Flashback: 30 juli in het verleden

Woensdag, 30 juli 2014

Na de vochtige avond met oranjetinten en zachte kleuren die we gisteren kenden, zag het er vanochtend opeens heel anders uit met een luchtige, transparante hemel bij minima van 13,0 graden. Er werden op grote schaal stapelwolken gevormd en de bovenlucht had een diepblauwe kleur. De massale vorming en uitgroei van deze wolken deed eventjes voor buien vrezen, maar naar de middag tot werd de lucht weer stabieler waardoor de opklaringen breder werden en de stapelwolken kleiner en minder talrijk. Toch waren er vooral tijdens het tweede deel van de namiddag nog een aantal exemplaren die flink opbolden, al bleef dit in Malderen zonder gevolgen zodat het neerslagtotaal op 0,0 mm bleef steken. De temperaturen waren aangenaam doch de maxima pakten gevoelig lager uit dan gisteren met 22,0 graden zodat het duidelijk was dat we in polaire zeelucht waren terechtgekomen. De wind kwam hierbij vooral uit ... richtingen en was op sommige momenten erg krachtig. Tijdens de avond werd het polaire karakter van de lucht meer uitgesproken: de wind viel weg, het werd helder en het koelde snel af waardoor er zeker naar zonsondergang toe een flinke 'chill' in de lucht hing. De dag werd dan ook in droge, koele, rustige en heldere omstandigheden afgesloten.

Donderdag, 30 juli 2015

Vooral in het zuiden waren vanochtend nog opklaringen te zien terwijl er vanuit het noordwesten Altocumulus en Stratocumulus bewolking binnendreef. Het was afgekoeld tot 11,8 graden. De bewolking zag er nog niet uit alsof ze in staat was om neerslag te lossen, maar toch vielen er af en toe al wat druppels. De zon kregen we ondanks de opklaringen niet meer te zien, en de bewolking werd uiteindelijk meer aaneengesloten vanuit het westen terwijl er helemaal ten westen van ons ook in de hogere luchtlagen Cirrostratus te zien was die vrij snel overging in Altostratus. Daarna kregen we een periode van regen te verwerken die gevolgd werd door buiige neerslag. Deze buien werden echter al vrij snel in de kiem gesmoord door toenemende stabiliteit vanuit het westen (warmte advectie in de hogere luchtlagen). Wel konden we nog genieten van fraaie uitzichten op forse stapelwolken die zich tegen de diepblauwe hemel aftekenden. De zon liet het daarin opwarmen tot 19,7 graden en door het vocht voelde het erg zwoel en drukkend aan telkens deze erdoor brak. Naar zonsondergang toe gingen de stapelwolken zich door de dalende inversie steeds meer tot Stratocumulus uitspreiden, wat uiteindelijk de enige wolkensoort was die overbleef. Het neerslagtotaal bleek uiteindelijk erg mee/ tegen te vallen met 1,0 mm

Zaterdag, 30 juli 2016

Het was grijs en somber vanochtend met Stratus bewolking en minima die op 14,3 graden zijn uitgekomen. Er stond een koel briesje uit westelijke richtingen. De Stratuswolken lieten niet meteen vermoeden dat de lucht onstabiel was en er buien in ontwikkeling waren, doch in Malderen is dat vermoeden er sowieso niet geweest en zou het er ook niet komen vandaag. Het was enkel een paar kilometer verderop in Londerzeel zelf dat de omgeving werd opgeschrikt door een licht buitje. Na de middag klaarde het weer op en zagen we afwisselend Stratocumulusvelden en Altocumulus bewolking. Het werd fraai zomerweer en we haalden maxima van 24,1 graden. Maar omstreeks 16h keerde het tij en wist een ander licht regenbuitje tot in Malderen door te dringen zij het zonder meetbare neerslag. De avond verliep dan weer vredevol met Stratocumulusvelden, wat Altocumulus en tamelijk zachte omstandigheden om in de buitenlucht te genieten, al was dit deels te danken aan de weggevallen wind. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm

