Flashback: 31 juli in het verleden

Donderdag, 31 juli 2014

De afkoeling heeft zich tijdens de nacht verdergezet zodat we vanochtend uitkwamen op vrij lage minima van 11,5 graden. Het was nu helder en deze keer bleef dat zo dankzij de aanvoer van drogere landlucht. Af en toe dreef er een streep Cirrusbewolking voorbij en na de middag werden er een tiental kleine stapelwolkjes gevormd die een erg hoge basis leken te hebben en zich maar langzaam voortbewogen. Ze waren onschuldig en lieten zeer aangenaam zomerweer toe waarbij het opwarmde tot 25,0 graden onder begeleiding van een eerder zwak ... briesje. Naar de avond toe loste het groepje mini- stapelwolken weer op maar maakte plaats voor Cirrostratus bewolking die vanuit het westen binnendreef. Deze ging over in Altostratus en er ontstonden weer wat stapelwolken onder al bleven neerslachtige gevolgen uit en konden we dus met 0,0 mm afsluiten. De avond verliep in erg zachte omstandigheden door het binnenschuiven van isolerende bewolking enerzijds en de aanvoer van warmere tropenlucht anderzijds. 

Vrijdag, 31 juli 2015

Het was afgekoeld tot een ijskoude 5,9 graden waarbij het in het oosten en boven zandgronden plaatselijk tot grondvorst is gekomen. Gelukkig was aan de Malderse vegetatie geen schade te zien, voor zover die de droogte en de afgelopen storm heeft overleefd tenminste. Er was vanochtend nog Cirrus en Cirrostratus bewolking te zien die geleidelijk wegtrok naar het oosten terwijl er in het westen een heldere lucht opdook. Daarin werden stapelwolken gevormd die in een scherp begrensd gebied tot ontwikkeling kwamen. De heldere, stapelwolkvrije lucht werd naar de middag toe echter eveneens opgevuld met stapelwolken. De aangevoerde lucht was erg stabiel waardoor deze wolkjes niet verder uitgroeiden en het beperkt bleef tot mooiweers Cumulus. Er stond een zacht zuidwestelijk briesje en het werd zeer aangenaam zomerweer waarbij de temperaturen stegen naar 22,9 graden. Naar de avond toe verscheen er opnieuw wat Cirrus en Cirrostratus bewolking in het zuidwesten terwijl de stapelwolken oplosten. Wat begon als een aangenaam warme zomeravond maakte na zonsondergang echter plaats voor een erg koele en nogal winderige avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm (niet) opgetekend werd.

Zondag, 31 juli 2016

Na een relatief zachte nacht met minima van 15,7 graden zag het er vanochtend vredevol uit met uitgestrekte Stratocumulusvelden die hun uiterste best deden om rust en sereniteit uit te stralen. Maar ondertussen kwamen de eerste meldingen binnen van stortbuien op diverse weerfora. Kort daarna zagen we de Stratocumulus openbreken en ontstond er convectieve bewolking, vooral in het westen. We konden even genieten van een broeierig weertype met wat zon doch het was amper middag of een donkere muur van regengordijnen kwam vanuit het westen aangestormd. Hoewel er geen onweer op zat, waren de regenbuien die erop volgden intens en met dikke, tropische druppels. Daarna ging de stortregen over in meer gematigde regenval en na nog een korte periode van weer wat zwaardere regenval werd het definitief droog. Het watergeweld bleek uiteindelijk goed te zijn voor een neerslagtotaal van 3,0 mm wat uiteindelijk ook het dagtotaal zou worden. Na de middag zagen we in de verte aambeeldbewolking (vooral in het noorden) terwijl we het in Malderen en omgeving met onschuldige stapelwolkjes moesten doen. Het werd dus met andere woorden prima zomerweer en we haalden maxima van 22,8 graden bij een matige bries uit westelijke tot zuidwestelijke richtingen. De stapelwolkjes losten naar de avond toe op en er volgde een aangenaam en zonnig sluitstuk van deze toch wel geslaagde zomerdag.

