Flashback: 30 augustus in het verleden

Zaterdag, 30 augustus 2014

Tijdens de vroege ochtend en aan het begin van de voormiddag kregen we nog een paar vluchtige opklaringen te zien, maar vanuit het westen kwam er al snel dreigende bewolking opzetten die uit Stratocumulus en Stratus bestond. De opklaringen vlak voor deze wolkenband konden het afgelopen nacht nog laten afkoelen tot 15,8 graden. De opzettende wolkenband bleek een koufront te zijn, en het was best wel een pittig ding. De motregen die overging in gewone regen werd (in het westen van het land in ieder geval) gevolgd door krachtige stortbuien die het zicht tot enkele tientallen meters beperkten. Daarna bleef het nog enige tijd naregenen met een licht buiig karakter alvorens er schuchtere opklaringen binnendreven vanuit het westen. De zon kregen we maar amper te zien en de temperaturen waren dan ook navenant met hooguit 19,5 graden. De wind draaide naar zuid- zuidwestelijke richtingen en tijdens de late namiddag en avond kregen we vooral met Stratocumulus en Altostratus bewolking te maken die tegen zonsondergang in warme kleuren oplichtte. We sloten af met een neerslagtotaal van 4,0 mm.

Zondag, 30 augustus 2015

Heel vroeg in de ochtend (rond 4H) kwam de onweerszone die gisterenavond in de verte zichtbaar was, dichterbij waardoor we ook in Malderen met donder en bliksem te maken kregen. Verder dan dat kwam het echter niet, want de buienlijn kwam ergens ter hoogte van Gent tot stilstand waardoor we enkel de felle bliksemflitsen te zien kregen van ontladingen die achter de wolken verborgen zaten. Hoewel we maar sporadisch een flits te zien kregen, was het onweer elektrisch zeer actief volgens de radar. Langzaam maar zeker trok het natuurgeweld weg richting Nederland en keerde samen met de rust ook het daglicht weer terwijl het erg zwoel bleef bij minima van 17,4 graden. Een diepblauwe lucht ontvouwde zich over ons terwijl in het noorden nog Cirrus densus te zien was. Hoewel je anders zou verwachten na een onweersnacht van dit formaat is het niet afgekoeld en voelde het klam, vochtig en drukkend warm aan zodra de zon op kracht was gekomen. De zwakke wind kwam uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen en werd later veranderlijk terwijl er vanuit het zuidwesten wat Cirrus bewolking binnendreef. Na de middag bereikte het zomerweer haar hoogtepunt en konden we weer sudderen bij maxima van 31,8 graden. Het was toen dat de eerste echte bewolking verscheen in de vorm van Altocumulus castellanus waardoor we opeens weer een déja vu gevoel kregen van gisteren. Opnieuw dreven er voortdurend veldjes van eerdergenoemde bewolking voorbij terwijl in het westen steeds meer Cirrostratus en Altostratus verscheen en in het zuiden ook laaghangende Stratus fractus. Deze bewolking was echter maar moeilijk te zien want de lucht werd nu erg nevelig door het overvloedige vocht. Het hele zootje ging vrij snel over in een grijze mistige massa waar de zon met een zeer zachte, amberkleurige gloed doorheen scheen. Op een of andere manier straalde dit alles vrede en rust uit, al werd het nu opeens zeer drukkend en benauwd doordat de wind helemaal is gaan liggen en we geen zuchtje verkoeling meer konden vinden in de volledig met vocht verzadigde atmosfeer. Tijdens de avond kregen we net als gisteren in het westen weer een stapelwolk te zien die zich in een mum van tijd ontwikkelde tot een onweerscel en voor we het wisten was er in die richting een hele lijn van onweersbuien ontstaan. Het spektakel ontvouwde zich echter pas na zonsondergang toen we een voor onze streken zeldzame bliksemshow te zien kregen met meerdere flitsen per seconde. Dit ondanks de grote afstand, want de buien bevonden zich eerst aan de Belgische kust en trokken dan via Sluis naar Rotterdam. De hemel leek in het westen en noordwesten letterlijk in vuur en vlam te staan, temeer daar de bliksemflitsen door het vocht een gele kleur hadden. Onder de aambeelden van de buien waren ook regelmatig crawlers te zien al was het licht te zwak voor goede bliksemfoto's. Na verloop van tijd werd het in het noordwesten weer donker en was het vooral in het noorden één en al vuurwerk. Geen enkele bui, geen enkele windvlaag en geen enkel druppeltje kon ons bereiken waardoor we de dag toch nog afsloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Dinsdag, 30 augustus 2016

