswolken zorgde dit voor kille en sombere toestanden waarbij we de zon slechts af en toe zwakjes tussen de Stratocumuluscompartimentjes te zien kregen. Na verloop van tijd kwamen er Cirrostratuvelden binnen drijven die zich er ook mee wilden moeien en er dus boven kwamen hangen. Gelukkig moesten de Stratocumulusvelden daar niets van weten waardoor deze weer grotendeels weg trokken en we weer opklaringen te zien kregen met nu dus een melkzonnetje erin. Al deze bewolking hoorde bij een warmtefront, en ten noorden daarvan was de lucht kennelijk nog onstabiel genoeg om buien te veroorzaken die vooral in Naderland flink te keer gingen terwijl het in Vlaanderen slechts heel plaatselijk tot een bui kwam. Geleidelijk werd alles stabieler van het zuidwesten uit en evolueerden we op steeds meer plaatsen naar een droog en half bewolkt weertype. Tijdens de avond was de binnendrijvende sluierbewolking echter zo dik geworden dat het daaruit ging regenen. Eerst was dat af en toe gedruppel met een wat buiig karakter maar na verloop van tijd ging het continu regenen waarbij het echter klam en drukkend aanvoelde door de vrij hoge temperaturen (maxima van 23,1 graden) en vochtigheidsgraad. Veel stelde het uiteindelijk niet voor, het neerslagtotaal is op 0,5 mm blijven steken. Kort voor middernacht werd het weer droog al bleef er veel bewolking hangen.

Zaterdag, 28 juli 2018

Tijdens het tweede deel van de nacht zijn er nog een aantal buien gevallen die samen met de buien van gisteren hoed waren voor 5,9 mm. De dag nam een heerlijk koele start en er stond een strakke westenwind die de slaapkamers hielp afkoelen naar de minima van 16,4 graden. De bewolking bestond uit Stratocumulusvelden en Stratus fractus waartussen zich al snel forse stapelwolken ontwikkelden. Maar op nog meer regen moesten we niet hopen want vanuit het westen werd de lucht snel stabieler waardoor we de stapelwolken weer zagen overgaan in Cumulus mediocris en daarna zelfs Cumulus humilis. In de hogere luchtlagen was regelmatig Cirrusbewolking te zien die zich tegen het einde van de namiddag leek samen te pakken in het zuidwesten. Er waren ook Altocumulusveldjes te zien die toch een zekere onstabiliteit leken te verraden al bleef dit zonder verdere gevolgen. Maar met de neerslag van het afgelopen etmaal en de koelere maxima van 24,6 graden konden we toch nog even herademen wat geen overbodige luxe is bij het zien van de loeihete en kurkdroge weerkaarten voor minstens de komende twee weken. In afwachting kunnen we komende nacht onze woningen alvast afkoelen bij de snel dalende temperaturen onder de open hemel. 

Zondag, 28 juli 2019

 De neerslag is weer lichter geworden en de dag ging grijs en kil van start terwijl er wat motregen viel uit Stratus en Stratus fractus bewolking. Vooral tijdens de nacht is er nog een beetje meetbare neerslag gevallen wat goed was voor 0,6 mm maar overdag was dit niet meer het geval en bleef het bij motregen of een verdwaalde regendruppel. Het was erg kil met temperaturen die niet boven de 19,4 graden stegen maar de minima waren dan weer aan de zachte kant met 16,4 graden terwijl het door de hoge vochtigheidsgraad ook niet echt koud aanvoelde. In de noordoostelijke helft van Nederland waar we de convergentielijn nog steeds terugvinden, werd het plaatselijk nog steeds tropisch warm en dit ging er met een zonnig weertype gepaard. In Malderen kregen we de zon helemaal niet meer te zien al ontstonden er wel een aantal opklaringen tijdens de late namiddag wat erop wijst dat er ergens in Vlaanderen toch nog een zonnestraal de grond moet geraakt hebben. Hoe dan ook werd het nu definitief droog en voelde het warmer aan door infraroodstraling doorheen de dunnere bewolking. Dit effect verdween tijdens de avond weer en de bewolking werd dan ook dikker al bleef het droog. 

