Flashback: 29 september in het verleden

Maandag, 29 september 2014

Het leek vanochtend grijs en somber te zijn, doch wie goed keek kon in de nevelige lucht opklaringen ontwaren. Wie nog beter keek en kennis van zaken had, kon ook Altocumulus floccus, Cirrostratus en Altostratus herkennen, en tenslotte waren het degenen die een weerstation hadden die de minima van 13,0 graden konden optekenen. De nevelige waas verminderde en het leek terug een fraaie nazomerdag te gaan worden met sluierwolken en opklaringen. De Altostratusbewolking in het zuiden kwam echter dichterbij waardoor de zon vrij snel weer verdween en het somber werd. De bewolking leek gevolgd te worden door opklaringen verderop maar op een of andere manier slaagde ze er toch in om heel het luchtruim in te nemen en tegen de middag begon het ook nog eens te regenen. Op dat moment trok ook de zuidelijke tot zuidwestelijke wind stevig aan en kregen we tijdelijk met guur herfstweer te maken. Gelukkig zwakte de wind na een tijdje weer af en hield het weer op met regenen. Het werd nu grijs, stil en klam bij temperaturen die met 19,3 graden niet eens zo koud aanvoelden, zeker met het verzwoelende effect van het vocht dat nu in de atmosfeer zat. Tijdens het tweede deel van de namiddag ging het opnieuw regenen, maar tegen de avond werd het definitief droog toen de pluviometer 0,3 mm aangaf. De zon kregen we niet meer te zien en door de dikke wolkenlaag koelde het ook nauwelijks af na het intreden van de duisternis.

Dinsdag, 29 september 2015

De sluierbewolking is grotendeels verdwenen en het was terug fris onder de heldere hemel met minima van 6,2 graden. Overdag werden er al vrij snel stapelwolkjes gevormd, en deze keer waren het de echte, klassieke mooiweerswolkjes die onze zomerluchten dikwijls komen opsmukken. De stapelwolkjes bleven vrij bescheiden van afmetingen en andere bewolking kregen we nauwelijks te zien buiten wat Cirrusplukken en condensatiestrepen. Het werd dus terug een fraaie nazomerdag al deed de schrale oostenwind daar opnieuw voor een stuk afbreuk aan. We haalden maxima van 19,1 graden die een stukje kouder aanvoelden dan ze waren. De stapelwolken verdwenen tijdens de avond al snel, en op de wind moesten we wachten tot na zonsondergang voor ze uitgeraasd was en we terug voluit van de warme stralen van de zon konden genieten die er echter niet meer bleek te zijn. Net als neerslag trouwens want we lazen weer 0,0 mm af.

Donderdag, 29 september 2016

De wolkenbanden die aan een koufront verbonden zijn, bevonden zich nu net ten noordwesten van Malderen met zuidelijk daarvan alleen maar heldere lucht die tot in het zuiden van Europa reikte. Hoewel je hierbij zou verwachten dat we nog net op de rand van de warme lucht zaten, was niets minder waar want ten zuiden van ons was er weinig wind en is het onder een open hemel flink afgekoeld (zeker over Frankrijk). België bevond zich in een krachtig windveld waardoor het in Malderen niet kouder dan 15,0 graden is geworden. In Nederland hielp de bewolking van het koufront daaraan mee. Deze was overigens ook nog vanuit Malderen te zien en het zorgde voor sfeervolle kleuren bij zonsopgang. Vanuit het noordwesten zakte deze bewolking geleidelijk richting Malderen af waardoor we vanuit die richting ook Altostratus zagen binnen komen en later ook Stratocumulusvelden. De zon kreeg het steeds lastiger en na de middag was het meestal zo goed als betrokken. Hierdoor warmde het niet veel meer op en bleven de maxima steken op 18,6 graden terwijl de wind met veel temperament bleef tekeer gaan. Er zaten ook een aantal regenbuien in het oprukkende koufront verwerkt, maar het ging allemaal veel langzamer dan je bij een dergelijke nijdige wind zou verwachten en tegen het vallen van de avond hadden deze ons nog niet bereikt. Pas kort voor zonsondergang ging het dan motregenen uit een dikkere wolkenband die vanuit het noordwesten kwam opzetten al was deze neerslag niet meetbaar. Daarna klaarde het weer op, en was het wachten tot een volgende dikke en dreigende wolkenband om wat meer neerslag van betekenis te geven. Maar ook deze buienlijn had maar weinig om het lijf, om niet te zeggen dat ze al bijna nudistische neigingen had met slechts 1,4 mm als totaal. Daarna bleef het betrokken en winderig en vielen er af en toe nog wat spatjes niet- meetbare motregen. De koude lucht achter het front kon nog niet tot ons doordringen waardoor het een typische zachte en winderige herfstnacht werd.