Zondag, 30 juli 2017

Nog steeds was het erg winderig en zacht met temperaturen die niet beneden 18,4 graden zijn gezakt. Er hingen brede opklaringen, maar al vrij snel werden er stapelwolken gevormd. Deze keer groeiden ze wel uit tot buien, maar ondertussen wakkerde de wind nog verder aan waardoor het wel leek alsof we middenin een najaarsstorm waren terecht gekomen. Tijdens de buien was het guur maar tussendoor voelde het nog steeds erg zwoel aan. Tijdens de namiddag werden de zonnige perioden schaarser en bereikte de wind een hoogtepunt. Door de enorme snelheid waarmee alles voorbijtrok, duurden de buien echter niet lang waardoor de neerslag nauwelijks meetbaar was (in de orde van 0,2 mm). De maxima kwamen uit op 26,0 graden tijdens een opklaring. Tijdens de avond ging de wind net als gisteren heel snel liggen waardoor we er terug een aangename zomerse avond konden aanbreien waarbij we van fraaie Cirrus en Cirrostratus partijen konden genieten, alle andere wolken waren grotendeels opgelost. Het was iets koeler maar nog steeds zeer aangenaam terrasjesweer.

Maandag, 30 juli 2018

De bewolking zag er hetzelfde uit als gisteren met veel Castellanus structuren, wat Cirrostratus en veel Altocumulus. Het was zwoel met minima van 19,6 graden en de atmosfeer ademde onstabiliteit uit. Overdag bleef het echter rustig en droog al stond er wel een krachtige wind die bij de maxima van 28,8 graden eerder aan een haardroger deed denken. Of een plantendroger, want de berg uitgedroogde plantenresten werd er alleen maar groter op en van de regen afgelopen weekend was al lang geen spoortje meer te zien. Tegen het einde van de namiddag sloeg het weer opeens om en zagen we een muur van stapelwolken naderen waartussen enkele volwassen buienwolken te zien waren. Er kwamen al snel meldingen binnen van pittige buien doch in Malderen bleef het beperkt tot een windsprong van zuidwestelijke naar noordwestelijke richtingen. Heerlijk koele lucht stroomde het land binnen en de wolkenpartijen waren een genot om te zien. Vanuit het zuiden zagen we na de passage van enkele opklaringen nog enkele dreigende buienwolken naderen maar in Malderen leverde dit niets op waardoor we terug met een neerslagtotaal van 0,0 mm achterbleven.

Dinsdag, 30 juli 2019

 De dag begon helder en het was erg zacht met minima van 14,3 graden. De lucht kleurde diepblauw, maar al snel verscheen er Altocumulus castellanus bewolking. Meerdere van deze wolkenveldjes dreven de uren daarop voorbij en ondertussen stak er ook een vrij krachtige maar zwoele zuidwestenwind op. Deze was ook nog eens vrij vochtig want vanuit het zuidwesten dreven er stapelwolken binnen. Ze leken niet ter plaatse te ontstaan want aanvankelijk was de lucht in het noordoosten en boven ons nog helder en de wolkjes dreven uiteindelijk binnen waarbij we steeds grotere exemplaren zagen verschijnen. Er ontstonden volgens de radar ook buien maar het was allemaal erg marginaal en gebeurde vooral in het westen van het land. Een groot deel van de stapelwolken spreidde zich ook uit tot Stratocumulus dus erg onstabiel oogde het allemaal niet. De diepblauwe kleur van de hemel maakte tijdens de avond plaats voor melkachtige kleuren (Cirrostratus) en in die richting vonden we ook een koufront terug waarachter voor de komende dagen koelere en onstabielere lucht klaar ligt om ons op een wisselvalliger weertype te vergasten. Maar vandaag was het zover nog niet en na een warme dag met maxima van 28,2 graden volgde een zachte avond waarin we nog  met 0,0 mm konden afsluiten. 

Donderdag, 30 juli 2020

Na een heerlijk koele ochtend met minima van 10,6 graden kregen we een mengeling van Cumulus, Altocumulus en Stratocumulus te zien waarbij het vooral de Cumuluswolken waren die rond de middag in hun nopjes waren. 