Maandag, 31 juli 2017

Voor de verandering was het vanochtend nog eens rustig met slechts een zwak west- zuidwestelijk briesje, koelere minima van 9,0 graden en enkel wat Cirrostratus bewolking. In de loop van de voormiddag werden er Cumulus wolken gevormd en dreven er afwisselend dikke Cirrostratus en Altostratus partijen voorbij. Het zorgde allemaal voor schitterende uitzichten terwijl het de hele dag door aangenaam was en droog bleef en we haalden maxima van 25,6 graden. De Altostratus bewolking zag er dreigend uit waarbij het leek alsof regen nabij was, maar de bewolking verdween snel om even plots weer te komen opzetten, steeds opnieuw de hele dag door. De sluierbewolking was duidelijk aan een krachtige jetstream onderworpen want ook tijdens de avond ging het in een oogwenk van volledige Altostratus bewolking naar helder met nu echter Stratocumulus castellanus en floccus.

Dinsdag, 31 juli 2018

Het was iets koeler en slaapbaarder met minima van 19,0 graden en we zagen nog enkele Altocumulus castellanus velden voorbijdrijven. Daarna ontstonden er stapelwolken en kwam het vooral in Nederland weer tot buien. Maar in Malderen bleef het terug droog en zagen we de atmosfeer weer stabieler worden wat gepaard ging met melkachtige kleuren vanuit het zuidwesten en een nevelige tint van de lucht. Ondanks het feit dat we achter het koufront zaten, werd het toch weer met speels gemak 26,8 graden en opnieuw voelde de westenwind weer als een warme föhn op steroïden aan. Tijdens de avond verdwenen de stapelwolken en zagen we weer verspreide Altocumulusvelden langs drijven. Het koelde vrij snel af waardoor sommige mensen werden geconfronteerd met al lang niet meer waargenomen lichamelijke verschijnselen die na medische analyse kippenvel bleken te zijn. Maar dit was zeer gemakkelijk te genezen door het dagtotaal van 0,0 mm af te lezen en vervolgens dus weer met zware emmers en gieters aan de slag konden.

Woensdag, 31 juli 2019

 We zijn in zeer onstabiele buienlucht terecht gekomen, en deze was ook polair van oorsprong waardoor de minima weer een stuk koeler waren met 14,8 graden.  Maar het leek erop dat Londerzeel haar hydrofobe eigenschap heeft teruggevonden na de zondvloed vorige week. Alle buien ontstonden op de verkeerde plaatsen of trokken Nederland in terwijl we enkel van de wolkenlandschappen konden genieten. En daarvoor moesten we een venijnige zuidwestenwind trotseren. Vooral tijdens de namiddag zag het er bij momenten dreigend uit met veel valstrepen onder de stapelwolken. De pluviometer bleef echter hardnekkig op 0,0 mm staan. Naast Cirrus densus werd er ook veel Stratocumulus gevormd door uitspreiding wat op de aanwezigheid van een zwakke inversie leek te duiden waar alleen sommige buienwolken doorheen braken. Hoe dan ook was deze bewolking spoedig ook de enige die over bleef en later loste deze op zodat het helder werd op wat Cirrostratus na. De wind zwakte geleidelijk wat af al bleef ze nog goed voelbaar wat bij maxima van 24,2 graden nog meer uitgesproken was. 