Vrijdag, 29 september 2017

Het was vanochtend erg zacht met minima van 13,8 graden en er hing veel bewolking die vooral uit Stratocumulus en Altocumulus bestond. Door luchtmenging en aanvoer van droge lucht werd er minder dauw gevormd maar wel kregen we weer warme roodachtige kleuren te zien bij zonsopgang die wezen op nog steeds veel vocht in de atmosfeer. Waarvan een groot deel dus uit wolken bestond en dat was dus niet meteen een goede start voor de zonneliefhebbers die natuurlijk al stonden te springen voor de warmte die vandaag voorspeld is. Gelukkig was het niet volledig bewolkt en kregen we de zon dan toch nog af en toe te zien terwijl het kwik gestaag de hoogte in ging. Tijdens de namiddag werd het enkele uren vriendelijk nazomerweer en konden we genieten van maxima van 24,2 graden. De bewolking bestond meestal uit Altocumulus, Stratocumulus, Cirrostratus en Cumulus en in het westen zagen we zwaardere bewolking hangen die al erg snel Malderen wist te veroveren waardoor deze waarschijnlijk laatste dag met zomertrekjes niet meer volledig kon uitgedaan worden. Maar ze werd wel in stijl afgesloten want na een paar buien die in de vooravond passeerden, kregen we omstreeks 19H te maken met een licht onweer waarna we konden genieten van schitterende wolkenluchten die uit Altocumulus castellanus en Cumulonimbus bestonden. Daartussen was de hemel weer diepblauw in tegenstelling tot de wat fletse melktinten die we overdag te zien kregen. In het westen pakte zich een scherp begrensde band met donkere Altocumulus lenticularis wolken samen die van zuidoost naar noordwest gericht waren. Deze band leek nieuwe regen aan te kondigen, maar na een tijdje zagen we er weer opklaringen achter verschijnen waardoor de avond dan toch nog in rustige, half bewolkte en droge omstandigheden werd afgesloten. Het onweer bleek met een neerslagtotaal van 2,2 mm niet al teveel om het lijf gehad te hebben. 

Zaterdag, 29 september 2018

 Ondanks de erg pessimistische weersverwachtingen was het vandaag nazomerweer van de bovenste plank. Al moesten we die plank eerst uit de koelkast halen bij minima van 4,7 graden. Maar dan waren het een en al diepblauwe luchten en intense zonneschijn waarbij het met een zwak zuidoostelijk briesje opwarmde tot 18,5 graden. Tijdens de namiddag was er een beetje neiging tot vorming van stapelwolken maar in Malderen scheen de zon ononderbroken. Natuurlijk was die heldere lucht en zonneschijn een vergiftigd geschenk voor de exotenkwekers want het koelde bliksemsnel af na zonsondergang en het zou wel eens tot recordkoude minima kunnen komen tegen morgenochtend. Gelukkig hoeven we bij een neerslagtotaal van 0,0 mm echter nog niet voor ijsplekken te vrezen al kunnen die er natuurlijk wel komen door slecht afgestelde sproeiers en tuinslangen langs de weg. 

Zondag, 29 september 2019

 Aan het begin van de ochtend kwam het water opeens met bakken naar beneden en ook tijdens de voormiddag volgden er striemende regenvlagen die door een strakke westenwind over ons werden gejaagd. Het was zacht met minima van 13,3 graden en naar de middag toe verschenen er af en toe wat schuchtere opklaringen tussen de buien. Deze duurden echter maar kort en telkens er een volgende bui op ons afstevende leek de bewolking weer over te gaan in meer egale Nimbostratus uit een klassieke regenzone. Maar dan klaarde het plots weer op en de zon was nog maar amper door gebroken of de volgende bui was daar weer. De temperaturen waren nog steeds aan de zachte kant met 20,1 graden en tijdens de vroege avond klaarde het dan toch nog grotendeels en voor langere tijd op. We konden nu van prachtige wolkenlandschappen met Stratocumulus, Altocumulus, Stratus fractus en Cumulus congestus genieten. Maar dit alles ging gepaard met een verder aantrekkende wind die nu stormachtig uit de hoek kwam. Ook volgden er weer buitjes al trokken de zwaarste exemplaren over het centrum en het oosten van het land. Niettemin mocht het neerslagtotaal er zeker zijn met 3,6 mm. 