Het was even wennen met erg frisse minima van 9,4 graden, maar het warmde al snel weer op door de brede opklaringen en overvloedige zonneschijn enerzijds, en het op gang komen van een nieuw warmtetransport anderzijds. Dit laatste ging echter met horten en stoten daar er eerst nog een hogedrukwigje moest overtrekken voordat we in de opwaartse tak van de stroming kwamen waar de subtropische lucht in terug te vinden was. Maar de polaire luchtaanvoer was in ieder geval wel al afgesneden waardoor het kwik verder kon uitvloeien richting 26,2 graden bij een verder naar het noordoosten ruimende wind. Vooral naar het einde van de namiddag toe heerste er een echt zomergevoel en tijdens de avond was het ook heerlijk toeven bij zachte temperaturen in de buitenlucht. Pas naar middernacht toe begon de afkoeling er dan toch haar stempel op te drukken onder de heldere hemel bij een weggevallen wind.

Woensdag, 30 augustus 2017

Na een zeer zwoele nacht met minima van 13,8 graden ontwaakten we vanochtend in een erg bizar sfeertje met rozekleurige luchten en een ros/oranjeachtig licht dat alles in een spookachtige gloed hulde. In de zalmkleurige luchten ontvouwde zich opeens een indrukwekkende shelfcloud met vele lagen en daarin zagen we al snel een aantal bliksemflitsen al was de activiteit niet zo heel groot met een paar ontladingen per minuut. Toch moesten we deze bui niet onderschatten, want de shelfcloud kwam zeer snel onze richting uit en voor we het wisten hing ze boven ons. Het zwaartepunt van de bui leek ten noordwesten van ons voorbij te trekken (in ieder geval was de hemel daar het donkerste) al kregen we een korte maar krachtige stortbui die vanuit het zuiden binnenviel en het stevig leed plenzen gedurende een tiental minuten. Tijdens deze bui deed zich een krachtige inslag voor die zowat heel Malderen op haar grondvesten liet trillen, en vele bewoners zelfs nog harder. Er volgde terug een droge periode en het ging erg klam en zwoel aanvoelen terwijl er vanuit het zuiden opklaringen binnendreven. De hemel straalde hierbij nog een en al onstabiliteit uit met veel castellanus bewolking, Cumulus congestus en vanuit het westen toenemende Cirrostratus en Altostratus. Dit was de voorbode van een tweede onweersgolf die ons tijdens de late namiddag zou bereiken. Hoe het er in Malderen aan toe ging is niet duidelijk, maar in Brussel leek het opeens midwinter met een volledige duisternis die omstreeks 18H inviel waarbij ook de straatverlichting automatisch aansloeg. Kort daarop zagen we een indrukwekkende whale's mouth voorbijtrekken terwijl de lucht een blauwgroene tint kreeg. Dit werd meteen gevolgd door een enorme wolkbreuk waarbij we diverse bliksemflitsen konden waarnemen waarbij de ene al wat krachtiger was dan de andere. Na het onweer was het dan tijd om het boeiende spektakel af te betalen met saaiheid want de opklaringen die vanuit het westen binnendreven werden snel gevolgd door laaghangende Stratus fractus bewolking die overging in een gesloten lucht van Stratus. Sommige wolkenflarden groeiden nog uit tot ondiepe buienwolken en de motregen die viel werd hierdoor afgewisseld met korte intermezzo's van dikkere druppels. Veel stelde dit echter niet meer voor in vergelijking met de onweersbuien die we vandaag al over ons heen hebben gehad. Er stroomde gevoelig frissere lucht binnen vanuit het westen tot noordwesten en de maxima konden hierdoor niet meer boven de 24,1 graden stijgen. Al waren dit natuurlijk nog erg hoge waarden en zelfs tijdens de eerste paar uur na de inval van koele zeelucht voelde het niet echt koud aan. De gure kilte trad pas op na zonsondergang, maar dan was ze meteen ook goed voelbaar daar er inmiddels ook een vlagerige wind was opgestoken die in combinatie met de striemende motregenvlagen pure herfst uitstraalde. De neerslag bleef tot na middernacht aanhouden waardoor het dagtotaal voor vandaag niet met precisie te achterhalen valt. 