Vrijdag,  31 juli 2020

Alle bewolking is tijdens de nacht verdwenen en we ontwaakten onder een diepblauwe lucht zoals we ze normaal alleen in zuiderse landen of in het hooggebergte zien. De minima zijn op 14,8 graden uitgekomen en de krachtige zon liet het snel opwarmen. Er stak een redelijk krachtige zuidenwind op en deze voelde al snel als een warme haardroger aan bij de oplopende temperaturen. Er ontstonden wat stapelwolkjes maar voorlopig was dit allemaal nog onschuldig. Tegen de late namiddag verscheen er Cirrusbewolking in het westen en er waren ook soms onweersverklikkers zoals Altocumulus castellanus te zien. Maar ook dan was er nergens dreiging of donkere luchten te zien en het warmde ongestoord verder op tot 39,5 graden waar vermoedelijk wel wat tuineffect bij zit. Het was al bijna zonsondergang toen we aambeeldvormige toppen van onweerscellen ontwaarden die eerst alleen door wolkenkenners zouden opgemerkt worden. Maar toen het even later schemerde en de bliksemschichten eronder goed opvielen, wisten ook de niet- weersexperten hoe laat het was. Er ontstond een zuidoost- noordwest gerichte lijn van onweersbuien die erg snel oprukte, doch het onweer bleef net ten westen van ons en doofde geleidelijk uit waardoor we steeds langer moesten wachten om de volgende bliksem te kunnen zien. Uiteindelijk was het helemaal afgelopen met het onweer en kregen we slechts wat druppels over ons heen die niet veel veranderden aan het dagtotaal van 0,0 mm. De rest van de avond verliep in zwoele maar vrij rustige en halfbewolkte omstandigheden. 

Zaterdag, 31 juli 2021

Na de regenzones van gisteren volgde vandaag dan de onstabiele lucht die is afgekoeld tot 14,6 graden. Eerst was dit nog niet meteen te merken met een stabiel ogende Stratuslucht maar gaandeweg begonnen hierin Stratus fractus wolken te ontstaan die uitgroeiden tot Cumulus. Gelukkig voor Londerzeel (of misschien spijtig voor de onweersliefhebbers) ontstond er zowel ten noorden als ten zuiden van ons een gordel van buien waarin het later ging onweren. Beide buienlijnen forceerden een neerwaartse luchtstroom boven Londerzeel waardoor we steeds in een gordel van stabiele lucht zaten waarbij je ook de typische bewolking zag die je in een hogedrukgebied zou verwachten zoals Stratocumulus. Het bleef de hele dag droog en vooral tijdens de namiddag kwam de zon er regelmatig door zodat het best prima zomerweer werd met niet al teveel wind meer uit het west- zuidwesten en temperaturen die naar 25,8 graden stegen. In de zon voelde dit beslist een stuk warmer aan. Maar een kwakkelzomer blijft natuurlijk een kwakkelzomer en om dat in de verf te zetten lieten de weergoden de buienlijn langzaam maar zeker, centimeter voor centimeter richting Malderen kruipen. Waar het zwoele gerommel van de onweersbuien eerst nog iets zuiders en tropisch uitstraalde, stierf dit uit en even later werden we dan gegeseld door gure regenvlagen die het meteen ijzig koud lieten aanvoelen. Daarna werd het zwaarbewolkt al dreven er rond zonsondergang toch weer wat opklaringen binnen. Het neerslagtotaal is gestokt op 0,1 mm. 

Zondag, 31 juli 2022

 Ondanks de erg sombere weersvoorspellingen voor vandaag zag de lucht er vanochtend weer hoogzomers uit met veel blauw en slechts wat Altocumulus castellanus en floccus partijtjes die van west-noordwest naar oost- zuidoost liepen. Vanuit het noordwesten kwam er echter al snel Stratocumulusbewolking op zetten en deze wist de zon dan toch nog in een lastig parket te brengen. Tussen de Stratocumulusvelden door ontstond er Stratus fractus en wat Cumulus. En uit de dikste wolkenpaketten ging het op sommige momenten zowaar eventjes motregenen al stelde dit met enkele druppels per vierkante meter niets voor. De hoofdrol ging vandaag naar de wind die bijzonder brutaal uit de hoek kwam en met de overheersende grijstinten voor een heus herfstgevoel wist te zorgen. Voor wat het visuele dan betreft want op thermisch gebied was het gewoon zomer met temperaturen die afgelopen nacht op een zwoele 18,4 graden zijn blijven steken terwijl het overdag erg broeierig werd met maxima van 26,5 graden. Tussen de Stratocumulusvelden door konden we af en toe wat zonneschijn meepikken. Meestal kwam dit in golven van overheersende zonneschijn en tamelijk brede opklaringen, afgewisseld door episodes van dikke sombere bewolking waarbij je haast geneigd was om de verlichting binnen weer aan te steken. Tijdens de avond viel de thermiek weer weg waardoor de bewolking meer een gelaagde structuur kreeg en de Cumulusachtige formaties eruit gingen. Nochtans volgde er op dat moment een opleving van de neerslagactiviteit en ging het terug wat motregenen omstreeks 20H30. Het stelde echter weinig voor in vergelijking met de noordelijke helft van Nederland waar plaatselijk bijna dertig liter regen is naar beneden gekomen. Iets waar we in Malderen voorlopig alleen maar kunnen dromen en zelfs door het verzamelen van alle zweetdruppels kwamen we daar bijlange niet aan. Uiteindelijk is de teller hier op 0,0 mm blijven steken en door de krachtige wind die pas na zonsondergang wat kalmeerde is er ook bij weinig zonneschijn  weer erg veel vocht verdampt zodat de Vlaamse natuur het erg hard te verduren krijgt.