De Altocumulus en Stratocumulus was ondertussen weer helemaal verdwenen maar ze maakte plaats voor een weinig Cirrusbewolking. Naar de avond toe losten de stapelwolkjes weer op en het leek alsof de Cirruswolken terug werden verdreven door een gebied met zeer diepblauw gekleurde lucht die vanuit het zuidwesten kwam opzetten. Dit was ook een andere luchtsoort want op de analysekaarten zagen we de T850 flink oplopen in dit gebied. Wat overigens niet alleen daarboven gebeurde maar ook op de begane grond. Daar zagen we het kwik reeds klimmen  naar een verzengende 31,3 graden en er werd alleen maar warmere lucht aangevoerd. De zuidwestelijke tot zuidwestelijke bries bracht nauwelijks verkoeling al konden we van geluk spreken dat deze droge lucht aanvoerde. De avond verliep helder met enkel in het noorden Cirrusbewolking die overigens fraai oogde en een dichtere structuur leek te hebben dan degene die we overdag nog overal zagen. De warmte bleef lang hangen zonder dat het echter zwoel of plakkerig was. Met 0,0 mm was het neerslagtotaal niet bepaald het vermelden waard. 

Vrijdag, 30 juli 2021

De lucht straalde vanochtend zomerse onstabiliteit uit met Altocumulus floccus en castellanus formaties die vooral in het westen erg goed vertegenwoordigd waren. Bij dit alles is het afgekoeld tot 13,3 graden. Wat verderop hing dichtere bewolking met Stratocumulus en Altostratus die geel oplichtten door de net opgekomen zon. De bewolking naderde vrij snel en dat was ook geen wonder want achter de storing zat een vrij krachtig windveld waarmee we later vandaag te maken zouden krijgen. Uiteindelijk overtrok het grotendeels op nog een paar kleine opklaringen na tussen de mix van Stratocumulus, Stratus fractus en Cumulus die nu ons deel was geworden. Het licht dat erdoor viel was ondanks dit alles erg fel en het voelde ook nog aangenaam zacht aan bij temperaturen die naar 24,4 graden stegen. Daarna passeerde de regenzone maar het mocht allemaal geen naam hebben met slechts wat verspreide druppeltjes die niet eens meetbaar waren. Uiteindelijk begon het weer op te klaren vanuit het westen en kregen we Stratus fractus, Stratocumulus, Altocumulus en Cirrus te zien waarbij er uiteraard ook ruimte was voor een paar zonnige momentjes. Een tweede storing zorgde op het einde van de namiddag echter weer voor toenemende bewolking en dit ging gepaard met een paar buitjes terwijl de luchten er dreigend uitzagen met stapelwolken die in een bovenlaag van Altostratus en Altocumulus leken op te gaan. De valstrepen vertelden ons wanneer we aan een bui ontsnapten tenzij als we de regendruppels naar beneden voelden komen natuurlijk. Ondertussen is de wind aardig gaan aanwakkeren en deze was erg vlagerig uit zuidwestelijke richtingen al leek het nog mee te vallen tegenover de nogal overdreven weersvoorspellingen. Maar schijn bedriegt want later op de avond wakkerde deze nog verder aan waardoor het ronduit stormachtig, kil en guur werd. Toen het ook nog eens begon te regenen was het herfstplaatje helemaal compleet en gelukkig waren de meesten al gaan slapen waardoor de klaagzangen en bijhorende CO2- uitstoot nog een beetje getemperd werden. De neerslag was niet meetbaar met 0,0 mm al zal er met die wind wel heel wat over de pluviometer heen gevlogen zijn. 