Donderdag, 30 augustus 2018

 Na een reeks buien die in het begin van de nacht nog 3,3 mm achterlieten klaarde het op en er wachtte een schitterend bedauwde omgeving op ons. De bewolking bestond uit gebroken Stratocumulus en er hingen nevelbanken. Met minima van 11,7 graden was het daarbij weer erg fris maar overdag kregen we een zonnig weertype met wat stapelwolkjes, een beetje Stratocumulus en wat Cirrus. Het warmde vlot op tot 22,4 graden en de zuidwestenwind was zwak. De Cirrus en later ook Cirrostratus bewolking nam geleidelijk toe en vormde een mooi samenspel met de nog steeds aanwezige gebroken Stratocumulusvelden. Dit zorgde niet alleen voor een fraaie zonsondergang maar ook een langzame afkoeling waardoor het aangenaam toeven was, zowel op de terrasjes als langs de Reuzenommegang. We sloten af met 0,0 mm als neerslagtotaal.

Vrijdag, 30 augustus 2019

 De dag begon schitterend met een omgeving die getooid was in duizenden dauwdruppels die als diamanten de natuur eronder sierden. De hemel was met donzige vederwolkjes opgesmukt en de zon straalde een zachte warmte uit in de tot 10,7 raden afgekoelde ochtendwereld. In het noorden ontstonden stapelwolken maar deze waren scherp begrensd door de heldere lucht boven Malderen en verder kwamen deze om een of andere reden niet. Tijdens de namiddag stroomde er merkbaar warmere lucht binnen uit het zuiden en klom het kwik naar 25,7 graden. Tegen de avond werd de afkoeling flink geremd door de steeds warmere lucht die binnen stroomde. Er volgde dus een tamelijk zwoele nacht waarbij de terrasjes weer goede zaken konden doen ondanks de verminderde omzet door toedoen van de muggen. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.  

Zondag, 30 augustus 2020

 De dag begon vriendelijk met brede opklaringen en wat stapelwolkjes met Stratocumulusvelden ertussen. De minima waren koel met 11,2 graden en de wind is naar het koude noorden geruimd. Volgens de satellietbeelden heeft zich een flinke buienlijn langs de kuststreek gevormd die van noord naar zuid liep en zowel net ten noorden als net ten zuiden van ons land zelfs twee aparte lagedrukkernen vertoonde. De buien waren ook flink aan elkaar gekoekt waardoor het geheel meer weg had van een regenzone. Rond de middag zorgde de outflow van de buien voor een arcus waaruit nieuwe stapelwolken ontstonden en deze zorgde voor de doodsteek van het nog maar pas op gang gekomen vriendelijke intermezzo dat het kwik nog op 19,3 graden wist te brengen. De noordenwind wakkerde verder aan en koele lucht stroomde door de uitstroom van de buien over Malderen terwijl er wat regendruppels vielen. Daarna was het een komen en gaan van buien vanuit het noorden waarbij we de zon nog maar heel sporadisch te zien kregen en een groot deel van de bewolking uitsmeerde. Dit gebeurde vooral in de vorm van Stratus fractus en kleinere stapelwolken die zodanig op elkaar gepakt zaten dat er van de buienwolken zelf hooguit een glimp te zien was in de zeer schaarse opklaringen die overbleven. Het neerslagtotaal bleef erg beperkt met 0,3 mm. 