Maandag, 31 juli 2023

 Het was nog steeds grijs met Stratus en Stratus fractus bewolking waar eerst matige regen uit viel maar later eerder perioden van motregen en lichte regen. Dit bij vrij zachte minima van 16,3 graden. Heel af en toe zat er een droge periode tussen, maar het was flink speuren om er zo eentje te pakken te kunnen krijgen. Kort na de middag was er ook een korte neiging tot opklaren al kregen we de zon zo goed als niet te zien en ging het dus eerder om een tijdelijke toename van de lichtinval. Later volgden er terug perioden van motregen uit een ondertussen weer dikker geworden wolkendek. Naast regen en duisternis was er ook nog eens de zuidwestenwind die erg krachtig tekeer ging en voor een zuiver herfstgevoel zorgde. Warmer dan 19,7 graden werd het ook niet. Tijdens de late namiddag begon het terug intenser te regenen en dan volgden er terug perioden waarin het slechts wat lichtjes motregende. De omgeving had in elk geval nooit de tijd om op te drogen want dichtere motregen of intensere regen was steeds in de buurt. Geen wonder dus dat we terug op een aanzienlijk neerslagtotaal van 11,2 mm zijn terecht gekomen, iets dat we een maand geleden bijna niet meer voor mogelijk zouden hebben gehouden. 

Woensdag, 31 juli 2024

 De velden Altocumulus floccus en castellanus die gisterenavond laad plots opdoken, bleken uiteindelijk toch een betekenis te hebben: we zijn in een heel andere, onstabiele luchtsoort terecht gekomen. En tijdens het tweede deel van de nacht werden we daar meteen op gewezen toen er een aantal plotse redelijk felle stortbuien optraden. Deze waren onweersvrij maar na een tijdje hoorden we toch verschillende keren de donder in de verte. Tegen de ochtend was het dan betrokken en regende het lichtjes uit de restanten van een nog veel actiever onweerscomplex (MCS) dat ten oosten van ons is ontstaan tijdens de nacht. Het was grijs, zwoel (minima van maarliefst 19,3 graden) en bijna windstil waardoor velen van ons niet meer wisten waar te kruipen van de drukkende warmte. Zij die een airco hadden wisten dat natuurlijk wel. De regen hield omstreeks 8H op en er volgde een grijze en zwoele voormiddag waarbij de bewolking vooral uit Altostratus en velden Altocumulus castellanus bestond. Er is uiteindelijk 4,8 mm gevallen. Tegen de middag begon er ook een waterzonnetje doorheen te priemen en dit maakte het drukkende gevoel nog intenser. De zon begon er tijdens de namiddag dan meer en meer door te komen in een wat fletse hemel die met Cirrostratus en wat veldjes Altocumulus bedekt was. Tijdens de avond nam die Altocumulusbewolking weer toe en zagen we hier en daar ook ijskappen van al dan niet afgestorven onweerscellen in. Het bleef bij dit alles onverminderd warm, de maxima zijn overigens weer op een warme 27,1 graden uitgekomen. Kort voor middernacht werd de omgeving opgeschrikt door bliksemflitsen in het westen die aan een erg hoge intensiteit plaatsvonden. Het onweer bewoog erg langzaam en het gebliksem leek steeds uit dezelfde richting en vanop dezelfde afstand te komen.