Dinsdag, 28 juli 2020

 We waren kennelijk nog niet van het koufront verlost want de dag startte grijs en vanuit het noordwesten kwam er vrij snel een buienlijn opzetten waaruit het tijdelijk flink goot. Voor de buienlijn zaten nog wat opklaringen die tijdens de nacht overigens nog een afkoeling naar 16,3 graden toelieten. Achter de buienlijn klaarde het ook snel weer op doch nu kregen we met een erg ruig weertype te maken waarbij stevige rukwinden de hele dag door op Malderen inbeukten. De stapelwolken die zich overdag achter de buienlijn ontwikkelden werden dan misschien kleiner met meer nadruk op Stratocumulus, het weertype zelf werd er zeker niet rustiger van. Het was ook nog eens een stuk koeler dan gisteren met 24,3 graden. Voor kalmte was het wachten tot de avond toen de wind eindelijk weer wat ging liggen. Nu ging de bewolking echter over in Stratocumulus welke duidelijk frontaal van oorsprong was daar ze met de stapelwolken niet oplosten toen de zon onder was. Wel bleef het droog en het neerslagtotaal van 0,0 mm was dan ook volledig aan de buien vanmorgen toe te schrijven. 

Woensdag, 28 juli 2021

De dag begon veelbelovend onder een strakblauwe en heldere hemel waarin geen enkele wolk meer te zien was. Het was windstil en het felwitte zonlicht liet de ochtenddauw en vele druppels van de neerslag gisteren prachtig opgloeien. Doch plots hingen er overal Stratus fractus wolken en stak er een vlagerige westenwind op die de minima van 15,2 graden meteen een pak kouder liet aanvoelen. De wolkenflarden werden groter en dikker en tegen de middag begonnen ze geleidelijk over te gaan in Cumuluswolken. Deze zagen er vrij onschuldig uit en het leek alsof het een droge, half bewolkte en winderige dag zou gaan worden. Maar niets was minder waar want vanuit het westen doemden opeens donkere luchten op en we werden meteen overspoeld door een paar pittige buien. Daarna klaarde het weer op al bleef het erg winderig en bij maxima van 21,7 graden voelde die vlagerige zuidwester ook behoorlijk kil aan. Het half bewolkte weertype hield aan tot omstreeks 20H toen een buienlijn die zich aanvankelijk boven de regio van Arras in Frankrijk bevond Malderen bereikte. Het was een van de enige buienlijnen die in een wijde omtrek aanwezig waren en de kans dat deze buien ons zouden treffen was even groot als het raken van een doel vanop een paar kilometer afstand met pijl en boog. Maar toch speelden de weergoden dit huzarenstukje klaar en zeker door de londerzeelofobe trekjes die buien gewoonlijk hebben was dit een fenomenale prestatie van de weergoden. Na deze buiencluster konden we nog een tijdje genieten van mooie wolkenlandschappen en warme schemeringskleuren waarbij de nadruk meer en meer op Stratocumulus en Altocumulus kwam te liggen terwijl de opklaringen steeds breder werden. Het koelde aardig af en het neerslagtotaal van 1,6 mm werd in erg kille omstandigheden opgetekend. 