Maandag, 30 augustus 2021

De bewolking is weer overgegaan in Stratocumulus en het is droger geworden terwijl er wat kleine streepjes zonneschijn waren. De minima zijn daarbij op 15,5 graden uitgekomen. In het noorden waren brede opklaringen met een zachtblauwe kleur te zien en deze brachten valse hoop op een zonnig vervolg want er ontstond al snel dikke Stratusbewolking die vanuit het westen uitbreidde waardoor we uiteindelijk enkel in het oosten nog lichtere kleuren zagen die op een opklaring leken te wijzen. De bewolking was wel vrij dun waardoor er in elk geval meer daglicht was dan het in duisternis gehulde gisteren. En kort voor de middag kwam dan alsnog de verlossing toen er nieuwe opklaringen binnendreven vanuit het noorden. Dit ging weer gepaard met zachtblauwe, wat nevelige kleurentinten en de zon scheen zeker niet ononderbroken. Niettemin was dit een erg welkome afwisseling na de erg sombere laatste zomermaand als we de statistieken mochten geloven (voor zover dit met alle klaagzangen nog zou betwijfeld worden). Het kwik wist van de opklaringen te profiteren om naar 22,7 graden te klimmen maar een goed voelbare noordelijke tot noordwestelijke bries hield degenen die van hoogzomer droomden met de voeten op de grond. Later op de avond werden de opklaringen geleidelijk breder en was er vooral in het zuiden nog een band met wat rafelig aandoende Cumuluswolken te zien die later eveneens geleidelijk begon op te lossen waardoor er uiteindelijk een heldere doch nog steeds nevelige hemel met een zachtblauwe gloed overbleef. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,8 mm en de nacht ging in klamme en kille omstandigheden in. 

Dinsdag, 30 augustus 2022

 We werden vanochtend weer opgewacht door talloze Altocumulus castellanus en floccus veldjes die een en al onweersdreiging uitstraalden. Dit schouwspel voltrok zich bij minima van 16,9 graden. Maar net zoals het deze zomer wel een constante lijkt te zijn, hadden deze wolkensoorten opnieuw geen betekenis. Het machtige klank- en lichtspektakel zou gereduceerd worden tot een wat grotere Cumulus congestus die tijdens de namiddag tijdelijk in het zuiden te zien was en die waarschijnlijk niet eens voor neerslag zorgde. De castellanus veldjes bleven de hele dag door zichtbaar en het werd ook erg warm met maxima van 27,4 graden terwijl er een droge noordoostelijke wind stond. Een wind die vreemd overkwam omdat de wolken zelf uit het zuidwesten kwamen. Heel soms was er een wat lagere wolkenflard te zien die zich wel op de noordoostelijke stroming liet voortdrijven maar voorts leek alles uit het zuidwesten te komen. Op het einde van de namiddag spande de wind (die overigens al een hele tijd erg vlagerig en onvoorspelbaar was) flink aan en zagen we de lucht heiig worden terwijl er velden van kleine Altocumulus stratiformis bewolking en enkele lenticularissen voorbij kwamen. Waarschijnlijk was dit het zoveelste glazen front maar het positieve is dat dit alles al lang voorspeld was dus echt teleurgesteld konden we niet zijn met die 0,0 mm. Maar maak dat de planten natuurlijk wijs die nog steeds de ene na de andere in elkaar zakten door de aanhoudende droogte en warmte terwijl maisvelden nu reeds vroegtijdig moesten geoogst worden daar er enkel verschrompeld blad van is over gebleven. Tijdens de late avond werd het wat minder winderig maar het begon wel weer snel af te koelen. 