Zaterdag, 30 juli 2022

 Na een zachte ochtend met brede opklaringen en minima van 14,9 graden zagen we een mix van Altocumulusvelden en Cumuluswolkjes ontstaan. Vooral deze laatsten gingen in de loop van de dag uitgroeien waarbij ze geleidelijk overgingen in een soort van mengvorm met Stratus fractus. Deze bewolking dreef met een noordwestelijk briesje binnen en was tijdens de namiddag tijdelijk erg talrijk waarbij het er op een gegeven moment ook uit ging druppelen. Maar veel stelde het niet voor en vanuit het noorden dreven al snel weer nieuwe opklaringen binnen. Het leek om een erg verzwakte storing te gaan. De zonneschijn die volgde liet het weer opwarmen tot 28,3 graden waardoor we ook vandaag qua zomergevoel niet veel te klagen hadden. Wel voelde de noordwestelijke wind op sommige momenten wat kil aan. Naar de avond toe begon er zich een laag van Altostratus op te bouwen in het zuidwesten en deze zag er soms dreigend uit toen ze geflankeerd werd door Altocumulusbanken. Je zou haast geloven dat er een onweersstoring zat aan te komen met een hoop neerslag erin maar niets was minder waar natuurlijk. De bewolking nam in de uren daarna maar nauwelijks toe en uiteindelijk werd het gevolgd door een kleurrijke zonsondergang waarbij alles opgloeide in warme oranjetinten. Zoals wel kon verwacht worden, stelde het gedruppel overdag dus inderdaad niet veel voor met 0,0 mm als eindresultaat. 

Zondag, 30 juli 2023

 Er hing terug veel bewolking tijdens de ochtend maar er was ook ruimte voor wat opklaringen tussen de Stratocumulusvelden die er waren. Het was vrij zacht met minima van 14,7 graden. Er dreven meer opklaringen binnen vanuit het westen maar er begonnen ook rafelige Cumuluswolken te ontstaan waardoor de zon het moeilijk bleef hebben. Op thermisch gebied deden we het nog zo slecht niet met temperaturen die naar 22,6 graden stegen, maar de zeer krachtige, bijna stormachtige zuidwester zorgde voor een op en top herfstgevoel. Het zomergevoel was vooral achter glas te vinden tijdens de vrij talrijke zonnige perioden die er waren. Op het einde van de namiddag pakte de bewolking zich plots samen in het westen met veel Stratus fractus en Stratocumulus waaruit het na een tijdje flink ging regenen. Een weersomslag die op minder dan een minuut tijd plaatsvond want met die strakke wind waren deze wolken in een flits bij ons. Eens de regen begon te vallen, zwakte de wind echter heel sterk af waardoor de avond dan wel kletsnat verliep maar een stuk rustiger was. De neerslag ging na een tijdje over in een afwisseling van lichte regen en motregen die het dagtotaal tijdens de druilerige, natte avond verder aanvulde tot 9,2 mm. 

Dinsdag, 30 juli 2024

 De dag begon heel mooi met talloze velden Altocumulus castellanus waarlangs zilverkleurige kransen van zonnestralen liepen terwijl de omgeving er lichtjes bedauwd bijlag. Het was zacht met minima van 16,3 graden. Tijdens de uren daarop begonnen de Castellanus velden op te lossen en werd het terug zonovergoten. Wel dreven er af en toe veldjes Cirrus voorbij of wat condensatiestrepen en tijdens de namiddag slaagden die er toch een paar keer in om de zon enkele minuten weg te toveren. Maar voor de rest scheen ze ononderbroken en geholpen door een zuidoostelijk briesje werd het kwik weer naar grote hoogten gestuwd. We haalden 31,2 graden tijdens de namiddag en het was maar een geluk dat de lucht vrij droog was waardoor zweet- en plaktoestanden beperkt (maar niet vermeden) werden. Ook de avond verliep in gelijkaardige omstandigheden en het leek wel alsof er geen einde meer zou komen aan dit stralende, warme zomerweer. Tegen zonsondergang zagen we echter plotseling een aaneengesloten veld met Altocumulus opdoemen vanuit het zuidwesten. Bewolking die scherp begrensd was en waar hier en daar Castellanus in te zien was. De wolkentoefjes zaten echter dicht op elkaar en zeker wat verderop was het een aaneengesloten grijze massa die gestaag onze kant uitkwam. Voorlopig bleef het echter zonder gevolgen al werd de afkoeling later in de nacht door de bewolking afgeremd en sijpelde er ook wat vochtigere lucht binnen waardoor het een moeilijk slaapbare nacht werd. Zolang we de zweetdruppeltjes buiten de pluviometer konden dirigeren, bleef deze wel nog 0,0 mm aanwijzen en konden we dus weer een droge dag bijschrijven ondanks de dreigende bewolking op het einde.