Donderdag, 28 juli 2022

 De Altostratusbewolking is tijdens de nacht weer verdwenen en heeft plaats gemaakt voor enkele Stratocumulusveldjes en een beetje Cirrus bewolking. De lucht was weer diepblauw en tijdens de voormiddag dreven er ook af en toe wat Altocumulusveldjes voorbij. We zaten nog steeds in een polair regime en dit vertaalde zich ondermeer in een vrij koele nacht met minima van 14,3 graden. In de loop van de voormiddag begon er meer Cirrus en Cirrostratus binnen te drijven vanuit het zuidwesten en deze kregen gezelschap van meer Altocumulusbankjes en Stratocumulusvelden die op de proppen kwamen. Er werden ook wat stapelwolken gevormd al bleef dat allemaal binnen de perken en leek de nadruk daarvan eerder op het westen van het land te liggen waar dit meer naar het oosten werd onderdrukt door wat dikkere Altostratus die nu is binnengedreven. Ook daar bleef het echter droog en rustig terwijl we aangename zomerse maxima van 26,1 graden konden optekenen. Dit alles bij een eerder zwak zuidwestelijk briesje. Op wat Cirrusbewolking en enkele deels oplossende Stratocumulusvelden na loste alle andere bewolking tijdens de avond op en hierdoor kon de zon tijdelijk wat feller schijnen waardoor het soms nogal zwoel ging aanvoelen als we erin gingen zitten. Later zorgde de open hemel echter voor een vlotte afkoeling en zo konden we dan toch weer in comfortabele omstandigheden onze noeste arbeid om de gevolgen van het neerslagtotaal van 0,0 mm te beperken, hervatten. 

Vrijdag, 28 juli 2023

 Tijdens de nacht is het nog een aantal keer tot regen gekomen maar tegen het aanbreken van de dag kwamen we in rustiger en droog weer terecht en kon de kletsnatte omgeving weer wat opdrogen. Het was zacht tot zelfs een beetje zwoel bij minima van 17,3 graden. De bewolking bestond uit Stratus en Stratus fractus waartussen geleidelijk opklaringen ontstonden. Wat er overbleef van bewolking, ging over in Cumulus terwijl er ook Stratocumulus en Altocumulus voorbij dreef, in undulatus en floccus vormen. Door het contrast met de knalblauwe bovenlucht zag dit er erg fraai uit en was duidelijk te zien dat we in zuivere zeelucht zijn terecht gekomen. Maar ze was wel van subtropische oorsprong want het voelde broeierig aan en het kon nog verrassend snel opwarmen naar een net geen zomerse 24,1 graden. De stapelwolken werden tijdens de avond erg groot maar ze bereikten het buienstadium net niet waarna ze terug wat begonnen in te zakken. In Nederland schijnt het overigens wel tot buien te zijn gekomen uit deze wolken. Na zonsondergang begon het wel weer wat koeler aan te voelen. Het neerslagtotaal is op 0,4 mm blijven steken en was volledig afkomstig van de laatste stuiptrekkingen van de regenzone die afgelopen nacht nog boven ons hing. 

Zondag, 28 juli 2024

 Tijdens de ochtend voelde het nog wat koel aan bij minima van 11,6 graden, maar diepblauwe luchten en een krachtige zon wisten ons al snel in hoogzomerse sferen te brengen. Bijna de hele voormiddag verliep in zonovergoten omstandigheden en er viel nergens ook maar één wolkje te bespeuren. Kort voor de middag veranderde dat plots en verschenen er in een mum van tijd overal Cumuluswolken. Het ging gelukkig wel om de mooiweersvariant (al was het wel een beetje in XL formaat) en we hielden het dus droog waarbij we af en toe de zon moesten missen. Tijdens de late namiddag werden de stapelwolken kleiner en verscheen er wat Cirrus en Cirrostratus die vanuit het westen kwam opzetten. De zonneschijn nam weer toe en we haalden zo al maxima van 24,8 graden. Er volgde een zachte zomeravond met weinig wind (uit zuid- zuidwestelijke richtingen) en we zagen de sluierwolkjes kort voor zonsondergang weer verdwijnen waardoor de hemel uiteindelijk even diepblauw kleurde als vanochtend. Neerslag is er uiteraard niet gevallen, we eindigden met een dagtotaal van 0,0 mm.