Woensdag, 30 augustus 2023

Een koufront zorgde tijdens de vroege uurtjes voor buiige neerslag waarbij het grijs en betrokken was met temperaturen die zich rond het minimum van 10,5  graden ophielden. Het werd daarna al snel weer droog en uiteindelijk bleven de hoeveelheden beperkt in vergelijking met Nederland waar een veel actiever gedeelte van dit front overtrok. We kregen nog enige tijd een betrokken hemel te zien met Altostratus en veel Stratus fractus bewolking. Daarna begon het weer op te klaren vanuit het noordwesten, al bleven er nog veel wolkenflarden over die later uitgroeiden tot Cumuluswolken. Daartussen hingen ook nog veel Stratocumulusveldjes dus voor de zon was het een hele klus om daar langs te raken. De stapelwolken zagen er eerst vrij onschuldig uit maar tijdens de late namiddag zagen we hoe ze stevig begonnen op te bollen en de lucht dus duidelijk onstabieler werd. De zon scheen tussendoor wat uitbundiger en dit kon het kwik nog naar 19,2 graden tillen wat bij de zwakke west- zuidwestelijke wind nog best aangenaam aanvoelde. Dit zorgde voor een kort buitje met dikke druppels maar deze neerslag was nauwelijks meetbaar. Daarna losten die wolken dan toch weer op en het werd uiteindelijk zelfs zo goed als helder. Tot we in het noordwesten Cirrusbewolking zagen verschijnen waarin we kort daarna een ijskap van een buienwolk konden herkennen. Deze bewolking kwam gestaag onze richting uit al zag het er visueel niet naar uit dat er wat op til was. Het zorgde bij zonsondergang en in de schemering eerder voor rustgevende kleuren in de gevederde en uitwaaierende structuren. Maar nog iets later zagen we plots dikkere bewolking opdoemen vanuit het westen en daarin waren ook bliksemflitsen te zien. Uiteindelijk zorgde dit in Malderen voor onweer met enkele donderslagen en kortdurend felle regen. Echt zwaar onweer konden we het niet noemen en ook de bliksemfotografen moesten het doen met de flitsen alleen, maar voor lokale normen was het toch meer dan de moeite waard. Na het onweer bleef het nog wat naregenen met een paar droge perioden ertussen terwijl we in het zuidoosten nog geregeld bliksemflitsen konden zien. De lichte of matige regen die er voor middernacht nog bijviel kon het dagtotaal verder aanvullen tot 8,0 mm. 

Vrijdag, 30 augustus 2024

 In het koufront ten westen van ons is langs een golf een onweerscomplex ontstaan dat in het zuiden van Frankrijk actief was. Er was echter heel wat bewolking aan dit systeem verbonden en deze zorgde ervoor dat de dag bij zachte minima van 15,6 graden een overwegend grijze start maakte met veel Altostratus en Stratocumulusvelden. Hier en daar zat er ook wat Altocumulus floccus en castellanus tussen die een onstabiele indruk maakte. Op de radarbeelden zagen we een soort van frontale structuur in de neerslag ontstaan en het warmtefront zat tegen de middag al dicht bij de Belgische grens. De activiteit ging er tijdens de uren daarna echter uit en het ging uiteindelijk zelfs opklaren met dunner wordende Cirrostratus en een flinke teug zonneschijn. We haalden zo nog maxima van 21,7 graden bij een eerder zwak zuidelijk briesje. Op het einde van de namiddag was er meer Stratocumulusbewolking en Altostratus met flarden Stratus fractus ertussen die wellicht bij dat warmtefrontachtige gedeelte van de neerslag hoorden. De activiteit was er echter helemaal uit en de enige neerslag kwam uit valstrepen die we hier en daar nog onder Altocumuluswolken zagen maar de grond lang niet (meer) bereikten. De bewolking werd daarna weer dunner om later op de avond opnieuw aan te dikken toen het koufront gedeelte van die neerslagkruk eraan kwam. Het ging nu vooral om Altostratus en Altocumulus. Het was echter al zonsondergang gepasseerd toen deze neerslag ons bereikte en uiteindelijk stelde het niet veel meer voor, de teller bleef staan op 1,2 mm tegen middernacht. We gingen een zwaarbewolkte en ietwat druilerige maar voorlopig nog rustige nacht in.