Dinsdag, 29 september 2020

Tijdens de nacht is het helemaal opgeklaard waardoor we de dag in erg vriendelijke omstandigheden begonnen. Het kwik is naar 9,4 graden gezakt en er stond een zwak noordwestelijk briesje. Het zonlicht was verblindend na de donkere periode die we achter de rug hebben en we zijn ook nog eens in zachtere lucht terecht gekomen waardoor de zomersfeer zelfs weer terug kwam. We bevonden ons in een smalle gordel van opklaringen tussen twee regenzones die min of meer van noord naar zuid liepen. Door zwakke thermiek ontstonden er overdag wat Cumulusachtige wolkenflarden terwijl er af en toe een veldje Stratocumulus of Altocumulus voorbij dreef. Grote delen van Nederland lagen nog onder de wegtrekkende regenzone die gisteren voor het sombere weer heeft gezorgd en het westen van België kreeg reeds te maken met de volgende storing die daar volgens de radar vooral buien bracht. Langzaam maar zeker trok alles in oostelijke richting en zo kregen we ook in Malderen met bewolking te maken waaruit het nog voor het einde van de namiddag weer ging motregenen. De maxima die we net daarvoor haalden konden ze ons echter niet meer afpakken met 19,4 graden. De neerslag was amper meetbaar en het was dus een storing die tussen haar soortgenoten afgelopen zomer niet zou misstaan hebben. Tijdens de avond klaarde het weer op en zagen we de Stratus overgaan in Stratocumulus waar nog vormeloze wolkenflarden tussen en onder hingen. Omstreeks 20H ging het plotseling met dikke druppels regenen maar ook deze neerslag was kort en amper het vermelden waard al leek er toch een front mee gemoeid te zijn dat een andere luchtsoort markeerde. Er dreven nu immers brede opklaringen binnen en het werd zo goed als helder. De goudkleurige schijn van de maan verraadde echter dat de atmosfeer nog zwanger was van het vocht en het voelde ook klam aan buiten. Ondanks de open hemel koelde het echter amper af waardoor we alsnog een zachte nacht in gingen met het dagtotaal van 1,6 mm. 

Woensdag, 29 september 2021

Tijdens de nacht is het helemaal overtrokken geraakt met dikkere bewolking en daar viel af en toe regen en motregen uit die soms vrij intens was. Tussendoor waren er ook droge perioden en omstreeks 8H15 zagen we daarin weer opklaringen verschijnen in het westen. Langsheen die opklaringen zagen we erg opvallende, bijna inktzwart gekleurde Altocumulus lenticularis strepen ontstaan die voor een erg griezelig uitzicht zorgden. Het kippenvel dat we kregen kwam echter niet daardoor maar van de lage temperaturen want na minima van 8,7 graden opgetekend te hebben warmde het nauwelijks op en het waren enkel degenen die zich achter een glasplaat bevonden die tegen de middag konden profiteren van een aantal opklaringen die aan de achterzijde van het koufront binnendreven. Dit leverde geen continue zonneschijn op want er waren talloze buien actief die plaatselijk ook met onweer gepaard gingen. Zij die zich buiten bevonden moesten opboksen tegen gure windstoten, hagelbollen, stortregens en maxima die met 16,1 graden toch wel even wennen waren. In ruil daarvoor konden we dan weer genieten van schitterende wolkenlandschappen die zich tegen diepblauwe luchten aftekenden in een transparante atmosfeer met veel contrast. Tegen de avond begon de wind wat af te zwakken maar de buienactiviteit leek nu in Malderen zelf toe te nemen waar we overdag nog de meeste neerslag ten noorden en noordwesten zagen passeren. Nu kwam het ook hier tot hagel en een paar donderslagen al was de treksnelheid van de buien zo hoog dat zelfs de felste exemplaren erg weinig neerslag achterlieten en het dagtotaal dus bleef steken op 2,9 mm. Na zonsondergang werd het rustiger al kwamen er ook dan nog een paar lichtere buitjes voorbij. Het koelde flink af tijdens de opklaringen tussendoor en de wind viel bijna helemaal weg. 

Donderdag, 29 september 2022

Het was weer behoorlijk fris dankzij de weggevallen wind, de minima zijn nu op 0,0 graden uitgekomen onder een heldere hemel. Daar stond echter een fraaie setting tegenover met bedauwde landschappen, nevelbanken en een zon die in mooie warme kleuren opkwam terwijl de omgeving een en al rust uitstraalde. Wie zich in de open natuur begaf kwam echter al snel tot de ontdekking dat het niet zo helder was als het leek. In het westen en noordwesten was een bijzonder fraaie muur van Cumulonimbuswolken te zien met aan de voorzijde af en toe gordels van Cumulus congestus die op de outflow van deze buien ontstonden. Dit alles leek allemaal op veilige afstand ter plaatse te blijven hangen, want we zagen daar tijdens de voormiddag geen millimeter beweging in komen (althans niet in onze richting). De enige bewolking die over Malderen trok bestond uit Cirrusveldjes en enkele contrails. Tegen de middag leek het echter alsof alles plots explodeerde en ontstonden er in een tijdspanne van een paar minuten tientallen stapelwolken in alle richtingen. We hadden maar amper de tijd om met onze ogen te knipperen of ze waren al uitgegroeid tot de Cumulus congestus variant. Dat er zo weinig wind stond (een bijna niet meetbaar zuchtje uit het noorden) bleek al snel een nadeel te zijn voor wie onder zo n stapelwolk zat en bijvoorbeeld zonnepanelen had liggen, want alles bleef muurvast zitten en een onschuldig wolkje was dus al voldoende om ons bijna een vol uur in duisternis onder te dompelen. Dikwijls bleven de grenzen van de wolkenschaduw ook lang ter plaatse hangen en veel mensen konden dus voor een lange tijd genieten van een tuin waarvan een deel onder de wolken lag en een deel in de zon baadde. En deze keer zonder dat we een kasteel met tientallen hectares aan land hoefden te bezitten. Telkens die zon er was voelde het bijna zomers warm aan door het ontbreken van enige wind en dit terwijl de echte maxima bescheiden waren met 17,2 graden. Hoe dan ook, de wolken werden talrijker en de plaatsen die in de zon konden blijven baden werden schaarser. Zeker toen een deel van die stapelwolken zich tot Stratocumulus ging uitspreiden. Tegen de avond braken de wolken echter ook in het binnenland doorheen het Stratocumulus niveau en er ontstond tegen de weersvoorspellingen in een flinke buienlijn net ten oosten van Malderen. Deze trok in haar lengte van noord naar zuid maar kon centimeter voor centimeter in onze richting krabbelen waardoor we eerst voor een lange tijd van felle regenbogen konden genieten (met de zon in het westen) en dan langdurig met regen te maken kregen. De intensiteit was echter beperkt  en zo konden we het neerslagtotaal nog binnen de perken houden met 1,6 mm. Tijdens de schemeringsperiode klaarde het weer helemaal uit en de laatste stapelwolken in het westen waren nu zichtbaar als gitzwarte, spookachtig ogende silhouetten die geleidelijk in elkaar zakten. Het koelde razendsnel af en het ziet er naar uit dat het aan de grond hier en daar wel tot vorst zou kunnen komen. 

Vrijdag, 29 september 2023

 De wind is tijdens de nacht blijven waaien waardoor het door luchtmenging weinig afkoelde. Met de subtropische zuid- zuidwestelijke luchtaanvoer en een isolerend wolkendek erbij kon het niet kouder dan 10,8 graden worden. In de eerste schemering zag de lucht er zomers uit met onstabiel ogende Stratocumulus castellanus veldjes erin. Dit leek eerst de enige bewolking te zijn, maar toen het licht wat intenser werd, tekende zich plots een bijzonder fraaie Altocumuluslucht met honderden ribbeltjes en golfje erin af. De apotheose volgde dan toen de zon opkwam en alles in een soort van lavazee leek te veranderen. De kleuren veranderden vrij snel van oranje via geelachtig naar bleekwit naarmate de zon hoger kwam en de lichtbundel zich doorheen de verschillende wolkenlagen naar beneden verplaatste. Het zag er al snel weer erg gewoontjes uit met wat gebroken Stratocumulusveldjes en een bovenlucht van Cirrostratus. Er volgde een afwisseling tussen deze Stratocumulusveldjes en bredere opklaringen waarin vooral de Cirrostratus overheerste en de zon nog wat kansen kreeg om ons bij te warmen. Kort voor de middag ging deze echter snel over in Altostratus en binnen de kortste keren ging het regenen toen er massaal Pannusbewolking vanuit het westen onder deze laag ging doorschuiven. Daarna werd het weer eventjes droog maar een volgende reeks van deze buitjes (die vooral uit fijne regen of dichte motregen bestonden) volgde omstreeks 13H. Dit hoorde kennelijk bij een koufront want de wind draaide nu naar het noordwesten en er stroomde koelere lucht binnen. Het deed nu herfstachtig aan met dikke grijze wolkenmassa's en er volgde nog wat lichte regen die een buiig karakter had. Vanuit het noordwesten ging het echter al snel weer opklaren en we zagen nu een soort van achteroverhellende muur van Stratocumulusbewolking onder dunner wordende Altostratus wegtrekken naar het zuidoosten. De zon kwam er weer af en toe door al kon het kwik met het invallen van de wat koelere lucht niet verder dan 20,5 graden stijgen. Naar de avond toe klaarde het verder op vanuit het noordwesten en uiteindelijk bleef er niet veel bewolking meer over toen we op het einde van de avond het neerslatotaal van 0,8 mm optekenden. 

Zondag, 29 september 2024

 Tijdens de nacht is het helemaal uitgeklaard en we ontwaakten dus onder een strakblauwe hemel bij erg lage minima van 3,1 graden. Aan de grond zal het hier en daar wellicht al tot vorst zijn gekomen. De wind is naar het zuiden tot zuidoosten gedraaid en dat betekent dus dat er een einde is gekomen aan de glijbaan van Noordzeebuien waarmee we gisteren te maken kregen. Eigenlijk is het snel gegaan want we lagen al onder invloed van de volgende depressie die op ons afkomt en in het zuidwesten was dan ook al een waas van Cirrostratus te zien. Deze breidde zich snel uit over het ganse luchtruim om tegen de middag over te gaan in Altostratus terwijl er wat vormeloze wolkenflarden onder dreven. Er verschenen ook Altocumulusbanken die van zuidoost naar noordoost liepen. Tijdens de uren daarop werd de bewolking dikker al ging dit proces vrij langzaam in verhouding tot de snelheid waarmee we de storing op de satellietbeelden zagen naderen. Maar uiteindelijk werd het dan toch nog grijs met een zwak waterzonnetje en wat lage wolkenflarden die onder deze sluierbewolking dreven. Het kwik werd tot staan gebracht bij 14,8 graden en we konden van geluk spreken dat er niet veel wind stond. Tijdens de late namiddag hadden de weergoden echter nog een verrassing voor ons in petto, toen de bewolking plots in het niets leek te verdwijnen en de zon er dan toch nog door kwam. Op de satellietbeelden leek het wel alsof er op magische wijze een gat ontstond van een paar honderd kilometers doorsnede. Een heldere, diepblauwe lucht ontvouwde zich ten zuidwesten van ons en we zagen daar enkele kleine spierwitte wolkenflardjes met een zuidoostelijke stroming in drijven. Boven ons hing wel nog wat Altocumulus en een soort van verwaaide vlokken Cirrus die een beetje op een kruising met uncinus leken. Deze wolken dreven helemaal in tegengestelde richting, er stond op hoogte dus een noordwestelijke stroming. Gelukkig kon de zon ook hier vlot doorheen schijnen want de heldere, diepblauwe lucht deed er tergend lang over om tot hier te raken. Het was ondertussen al bijna zonsondergang eer het zover was en in de schemering konden we al dikke banden met Stratocumulus en Altocumulus zien waarboven een laag met nieuwe Cirrus en Cirrostratus hing. Het leek alsof deze wolkenband op de vorige inliep want de sluierwolkjes van die eerste waren nog maar amper naar het noordoosten getrokken en we zagen de nieuwe bewolking ook een stuk sneller uitbreiden. Ook deze nieuwe wolkenband toonde een noordwestelijke stroming, zelfs in de lagere banden van Altocumulus en hogere Stratocumulus was dit het geval. In de laatste schemering konden we toekijken hoe de bewolking aan een aanzienlijke snelheid de rest van het luchtruim veroverde. Van de neerslag zelf bleven we voorlopig nog gespaard, we eindigden met 0,0 mm als dagtotaal.